Is het een 'hoax' of niet? Ik hou intussen een schuin oog op Facebook waar iemand melding maakt van een 'gerucht' dat zanger Charles Bradley zou zijn overleden. Evenals Sharon Jones uit de Daptone-stal en dat maakt het meteen al 'verdacht'. Natuurlijk zou het kunnen, maar dat zie je vaker bij deze valse meldingen. De schijndood van een artiest zit in de buurt van een andere artiest. Er zijn er die geruchten de wereld in gooien dat Bradley maagkanker zou hebben, maar daar kan ik niets over terug vinden en bovendien heeft hij een drukke zomer vol optredens voor de boeg. Ik hoop tegen het einde van dit verhaal meer te weten. Vandaag dan de tweede 'Singles round-up' van deze maand en morgen maar eens een inhaalpoging doen. In dat geval kan ik op dinsdag het 2500e bericht publiceren want zo dicht zijn we bij het eerste 'feestje' van het jaar. Nu dan de laatste vijf singles die ik bij De Tafel heb gekocht.
* The Shoes- Emptyness (NL, Polydor, 1969)
Als ik het snel uitreken, moet ik nu nog twee singles hebben om in ieder geval de Polydor-jaren compleet te krijgen van The Shoes. De zoektocht naar 'Peace And Privacy' en 'After All' hoeft geen haastklus te worden, we komen ze vanzelf eens tegen. Dat geldt namelijk ook voor deze 'Emptyness'. Die ben ik vast ook wel vaker tegengekomen, maar meestal voor prijzen waarvoor ik het niet deed. Deze is wel een beetje duurder dan de overige singles uit de twee 'Round-up'-afleveringen, maar daar staat tegenover dat enkele anderen wel weer héél goedkoop zijn geweest. Gemiddeld is het zeer acceptabel! 'Emptyness' heeft in 1969 een dubbele notering in de Top 40, maar niet dat dit heel veel uit maakt. Verder dan een bescheiden 34e plek komt het niet. 'Emptyness' is een 'dramatische' kant en ik geef de voorkeur aan het meer opgewekte 'End Of The Line' op de keerzijde. Toch moet ik bekennen dat dit een geval is van 'verzameling compleet maken', want als ik de keuze heb uit meerdere singles van The Shoes dan zal deze in de bak blijven staan.
* Sundown- One Morning In May (NL, Negram, 1976)
Ik geloof dat ik het nummer eens in 'Het Theater Van Het Sentiment' heb gehoord. Het is omstreeks 2009 en ik zit tot over mijn oren in de folk en singer-songwriters. Dit deuntje 'past' helemaal! Ik ga speuren naar de single maar doe dat buiten Marktplaats en Ebay om, gewoon kringloopwinkels doorspitten. Ik herinner me nu dat ik in 2010 de single in handen heb gehad bij Diskid. Vijf euro moet die kosten en dat vind ik een beetje gortig voor een hit van dit formaat. En dan...? Kort daarna raak ik de interesse voor folk min of meer kwijt en is daar opeens de soul-hobby. De Nokia, die de mp3 op de geheugenkaart had staan, overlijdt en opeens vergeet ik het nummer. Totdat ik afgelopen vrijdag deze uit de bak haal en zoiets heb van 'Hee, die zocht ik! Of toch niet?'. Het draaien van de plaat is als een weerzien. Ik kan me nog altijd helemaal voorstellen wat ik in de plaat heb gezien en hoewel weinig verlangt om terug te gaan in dat repertoire, ben ik ontzettend blij met de vondst. Deze zou zomaar op nummer 1 kunnen komen in de 'Eindstreep', maar het is pas halverwege de maand en nog té vroeg om daarop vooruit te lopen.
* Time Bandits- I'm Specialized In You (NL, CBS, 1982)
Onze radiobaas heeft een 'dub' opgenomen met de titel 'Specialized, Not Plagiarised', maar dat houdt direct verband met het Specialized-project waar wij met Wolfman Radio geld voor inzamelen. Verder heb je 'I Specialize In Love' van Sharon Brown en 'My Baby Specialises' van William Bell & Judy Clay, maar de enige andere 'Specialized'-plaat die ik ken is deze van Time Bandits. Ik heb het gebruikt voor een 'jingle' dat eigenlijk een kort fragment uit het refrein is. De single heb ik nog altijd niet, temeer omdat ik tot 2003 niet zoveel van de jaren tachtig moet hebben. Broer Henk is Time Bandits-fan in hart en nieren en hun muziek is alom in huize Louwsma en op ene of andere manier 'wil' het op een bepaald moment niet meer bij mij. Nu heb ik de afgelopen jaren meerdere Time Bandits-singles gekocht en is de tijd rijp voor deze 'I'm Specialized In You'. Vijftig cent voor een gaaf exemplaar is het maximum. Ik ben nog steeds niet heel enthousiast met dit te draaien, maar hij moest wel in de verzameling zitten!
* Bobby Walker- Sexy Lady (Duitsland, Jupiter, 1975)
'Recorded in Philadelphia' staat op het hoesje, maar je ruikt de 'sauerkraut'. Ik wil wel gokken ondanks de gevraagde 2,50 euro. Per slot van rekening hebben we altijd nog de instrumentale b-kant. En, jawel, dat is ook de favoriet van de twee. Ik heb het ding in de reserve-Blauwe Bak gezet, maar gaat daar waarschijnlijk bij de eerste schifting alweer uit. Wat is het? Het is een beetje lome disco. Het moet sensueel overkomen, maar is ietsje aan de James Last-kant. Instrumentaal is het een leuk 'bed', maar ik gebruik die dingen niet bij mijn presentatie. Erg jammer, maar ik moest hier gewoon even gokken...
* Stevie Wonder- Heaven Help Us All (US, Tamla, 1970)
Een pittige van The Shoes en een miskoop van Bobby Walker. Daar staat dit tegenover: De Amerikaanse 'Heaven Help Us All' in absolute nieuwstaat, zelfs met het authentieke Motown-hoesje, voor de spotprijs van 1,50 euro. Zo leuk kan het nog zijn. Stevie Wonder-platen gaan meestal rechtstreeks in de reserve, maar dit is de enige uit de partij van vrijdag die in de koffer mag staan. Misschien omdat het nog van pas kan komen bij de gospel-selecties?
Tot slot nog even over Charles Bradley. Het lijkt inderdaad erop dat de berichten 'fake' zijn. Je vraagt je af wat mensen bezield om daar plezier uit te halen? Tot het tegendeel is bewezen: Charles Bradley is 'alive and kicking'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten