Classic Week Spot: Z.Z. Hill

Wat maakt een plaat tot Week Spot? In het uiterste begin van de 'Tune Of The Week' maakt het zelfs niet uit of ik de fysieke plaat heb. Soms gaat de 'tune' op dat moment in de bestelling. Het is puur gericht op de muziek. Het is een plaatje dat me op dat moment moet aanspreken. In mei 2012 begin ik dan met het publiceren over de Week Spot en in het begin gaat me dat nog redelijk goed af. Nu is het niet zo dat ik nu niet meer kan publiceren over een Week Spot, wél komt het steeds vaker voor dat er totaal geen informatie is te vinden over dat plaatje dat me deze week zó aanspreekt. Tegenwoordig is een beetje informatievoorziening of een sterke herinnering bij de desbetreffende plaat hét criterium geworden voor de Week Spot. Over twee weken bestaat het 'instituut' vijf jaar en tot die tijd pik ik een plaatje uit ieder jaar dat nog niet de Week Spot is geweest. Deze week moet de plaat in 2014 zijn gekocht. Ik twijfel even bij 'We Need Hearts' van Gladys Knight & The Pips, 'The Lovin' Side' van The Daydreams, 'Shame' van Evelyn 'Champagne' King, maar doet me weer terugkeren bij dit plaatje dat al jaren in de reserve-Blauwe Bak staat. De 'Classic Week Spot' van deze week is 'Second Chance' van Z.Z. Hill.

Ik ben geen voetballiefhebber om het zwak uit te drukken. Toch is het sinds het toernooi van 2000 dat ik 'de gezelligheid' kan waarderen. Met een club vrienden voor de televisie zitten en het team van keuze aanmoedigen onder genot van een drankje en een hapje. Vaak mis ik de eerste wedstrijd van Nederland en moet het al even flink in het toernooi zitten, wil ik de tijd nemen om te gaan zitten kijken. In 2014 ben ik er vroeg bij. De Buze gaat bijna dicht voor de verbouwing maar desondanks word ik uitgenodigd om de eerste wedstrijd op groot scherm te kijken. De tweede keer is op een woensdagavond en dan ben ik wederom van de partij. De derde keer is op een maandag en dan moet ik aan het werk. Dat is tevens de laatste keer in De Buze geweest. Dan gaat de verbouwing écht beginnen. Bij Wolfman Radio hebben ze plezier. Ik heb immers aangekondigd dat áls Nederland in de finale komt, dat ik dan niet in staat ben om mijn zondagavondshow te doen. Het is op de woensdagavond op een troosteloze Markt in Steenwijk dat duidelijk wordt dat die afspraak kan door gaan. Buiten een troostfinale ligt Nederland uit het toernooi. Ondanks dat ik niets heb gedronken, voel ik me de volgende dag brak. Ik neem aan dat ze me vanmiddag kunnen missen op het werk en fiets naar het station. Het is té mooi weer om te werken (en kom er deze dag ook nog mee weg!). Ik stap op de trein naar Zwolle en doe vooral 'boodschappen' bij Diskid uit de uitverkoopbak. Daar zit ook deze van Z.Z. Hill bij, de onversneden originele uitvoering van vijf minuten. De plaat begint namelijk met een gesproken intro dat voor de single-versie eruit is geknipt. Zonder het intro zou het nu wellicht geen Week Spot zijn geweest?

Arzell J. Hill is de naam. Hij wordt op 30 september 1935 geboren in Naples in de staat Texas. Hij noemt zichzelf gedurende zijn hele carrière Z.Z. dat gewoon als 'ZZ' als in 'ZZ Top' uitgesproken dient te worden ('Zie-zie'). Over zijn achtergrond is weinig bekend, wel weten we dat Hill zijn loopbaan begint met gospelgroepen en zijn oudere broer de platen-producent Matt Hill is. In de late jaren vijftig toert Hill met The Spiritual Five door Texas. Hij raakt onder de invloed van Sam Cooke, B.B. King (naar wie hij zichzelf heeft vernoemd) en Bobby 'Blue' Bland en gaat in de vroege jaren zestig solistisch optreden in clubs in en rond Dallas. Hij leidt ook een paar bands in die tijd en wordt opgemerkt door Otis Redding. Die spoort hem aan om naar Los Angeles te gaan en de hulp in te schakelen van Matt Hill. In 1964 verschijnt de eerste single van Z.Z. Hill op het familie-label M.H. Records en staat een week genoteerd op nummer honderd in de Billboard Hot 100. Van 1964 tot en met 1968 staat Hill onder contract bij Kent. De platen vallen indertijd nauwelijks op in de massa, maar staan sinds de jaren zeventig hoog aangeschreven bij liefhebbers van 'Southern Soul'. In 1968 tekent Hill bij Capricorn, maar het komt niet tot platen voor die firma. Hill krijgt het aan de stok met de eigenaar en vlucht dan in de armen van iemand die erover kan mee praten: Jerry 'Swamp Dogg' Williams. De man die maximaal één elpee per platenmaatschappij maakt, ontfermt zich over de stijfkoppige Hill en brengt hem onder bij zijn Mankind-label.

Feitelijk neemt Williams het contract over van Capricorn en is Hill nog steeds zo vrij als een vogel. Broer Matt helpt hem naar binnen bij United Artists en dat resulteert in zijn grootste hit: 'Don't Make Me Pay For His Mistakes' bereikt in 1971 een 62 plek op de Billboard en 17 in de R&B. Kent speelt erop in door het oude 'I Need Someone' opnieuw uit te brengen en dat is Hill's derde en laatste notering op de Billboard. De overige platen zijn middenmoters op de R&B. Hill kan bij United Artists rekenen op hulp van onder andere Allen Toussaint en Lamont Dozier, maar neemt de benen zodra het nieuws bekend wordt dat zijn broer is overleden. Z.Z. Hill tekent bij Columbia en maakt twee albums met arrangeur en producent Bert De Coteaux. Het levert hem in 1977 zijn grootste R&B-hit op met 'Love Is So Good When You're Stealing It'. In 1980 gaat hij terug het diepe zuiden in en keert terug naar de blues. Hij maakt een paar platen voor Malaco. In februari 1984 raakt Hill betrokken bij een verkeersongeluk na afloop van een optreden. Hij overleeft dit in eerste instantie en gaat verder met optreden. Toch heeft zich een bloedprop gevormd in zijn lichaam welke hem op 27 april 1984 fataal zal worden. Hij overlijdt ten gevolge van een hartaanval en is slechts 48 jaar oud.

De muziek uit het zuiden van de Verenigde Staten is altijd een soort van smeltkroes geweest. Blues, soul, gospel, bluegrass en country... het loopt allemaal dwars door elkaar in het zuiden. Soms bepaalt het aanwezige studiopersoneel de stijl van een plaat. Zo kun je gospelkoortjes verwachten in country en soms een pedal-steel in de soul. Z.Z. Hill is niet per definitie een zanger met een specialisme in soul, blues of gospel. Hij doet het allemaal tegelijk! Toch is het de blues welke overheerst en dat geldt ook voor mans' opnames uit de vroege jaren zeventig. Onze Week Spot is meer een blues, hoewel onze grote held Swamp Dogg funky blazers toevoegt om het weer op het pad van de soul te brengen. De lief van Z.Z. Hill erkent dat ze fouten heeft gemaakt en wil graag dat het weer goed komt. Sterker nog: Ze belooft beterschap, maar Hill is daar niet zo zeker van. Als lied zou het niet overtuigend genoeg zijn geweest en dus stelt Williams voor een dialoog te doen als intro. De luisteraar hoort een dame met krokodillentranen en in haar stem kun je de leugens horen. Vervolgens twijfelt Hill of hij haar terug zal nemen, maar roept dan uit 'oh no, not gonna happen baby' en het feest gaat niet door. Dan begint het nummer zelf en hoor je de dame gedurende de coupletten op de achtergrond smeken om aandacht. Het maakt een klassieke 'Southern Soul'-ballade met het kwaliteitskeurmerk van Swamp Dogg.