De Blauwe Bak Top 40 is een traditie geworden. Iedere drie maanden stel ik een Top 40 samen van mijn meest geliefde soul-aankopen van de afgelopen tijd. Zoals ik gisteren al zei, is ditmaal echter iets bijzonders aan de hand. Ik heb zelfs even getwijfeld of het concept van de Blauwe Bak Top 40 niet eens op de schop moest, maar heb de oude lijn aan gehouden. Met een geregeld verschijnende 'Singles round-up' kan ik onmogelijk zeggen dat ik niet veel singles heb gekocht in de afgelopen periode. Toch zijn de aankopen van Ebay minimaal en dat heeft een reden. Die reden komen we maandag tegen in de Top 10. Eén hele dure plaat heeft ervoor gezorgd dat ik nog het meest overgeleverd ben geweest aan rommelmarkten en kringloopwinkels. En niet te vergeten het enorme pak recente bootlegs dat ik in april heb gekocht. De inhoud van deze Blauwe Bak Top 40 is 'dichter bij huis' dan voorgaande edities. Dat de jaren zeventig in populariteit toeneemt, is te merken aan de 'dure' platen, maar ook aan de kringloopwinkel-vondsten. We vinden zelfs her en der een pure disco-plaat in deze Top 40. Snel beginnen?
40 When A Boy Falls In Love-Mel Carter (US, Derby D-1003, 1963)
Op 23 april ben ik naar de nieuwe kringloopwinkel in Wolvega geweest. Hoewel mijn voelsprieten vooral uitstaan naar 'soulful en groovy', heb ik mezelf daar eveneens tegoed gedaan aan pop- en rock-singles uit de jaren zeventig. Singles die geruime tijd op mijn zoeklijst stonden, maar door de soul ietwat waren ondergesneeuwd. Plots hou ik deze single in mijn handen. Ik ben meteen verliefd op het label, want ja... Mel Carter zal wel een 'kuntrie boi' zijn. Ik ben nog steeds gelukkig dat ik heb gegokt, want Mel Carter is geen country. Zijn naam is zelfs verbonden aan de rhythm & blues-scene in Chicago, maar daar merk je op 'When A Boy Falls In Love' weinig van. Ik kan me voorstellen dat dit het goed doet in de Belgische Popcorn, maar voor rhythm & blues is dit allemaal té keurig.
39 She'll Come Running Back-Mel Britt (UK, FIP F-650, 1998, bootleg)
Ian Levine heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. In de vroege jaren zeventig is hij verantwoordelijk voor menige Northern Soul-ontdekking door zijn strooptochten in Chicago, maar in de jaren negentig doet hij iets waarmee hij zelfs de meest neutrale Northern Soul-liefhebber de boom mee in krijgt. Op zichzelf verdient de man applaus voor het feit dat hij de oorspronkelijke artiesten, zonder hulp van Facebook en Twitter, weet op te sporen, maar de gladde heropnames van hun 'hits' zijn ronduit afschuwelijk. Als hij jaren later ook nog eens partijen, zogenaamde, Northern Soul-singles aanbiedt en dit gewoon onverkoopbare meuk uit de jaren tachtig blijkt, is er niemand meer die hem serieus neemt. In 1974 ontdekt hij 'She'll Come Running Back' van Mel Britt, oorspronkelijk in 1969 verschenen bij FIP, een label uit Chicago. In 1998 traceert hij Britt en haalt hem naar Detroit om het nummer opnieuw in te zingen. Buiten de cd en de dvd, 'The Strange World Of Northern Soul', verschijnt kort daarna deze nieuwe versie op een blanco demo. Sinds een paar jaar circuleert opeens deze FIP-'lookalike', maar... welke versie is dit? Jullie raden het al: Het is de nieuwe uitvoering. Hij is spotgoedkoop, dus ik ben geen buil gevallen. Goed beschouwd is het alleen de klinische 'beat box' die storend werkt, verder lijkt Levine het originele geluid goed te hebben benaderd en geeft Britt een fantastische vertolking weg. Tóch nog maar eens de Go Ahead-uitgave kopen, die heeft wél de originele uitvoering gebruikt.
38 Born A Loser-Don Ray (UK, RCA Victor 47-9438, 1968, bootleg)
Zo maak ik heel eenvoudig de overstap van een boeman naar een held uit de Engelse Northern Soul-beweging. Ooit waren Ian Levine en Richard Searling collega's of... moet ik zeggen: concurrenten. Beide werkten voor concurrerende clubs en ze kamden iedere hoek van Chicago uit op zoek naar nieuwe 'hits' voor de Northern Soul-scene. Searling werkt in de jaren zeventig enige tijd voor RCA. Hij signeert bijna Joy Division, maar laten we het bij de soul houden. Searling kijkt ook geregeld in de archieven van RCA en heeft menig klassieker voor het voetlicht gebracht. RCA is niet een typisch soul-label, maar in de Northern Soul is het één van de grootste labels. Sinds een paar jaar verschijnen deze 'nieuwe' RCA Victor-platen met op iedere kant een Northern Soul-kneiter. Zo kocht ik twee jaar geleden 'You've Got Your Mind On Other Things' van Beverly Ann, maar ben overstag gegaan voor de b-kant: 'You Shook Me Up' van Roy Hamilton. Aanvankelijk denk ik nog dat dit legale uitgaven zijn, maar ik weet inmiddels wel beter. De andere kant van deze Don Ray komen we vandaag nog tegen en daar is de naam van de artiest fout gespeld. Zegt genoeg?
37 Pow Pow-André Brasseur (NL, Palette PB S-25833, 1968)
Het is begonnen met 'A Touch Of Velvet, A Sting Of Brass'. Plots is het hip om als instrumentaal combo of orkest een of meerdere vrouwenstemmen te laten mee zingen. Of, beter gezegd, het imiteren van een blaasinstrument. De Franse organist André Brasseur kan niet achterblijven en brengt ons in 1968 dit olijke 'Pow Pow'. André geniet vooral bekendheid bij de Mods, maar de groove is hier het bewijs: 'Pow Pow' kan uitstekend gebruikt worden als vervanger voor 'A Touch Of Velvet'.
36 Tears At The End Of A Love Affair-Tammi Terrell (UK, Grosvenor Rooms, 1966, bootleg)
Voor wie het nog niet wist: In de Northern Soul draait het om vinyl. Om singles. Als we echt diep de 'scene' in gaan, komen we terecht bij de 'ovo'. Ovo staat voor 'original vinyl only'. Het maakt niet uit of je een goede heruitgave voor een tientje kan scoren, op deze feesten hoor je alleen de originele platen. Sommigen zijn duizenden ponden waard en klinken als brandhout. De bootlegs en heruitgaven die ik in mijn koffers heb zitten, is voor menig Northern Soul-deejay geen klap waard. Cd's of anders digitaal is eveneens uit den boze, maar dan...? Met name Motown heeft de archieven open gegooid en brengt geregeld cd's uit met onuitgebracht werk. Jammer dan, dat kun je niet op een Northern-feest draaien. En zo is daar het 'Soul-label' in Engeland: Illegaal als de neten, maar het levert wel praktisch onvindbare Motown-juweeltjes op vinylsingle. Uiteraard zijn de opnames van cd 'geript'. Deze specifieke uitgave is héél vreemd. Eén kant van het label noemt namelijk het tweede jubileum van de Grosvenor Rooms in Sutton. Een feest dat zou hebben plaatsgevonden op 16 oktober 2010. Logisch... de plaat zou als entreebewijs zijn weggegeven? Lijkt me stug. Er is geen enkel Northern Soul-feest dat zichzelf zou verlagen tot het weggeven van illegale mp3's op een schijf vinyl. De Tammi Terrell-opname stamt uit 1966 en is nooit verder gekomen dan een acetaat. De plaat laat de heldere cd-versie horen. Op de andere kant vinden we een nummer dat een heel stuk hoger staat genoteerd.
35 Something's Wrong-Chris Clark (UK, Soul, 1966, bootleg)
Soul is oorspronkelijk een divisie van Motown geweest, maar dat heeft niets van doen met de Engelse handelaar die deze platen bij bosjes aanbiedt. In januari had hij al een uitverkoop-actie, maar ik kon toen even niet mee doen. Wat schetst mijn verbazing: Rond de Pasen heeft hij exact dezelfde uitverkoop-actie en wederom heeft hij van iedere plaat 10 in voorraad. Dan weet ik het zeker: Soulful Records zit héél dicht bij de haard! De andere kant van deze Chris Clark staat in de top tien. Ook hier is weer sprake van een onuitgebrachte opname die allesbehalve stoffig klinkt.
34 The Groove Line-Heatwave (NL, GTO GT 115, 1977)
Ik moet soms oppassen en anders lopen de shows écht in elkaar over. Floorfillers is dermate een vaste prik geworden dat ik ook binnen deze show mijn favorieten heb gekregen. Niet zelden is dat een plaatje uit de jaren zeventig dat ik opeens weer erg goed kan waarderen. Neem nou deze 'The Groove Line' van Heatwave. Ja, natuurlijk is dit disco en kan dit op een 'gewone' Northern Soul-avond een rel veroorzaken. Desondanks heb ik getracht gebruik te maken van 'sophisticated disco', zoals ik het noem. Als het geen hits waren geweest, had het nu Modern Soul geheten. Toch hoeft een hit niet automatisch 'platvloers' te betekenen, zoals ik jullie in de Top 20 ga aantonen. Met Heatwave speel ik voor Nederland op 'safe', want dit nummer is nooit verder gekomen dan de Tipparade.
33 You Must Be Making Love-Clay Hammond (US, Mercury DJ-372, 1973)
Ik maak eind april kennis met deze Clay Hammond via een geluidsclipje op een website. Aanvankelijk denk ik met een 'zij' te maken te hebben en dat smaakt naar meer. Als de plaat arriveert en ik een beetje huiswerk doe, blijkt al snel dat Clay staande kan plassen. Wat dan ook weer als gevolg heeft dat die avontuurlijke damesstem opeens een zeikerig Percy Sledge-toontje wordt. Ik heb het snel gehad met die officiële a-kant en ontdek dan dit 'You Must Be Making Love' en... ja... hier doe ik het wel voor!
32 Kangaroo-Hoagy Benson (UK, CBM CBM 003, 1967)
De verrassing van de boeken- en platenmarkt in Nijeveen: Gewoon een paar Northern-achtige singles vinden op nog geen kilometer afstand van je huis. Het overkomt me in april als ik eerst Kenny Bernard vind, vervolgens The Buckinghams (iets té poppy voor de Blauwe Bak Top 40) en dan dit gebakje. Natuurlijk is dit geen pure Northern Soul, het grenst meer aan Popcorn, maar het is bovenal een fijne 'novelty'. En hij past precies achter '96 Tears' van Big Maybelle!
31 Don't Pity Me-Sue Lynne (UK, RCA Victor 47-9171, 1969, bootleg)
En dit is dus die andere kant van 'Born A Loser' van Don Ray. Het label vermeldt echter 'Sue Lynn' en ik weet pas vanavond dat ze officieel Sue Lynne heet. De rest van de geschiedenis komt me echter niet helemaal onbekend voor. Nadat Sandie Shaw het songfestival heeft gewonnen en in 1968 meer zeggenschap claimt over haar repertoire, moet Chris Andrews op zoek naar een nieuw 'speeltje'. Dat vindt hij in Sue Lynne, maar hij weet het succes van Sandie Shaw niet te evenaren. 'Don't Pity Me' is de b-kant van de tweede single van Sue Lynne en zou waarschijnlijk nooit zijn ontdekt, als Richard Searling niet voor RCA had gewerkt. Niet te verwarren met 'Don't Pity Me' van Joanie Sommers, die 'fout' had ik namelijk wel gemaakt toen ik deze heb besteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten