Eretitel: 'One In A Million'

De kop en de foto staan al klaar, nu de rest van het verhaal. Ik zou gisteravond na de show nog enthousiast gaan publiceren maar op een ene of andere manier 'lukte' het niet en heb dus maar wat ontspanning gezocht op Youtube. Het gevolg is dat ik nóg verder achterop schema ben komen te liggen, maar ach... Ik heb nog ruim een week om aan 28 berichten te komen. Vandaag is de start van mijn 'weekend' want ik heb woensdag vrijaf genomen. Eigenlijk met fietsplannen in het achterhoofd, maar het blijkt dat morgen en woensdag juist ietsje minder gaan worden. Enfin, ik zie dat het zondag (volgens de verwachting) achttien graden kan worden en bovendien moest de achterband nu toch maar eens worden vervangen. Desondanks heb ik voor woensdag een bezoek aan een platenwinkeltje in gedachten en wellicht levert dat nog een 'Singles round-up' op? Vandaag ga ik in ieder geval beginnen met een 'Eretitel' en eentje die is geïnspireerd door een plaatje dat in de zomer van 2017 mijn leven komt binnen dansen: 'One In A Million'.

3. Pet Shop Boys (1993)
In de brugklas van de LEAO wordt me doorgaans niet vaak gevraagd naar mijn mening. Dan wordt een bepaalde les heel erg informeel en mogen we onze favoriete bands en artiesten noemen. Het is 1988 en ik ben dan al helemaal in de ban van The Moody Blues maar weet ook dat het niet 'cool' is om dat te noemen. Het regent Madonna, George Michael en Michael Jackson in de klas, een enkele Normaal en dan ben ik aan de beurt. De klas ligt in een deuk als ik Pet Shop Boys noem. Waarom? Ja, dat is me nog steeds niet duidelijk. Feit is dat mijn broer idolaat is van het duo en ik vind ze 'cool' genoeg als antwoord. De liefde voor Pet Shop Boys is bij mij in de nieuwe eeuw pas echt op stoom gekomen. Toch moet ik bekennen dat ik niet echt een herinnering heb bij 'One In A Million'. De top twee staat echter als een paal boven water en dus zet ik de heren Lowe en Tennant vandaag op een derde plek: 'One In A Million' van het album 'Very'.

2. Kim Morrison (1978)
Dit is in de zomer van 2017 de aanstichter van de 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times' rondom 'One In A Million'. Kort daarna bemachtig ik mijn exemplaar van de single en is het de Week Spot. Bij de zoektocht naar de ware Kim Morrison stuit ik op een biografie en ik vermoed dat dit niet onopgemerkt voorbij is gegaan bij Morrison en haar fans. Als ik een paar weken later de kijkcijfers bekijk, steekt dat bericht met kop en schouders uit boven de rest. Als iemand de 'link' weet, zou ik het graag willen weten! Ik begin het verhaal al met 'de kop en de foto staan al klaar' en voor de rest volg ik ook de top drie zoals ik die gisteravond in gedachten had. Ik ben echter met mezelf in conflict omdat Kim Morrison in mijn beleving nét ietsje meer 'favoriet' is, maar vooruit maar... Kim Morrison moet het vandaag met een tweede plek stellen.

1. Maxine Brown (1966)
Smaken verschillen. Wat voor de ene bloedirritant is, kan door de ander als zeer prettig worden ervaren. Ik haal het label van de originele 'One In A Million' van 45cat nadat ik heb gekeken of de 1975-heruitgave nergens in de wereld een fotohoesje heeft gehad. Nee dus... Er wordt volop gediscussieerd over deze single en het is opvallend hoe weinig échte Northern Soul-fans zich in de discussie mengen. In de Northern is 'One In A Million' een mijlpaal. De meeste kennen echter de 1975-heruitgave waarbij het rauwe geluid van het origineel 'vriendelijker' is gemaakt. Het is meer ruimtelijk met een echo en een fraaie stereo-weergave. Het origineel is zwaar mono, heeft geen echo en in de brug gaan de koperblazers het 'rood' in. ,,De blazerssectie is rechtstreeks gejat van Stevie Wonder's 'Uptight' maar Maxine staat erom bekend dat ze weinig memorabele nummers kon maken", schrijft iemand op 45cat. Ik weet niet waar ik moet beginnen om te zeggen hoe oneens ik het ben met deze stelling. De link met 'Uptight' is waar, maar... weinig memorabel? Het is juist het onderkoelde dat ik kan waarderen in Maxine Brown's platen uit de midden jaren zestig en in 'We'll Cry Together' uit 1969 gaat ze zo diep dat het pijn doet. 'One In A Million' staat als een trofee in de Blauwe Bak-koffer en wil daar geen verkeerd woord over horen. Begrepen? Vanzelfsprekend dus dat het op nummer 1 staat in deze 'Eretitel'.