Het komt prachtig uit! Normaal gesproken doe ik het 'Week Spot kwartet' op donderdagavond na 'Afterglow', maar omdat de 'W' niet in het woord 'geluk' voor komt, moet ik de rubriek even uitstellen. Nu heb ik dan net 'The Vinyl Countdown' afgesloten en voel me eigenlijk net zoals op donderdagavond. Geen fut meer om een ellenlang bericht te schrijven en dus vergrijp ik me in het eerste bericht van 2017 aan de Week Spot's uit de vorige week. Nu het einde nadert van deze serie moet ik toch eindelijk eens een besluit nemen wat ik voortaan met de donderdagavond ga doen. Nóg eens 'kwartetten' wordt teveel van het goede. Nu dan de Week Spot's uit week 52 uit de jaren 2012 tot en met 2015.
2012: Everything's Gonna Be Alright-P.P. Arnold
Wat deed ik op oudejaarsavond 2011? Rond twaalf uur ben ik bij Marianne. Een paar weken ervoor heb ik een speellijst met favoriete liedjes gemaakt op Youtube en 'Everything's Gonna Be Alright' van P.P. Arnold staat daar ook tussen. Bij Marianne putten we uit muziek van deze speellijst en als de klok twaalf heeft geslagen, is de computer toe aan dit nummer. Het is dus de eerste plaat die ik hoor in 2012. In de voorgaande jaren had ik een andere plaat die ik altijd als eerste draaide, maar sinds een paar weken is dat een beetje pijnlijk geworden. Nu kan ik wel weer naar de muziek luisteren maar zou er niet mijn nieuwe jaar mee willen inluiden. P.P. Arnold opent symbolisch 2012 voor mij en dat is me een jaar! Zoiets wens ik me voortaan en dus is 'Everything's Gonna Be Alright' mijn vaste eerste plaat in het nieuwe jaar. Sinds oudejaarsavond 2013 zend ik uit op Wolfman Radio en omdat ik dan pas tegen één uur onze tijd ga aftellen, open ik het tweede uur van de show steevast met dit nummer en dat is vandaag andermaal het geval geweest. Gedurende 2012 en 2013 luister ik vrijwel continu naar de 'Northern Soul Jukebox' en Arnold maakt deel uit van de tracklist. Het is erg vaak in tijd van spanning dat de mp3-speler juist dit nummer uitkiest uit de honderden nummers en ik een stuk zonniger het gesprek binnen stap.
2013: Midnight Blue-Wendy Alleyne
Ik vind hem zo nu en dan weer op Marktplaats hoewel die ook een tijdje is weggeweest. Toch heb ik niet meer van hem gekocht. Dat is in maart en april 2013 anders. Ik ontdek zijn handel en schaf veel platen bij hem aan. Bovendien hebben we beide ervaring met de hypocrisie van de soul-scene en delen dezelfde liefde voor de soul-muziek. Wendy Alleyne oogt in eerste instantie alleen maar 'interessant' en ik zoek het op Youtube. Daar valt me de mond open. Wat een schoonheid! Inmiddels wacht bij De Tafel in Meppel ook de eerste persing op mij, maar ben er nog steeds niet aan toe gekomen om hem te kopen. Ook omdat deze single de definitieve uitvoering is voor mij. Er zit een heerlijke ruis op de plaat. Het stoort niet, het klinkt als de oceaan. 'Midnight Blue' van Wendy Alleyne is voor mij de kennismaking met 'spouge', de popmuziek van Barbados en zal een kleine collectie in de verzameling veroorzaken. Het wordt bijna tijd om de plaatjes eens op volgorde te zetten en te kijken of we er een show uit kunnen halen?
2014: Please Don't Stop-Wildflower
Chicago wint het altijd van Detroit bij mij, maar er zijn in de loop der jaren meerdere interessante oorden bij gekomen. Denk aan de eerste maanden van 2015 als ik veel leuk spul vind uit Pittsburgh. Ohio heeft al langer mijn interesse, de Miami Soul is nog vrij recent. Natuurlijk ben ik bekend met de hits van KC & The Sunshine Band en Betty Wright, maar in de loop van de jaren ga ik steeds 'dieper' in de materie en kom dan werk tegen als dit 'Please Don't Stop' van Wildflower. Muzikaal is dit het latere 'Please Don't Go' van KC & The Sunshine Band, maar dan zonder de vocalen van de dames Wildflower welke me echt lagen kippenvel brengen. Het is echt een 'geluid' en past naadloos tussen KC, Betty Wright en Timmy Thomas en is een hobby die zich in 2017 verder gaat uitbreiden (natuurlijk met dank aan Mark).
2015: Be My Lady-The Dynamic Tints
2015 is in zekere zin het jaar geweest van Twinight. Ik koop in 2014 de eerste titels op dat label en de, voorlopig laatste, in december 2015. 2016 is Twinight-loos, maar wie weet wat dit jaar gaat brengen? De fascinatie voor het Twinight-label is nog altijd aanwezig en dus zal het daaraan niet liggen. Wellicht toch weer eens boodschappen doen in Chicago? The Dynamic Tints smaakt nog altijd naar meer en Twinight heeft nog vele leuke singles in haar catalogus welke voor redelijke prijzen zijn te bemachtigen, dus het hoeft hier niet bij te blijven. Ik ga me klaarmaken voor de nacht, morgenavond ga ik kijken welke rol George Michael in mijn leven heeft gespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten