Laat mij vandaag beginnen met datgene waar ik gisteren mee heb afgesloten: De voorgenomen Schijf van 5 van volgende week. Het is pas na publicatie als ik wil gaan slapen (en de computer reeds heb afgesloten) dat ik me opeens bedenk dat het volgende week 29 juni is. Eind juni betekent... de Blauwe Bak Top 40! Met andere woorden: Er is geen Schijf van 5 dit weekend en Elizabeth schuift door naar 6 juli. Morgenavond moest ik de lijst maar samenstellen, ik hoop dan ook de laatste drie aanwinsten binnen te hebben. Deze lijst presenteer ik jullie vrijdag, zaterdag, zondag en maandag. Nog wat cijfertjes? Ach vooruit... ik zit niet heel ver af van de 50.000 pagina-weergaven. Genoeg! We gaan nu Raddraaien met een uiterst sympathiek duo dat niet altijd zonder kleerscheuren er vanaf komt op Soul-xotica. In dit bericht hoop ik dat nader te kunnen motiveren. De Raddraaier is een klassieker met hoofdletter 'K': 'The Boxer' van Simon & Garfunkel (1969).
Gemengde gevoelens. Natuurlijk is 'Bridge Over Troubled Water' een rijk bezit als ik in 1992 mijn eerste exemplaar koop. Ik denk dat ik hem inmiddels vijf maal heb. 'The Only Living Boy In New York' is een nummer waarvan ik na 22 jaar nog steeds kippenvel krijg. Ik koop het album in 1995 op cd, ook al is dat vooral om aan de verplichting van Boek & Plaat te voldoen. Het zijn 'Bridge Over Troubled Water' en 'The Sounds Of Silence', door Boek & Plaat middels een kartonnen wikkel samengevoegd tot een box. Twee-voor-de-prijs-van-een-halve. Op het gebied van de singles heb ik de meeste hits wel binnengehaald, maar geef de voorkeur aan het werk tot en met 'Mrs. Robinson', hoewel 'The Boxer' een klasse apart blijft. Genoeg redenen om een lovend bericht te schrijven over deze twee heren, maar toch wíl het maar moeilijk vlotten. Het duo nodigt uit tot grappen en grollen.
Zoals de moeder van de ik-persoon in 'Almost Famous' vol afgrijzen wijst naar de hoes van 'Bookends'. 'Can't you see their eyes? They're on drugs!'. Om maar te laten hoezeer hun moeder popmuziek haat, want verder is Simon & Garfunkel het toonbeeld van netheid. Buiten een enkel zwak protest tegen de Vietnam-oorlog is er nooit een onvertogen woord over de lippen van Art en Paul gekomen, het is genoeg pop om zich te onderscheiden van Andy Williams, maar tegelijk té braaf om mee te kunnen in het geweld van The Rolling Stones en andere opwindende popbands uit die tijd. Daar staat tegenover dat Paul Simon de muziekwereld wel heeft verrijkt met een aantal composities, die tot op de dag van heden op het repertoire staan van een uiteenlopende groep artiesten. Misschien als de heren eens wat vaker een glimlach lieten zien, was het imago van de groep nu anders geweest. Afgaande op de foto's nemen Paul Simon en Art Garfunkel zichzelf té serieus en dit heeft hetzelfde effect als bij een boos kijkende deathmetal-band: Je schatert het uit van het lachen...
Ze schelen minder dan een maand van elkaar. Paul Simon wordt op 13 oktober 1941 geboren en Art Garfunkel op 5 november van datzelfde jaar. Ze groeien op in een voornamelijk Joodse wijk in New York en zijn vanaf de vroegste schooljaren onafscheidelijk. Ze nemen in 1957 hun eerste plaatje op onder het pseudoniem Tom & Jerry. 'Hey Schoolgirl', dat flink last heeft van een Everly Brothers-tic, brengt het tot een 49e plek op de Billboard. Na hun studies, elk aan een andere school, treffen ze elkaar in 1963 weer in de koffiebars van Greenwich Village. Onder aanvoeren van Pete Seeger is plots een hele nieuwe generatie Amerikaanse folkmuzikanten opgestaan en ook Simon & Garfunkel wordt onderdeel daarvan. Hoewel in Nederland hieraan, vermoedelijk, weinig tot geen aandacht is geschonken, was het zaterdag vijftig jaar geleden dat drie mannen door de Ku Klux Klan om het leven werd gebracht omdat ze immigranten hielpen zich in te schrijven. Eén van de drie is Andrew Goodman, een vroegere klasgenoot van Paul en Art, en Paul draagt zijn vroege compositie 'He's A Brother' aan hem op. Op 19 oktober 1964 verschijnt het debuutalbum 'Wednesday Morning 3 AM', maar dat flopt aanvankelijk genadeloos.
Omdat het succes uitblijft, steekt Paul Simon de oceaan over en maakt Engeland onveilig. Voor de Engelse tak van CBS/Columbia mag hij het album 'The Paul Simon Songbook' opnemen. In de zomer van 1965 krijgen de Amerikaanse radiostations opeens heel vaak een verzoeknummer van 'Wednesday Morning 3 AM'. Het gezicht van de folk is dan binnen acht maanden drastisch veranderd sinds het succes van The Byrds. Producer Tom Wilson neemt de muzikanten van Bob Dylan's 'Like A Rolling Stone' en laat hun meespelen met de originele geluidsband van 'The Sounds Of Silence'. Zonder medeweten van Paul Simon verschijnt in september 1965 deze nieuwe single van Simon & Garfunkel en op nieuwjaarsdag 1966 is de plaat op zijn hoogtepunt. Simon heeft een roerige tijd gehad in Europa, maar terug in Amerika gaat hij meteen geschikte opvolgers schrijven. 'Homeward Bound' is zo'n nummer dat memoreert aan de maanden in Engeland. Hij schrijft het na een koude nacht op een verlaten Engels stationnetje, omdat hij de laatste trein heeft gemist. In 1966-67 is Simon & Garfunkel 'big business' en het duo zet het middels de soundtrack van 'The Graduate' nog even voort. In 1969 worden de scheuren in de vriendschap tussen Simon en Garfunkel erg zichtbaar. Het heeft in 1968 al 'The Boxer' op de band gezet en dit verschijnt in 1969 als single. Hoewel de mannen dan nog de studio in moeten voor 'Bridge Over Troubled Water', wordt 'The Boxer' de opener van kant twee. Kort na het verschijnen van het album in januari 1970 gaat Simon & Garfunkel uiteen. 'The Boxer' is dus de laatste hit die ze hebben terwijl het een bestaand duo is.
Natuurlijk komt het duo nog heel vaak bijeen, maar het is steeds van een tijdelijk aard. 'Bridge Over Troubled Water' zal het laatste reguliere studio-album blijken, hun 'Greatest Hits' uit 1972 is de bestverkochte Amerikaanse elpee van een duo. In 2003 toert Simon & Garfunkel samen met haar voorbeelden: The Everly Brothers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten