Ik zou het wederom even rustig aan doen met plaatjes kopen deze maand, maar toen kreeg ik afgelopen weekend een mailtje van Jörg uit München. Hij heeft weer een frisse partij op Ebay gezet en toen ik daar gisteren tussen keek, viel mijn mond open. Daar móet ik even in mee doen en dat doe ik inmiddels ook. Vanavond liepen drie veilingen af, twee met slechts tien seconden verschil. Bij de eerste is het verbazing alom, want Jörg had een laag startbedrag voor deze ultieme klassieker en ik bleef de enige bieder. Misschien dat het volgekalkte label potentiële kopers buiten de deur heeft gehouden, de geluidsclip laat gehavend vinyl horen maar de audio-kwaliteit lijdt daar allerminst onder. Ach vooruit, het gaat hier om de originele persing van 'Landslide' van Tony Clarke. Die heb ik dus te pakken voor vijf euro. Een beetje een ondergewaardeerde Ruby Andrews-single met een nóg betere b-kant is de tweede die ik heb gewonnen. Dat héle leuke plaatje van Linda Jones op Loma ging in de laatste tien seconden naar iemand die nóg enthousiaster was. Gedurende het weekend lopen er nog een paar veilingen af van Jörg, dus kunnen we dinsdag de schade op maken. Voordat ik de actuele hitparades induik om de speellijst van Floorfillers te maken, geef ik eerst maar weer eens ruk aan het rad en deze bepaalt dat het vandaag moet gaan over 'The Tide Is High' van Blondie (1980).
Het verhaal van Blondie begint in 1973 als Chris Stein zich aansluit bij de band The Stilettos. De zangeres van de band heet Debbie Harry en is in de jaren zestig lid geweest van de folkrockband Wind In The Willows. Die groep heeft in 1968 een elpee uitgebracht op Capitol. Verder heeft Harry geposeerd voor Playboy. Stein en Harry krijgen een relatie. Er vinden enkele bezettingswisselingen plaats en met Clem Burke, Jimmy Destri en Gary Valentine als companen wordt de naam veranderd in Blondie. Dit wordt Harry immers dagelijks na geroepen door vrachtwagenchauffeurs. De groep begint met optredens en is vaak te zien in legendarische clubs als Max' Kansas City en CBGB's. In december 1976 verschijnt het titelloze debuutalbum via het Private Stock-label, maar dit is geen succes. Negen maanden later onderhandelt Blondie met Private Stock over het contract en de rechten en dat winnen ze. Ze tekenen dan bij Chrysalis en via dat label krijgt 'Blondie' een herkansing. Het is dankzij een 'foutje' van de Australische televisie dat Blondie de underground-punk-scene ontstijgt. In het programma Countdown wordt per ongeluk de video gedraaid van 'In The Flesh', op dat moment de catchy b-kant van de opgefokte punk-single 'X-Offender'. Die laatste was té opzwepend voor de hitparade geweest en deze vergissing maakt dat de plaat opeens erg goed wordt verkocht.
Doordat het eerste album reeds in 1976 is gemaakt, kan Blondie snel volgen met een tweede album. 'Plastic Letters' verschijnt in februari 1978. Hoewel in Amerika de groep nog een jaar tot de 'underground' gerekend zal worden, gaat Australië en Europa overstag voor de groep. De eerste single is 'Denis', een cover van Randy & The Rainbows uit 1963, en deze staat op nummer 1 in ons land. Na een succesvolle Engelse tournee verlaat Valentine de groep en wordt vervangen door Frank Infante. Deze kan zowel bas als 'gewone' gitaar spelen en dat komt van pas als bassist Nigel Harrison zich meldt. Infante gaat terug naar gitaar en daarmee wordt Blondie een sextet. 'Parallel Lines' verschijnt in september 1978 en nu wordt de groep ook in Amerika op waarde geschat.
Blondie staat bekend om de veelvoud aan muziekstijlen die het beheerst, alsook vanwege de eigenzinnige covers. In 1980 scoort de groep een grote hit met onze Raddraaier: 'The Tide Is High'. Zanger John Holt schrijft het nummer in 1967 voor zijn groep The Paragons. Opvallend aan het origineel is het gebruik van een viool voor de melodie. In 1971 wordt het nummer populair bij Engelse skinheads. Zeven jaar later neemt Gregory Isaacs zijn versie van het nummer op. 'Toaster' U-Roy, die in 1971 verantwoordelijk is voor de Engelse doorbraak van 'The Tide Is High', verzorgt op de 12"-versie van Isaacs' single een nieuwe 'uitvoering' van het nummer. In 1980 is Blondie de eerste die internationaal succes heeft met het liedje. Het bereikt in Engeland een eerste plek en bij ons nummer vier. In Amerika piekt het bovenaan de Billboard en in Japan zal het vast ook geen slechte zaken hebben gedaan. Omdat Peter geen hoesje had staan en ikzelf de Engelse persing in neutrale hoes heb, kies ik voor het 'exotische' Japanse fotohoesje.
Blondie krijgt nog een aantal illustere opvolgers als het op cover-versies aankomt. In 1996 verschijnt een dancehall-versie van Papa Dee. In 2000 brengt het Engelse tienerzangeresje Billie Piper (ik hoop van harte dat jullie nog nóóit van haar hebben gehoord, ik wel en ik ben er niet trots op!) haar versie uit, maar we gaan nog dagelijks op de knieën om de Allemachtige te danken dat die is geflopt. Kan het nog erger? Ja! Atomic Kitten! Dit uitzonderlijke vocale hoogstandje brengt 'The Tide Is High' andermaal in de top van de hitparade. Dan zal de Duitstalige cover van de Zweedse Siw Inger wellicht als muziek in de oren klinken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten