Het had gekund? Twintig jaar geleden deelden muziek en molens een plek in mijn liefhebberij. Dan had ik jullie kunnen vertellen dat de molens op de foto binnenkruiers zijn, maar had ook een afbeelding van een stellingmolen, een tjasker of een spinnekop kunnen kiezen. Om maar aan te tonen dat ik het nog niet ben verleerd. De keuze voor de drie molens in De Schermer heeft te maken met vakantieherinneringen uit 2008. Maar iedere dag over molens schrijven, dat gaat vervelen. Muziek niet dan?
In december begon ik met de opleiding tot vrijwillig molenaar. Niet onlogisch dat dit opborrelde bij 20 Years Ago Today. Bovendien herinnerde moeder mij afgelopen kerst aan 'de meulepiepies', de benaming van de kleine Gerrit voor molens. En vanaf de skaileren achterbank van de Opel Ascona zag hij ze altijd als eerste!
De familie dacht dat ik dol was op molens, maar integendeel! Ik was er bang voor. Zelfs in het klein. Ik durfde niet in de buurt van de houten tuinmolen van oom Jelte en tante Klaasje te komen. Pas na mijn zevende overwon ik die angst.
Rond 1990 ging ik iedere zondag fietsen met een lijstje in de binnenzak. Ik trachtte molens te traceren die in een Fries molenboek uit 1971 stonden. Enkelen waren al lang verdwenen, maar het maakte het alleen maar spannender. Tenslotte meldde ik me voor de opleiding.
Die vond op twee molens plaats. Penninga's Molen in Joure, een korenmolen, en een poldermolen in Vegelinsoord. De laatste had mijn voorkeur. De rust van de polder trok me aan. Mijn vertraagde motoriek plaagde me tijdens de lessen. Vooral het leggen van knopen om de zeilen op de wieken te spannen, kreeg ik niet onder de knie!
Een probleem van alle tijden? In Engeland kon ik nooit een das knopen, in Tuk opeens wel en daarna weer niet. Ach, als je nooit stropdassen draagt... Onlangs zat ik met een zijden sjaaltje van zusje te spelen en keek opeens neer op de perfecte strop. Soms overtref ik mezelf!
In 1992 kwam het uitgaansleven erbij en steeds vaker liet ik op zaterdagochtend verstek gaan. Tot augustus van dat jaar. In een telefoontje met de molenaar laat ik weten liever verder te gaan met de opleiding op houtzaagmolen De Rat in IJlst. Het zal goed bedoeld zijn, maar de mededeling dat ik de molenaar aldaar vooraf moest vertellen 'dat ik niet zo handig ben', betekende de genadeklap voor mijn molenaarsambities.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten