Waarom niet? Dat is de vraag die reeds enige weken bij mij speelt. Buiten de fotohoesjes van singlehoesjes.nl gebruikte ik eveneens vaak label-scans van 45cat en heb deze online-database heel vaak genoemd in mijn berichten. Toch is het opeens niet meer mogelijk om afbeeldingen van 45cat te downloaden of te 'hotlinken'. Erg jammer, want op het gebied van label-scans had 45cat altijd de hoogste resolutie en zelfs als je de foto verkleinde, bleef de tekst op het etiket goed leesbaar. Nu ben ik weer overgeleverd aan handelaren. Met als gevolg dat ik jullie niet het label kan presenteren van de Week Spot, maar die van de a-kant. De vaste bezoeker zal dit etiketje niet onbekend voor komen, die hebben we reeds eerder behandeld op Soul-xotica. Het is echter de b-kant die ik sinds twee weken heb leren kennen die, bijna drie jaar na aanschaf, de titel van Week Spot mag dragen. Ik heb het dan over 'Always & Forever' van Brenda & The Tabulations (1971).
Toen ik een paar jaar geleden begon met de soul-hobby, moest alles snel en hard zijn. Plaatjes die beneden die kwalificaties vielen, werden al snel afgedaan met het weinig vleiende 'dweil'. Zo kregen we in 2011 opeens de Dweilpauze, een rubriek die niet een heel lang leven beschoren was. Opeens waren de 'dweilen' op en dit had vooral te maken met het feit dat mijn interesse verschoof naar meer melodieuze en soulvolle kantjes. Ik mag 'Right On The Tip Of My Tongue' dan ooit als Dweilpauze hebben gepresenteerd, ik heb altijd al zielsveel van dit nummer gehouden en het was zeker ook niet de bedoeling om het nummer (en andere kandidaten in die rubriek) belachelijk te maken. De b-kant had toen geen verandering in de zaak kunnen brengen. Het is echter sinds een paar weken dat ik die kant, 'Always & Forever' heb herontdekt. Een gerenommeerde dealer adverteert met deze single en bewust met deze kant. Ik luister naar een 'clipje' en begin dan te twijfelen. Heb ik deze al niet in de bakken staan? Dat blijkt zo te zijn. Ik heb de single op 9 september 2011 gekocht in Utrecht. Toen was er nog geen Week Spot, maar gezien ik die rubriek nu wel heb en 'Always & Forever' best als een 'verse aankoop' voelt, mag die een week lang Week Spot zijn.
Zelf heb ik Brenda & The Tabulations lang beschouwd als een meidengroep. Toch blijkt dat van oudsher niet correct te zijn. De groep wordt in 1966 opgericht door Brenda Payton en drie mannelijke companen: Eddie L. Jackson, Maurice Coates en Jerry Jones. Payton wordt geboren op 24 oktober 1945. Zij kleurt het geluid van Brenda & The Tabulations als leadzangeres. Brenda kan erg zoet zingen maar als ze het wil, kan ze ook rauw uit de hoek komen. Dat laatste gebeurt niet heel vaak en dat kan met de oorsprong van de groep te maken hebben: Brenda & The Tabulations komt uit Philadelphia. In de soul staat dat doorgaans meer voor zoete harmonieën dan voor de wilde uitbarstingen. Het gebeurt in die tijd wel vaker dat de manager een platenmaatschappij begint, maar vaak moet dit uitmonden in een contract bij een grotere firma. Hoe het gegaan is met Brenda & The Tabulations vertellen de geschiedenisboeken niet, maar van 1967 tot 1973 maakt het platen voor de kleine onafhankelijke maatschappij van hun manager, Gilda Woods. In eerste instantie is dat Dionn, dat tegenwoordig een cultstatus geniet in verzamelaars-kringen. Voor dat label verschijnt in 1967 de elpee 'Dry Your Eyes'. Het titelnummer is een grote hit. Het bereikt een twintigste plek in de Billboard en nummer twee op de Rhythm & Blues. De volgende vier singles worden bescheiden hits, van de opvolger 'Stay Together Young Lovers' zijn dat zelfs beide kanten van de plaat, maar het publiek is hen snel vergeten. In 1969 verschijnt het zeer aanstekelijke 'Hey Boy', dat ik altijd nog eens op vinyl moest hebben. Afgaande op het geluid had ik het nummer eerder uit 1966 of 1967 gehad, maar dat verklaart wellicht het feit waarom de plaat totaal flopt.
In 1971 vindt een ommekeer plaats voor Brenda & The Tabulations. Jackson, Coates en Jones stappen op en worden vervangen door de dames Pat Mercer en Deborah Martin. Manager Woods heft Dionn op en noemt het nieuwe label Top & Bottom. Het titelloze tweede album van de groep verschijnt op dat laatste label en is in de 'all-girl-group'-bezetting. Van McCoy mag zich bemoeien met de productie en de arrangementen en zo is de tweede hitsingle, 'Right On The Tip Of My Tongue', in 1971 een feit. Een liedje dat, als het ware, zwemt in een bad van strijkers. Het bereikt nummer 23 in de Billboard en is de laatste voor de groep die de top 10 van de Rhythm & Blues haalt. Beide kanten van de single worden geschreven door Van McCoy met ene J. Cobb. De arrangementen zijn van McCoy, maar hij deelt de 'credits' van de productie met Gilda Woods. 'Always & Forever' is een zachtjes wiegende midtempo-deun die bij vlagen gelijkenissen vertoond met 'I've Gotta Get A Message To You' van The Bee Gees. Maar als Brenda, Pat en Deborah in het refrein hun eeuwige trouw beloven, ben je dat alweer vergeten. Ik heb het afgelopen jaar nóg een single gekocht van Brenda & The Tabulations, die ook op de nominatie heeft gestaan om Week Spot te worden. Dat is de laatste single van Brenda & The Tabulations, hoewel de act dan uitsluitend uit Brenda Payton bestaat. Het is het titelnummer van de derde en laatste elpee van Brenda: 'I Keep Comin' Back For More' (1977). Brenda overlijdt op 14 juni 1992, Eddie L. Jackson volgt haar op 3 mei 2010.
In 2008 zijn alle opnames van Brenda & The Tabulations voor Dionn en Top & Bottom verzameld op cd's. Drie jaar later gebruikt Axe het absurd leuke 'The Wash' voor een televisie-commercial.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten