De procedure voor een potentiële Week Spot heb ik onlangs nog beschreven. Het is al lang niet meer het favoriete plaatje van het moment dat ik nog eventueel even op vinyl moet scoren. Het moet een plaat zijn waarover iets valt te vertellen. Wat dat betreft heeft deze van Circle Of Kerr al meerdere malen op de nominatie gestaan om Week Spot te worden, alleen... er is niks geen informatie te vinden over de single. Zelfs over een releasedatum zijn de kenners het niet eens, hoewel ik zelfverzekerd genoeg ben om dit 1978 te noemen. Het catalogusnummer geeft echter geen uitsluitsel. Ik wil eerst nog de hele lijst van 2015 doornemen, maar nee... het is meteen dat ene plaatje. Eén van de eerste die ik in dat nieuwe jaar heb gekocht, deze mag een week voor de vijfde verjaardag van de Week Spot de eretitel dragen. Ook al gaat dit nimmer een bericht van normale lengte worden, zelfs niet met wollig taalgebruik, de plaat mag de 'Classic Week Spot' heten: 'I'm Flying High' van Circle Of Kerr.
Ik staar bijna drie jaar lang alleen maar naar Ebay en in mindere mate Marktplaats. Omdat veel van mijn singles uit het buitenland moeten komen, is Marktplaats gewoon niet zo heel erg interessant. Internationaal is ook méér dan Ebay alleen. Ik ken mensen die zweren bij Soul Source. Hetgeen je op deze specialistische plekken vaak ziet, is ook op Soul Source van toepassing. Singles voor een dubbeltje wordt geen aandacht aan besteed en dus is een single van een dubbeltje al gauw vijf pond. Bij wijze van spreken, want zelfs met vijf pond ben je nog geen rijk man op Soul Source. Dan heb je bijvoorbeeld nog Gemm. Daarvan maak ik eenmalig gebruik als ik plotsklaps erg graag 'It's More Than I Deserve' van Joey Gee wil hebben en deze daar wordt aangeboden. Als ik in de ban ben geraakt van 'Tonight I'm Gonna Make You A Star' van Faye Marshall, vind ik een aardig geprijsd exemplaar op Discogs. Een paar maanden later vind ik daar ook 'Just As Long As We Have Love' van Carolyn Leacock & The Outfit en hoewel de levering van die laatste stroef verloopt, betekent de terugkeer naar Discogs wel het begin van het einde voor mijn Ebay-ervaringen. Op Ebay doe ik hooguit nog zaken met vrienden en kennissen waarmee ik eerder zaken heb gedaan. Discogs blijkt vaak stukken goedkoper te zijn, maar de handel is ook een stukje vrijblijvender. In de eerste twee weken van 2015 heb ik vrij en wat moet je anders doen op zo'n vrije dinsdagavond? Ik ga dus de handel in van de man waarvan ik Faye Marshall heb gekocht. Hij heeft ruim tweeduizend singles voor minder dan vijf pond per stuk en, met Youtube in een extra scherm, ga ik ze allemaal door. Aan het einde van de rit voel ik me zo in mijn nopjes met de selecties dat ik ook een duurdere categorie aan klik. En zo mag 'Deep Love/ Hey Girl' van The Caprells ook nog mee in het pakketje. Een week later bezorgt de postbode me een groot pakket uit Engeland. Faye Marshall heeft me toen al geleerd dat je met een gerust hart van deze man kan bestellen. Hij is een 'pietlut' en geeft zijn platen rapportcijfers op een schaal van 10. Beneden de 7 wordt het minder, maar tot die tijd zijn het slechts details.
Circle Of Kerr is een pure en wilde gok. Het label oogt lekker 'lo-fi', de prijs is bijna kringloopwinkel-niveau en ik ben gewoon nieuwsgierig. De originele single staat in januari 2015 niet op Youtube, wel een moderne remix. Dat brengt me even aan het twijfelen. Is het toch niet stiekem een nieuwe productie van iemand die het voor elkaar heeft gekregen het disco-geluid van 1978 uit een doosje te krijgen? Nee, het blijkt een authentieke jaren zeventig-prductie. Tot mijn teleurstelling is het ook niet de uitstekende remix welke op Youtube staat, maar voor een euro of twee heb je een plaat die niet iedereen in de bakken heeft staan en waarover niks is te vinden. Platen met een achtergrond als deze doen doorgaans een stuk meer onder dj's. Ook rijst de vraag waarom dit plaatje nooit is aangeslagen. Is hier sprake van een plaatje dat nog maar recent is ontdekt in een pakhuis? Bij George Kerr op zolder? Feit is dat de platen vooralsnog voor stuivers en dubbeltjes gaan.
Naamgever van de anonieme groep is George Kerr. Een zanger, liedjesschrijver en producent die wordt geboren in Occilla in de staat Georgia, maar muzikaal het meest actief zal zijn in New York en New Jersey. Hij zingt in de jaren zestig enige tijd bij Little Anthony & The Imperials maar breidt zijn activiteiten uit nadat Raynoma Liles Gordy hem het produceren onder de knie brengt. Raynoma is de tweede vrouw van Berry Gordy in een huwelijk dat stand houdt tot 1964. Ze is de moeder van toetsenist Kerry Gordy en verlaat Berry voor Eddie Singleton met wie ze het legendarische Shrine-label op zet. Haar huwelijk met Singleton houdt geen stand en het merendeel van de Shrine-oplage gaat in 1968 verloren tijdens een brand in het pakhuis. Shrine-singles zijn sindsdien 'holy grail' in de Northern Soul-beweging. Na het Shrine-avontuur is ze echter weer welkom bij Motown. De eerste productie van George is op het Motown-label: 'Only You' van Sammy Turner uit 1964. Hoewel veel producenten onder contract staan van een platenmaatschappij, blijft Kerr liever een vrij man. Hij is één van de eerste freelance-producenten welke een sterke hand heeft in welke producties hij wil doen. Kerr is als producent betrokken bij de legendarische opname van 'You Hit Me (Right Where It Hurts Me)' van Alice Clark, eveneens een voormalige 'Classic Week Spot'. In de begin jaren zeventig blijft hij onafhankelijk, maar gaat wel intensief werken met Sylvia Robinson en haar All Platinum- en Stang-stal. In 1971 maakt hij echter ook een single voor zijn eigen Tod-Ant-label: 'All The Way'. In dezelfde tijd heeft hij ook diverse solo-uitstapjes op All Platinum en zal dit voortzetten op Shout. Zijn producties gaan in een gestaag tempo door. In 1978 produceert hij voor het laatst voor All Platinum en ik heb het vermoeden dat de 'Classic Week Spot' ook uit dat jaar komt. Het vreemde is echter dat de George Kerr-single uit 1971 '101' als catalogusnummer heeft en Circle Of Kerr '100'. Je zou dus zeggen dat het vóór de solo-single moet zijn opgenomen, maar... dat bestaat niet!
Om met de deur in huis te vallen: 'I'm Flying High' is niet een beetje disco! Het heeft bovendien de geluidseffecten welke we in 1978 en de jaren er omheen vaak tegenkomen in de disco. Het label mag een beetje 'lo-fi' lijken, de plaat is het allerminst! 'I'm Flying High' klinkt zeer gelikt en stevig en het had domweg één van de grootste disco-klassiekers moeten zijn. Er verschijnt eveneens een 12"-single met een zes minuten-versie van de single van vier minuten. Toch is 'I'm Flying High' een beetje een miskende cult-klassieker welke beslist nog eens zijn dag gaat beleven. Een filmsoundtrack zou hierbij kunnen helpen of een invloedrijke dj die niet zijn neus ophaalt voor platen onder de vijftig pond. En dit is precies de reden waarom deze plaat, ondanks de matige achtergrondinformatie, al twee jaar Week Spot hóórt te zijn. Dan kan ik verder nog mededelen dat George de vader is van twee dochters: Sandy en Tracy Kerr. Beide zijn ze vooral in de jaren tachtig actief als zangeres, hoewel Tracy reeds in 1972 een héél leuk plaatje heeft gemaakt op Stang. Deze single staat nu opeens heel hoog op mijn verlanglijstje en het goede nieuws is: Hij is relatief goedkoop te bemachtigen. Wordt vervolgd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten