Op de lagere school moesten we voor handenarbeid dingen maken voor moeder- en vaderdag, maar na het basisonderwijs te hebben afgerond, hield het vieren van beide dagen ook op. Dit heeft, denk ik, nog het meest te maken met de verjaardagen van mijn ouders. Met name die van 'heit' lag altijd dicht in de buurt van vaderdag. Zie daar: Vorige week wás het vaderdag en ben ik het vergeten. Vandaag zou vader 79 jaar zijn geworden. Voor mij voelt deze dag dus meer aan als vaderdag. Vader en moeder heb ik beide al eens in de Schijf van 5 gehad, met moederdag hebben we oom in de schijnwerpers gezet en tante is al eens aan bod geweest. Dan gaan we nu dus vrolijk verder met de neven en nichten. Met hulp van Peter kan ik vijf van deze familieleden aan jullie voorstellen. Met name het zoenen van nichten heeft veel songschrijvers tot de verbeelding gesproken.
We beginnen op vijf met een lesje wiskunde voor gevorderden: Steely Dan. Het artistieke huwelijk van Walter Becker en Donald Fagen is grillig, maar desondanks blijven ze elkaar opzoeken en verschijnt zomaar uit het niets weer een heuse Steely Dan-plaat. Zo is dat in 2000 eveneens gebeurd. Op dat album, 'Two Against Nature', staat het nummer 'Cousin Dupree'. Net als bij het oude werk van Steely Dan lijkt het op het eerste gehoor weer een eenvoudig, doch knap in elkaar stekend, popliedje. Wie 'Cousin Dupree' over een hoofdtelefoon hoort, raakt anders knap gestoord, want tussen links en rechts is een voortdurend synthesizer-duel aan de gang. Vult het mekaar aan of trekt het ten strijde? De luisteraar mag de zak-calculator tevoorschijn halen en het resultaat berekenen. Ook in 'Cousin Dupree' wordt gekust, maar vast ook ietsje meer. Enkel een aanraking met de lippen kan je leven toch niet verwoesten? 'Cousin Dupree' van Steely Dan (2000) staat vandaag op vijf.
Zelf had ik Elvis op het lijstje staan met 'Kissin' Cousins', maar Peter draagt een hele mooie bij die ik over het hoofd zou hebben gezien. Sam Cooke beschrijft de komst van een verloren gewaande neef naar zijn stad. Ik moest even huiswerk doen, want ergens meen ik me iets te herinneren van een neef van Sam Cooke die we allemaal kennen. Dat blijkt R.B. Greaves te zijn, die in 1969 een hit heeft met 'Take A Letter Maria' en twee jaar geleden het leven heeft gelaten. 'Cousin Of Mine' (1964) gaat dus niet over hem, maar over ene Jeremiah. Die laatste zorgt voor nogal wat opschudding, vooral onder de dames. Sam Cooke staat op vier met 'Cousin Of Mine'.
Het valt me op bij het uploaden van de foto en ik heb het zojuist even gecontroleerd: Exact een jaar geleden schrijf ik eveneens over The Marmalade. Op 22 juni 2013 zit 'Rainbow' in Raddraaien. Op nummer drie vinden we een andere favoriet van mij van deze Schotse band: 'Cousin Norman'. Ik kan het liedje wel dromen, zo vaak heb ik hem gehoord, maar nu sta ik even met de mond vol tanden. Ik heb namelijk nooit op de tekst gelet. Het lijkt me stug dat de jongens van The Marmalade het fijn zullen vinden om hun neef te zoenen, dus is dit zowaar een uitzondering op de regel? Wat ik zo weet te vertellen over 'Cousin Norman' is dat hij beslist vriendelijker is dan de jongeman die we op de tweede plek tegenkomen. 'Cousin Norman' van The Marmalade (1971) staat op drie.
Een blinde en doofstomme neef pesten door glas in zijn eten te strooien, hem van de trap af te duwen en hem met punaises te prikken. Zo'n sadistische neef kan zelfs Pete Townshend niet bedenken, daarvoor heeft hij de hulp nodig van John Entwistle. Dezelfde die een onschuldig spinnetje als 'Boris The Spider' in een gruwelijk monster kan vertalen. 'Cousin Kevin' mag op Tommy passen en trekt alle registers open om het hem zuur te maken. De appel valt niet ver van de boom, want 'Uncle Ernie', zijn vader, maakt ook graag gebruik van de handicaps van Tommy om zichzelf seksueel te bevredigen. Wat dat betreft is 'Tommy', ondanks de fraaie muziek, even luguber als 'Wuthering Heights'. 'Cousin Kevin' van The Who staat met stip op twee en had bijna op de eerste plek gestaan, als ik besluit toch even dat andere nummer op te zoeken op Youtube.
Ik heb recent nog in mijn kaartenbakken gespit en weet daaruit te herinneren dat ik een Troggs-single heb met een nicht op de b-kant. Dat blijkt dus inderdaad de keerzijde te zijn van 'Anyway That You Want Me' (1966). Die a-kant verschijnt in december 1966 op single en is een 'aardappeltje-anders' na drie ruige hits op rij. Maar het kan nóg rustiger. Als je het heupwiegende 'Anyway That You Want Me' omdraait, krijg je een staaltje barokke popmuziek van de bovenste plank. Minimalistisch als 'Eleanor Rigby', maar dan met een duister sfeertje. Zo hoort dat natuurlijk ook, want een wildebras als Reg Presley alleen in de duisternis met zijn tedere nicht Jane, dat kan natuurlijk geen zuivere koffie zijn. Door deze grimmige sfeer krijgt het plechtig gezongen 'Cousin Jane' een schoonheid dat rillingen veroorzaakt. Het kan niet anders of 'Cousin Jane' van The Troggs (1966) hoort bovenaan in deze Schijf. Waarvan akte...
Volgende week wil ik me andermaal bezig houden met de dames. In navolging van onder andere Marianne en Maggie zou ik graag een Schijf van 5 willen maken over Elizabeth in al haar varianten. Elisa mag ook en zelfs een Lisa is toegestaan. Een Beth of Betty moet wel heel erg goed zijn om in de Schijf te komen, ik denk dat ik het met Elisa, Lisa en Elizabeth wel ga redden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten