maandag 17 januari 2011

blauwe maandag


Wat heeft dit te betekenen? Juist, uitstel! Maar morgen... Mañana mañana mañana... Ik hik er tegenop. In 'De Schijnwerper op...' op Golden Beat Years mag ik een maand lang mijn muzikale interesses tentoonstellen. Ik ben begonnen met Meg Baird en Espers, een week later presenteerde ik Spires That In The Sunset Rise en Nora Keyes en toen werd het moeilijk. Alleen met Espers had ik een paar handen op elkaar gekregen en dan moet Marissa Nadler nog...

Haar overslaan? Dat gaat niet. Maar toch, een halve dag downloads zoeken, dan een anderhalf uur schrijven, om vervolgens reacties te krijgen van mensen 'die het niet trekken'... Het motiveert niet. Volgende week ga ik bijvoorbeeld een aantal northern soul-stampers er tegenaan gooien, daar heb ik wél zin in!

Blauwe maandag, het was mij ontgaan. Ik ben zonder druppels aan het werk gegaan en zusje wilde vanavond op stap. Eerst naar de Supercoop voor chocolaatjes en andere compensatiemiddelen en voor een bakkie naar De Graftak. Daar gaat I. net weg, ik zou haar bijna een familielid noemen maar dat is 'wishful thinking', A. neemt haar taak achter de bar over. Hoezo 'blue monday'? Het is immer 'blue' als ze daar staat.

Ik ben de enige klant. Nou ja, zusje en Gerrit zijn binnen handbereik. Soul-X hangt aan het plafond. Sideburner heeft last van goede smaak. Hier wil je niet zijn. Lang zijn we niet alleen. Een weinig opbeurende S. en P. stappen binnen, gevolgd door een Antiliaanse 'big mama' met een appetijtelijke dochter. En dan G.! 'Back from the grave'. In maanden niet gezien en dat was niet erg! In De Opruiming nog gememoreerd als de gast die me wijs had gemaakt dat Pearly Spencer een autocoureur was...

We hadden al over G. gehoord dat hij met zijn kanis in de goot lag en deze avond bleek dat de waarheid. Hij had een dame bij zich die zijn kleinkind had kunnen zijn. Je rook haar van verre en dat was geen eau de toilette... Er hing een aura van verslaving en zelfgecreëerd 'loserschap' om hun heen. D. had ze vooruit gestuurd, hij moest nog even pinnen. ,,Flikt hij nu altijd", krijst G. uit. Het is inderdaad een goed excuus om van dit gevolg af te komen. 'Munnie' hebben ze natuurlijk niet en zo blijft weer vier euro voor de eeuwigheid in het schrift staan.

Om tien uur wuiven we A., P. en S. uit en gaan huiswaarts. Alleen die arme Soul-X blijft hangen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten