Oei, liefste lezers, ik krijg het nog druk! Feit is dat het ontzettend mooi weer is en ik zoveel mogelijk op de pedalen probeer te zijn. Ik merk dat mijn conditie weer met sprongen vooruit gaat. Hoewel..., er is in de eerste plaats al nooit een gebrek aan een goede conditie geweest en sinds ik in Nijeveen woon, gebruik ik de fiets ook voor woon-werkverkeer. In Steenwijk kon ik dat gemakkelijk lopen. Door deze fietswoede kom ik een beetje achter te liggen met overige activiteiten. Ik wacht op iets koeler weer zodat ik de tuin onder handen kan nemen. Ook al betekent dat alleen grasmaaien en onkruid tussen de tegels vandaan halen. Ik moet straks een paar plaatjes digitaliseren voor een radio-collega en ik heb beloofd twee berichten te doen. Het moet tóch maar... Ik begin met het laatste deel van de vangst van vrijdag.
* Lynsey De Paul- Won't Somebody Dance With Me (UK, MAM, 1973)
Deze heb ik in mei 1998 gekocht in Ashton-under-Lyne, een iets grotere stad in de buurt van Mossley. Ik zit even te twijfelen... Het was mooi weer die zaterdagmiddag, de enige keer dat ik op de fiets naar Ashton ben geweest. Nee. Ver is het niet. Gewoon aan de andere kant van die heuvel. Die heuvel waar je niet tegenop kan fietsen. Zie daar: De reden waarom ik in het vervolg met de trein ben gegaan. Toch gaat het vandaag over singles die ik vrijdag heb gekocht en niet in 1998. Dat eerste exemplaar moet nog wel ergens zijn, met een nadruk op 'ergens', vandaar dat het de kortste klap is gewoon nóg een exemplaar te kopen?
* Procol Harum- Nothing But The Truth (Duitsland, Chrysalis, 1974)
Achteraf gezien was het niet nodig geweest, maar ik meende dat ik nog eentje moest uitzoeken om op een rond bedrag uit te komen. In eerste instantie heb ik deze single even in de handen gehad, maar ook weer teruggezet. Hij is dus echt als 'bonus' meegekomen en ik heb nog niet eens de moeite genomen om hem te beluisteren. Ik betwijfel of dat ook zal gebeuren. Dit is zo'n verhaal als League Of Gentlemen van gisteren, té aardig om te laten liggen, maar ik ga de plaat vast niet grijs draaien?
* The Real Thing- Foot Tappin' (Frankrijk, Vogue proefpersing, 1981)
Een héél gek ding. The Real Thing, bekend van 'You To Me Are Everything' en 'Can You Feel The Force', neemt in 1981 een liedje op met de titel 'Foot Tappin'. Niks niet obscuur, gewoon een leuk plaatje van de Britten dat het niet heeft gehaald. Deze proefpersing heeft slechts aan één kant een beschreven label: Het meldt ons dat het de instrumentale uitvoering is van 'Foot Tappin', geperst op 19 oktober 1981 en via het matrijsnummer vernemen we dat het de b-kant is. Als we de originele single erbij pakken, via de zoekmachines, zien we dat 'Foot Tappin' destijds is uitgebracht met de instrumentale versie op de b-kant. De andere kant heeft geen details op het label, maar... dat is niet de vocale 'Foot Tappin' en klinkt me evenmin als The Real Thing in de oren. Volgens mij is de titel 'Memorabilium', alleen kan ik die via Google niet vinden. Die instrumentale 'Foot Tappin' mag er zijn, net als de originele gezongen versie, dus dat rechtvaardigt de aankoop. De andere kant is een leuk 'zoekplaatje'.
* The Salsoul Orchestra- Chicago Bus Stop (NL, Epic, 1976)
Een paar maanden geleden heb ik 'Tangerine' gekocht van The Salsoul Orchestra en deze heb ik tot op de dag van heden nog niet gedraaid. Als ik afga op 'Chicago Bus Stop' denk ik dat ik weinig kan missen. Het orkest van Vincent Montana Jr. is net ietsje lomper qua disco dan MFSB.
* O.C. Smith- The Son Of Hickory Holler's Tramp (NL, CBS, 1968)
Ik had al 'Little Green Apples' van deze man en middels een forum hoor ik opeens dat 'Long Black Limousine' op de b-kant erg de moeite waard is. Tja? Voor O.C. Smith's kunnen is het wel ietwat een soulvol ding, maar je moet echt wel een tekort aan inspiratie hebben als je die gaat draaien. Nee, dan liever 'The Son Of Hickory Holler's Tramp'. Ik heb hier ook meteen de b-kant geproefd, maar die laten we achterwege.
* Solution- Divergence (NL, Harvest, 1973)
Eerder had het Drenthe College alleen maar elpees, allemaal afkomstig van één verzamelaar. Hij bracht eens in de zoveel tijd een partij langs die dan weer werd bijgezet. We hebben het dan over de betere popmuziek uit vooral de jaren zeventig en tachtig. De elpees met oudere muziek zijn vaak heruitgaven uit de jaren zeventig. Zou deze man ooit singles hebben gekocht? Dat laatste vroeg ik me dikwijls af. En nu... ja, ik denk dat een deel van de singles bij hem afkomstig is. Zo'n single als deze van Solution past bijvoorbeeld naadloos tussen de elpees die ze hebben staan.
* Squeeze- Cool For Cats (NL, A&M, 1979)
Bij Lynsey De Paul ging ik al even terug naar Mossley, ik hoor 'Cool For Cats' de eerste dag dat ik in Mossley woon. Eén van de bewoners heeft een cassettebandje met de grootste hits van Squeeze en omdat zijn kamer aan de keuken grenst, geniet ik van een kop thee en een boterham (feitelijk van dat 'toast'-brood, niet-geroosterd, en dus even smaakvol als gipsplaat) en hoor opeens dat lekker venijnige 'Cool For Cats' door de muur schallen. De plaat staat al heel lang op mijn verlanglijstje, maar hij komt nu helemaal als geroepen, want je doet Engelse luisteraars een groot plezier met dit nummer. Overigens is de songstructuur van 'Cool For Cats' gebaseerd op 'Ernie' van Benny Hill.
* Steely Dan- Hey Nineteen (NL, MCA, 1980)
Misschien is Solution iets te hoog gegrepen en vertelt deze van Steely Dan nog beter het verhaal over de elpees die er staan. Voor de liefhebber is het een partij om van te watertanden, maar zelf heb ik meer met singles. Deze van Steely Dan is dubbelfeest: Op de a-kant het lekkere 'Hey Nineteen' en op de keerzijde de volledige 7-minuut-22 van 'Bodhisattva', zoals die op de elpee 'Countdown To Ecstasy' (1973) voorkomt.
* Tee Set- She Likes Weeds (NL, Negram, 1970)
In 2010 al eens te gast geweest ('Een spriet in een hooiberg', 21 augustus 2010). Daar zeg ik dat ik dan nog geen gaaf exemplaar heb gevonden. Die koop ik pas in januari 2011, bijna 21 jaar nadat ik het hoesje met de verkeerde single heb gekocht. Omdat deze single erg gemakkelijk krom trekt en deze eveneens goedkoop was, heb ik nog maar een exemplaar op reserve gekocht. Het is zo'n single die ik ook nog wel eens draai!
* Billy Vera- With Pen In Hand (UK, Atlantic, 1968)
Ik ben nooit echt kapot geweest van de plaatjes van Billy Vera. De enige heldendaad die hij heeft verricht voor mij is het schrijven van 'Make Me Belong To You' met Chip Taylor. In de uitvoering van Barbara Lewis behoort deze tot mijn favorieten. Hoewel de man zeker zijn kwaliteiten heeft, heb ik hem altijd meer een soort van Johnny Mathis gevonden. Deze single bevestigt dat idee. Vera gaat aan de haal met een liedje van de melkfles-witte Bobby Goldsboro en kan het maar niet een 'zwart geluid' meegeven. Het is té netjes. 'Good Morning Blues' is van zijn eigen hand en dat klinkt als... een bluesje. Nee, deze gaat het archief in!
* Yes- Roundabout (NL, Atlantic, 1972)
Tot slot twee singles die ik ook al geruime tijd in mijn collectie heb, maar die beide de jaren niet zonder kleerscheuren hebben overleefd. Ik begin met Yes. Die koop ik eind 1991 voor het eerst bij Sunrise in Sneek. Ik draai hem graag en veel en als ik een bak singles meeneem naar Engeland, zit deze van Yes daar ook tussen. Hij is ook weer terug gekomen naar Nederland en toen is er iets mis gegaan. Feit is dat er een hoek uit ligt. Ik vermoed 'maat 48 na avondje zuipen'. Nu we dat niet meer doen, durf ik wel weer een exemplaar te kopen. Helaas niet met het mooie fotohoesje...
* Neil Young- Only Love Can Break Your Heart (NL, Reprise, 1970)
Die koop ik in april 1991 op de vlooienmarkt in de Sneker Veemarkthal. Kort daarop vind ik een tweede exemplaar, net zó smetteloos en met fotohoes en die verkoop ik in 1993 voor een gulden op een vrijmarkt. Beide singles hebben me slechts een kwartje gekost. Een paar jaar later, als ik geregeld cd's haal bij Music Store in Sneek, raak ik aan de praat met een van de verkopers. Hij blijkt een grote Neil Young-fanaat te zijn en merkt op dat hij pas (en dat moet in 1995/96 zijn geweest) twintig gulden voor deze single heeft betaald. Mijn overgebleven 'Only Love Can Break Your Heart' heeft het fotohoesje nog wel intact, maar is de single een beetje kromgetrokken. Het exemplaar van vrijdag zit in een neutraal hoesje, maar mag in het hoesje van de oude.
Het is laat en ik moet ook nog singles uploaden. Misschien dat de Schijf van 5 doorschuift naar morgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten