Het is zondag en dus zou hier een aflevering van de Schijf van 5 moeten staan. Ik had me voorgenomen een Schijf met 'regen-effecten' te presenteren, maar ik moet opbiechten dat ik er tot vanmiddag niet aan had gedacht. Als ik dan even nadenk over mogelijke kandidaten, blijkt het andermaal niet het eenvoudigste onderwerp te zijn. We hebben immers al eens een Schijf over 'noodweer' gehad en om de regen te accentueren, zit er vaak ook onweer bij in. Ik zal me even schrap zetten en presenteer jullie morgen dan een Schijf van 5 en vermoedelijk een Raddraaier, want ik was gisteren na de uitzending bekaf. Vijf uren, ik had ook de Lucky Dip, uitzenden is al vermoeiend, maar het warme weer maakte het nog een slag erger. Vandaag een oude bekende in Raddraaien. Afgelopen augustus was Tom Jones hier te gast met zijn monsterhit 'Green Green Grass Of Home' en toen ging het verhaal over mijn Tom Jones-imitatie in De Karre en een gedeelte van de jaren zestig. De Raddraaier van vandaag is 'Say You'll Stay Until Tomorrow' uit 1976 en dit nodigt uit om de latere periode van Tom Jones eens onder het vergrootglas te leggen.
Tom Jones is in zijn 29e levensjaar al een artiest die niet meer stuk kan. Hij heeft een lange rij hits en hij staat nu klaar om een volgende stap in zijn loopbaan te nemen. Tom mag een eigen televisieshow presenteren: 'This Is Tom'. Het is een soort van voorloper van 'Later With Jools Holland', want ook hier treden andere artiesten op en vindt geregeld een duet plaats tussen gast en Tom Jones. Legendarisch is het optreden van Janis Joplin. Waar Gordon Mills als manager een ijzeren hand heeft in het regelen van de muzikale zaken, daar pakt het televisie-avontuur minder fortuinlijk uit voor Jones. Natuurlijk, het is een groot succes, maar er volgt nogal wat gekonkel over rechten en niet betaalde royalties. De geruchten gaan dat Jones maar liefst 9 miljoen dollar heeft verdiend aan drie jaar 'This Is Tom', in 1980 en 1981 heeft hij een varieté-show met zijn eigen naam in Canada. Pas jaren later verschijnen opnames van beide shows door een bedrijf dat gelieerd is aan de oorspronkelijke productiemaatschappij, maar zich bovendien als eigenaar beschouwd van het inhoudelijke werk. Er hoeft van hun dus geen cent naar Tom Jones te gaan, maar zo werkt het natuurlijk niet. In 2007 is het uitgevochten in de rechtszaal.
Snel weer terug naar de muziek! De jaren zeventig beginnen hoopvol met knallers van hits als 'Daughter Of Darkness', 'The Resurrection Shuffle' en vooral 'She's A Lady'. Jones maakt dankbaar gebruik van Quiet Elegance, een vrouwelijk zanggroepje uit Detroit dat met een keur van artiesten optreedt en zelf ook een paar plaatjes mag maken. 'Till' en 'The Young New Mexican Puppeteer' zijn aanvankelijk de laatste hits voor Tom Jones. Vanaf 1973 krijgt hij het even heel erg moeilijk, maar in 1976 laat hij nog eenmaal van zich horen middels 'Say You'll Stay Until Tomorrow'. Die single bereikt een eerste plek in de Amerikaanse country-hitparade en vijftien in de Billboard. Het succes in de country-hitparade doet hem besluiten zich even vooral daarop toe te leggen. Van 1980 tot en met 1986 heeft hij negen liedjes die de Country Top 40 bereiken, maar geen van de plaatjes haalt de Billboard of de Engelse hitparade. Op 29 juli 1986 overlijdt Gordon Mills, zijn manager, en Tom's zoon Mark neemt de taak van Mills over. Daar waar Mills het grote succes heeft gebracht in de jaren zestig, daar is Mark medeverantwoordelijk voor het feit dat Tom Jones tot op de dag van heden een attractie is. In 1987 heeft Jones zijn eerste Engelse hit in vijftien jaar: 'A Boy From Nowhere'. Toch is de samenwerking met een hippe synthesizer-groep de ommekeer in Jones' ingedutte carriére. In 1988 neemt hij een cover op van het Prince-nummer 'Kiss' met de groep Art Of Noise. Het bereikt nummer vijf in zowel Engeland als Nederland en 31 in Amerika. De bijbehorende videoclip sleept nog een prijs van MTV in de wacht.
In 1989 krijgt hij zijn tegel in de Hollywood Walk Of Fame en heeft een bescheiden succes door een samenwerking met Van Morrison. In 1993 tekent Jones voor Interscope en brengt ons het album 'The Lead And How To Swing It'. 'If Only I Knew' is de grote hitsingle van dat album. In 1997 neemt hij een versie op van 'You Can Leave Your Hat On', welke prominent wordt gebruikt in de meesterlijke Engelse film 'The Full Monty'. Als hij vervolgens 'Reload' wil opnemen, blijkt opeens iedere grootheid uit de popmuziek wel een gaatje vrij te hebben in zijn of haar agenda. Tom werkt op dat album samen met The Cardigans, Natalie Imbruglia, Van Morrison, The Stereophonics, Portishead en Mousse T., om een paar te noemen. De laatste neemt Jones' 'Sex Bomb' danig onder handen en het levert Tom nog maar weer eens een hit op.
Ik schreef het in augustus en ik schrijf het opnieuw: Tom Jones is een held voor mij. Hij heeft genoeg hits op zijn naam staan en geld in zijn achterzak om zijn leven in een ivoren torentje te spenderen, maar in plaats daarvan blijft hij zelfs op 74-jarige leeftijd stug doorzetten. Zo zal hij dit jaar opnieuw van de partij zijn als coach in 'The Voice UK' en staat hij dit jaar met Cliff Richard in het voorprogramma van Morrissey. Nee, ik maak geen grapje! Morrissey gaat een Amerikaanse tournee doen met Tom Jones en Cliff Richard als voorprogramma. Dat moet wel een bijzonder avondje uit worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten