Lastig. Ik zou vanavond de Blauwe Bak Top 40 samenstellen en heb gisteravond een opzetje gemaakt. Ik had eigenlijk vandaag de drie singles vanuit Duitsland verwacht, maar helaas... Ik heb over het algemeen goede ervaringen met deze handelaar, maar weet uit zijn feedback dat hij laks kan zijn met het opsturen van de platen. En gezien ik in eerste instantie was 'vergeten' het geld over te maken, wil ik niet teveel druk uitoefenen. Het zou toch handig zijn om te weten waar de singles zich nu bevinden. Als ze nog in München liggen en ze moeten nog worden opgestuurd, laat ik die drie uit de Top 40. Wat als ik vanavond een Top 40 samen stel en morgenmiddag de singles binnen komen? Twee van de drie ken ik nog niet zó goed dat ik ze klakkeloos een plek in de Top 40 kan geven. Het wordt in ieder geval een iets andere Blauwe Bak Top 40 dan vorige edities, ik heb namelijk niet heel veel platen gekocht, met als resultaat dat er een paar disco-stampers in staan. De Week Spot is ook even een dilemma, maar na vanochtend weet ik het zeker. Ik ga een plaat doen die niet in de Blauwe Bak Top 40 staat en wel met de eenvoudige reden dat ik hem in maart heb gekocht. Toen had ik last van 'overkill' waardoor deze niet is meegegaan in de Blauwe Bak Top 40. En deze is óók behoorlijk anders: 'Workin' On A Groovy Thing' van The 5th Dimension (1969).
Hoewel het niet bepaald georganiseerd is, gelden toch een paar regels in de Northern Soul. Sommige mensen hebben daar een gruwelijke hekel aan, maar het is niet anders. Een aanraking van de bal met de hand hoeft in een voetbalwedstrijd nog niet de richting van het projectiel te veranderen of anders baat te hebben voor de speler. Toch is 'hands' in voetbal een overtreding. In Northern Soul draait het hem om onbekend gebleven plaatjes en bij voorkeur uitgegeven op een klein onafhankelijk label. Een Amerikaanse Top 100-notering betekent niet altijd dat zo'n nummer in het collectieve geheugen is gegrift, maar het zou eigenlijk niet mogen, hoe leuk zo'n plaat ook is. Zo wordt er dus enorm spastisch gedaan over 'Everlasting Love' van The Love Affair en 'Baby Now That I've Found You' van The Foundations, omdat het beide Engelse nummer 1-hits zijn geweest. The 5th Dimension kun je niet als 'obscuur' beschrijven en het Soul City-label is direct gelieerd aan de mastodonten van Liberty en United Artists. De plaat heeft bovendien een twintigste plek gehaald in de Billboard. Volgens de regels kan het niet, maar toch is 'Wedding Bell Blues' (nummer 1 in de Billboard) in de jaren zeventig toegelaten tot de dansvloer van de Northern Soul-clubs. Ik vind dus dat ik alle recht heb om 'Workin' On A Groovy Thing' van The 5th Dimension in mijn soul-koffers te hebben en deze te presenteren als Week Spot.
Datgene dat gisteren ter sprake kwam bij Simon & Garfunkel, geldt in sterke mate voor The 5th Dimension. Het is popmuziek voor acht tot tachtig. Geen smet, geen wanklank, geen scherpe randjes. Alles is zacht en lief in de belevingswereld van The 5th Dimension. Onze Week Spot blijft bijvoorbeeld fier overeind tussen de soul-hits uit vroeg 1969, nummer 15 in de Rhythm & Blues, maar vooral het succes op de Adult Contemporary is significant. 'Adult Comtemporary' is, om het plat te zeggen, 'ouwelullen-muziek': Het gebied van entertainers als Andy Williams, Ray Conniff, maar ook de complete Rat Pack. The 5th Dimension brengt op hun eigen wijze een aantal pop-klanken en -artiesten naar een publiek dat niet wil worden geassocieerd met popmuziek.
In 1963 is reeds sprake van The Hi-Fi's: Lamonte McLemore en Marilyn McCoo zingen dan samen met Harry Elston en Floyd Butler. Een jaar later wordt het kwartet ontdekt door Ray Charles en die laat hun de single 'Lonesome Mood' opnemen. Kort daarna stappen Elston en Butler op en ligt The Hi-Fi's op zijn gat. Die laatste twee staan overigens aan de wieg van The Friends Of Distinction. Florence LaRue, Ron Townson en McLemore's neef Billy Davis Jr. maken de nieuwe groep compleet. Begin 1966 noemt men zich The Versatiles en wordt auditie gedaan voor Motown. De demoband wordt afgekeurd, maar hoofd van de Motown-divisie in Los Angeles Marc Gordon heeft een ander plan. Johnny Rivers is dan namelijk net zijn Soul City-label begonnen en zoekt artiesten. Een deal is het gevolg en The Versatiles wordt The 5th (of Fifth) Dimension. Als The Mamas & The Papas in 1965 'Go Where You Wanna Go' op single uitbrengen, flopt het genadeloos. Wanneer The 5th Dimension in 1967 hun exacte kopie uitbrengt, is het een knaller van een hit. Plots staan ook de singer-songwriters klaar met werk dat The 5th Dimension in goud mag omzetten. Ashford & Simpson dragen 'California Soul' bij, Marlena Shaw's versie was een paar weken geleden nog Week Spot. Jimmy Webb heeft vorige maand een standbeeld gekregen en de groep maakt dankbaar gebruik van zijn portfolio. Mijn liefde voor Laura Nyro heb ik in 2010 reeds verklaard en ook toen kwamen we The 5th Dimension tegen. Laura heeft nimmer een hit, maar haar liedjes worden dankzij The 5th Dimension 'evergreens'. 'Workin' On A Groovy Thing' is door niemand minder dan Neil Sedaka geschreven.
De oorspronkelijke bezetting van The 5th Dimension houdt het negen jaar vol. De groep gaat nooit uiteen, maar na 1975 verandert de bezetting bijna per week. McCoo en Davis Jr. zijn sinds 26 juli 1969 een echtpaar en zij kennen los van The 5th Dimension ook een succesvolle carriére. 'You Don't Have To Be A Star' bereikt in ons land in 1977 bijna de Top 40. Tussen de vervangers zien we ook een aantal leuke namen. Wat te denken van Lou Courtney? Een aantal van zijn vroegere singles, waaronder 'If The Shoe Fits', zijn geheide favorieten in de Northern Soul. Hij vervangt Billy Davis Jr. in de jaren 1978 en 1979, in plaats van Marilyn McCoo zien we dan Terri Bryant. Terri heeft in 1968 twee singles gemaakt voor MGM en haar 'Genie' staat al jaren hoog op mijn verlanglijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten