Eindstreep: augustus 2023

'Je moet het weer maar in de gaten houden'. En dan in het Fries. Ik kan het haar letterlijk horen zeggen want vooral in de laatste jaren is het een mantra als ze hoort dat ik een fietstocht in de planning heb. Uit haar opmerking spreekt eveneens dat ze zelf al lange tijd niet meer fietst en niet meer beslist naar buiten hoeft. In eerdere jaren trok ze ook een regenkapje over het haar en ging door weer en wind 'omdat het niet anders kan'. Ik heb het haar vanmorgen nog horen zeggen. De Buienradar is tot vandaag weinig optimistisch over de komende weken. Temperaturen van omstreeks de 19 graden en iedere dag een kans op regen. Vandaag ziet het plaatje er opeens heel anders uit. Volgende week temperaturen van omstreeks 25 graden, zonnig, een beetje wind en weinig buienkans. Gaan we dan komende week toch nog fietsen? Ik ga het in de gaten houden tot zaterdag Vakanties hoeven niet heel beslist meer uitgebreid te zijn met nachtjes weg maar een paar fraaie fietstochten kunnen niet ontbreken. Ik ga vandaag al vroeg beginnen met de 'Eindstreep'. Ik ga vanavond een 'Vinyl Afterglow' doen en zal aan het einde van de rit vast doodop zijn. Drie uren non-stop vinyl is hard werken! Hierbij de Eindstreep over deze maand.

Augustus is qua platen iets compacter dan de vorige maanden en dat mag ook wel eens. Desondanks heb ik genoeg in zowel de Gele als de Blauwe Bak om van beide een top tien te maken. In totaal trek ik in augustus vijftigmaal de portemonnee voor een zwart schijfje. Of... beter gezegd... 49 keer voor een schijfje en 1 keer voor een pannenkoek. Lew Kirton is immers een 12"-single. Van de vijftig zijn er tien onderweg en één pre-order gaat volgende week op de post. Daar staat tegenover dat er twaalf singles mee gaan die ik in juni en juli heb besteld en die deze maand zijn binnengekomen. De Gele Bak is deze maand de winnaar met 27 exemplaren. De Blauwe Bak breidt uit met 19 waarvan er dus nog 11 moeten binnenkomen. Ik heb vier dubbele singles en tot mijn grote verrassing blijk ik 'The Ballad Of Bonnie & Clyde' van Georgie Fame nog niet eens te hebben! Ik ga beginnen met de Blauwe Bak. Alleen The Utopias en Melvin Moore hebben een vorige eigenaar (m/v) gehad en voor de rest zijn het hagelnieuwe releases en een paar heruitgaven. 

1. I Believe In Miracles - The Jackson Sisters

2. Windows Of My Mind - Antone & The Underworld

3. Trouble - Emilia Sisco

4. Falling Away - Les Imprimés

5. You Can Tell My Goodbye - Bernetia Miller & The Soul Groovers

6. All Of A Sudden - Melvin Moore

7. Jesus Makes You Happy - Richard Hartley & The Soul Resurrection

8. Girls Are Against Me - The Utopias

9. Heaven In The Afternoon - Lew Kirton

10. You Must Go On - Junei

Kursaal Flyers is gisterochtend gearriveerd in Uffelte. Ik heb de single nog niet gedraaid maar geloof dat hij ermee door kan. Het is duidelijk een verkoper van stripboeken die geen kennis heeft van het versturen van platen. Een laf stukje karton in een slappe envelop en niets geen vermelding dat het breekbaar is... Ik heb gewoon veel mazzel gehad! Uiteraard mag deze plaat op nummer 1.

1. Little Does She Know - Kursaal Flyers

2. Good Vibrations - The Troggs

3. Shooting Star - Dollar

4. Dear Prudence - Siouxsie & The Banshees

5. Give Me The Night - George Benson

6. My One Temptation - Mica Paris

7. The Ballad Of Bonnie & Clyde - Georgie Fame

8. Run To The Sunshine - Leo Unger

9. All Those Years Ago - George Harrison

10. It's A Jungle Out There - Three Dog Night

Nachtelijk bezoek overvalt me

Normaal gesproken doe ik op woensdagavond een aflevering van 'Het zilveren geheugen'. Ik zou heel enthousiast kunnen beginnen over het bergbeklimmersavontuur met John maar dat verhaal heb ik een paar jaar geleden al eens gedaan. En om vanavond nog te kunnen slapen kan ik dat maar beter niet meer gaan oprakelen? Nee, laat me dan voor de grap eens twintig jaar terug in de tijd gaan. Het is ooit een regelmatig terugkerende rubriek geweest en iets meer dan een jaar geleden heb ik 'Er gaat niets boven Dokkum' geschreven. Dat wakkert meteen een enthousiast fietsplan aan. Ik wil op de vrijdag van de vakantie met de elektrische fiets op en neer naar Dokkum. Als blijkt dat Dokkum geen bewaakte fietsenstalling heeft, gaat het plan al snel van de baan. Ik wil dan bij het verhaal een foto zien te vinden van het bankje. Ik ga op struintocht op Google Maps maar kan het niet vinden. Ik kan me iets van een ophaalbrug herinneren. Wellicht heb ik vorig jaar ook al de brug aan het Schapendijkje gezien maar kan het dan niet plaatsen in de herinnering. Vanavond nog een poging ondernemen en... zie daar! Het is sierlijker in mijn herinnering maar dit moet hem zijn. Het bankje aan de overkant van het water achter de boot. Dit bankje is gedurende 2003 mijn slaapplek op vele vrijdagavonden. Totdat ik bezoek krijg... Of heb ik ze zelf uitgenodigd?

In 2002 ben ik zelfverklaard thuisloos. Mijn bezittingen staan in een kamer in Steenwijk maar het huis is totaal ongeschikt voor een kostganger. Zeker als de band met de hoofdbewoner niet al te daverend is. Ik moet steeds door de woonkamer van Jan om naar de wc, de douche of de keuken te gaan. Ik moet zelfs letterlijk door het beeld lopen als hij televisie kijkt. Ik woon nog geen twee maanden bij hem of ik ben het beu om op mijn tenen te moeten lopen. Mijn uitkering loopt door in Steenwijk en dus betaal ik iedere maand braaf de huur van mijn kamer. De rest van het geld gaat mee voor het plezier onderweg en voor het inkopen van de straatkranten. Als het koude weer invalt, keer ik terug naar Steenwijk waar het helemaal uit de klauwen zal lopen tussen Jan en mij. Dan komt gelukkig de Rembrandtstraat in zicht. Nu is het zo geregeld bij de straatkrant dat je het eerste jaar nog mag verkopen terwijl je een huisje hebt. Omdat Dokkum een lucratieve handel is, ga ik op vrijdagmiddag met de trein naar Leeuwarden en op de bus verder naar Dokkum. Op vrijdag is het koopavond in Dokkum en dan hark ik alvast een paar tientjes binnen. Die worden vijftig meter verderop verbrast in een soort van stamkroeg. Dan maak ik een flinke wandeling naar mijn favoriete bankje bij de genoemde brug aan het Schapendijkje. De volgende dag is de handel vaak iets minder maar dan is het vooral zaak om de reiskosten voor de terugweg te verdienen. Dat lukt altijd goed. Met andere woorden: Het verkopen van de straatkranten betaalt een avondje flink doorzakken. Iets dat ik met alleen een uitkering in Steenwijk niet kan veroorloven.

Ik begin al iets van een bekend gezicht te worden in Dokkum en ik heb dan ook vele vaste klanten. Ik kan het anno 2023 nog altijd niet geloven maar ik verkoop maandelijks ruim tweehonderd van deze kranten. Dat zijn er ongeveer zeventig per weekend. Er zijn legio mensen die denken dat ik een heel weekend met hetzelfde boekje sta te leuren. De broekzak is soms zó zwaar met wisselgeld dat even wat kwijt moet. Het wisselgeld kan ik overigens weer kwijt bij een grand café dat zó blij is met het kleingeld dat ik altijd wel een kop koffie kan krijgen. Toch stop ik altijd een paar muntjes van vijftig cent in een zakje in de tas. Daarvan kan ik me douchen in het park. Ik probeer het verstoppen van het geld niet té omzichtig te doen. De straatkrant maakt me niet alleen tot 'verkoper van de maand' maar oppert ook het idee om een interview te doen. Mét foto. Of ik een geschikte locatie weet? Ja natuurlijk, op mijn slaapplek. Wellicht is dat niet heel handig geweest.

Deze vrijdagavond ben ik ook weer flink aan het alcoholische infuus geweest en de wandeling naar het Schapendijkje is lang. Ik probeer het wat te verkorten door mijn discman aan te zetten. Ik heb een paar maanden ervoor 'Dark Side Of The Moon' van Pink Floyd op cd gekocht en dat is het album dat me mag vergezellen. Op het bankje doe ik eerst nog alle mogelijke rituelen. De laatste sjekkies en dan het uitrollen van de slaapzak en het op orde maken van het bed. Ik ben deze nacht echter een beetje achteloos. Normaal gesproken gebruik ik een tas als kussen waarin ook mijn discman plaats mag nemen. Ditmaal gooi ik hem boven op een shopper onder het bankje. De tas met overgebleven kranten ernaast. Het is misschien maar een geluk geweest dat ik niets heb gemerkt of ik moet complimenten brengen aan de dief (m/v). Ik was natuurlijk weerloos geweest als ze met meerderen waren geweest want ik zou niet zomaar laten gebeuren dat er spul van me wordt afgepakt. Enfin, ik ontwaak de volgende morgen en zie dan dat mijn discman is verdwenen én de tas met kranten.

Ja, nu heb ik een groot probleem want het verdiende geld van gisteravond zit in de kassa van de kroeg. De overige kranten hadden me thuis moeten brengen. Ik loop bedrukt en geschrokken de stad in. De visboer helpt me eventueel met geld en zo kan ik toch nog terug naar Steenwijk. Een week later krijg ik het bericht dat mijn tas met kranten is gevonden. In een sloot maar de tas is waterdicht gebleken. Opvallend is dat het zakje met de vijftig centjes is verdwenen. Ik verhuis die nacht weer naar het fietsenhok bij het busstation maar de schrik zit er goed in bij mij. Ik zal kort daarop ook de pas inleveren. Het is mooi geweest. De kranten hebben me wel twee zomers van de straat gehouden. Nou ja, jullie begrijpen me wel...

Week Spot: Bernetia Miller & The Soul Groovers

Een werkdag om niet snel te vergeten? De kleding hangt nog altijd te drogen evenals de schoenen. Tijdens het post bezorgen heeft het al even geregend maar niets is te vergelijken met de bak regen die ik op de terugweg heb mogen genieten. Zelfs onderbroek en sokken kan ik uitwringen als ik thuis ben. Daar is het dan overigens nog steeds droog. Zoals ik al eerder al heb geschreven heb ik even vlug geteld in de bakken en ergens rond de 20e of 25e single een Week Spot gekozen. Ik weet nu nog niet of het een traditie gaat worden maar ik weet van vorig jaar te herinneren dat de Week Spots vooral nieuwe uitgaven zijn waarbij ik in het uiterste geval ook het moderne platenlabel centraal kan zetten. In deze aflevering van de Week Spot moet dat het geval worden want met de plaat en de artiest ben ik al snel klaar met schrijven. De Week Spot van deze week gaat 'You Can Tell Me Goodbye' worden van Bernetia Miller & The Soul Groovers uit 1970.

Deze Mrs. Miller, niet te verwarren met Elva Mller, heet inmiddels Bernetia Hughes. Ik heb haar kunnen traceren op Facebook. We hebben een gezamenlijke vriend hoewel ik geen vriendschapsverzoek heb gestuurd. Ze heeft haar profiel dichtgetimmerd of maakt nauwelijks gebruik van Facebook. Haar meest recente toevoeging is een 'Vote'-aanpassing op haar profielfoto en dateert van november 2022. Geen idee waarvoor kan worden gestemd in november 2022? Er wordt in 2023 nog door iemand gezegd dat een origineel 'close to a four figure' is, maar deze is niet goed op de hoogte. De plaat is in 2021 namelijk nog geveild voor een slordige vierduizend euro. 'Close to a four figure' zou wijzen op net onder de duizend. Euan Fryer moet zelfs bekennen dat hij nog nooit een exemplaar in het wild heeft gezien maar dankzij hem kunnen we nu met zijn allen genieten van een fraaie heruitgave!

Hoewel de tegenwoordige mevrouw Hughes nog een levendige herinnering heeft aan haar tijd met The Soul Groovers Band en de opname van deze single, zijn deze nog niet openbaar gemaakt door de verschillende interviewers. Miller komt oorspronkelijk uit Georgia en de plaat wordt opgenomen in de Capricorn Sound Studios in Macon, Georgia. Dat is de huisstudio van het Capricorn-label dat we vooral kennen dankzij The Allman Brothers Band maar dat onderdak biedt aan meerdere bands en artiesten. De geluidstechnici op deze platen hebben een vrije dag want de opname van Bernetia Miller is erg 'lo-fi' voor een zo'n grote studio. Het klinkt mij bij de eerste noten vooral als een opname uit de Wirl-studio op Barbados. De single zorgt al ruim tien jaar voor enige opschudding in de funk- en soulwereld en staat uiteraard ook hoog op het verlanglijstje van Euan Fryer. Hij zal, zo gezegd, nooit een origineel zien maar komt wel in contact met Bernetia. Deze heeft nog altijd de mastertapes in haar bezit. De master voor de single wordt gemaakt in de workshop van het Finse Timmion-label en het resultaat is in Engeland geperst op het Athens Of The North-label.

Iedere dag is een schooldag. Er zijn blijkbaar meerdere plekken om deze platte pannenkoek welke 'Athens Of The North' als bijnaam hebben. Huddersfield bijvoorbeeld! Een middelgrote stad in West-Yorkshire. Hemelsbreed is het lastig uitrekenen omdat de Yorkshire Moors er tussenin ligt maar als je oostelijk vanuit Mossley vertrekt, is het de eerste grote stad die je tegenkomt. Toch verwijst Athens Of The North niet naar Huddersfield of een van de andere plaatsen. De meest bekende Athens Of The North is zonder twijfel het Schotse Edinburgh en dat is waar het label zijn oorsprong heeft. Euan Fryer is al jaren actief als dj en liefhebber van Modern Soul en disco. Ook is hij voortdurend op zoek naar ouder werk dat niet tot nauwelijks verkrijgbaar is op origineel vinyl. 'When You Have Love' van Felony Theft is mijn eerste kennismaking met het label en ik beb lange tijd geprobeerd het label niet teveel te volgen omdat het me anders teveel geld zou kosten. De disco en boogie vind ik niet altijd even interessant maar qua oudere dingen juist wel. Voordat een plaat verschijnt op Athens Of The North wordt deze eerst opnieuw gemastered want het moet letterlijk van het vinyl knallen. Niet zelden zijn de gelimiteerde oplagen binnen een paar weken uitverkocht en doen naderhand al rare prijzen op Discogs.

Bij eerdere opsommingen van de platenlabels heb ik wel eens een halve uitzending gedaan met alleen maar Atlantic en Atco maar dat lijkt dit jaar mee te vallen. Met een beetje mazzel eindig ik zaterdag halverwege de labels met een B. Zoals het nu lijkt is Bernetia Miller de twintigste single in de show. Toch kan het nog veranderen want ik verwacht een pakketje van Juno.

Singles round-up: augustus 7

Dit zal wel het laatste deel worden van de 'Singles round-up' voor deze maand. Hoewel ik straks naar Steenwijk ga en ze daar de laatste keer Midweekfeesten hebben, weet ik de rommelmarkt altijd keurig te omzeilen. Net zo goed als dat ik zaterdag niet naar de grote rommelmarkt ben geweest bij de Grote Kerk van Steenwijk. Ik heb hoe dan ook voor zowel de Gele als de Blauwe Bak een aardige keuze voor de 'Eindstreep'. Ik heb gisteravond een beetje snel zitten tellen zonder dat ik erop heb gelet of de lijst actueel is, maar het lijkt dat ik al een Week Spot op het oog heb. Er is vast niet veel over te vertellen maar dat zien we vanavond wel. Eerst ga ik de 'Singles round-up' besluiten met de laatste acht singles van vrijdag.

* Roots Syndicate- Mockin' Bird Hill (NL, Polydor, 1993)
Ik ben vrijdag in een schijtlollige bui als ik deze meeneem. Hij staat al maanden in Meppel maar doorgaans hoef ik niet lang na te denken. Twee-vijftig teveel. Het is desondanks een leuk plaagstootje naar de reggae- en ska-vrienden op Wolfman Radio en dus neem ik hem mee. Ik heb hem gisteravond al gedraaid in 'Tuesday Night Music Club' en het heeft het beoogde effect. Ik heb dus geen spijt...

* Siouxsie & The Banshees- Dear Prudence (NL, Polydor, 1983)
Tegenover 2,50 voor Roots Syndicate staan dan weer Queen en deze van Siouxsie voor 2 euro per stuk. Als je het zo bekijkt kan het altijd uit. Siouxsie doet niet zomaar een Beatles-cover maar doet een jaren zestig-trip vol phasing en andere verouderde effecten. Het levert een zeer atmosferische cover op en ik zou bijna durven te zeggen dat het beter is dan het origineel. Dat hoeft niemand met me eens te zijn...

* Sylvester- I Who Have Nothing (Frankrijk, Fantasy, 1979)
* Sylvester- Stars (Frankrijk, Fantasy, 1979)
Twee uit 'het discohoekje'. De uitbater van het winkeltje wisselt voortdurend tussen Spotify (mét advertenties) en de draaitafel en in dit kader heeft hij een paar disco-singles liggen. Alles is te koop en dus ook de disco. De b-kant van 'I Who Have Nothing' is redelijk soulvol maar nee... het mag niet in de Blauwe Bak. Ik heb 'Was It Something I Said' ook al niet meer gedraaid in de afgelopen twee jaar. De genoemde b-kant is ook nog eens instrumentaal en dus hoef ik helemaal niet na te denken. Bij 'Stars' gaat mijn meeste interesse uit naar 'Body Strong' dat volgens mij een Engelse hit is geweest. Het is evenwel 'You Make Me Feel' en New York disco in het kwadraat.

* Joe Tex- Loose Caboose (NL, TK, 1978)
Bij het verlaten van de zaak kijk ik naar de overkant. De Meppeler discotheek Lord Nelson is na het opheffen van de lockdown niet meer open gegaan als ik me niet vergis. De gemeente heeft al jaren de plannen om appartementen te bouwen en nu lijkt het einde van de Lord in zicht. Geen idee of ze gaan slopen of dat ze de appartementen in het bestaande pand willen realiseren. Joe Tex treedt, ten tijde van de single 'Loose Caboose', op in de Lord. Joe is in deze tijd helemaal op de James Brown-toer gegaan en derhalve niet interessant voor de Blauwe Bak.

* The Troggs- Good Vibrations (Duitsland, Penny Farthing, 1975)
Een Duitstalige Cliff Richard is altijd geinig maar toch ben ik gelukkiger met het schijfje in het hoesje. The Troggs hoeft zichzelf in de vroege jaren zeventig niet opnieuw uit te vinden. Het is de muziek zélf welke zich aanpast aan The Troggs. Als je kijkt naar 'Wild Thing' en 'I Can't Control Myself' dan heb je in feite toch vroege glamrock voordat het glamrock zou heten? Van 'Good Vibrations' moet je eigenlijk afblijven maar het resultaat valt niet tegen. De glamrock-groove misstaat het nummer niet en Reg Presleykan de tekst bijna rappen en tegelijk al zijn sensualiteit erin leggen. Ik had heiligschennis verwacht maar ben blij verrast!

* Johnny Wakelin- In Zaïre (Frankrijk, Pye, 1976)
Ik heb de single in de jaren negentig gehad maar heb deze al lang niet meer gezien. Dat is trouwens ook brandhout. Deze klinkt dan een stuk beter. Verder wil ik niet al teveel woorden vuil maken aan de plaat.

* XTC- All You Pretty Girls (Duitsland, Virgin, 1984)
Hier ben ik gisteravond 'Tuesday Night Music Club' mee begonnen. Ik heb geen 'preview' nodig want met XTC kun je niet mis grijpen. Mijn collega Lee beoordeelt het als een 'tune' en dus is het goed. In vergelijking met 'Senses Working Overtime' vind ik hem ietsje minder maar dan opnieuw... met XTC kun je niet mis grijpen.

Singles round-up: augustus 6

Economisch. Zo zou ik mijn slaap van de afgelopen week willen noemen. De slaap vindt niet altijd op het juiste moment plaats maar ik ben nooit te laat voor werk of wat dan ook. Wellicht is het een biologische wekker die onbewust ergens diep in mijn lijf aanwezig is. Tot een paar jaar geleden ben ik rond deze tijd aan het kamperen en word ik ook praktisch wakker met het krieken van de  dag. Gisterochtend heb ik het bed aardig op tijd gezien en ga bezig met de voorbereidingen voor een vinyl-editie van Tuesday Night Music Club. Ik moet nog naar de winkel en besluit dan opnieuw naar Dwingeloo te gaan. De weg terug gaat echter met een royale bocht om. Een half uur nadat ik thuis ben gekomen, doe ik de radioshow en dan wil ik een hazenslaapje doen. Dat is acht uren geworden en dus neem ik de afleveringen van de 'Singles round-up' als ontbijt. Dat zijn er totaal zestien of eigenlijk zeventien. Ik heb vrijdag via Marktplaats een 'algemene' single besteld die ik wel durf te noemen bij de 'Singles round-up' van vandaag.

* Sarah Brightman & Hot Gossip- I Lost My Heart To A Starship Trooper (Duitsland, Hansa, 1978)
Het gaat in eerste instantie om de singlesbakken maar ik ben vrijdag met de bus op en neer naar Meppel gegaan. Helaas heeft de Action in Meppel alleen de slappe bakjes maar ik neem desondanks een flinke stapel mee. Over twee jaar zijn ze gerecycled. Lopend vanaf de zaak naar het centrum komt vlak langs de 'oude' kringloopwinkel. In de stad kijk ik uiteraard even bij het winkeltje aan het Prinsenplein. Qua singles heeft hij niet veel meer maar ik weet toch nog een paar te vinden. Dat begint met deze van Sarah Brightman. Ik heb reeds de Engelse persing op Ariola Hansa maar die is niet in een bijster goede staat. Dez kan ermee door maar heeft als bonus de fotohoes.

* Roger Daltrey- Written On The Wind (NL, Polydor, 1977)
Het gaat hem nu niet worden maar ik moet nog eens goed gaan zitten voor deze single. Ik heb hem gisteren gedeeltelijk gedraaid tijdens mijn 'test drive' voor de microfoon. Het is een ballade van de hand van Paul Korda en ik zoek naar de dynamiek waar Daltrey patent op heeft. Tot zover ik kan beoordelen blijft het nummer ietwat aan de duffe kant. Wel fraai met het fotohoesje!

* Ellis, Beggs & Howard- Big Bubbles, No Troubles (Duitsland, RCA, 1988)
Hoewel ik 1988 muzikaal flink heb geabsorbeerd, moet ik stellen dat deze van Ellis, Beggs & Howard niet echt is blijven hangen. In het refrein daagt er iets in de verte. Het had zomaar Favorietschijf van de NCRV kunnen zijn en het past in de lijn van de Favorietschijven. Het is onschadelijk behang maar zeker geen uitschieter.

* Georgie Fame- The Ballad Of Bonnie And Clyde (NL, CBS, 1967)
Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik deze single nog niet heb. Nee, ik denk dat ik hem wel eens moet hebben gekocht maar vast niet met dit Nederlandse fotohoesje. Bij het legen van het tasje valt een zwart plastic driehoekje op de vloer. Ik kan het niet thuisbrengen maar weet het nu weer. Deze accessoires komen vaak bij singles op CBS. Dit exemplaar heeft de tand des tijds doorstaan. Ook al heb ik de plaat dan is dit een fraaie upgrade.

* George Harrison- All Those Years Ago (NL, Warner Bros., 1981)
Hoewel Ringo Starr de meeste aanleiding zou hebben, wijst de praktijk uit dat George Harrison van The Beatles het meest bezig is met het verleden. Zes jaar na 'All Those Years Ago' komt hij bijvoorbeeld met 'When We Was Fab' en in alle gevallen gaat het over 'het bandje' waar hij deel van uitmaakt in de jaren zestig. De dood van vriend en vroegere bandmaat John Lennon maakt dat de resterende Beatles inzien dat de geruchten over een reünie of een comeback nu definitief van de baan zijn. 'All Those Years Ago' mist alleen Lennon want McCartney en Starkey doen wel mee op deze single. Als John nog had geleefd, was George wellicht niet sentimenteel geweest in 1981 en dus had dit nooit een echte Beatles-reünie geworden. De single heeft de afgelopen 42 jaar keurig overleefd. Toch maar eens op zoek naar 'Blow Away' want die wil ik ontzettend graag nog eens op single hebben.

* The Jacksons- Enjoy Yourself (NL, Epic, 1976)
Qua datum is dit nog een bericht van 29 augustus en dus kan ik zeggen dat Michael 'vandaag' 65 jaar zou zijn geworden. Op de foto niet alleen de vijf broers maar ook de drie zussen. Ik ken eigenlijk alleen maar Janet en Latoya. The Jacksons en Gamble-Huff vormen een prachtige combinatie en 'Show You The Way To Go' heeft het tot de Blauwe Bak geschopt maar dat is teveel eer voor 'Enjoy Yourself'. Gewoon in de jaren zeventig-bak en voor op een zondagavond.

* Kursaal Flyers- Little Does She Know (UK, CBS, 1976)
Het is een week geleden, op dinsdagavond, als ik wederom rondhang op Youtube. Dat stelt weer geregeld oudere BBC-documentaires voor en sinds een week ook muzikale shows uit de jaren zeventig. Dan zie ik de 'roadmovie' van Kursaal Flyers voorbij komen. Het is een 'human interest'-documentaire over het wel en het wee van een professionele popband welke nog altijd wacht op een doorbraak. Kursaal Flyers heeft dan net haar eerste elpee voor Jonathan King's UK-label gemaakt en heeft drie singles in de achterzak. Het volgt de band 'on the road' op een tournee door Schotland. 'Little Does She Know' zit niet in de documentaire maar het herinnert me wel opeens aan deze fraaie single van de Kursaals. Het zal hun enige top twintig-hit worden in Engeland. Ik heb vrijdag een Engelse persing gekocht op Marktplaats en deze zal nu vandaag wel arriveren.

* Mica Paris- My One Temptation (Duitsland, Island, 1988)
Als ik hem in de handen hou, heeft het een fijne associatie. Dat blijkt nu... Ik heb hem blijkbaar eens op een donderdagavond gedraaid in de 'Rewind Chart' en is blijven hangen in mijn geheugen. Oef, wat is dit een lekkere plaat. Ik kan het niet als herinnering plaatsen in 1988 maar op uitzenddagen van de Avro en de Tros op Radio 3 zit ik in de schoolbanken. Aangename kennismaking!

* Queen- Another One Bites The Dust (NL, EMI, 1980)
'Maar... je haalt alle goede singles eruit!'. Tja, als ik de zaak binnenstap aan het Prinsenplein is de uitbater juist bezig met een aantal singles op Marktplaats te zetten. Deze advertentie kan hij dus weer verwijderen want ik heb blijkbaar de mooiste singles uitgezocht. Enfin, Queen kan ik niet laten liggen voor twee euro, temeer omdat ik de single nog niet heb.

Van het concert des levens: 2012

Om half elf ben ik helemaal uitgeslapen. Ik heb me gisteravond iets bedacht en daarmee moet het probleem met het uitzenden in één klap zijn opgelost. Ik heb in 2015 eens iemand uitgelegd hoe hij zijn VDJ moest afstellen om vinyl te draaien. Deze foto heb ik om onduidelijke reden altijd bewaard. Aan de hand van deze foto de instellingen opvolgen en klaar is Kees? Om een uur wil ik een 'test drive' doen. Helemaal niets. Dan begint het geklooi. Ik ben drie uren bezig geweest met het uitproberen van bepaalde instellingen. Dit terwijl ik had gehoopt dat ik vanmiddag een eindje had kunnen fietsen. Om een lang verhaal kort te maken: Ik ben tijdelijk weer terug op de XP hetgeen wederom betekent dat ik momenteel alleen vinylshows kan doen. Daarna in alle rust uitvogelen hoe ik de Windows 7 de mixer kan laten herkennen. Ik heb vanavond voorbereidingen getroffen op de vinylshows van zaterdag en zondag en begin een beetje laat aan Soul-xotica. Ik heb geen zin om nu nog een 'Singles round-up' te doen en dus ga ik terug in de tijd naar het jaar 2012. Qua hit kan ik niet een plaat vinden welke qua titel bij het verhaal past en dus ga ik gewoon maar voor een favoriet als fotomodel. Je kan me altijd wakker maken voor de muziek van Emeli Sandé.

Het jaar 2012 staat bol van de veranderingen. Ik kan me op nieuwjaarsdag nog niet voorstellen hoe anders het zal zijn op oudejaarsavond. Ik heb in de laatste weken van 2011 de sleutel gekregen voor mijn nieuwe onderkomen in Nijeveen. Omdat ik de huur in Steenwijk praktisch in dubbeltjes en kwartjes betaal en ik een royale verhuisvergoeding ga ontvangen, besluit ik het héél rustig aan te doen. Nijeveen wordt evenals Steenwijk aangedreven door een gaskachel en het is in de eerste weken van 2012 even ontzettend koud. Tot mijn grote frustratie heeft de vorige bewoner zijn gaskachel aan het oud ijzer meegegeven en zo moet ik meteen al leidingen inpakken in krantenpapier om bevriezing te voorkomen. Het maakt de oversteek ook lastig. De verhuispremie is meteen al goed besteed: Ik wil naast professionele dj-apparatuur ook graag een Northern Soul-collectie opbouwen. Er moest in het nieuwe huis maar eens niet worden gerookt en zo ga ik aan de slag met de eerste elektronische sigaret. Ik ben meer dan een maand geheel van de shag af maar mis het enorm. Omdat mijn slapen een drama is met het nicotinegebrek en dit nadelige gevolgen heeft voor mijn inpakken en verhuizen, besluit ik eind februari toch maar weer te gaan roken. Het einde van het geld komt in zicht en nog altijd heb ik niet geïnvesteerd in het huis. Uiteindelijk laat ik voor een flink kapitaal een ondervloer en vinyl leggen. Half maart ben ik er opeens helemaal klaar voor en maak de oversteek naar Nijeveen. Ik heb dan ruim een maand voordat ik de sleutel van Steenwijk moet inleveren. Daar is immers ook nog genoeg te doen!

Hoewel mijn uitkering dan al via de gemeente Meppel loopt, zitten deze me niet achter de vodden aan en kan ik ook dit laatste op een ontspannen manier doen. Eind april lever ik de sleutel in maar zal nog tweemaal bij het huis komen. Dat komt omdat een bestelling per abuis naar Steenwijk is verzonden. Begin mei 2012 pak ik deze van de deurmat in Steenwijk en dan kan de sleutel definitief terug naar de woningstichting. De eerste weken in Nijeveen kan ik maar moeilijk wennen aan het idee. Het huis is véél royaler dan het hutje in Steenwijk. Ik probeer de omgeving te verkennen maar moet bekennen dat ik al snel de Woldberg ga missen. Of een ander bos waar je gemakkelijk naartoe kan lopen. Op de avond vóór mijn verjaardag draai ik plaatjes in De Buze en als een vrijwilliger dit ontdekt, organiseert ze ter plekke een verjaardagsfeestje voor mij. Ik vier de volgende dag de verjaardag bij de chinees in Meppel en huur een paar dvd's bij de videotheek. Het zal één van mijn meer favoriete weekeinden worden van de vier jaar die ik in Nijeveen heb doorgebracht. Ik heb inmiddels ontdekt waarom er zoveel verloop is geweest in mijn huisje. De overbuurman is een tirannieke persoonlijkheid die, volgens horen en zeggen, al meerdere bewoners heeft 'verjaagd'. Dan is hij bij mij aan het verkeerde adres en laat hem dat ook meteen weten. Het is desondanks een beetje een domper want ik ben juist weer in een dorp gaan wonen om contact te hebben met de buurt. Niet dat dit gaat lukken in Nijeveen.

In mei schaf ik de beloofde nieuwe dj-apparatuur aan. Bij de mixer komt ook een software-pakket voor het maken van podcasts en daar heb ik wel oren naar. De Soul-X-Rated is een feit. In juli word ik lid van een nieuwe Northern Soul-groep op Facebook en tegelijk maak ik podcasts voor het Nederlandse muziekforum. De twee ontmoeten elkaar als ik enkele van mijn nieuwe aanwinsten niet op Youtube kan vinden en dus evenmin met andere liefhebbers kan delen. Er gaan wel tachtig 'takes' over maar begin augustus 2012 publiceer ik de 'Sunshinepitcher': Een Engelstalige podcast gewijd aan Northern Soul. Ik heb even daarvoor Lee leren kennen en heb ik ook al eens geluisterd naar zijn Northern Soul-radioshow op Wolfman Radio. Enfin, dat verhaal heb ik een paar maanden geleden nog gedaan. Na lang wikken en wegen maak ik op 10 november 2012 mijn debuut bij Wolfman Radio en de rest is geschiedenis. Vlak voor mijn start op Wolfman Radio krijg ik heibel met enkele forumleden en ik pak mijn biezen. Die tijd kan ik beter stoppen in het radiowerk? Met de radiohobby komt ook een einde aan mijn filmhobby. De laatste keer dat ik een zwik films heb gehuurd, breng ik ze ongezien na een week terug.

In juni heb ik al kennis gemaakt met de wachtlijstconsulent van de sociale dienst. Het gaat dan over de wachtlijst voor de sociale werkvoorziening en dat kan zomaar vier tot vijf jaar duren. Een paar weken later heb ik echter een uitnodiging. Het idee is dat ik in de posterijen zal gaan maar daar ontstaat onduidelijkheid over. Ik zal uiteindelijk tot begin september vakantie hebben. Toch kom ik niet aan vakantie toe in de zin van kamperen of iets dergelijks. In september ga ik zo gezegd aan de slag in de postsortering bij de sociale werkplaats in Meppel. Met een paar kleine onderbrekingen door uitleencontracten daar gelaten, werk ik inmiddels bijna elf jaar voor dit bedrijf. De tweede week moet ik me meteen ziek melden. Ik heb de dag ervoor in Steenwijk gedraaid en heb last van spit. Naarmate het jaar vordert hoe zwaarder het financieel wordt. De verhuispremie is al lang op en ik lijk eraan te moeten wennen dat ik bijna driemaal zoveel huur betaal als in Steenwijk. Ik leef daardoor té royaal. De wekelijkse uitzendingen op Wolfman Radio zullen me echter ook door deze lastige periode heen loodsen.

Dat is 2012 in een notendop. Ik zou het bericht nog véél langer kunnen maken want ik heb tal van herinneringen aan het jaar, maar ik denk dat het zo wel fraai genoeg is. Morgen ga ik dan eindelijk beginnen aan de twee laatste afleveringen van de 'Singles round-up' van deze maand.

Vakantiegroet uit 2021

De hele dag druk in de weer geweest met de computers en de show van vanavond. Welke show? Juist, die zou ik op dit moment hebben moeten doen. Er is iets in de settings dat maakt dat mijn VDJ-machine mijn externe mixer niet herkent. Ik heb meerdere opties geprobeerd maar zonder succes. Er zit dus niets anders op dan morgenmiddag maar weer verder te kijken. Ik was van plan geweest om een goed deel van de Gele Bak Top 100 te draaien en heb ook alweer een uurtje nodig gehad om deze compleet te krijgen. Die kunnen onverrichterzake terug in de bakken. In de Vakantiegroeten vanavond de vakantie van 2021. Rentje die bijzonder mooi en goed is gevuld. Bomvol fraaie fietstochten met andermaal het bewijs dat ik de trapondersteuning echt niet nodig heb om voluit te genieten!

Het jaar 2021 is een beetje anders dan de andere jaren. Ik glij in maart van het jaar in een depressie en ben weliswaar weer begonnen met een paar uur per week te werken, maar het hoofd heeft meer moeite te herstellen. Een reden om niet met vakantie te gaan is omdat ik met een mindere dag liever in Uffelte ben dan in de vreemde op een camping of in een b&b. Het besluit is al een beetje gevallen als ik de elektrische fiets in Havelte heb gehuurd voor het bezoekje aan moeder na haar verjaardag. Ik wil dit jaar dit apparaat wel een week tot mijn beschikking hebben. Het fietsavontuur begint op de eerste zondag van de vakantie. Ik heb een boodschapje bij de Albert Heijn en besluit dit in Dwingeloo te halen. Ik ga een klein bochtje om en dat brengt me bij een pad dat mijn nieuwsgierigheid wekt. Ik sla het op zondag echter over. De volgende dag, maandag, is het beter weer. Ik heb zin om even op de braderie in Diever te kijken maar dat stelt hevig teleur. Daarna ga ik maar richting het pad dat een dag eerder mijn nieuwsgierigheid heeft gewekt. Het zal een royale fietstocht worden waarbij ik onder andere een stukje van de Fochteloër Venen zal aandoen. Alles op eigen kracht en geen hulp van een motortje. Ik heb dat immers ook niet nodig?

Ik heb de elektrische fiets voor zaterdag gereserveerd en zal deze tot en met vrijdag in mijn bezit hebben. Ik verslaap me eerst de zaterdag en moet haasten om de elektrische fiets uit Havelte te krijgen. De volgende dag begint de tocht een beetje troosteloos. Het regent in Uffelte maar de weerboeren hebben beloofd dat het zal opklaren. Na Noordwolde is dit het geval hoewel ik een paar kleine buitjes zal treffen. Tot Jubbega heb ik de motor aan en zet hem dan een flinke tijd uit. Je raakt 'getrouwd' met de accu en dat is iets dat me tijdens zo'n fietstocht erg stoort. In Bakkeveen zal ik uiteindelijk omdraaien en in Oosterwolde heb ik nog wat serieuze regen. Daar geniet ik mijn avondeten bij een cafetaria. Via Vledder fiets ik weer terug naar huis. Het is een flinke tocht geweest en het zit me ook wel wat in de benen. De maandag wil ik hier rekening mee houden. Ik stel voor om naar Emmen te gaan. De heenweg mag ik zoveel van de accu snoepen als ik wil. Ik ga de fiets stallen en aan het stroom zetten. Dan ga ik me een fiks aantal uren vermaken in Emmen en heb weer een volle accu voordat ik naar huis fiets. Een mooi idee! Helaas ben ik al wat laat in Emmen en gaat de fietsenstalling over anderhalf uur dicht. Dat is niet genoeg om de accu goed op te laden. Nadat ik plaatjes heb gekocht, zit er niets anders op dan maar weer de fiets op te halen. Er is nagenoeg niets bij gekomen op de batterij. Ik neem mezelf voor om de fiets dan een paar uur aan het stroom te zetten in Sleen. Deze vlieger gaat ook niet op. Het wordt onderweg schipperen en als ik thuis kom, staat er minder dan vijf procent op de display. 

De dinsdag gebruik ik voor de radioshow en wil op woensdag 'de klapper' maken. Ik wil richting Nijverdal. Helaas heb ik dinsdag mijn knie gestoten waardoor deze pijnlijk is. Maar... ik heb niet voor niets een elektrische fiets gehuurd en dus zal ik moeten fietsen! Het wordt qua elektrische ritjes wel de klapper en ik zal Nijverdal bereiken, maar verder is deze dag allerminst memorabel te noemen. De pijnlijke knie is hier debet aan. Deze houdt me donderdag thuis en dat is best jammer. Het is immers de mooiste dag van de week en zou de laatste volledige fietsdag kunnen worden. Ik maak dan een plan voor de vrijdag. Ik heb namelijk zin om weer eens bij Het Goed in Emmeloord te kijken en op de fiets hik ik hier vaak tegenop. Het is ideaal om met een elektrische fiets te doen! Zo koop ik platen bij Het Goed en fiets terug door de Weerribben, een omgeving waar ik ook al een tijdje niet meer ben geweest. Ik lever de fiets tegen de avond in. Is daarmee de vakantie afgelopen?

Nee want op zaterdag heb ik wel zin om naar Assen te gaan. Dat gebeurt dan op de gewone postfiets. Ik wil een bepaalde kringloopwinkel bezoeken maar het is al laat als ik in Assen kom. Ik besluit heel toeristisch over onder andere Grolloo en Beilen terug te fietsen. Onderweg schiet ik de bovenstaande foto. Op maandag doe ik een tweede poging. Nu ben ik wel mooi op tijd in Assen. Ik verdoe een paar uren aan het vinden van de winkel. Het heeft echter maar twee singles op voorraad. Terug in de stad ontdek ik de inbrengwinkel waar ik nu al een paar maal ben geweest. De terugweg is niet echt memorabel en ben op het laatst ook goed gaar. Het zijn vooral de eerste twee fietstochten en de laatste twee van de vakantie die de mooiste herinneringen bewaren. Volgende week mag ik opnieuw genieten van de ietwat bizarre vakantie van 2022. 

Singles round-up: augustus 5

Het heeft even gedreigd alsof ik vanavond een show zou hebben, maar helaas... Ik heb dan nog heel wat werk te verzetten maar voorlopig is het uitgesteld tot morgenavond. Het installeren van een nieuwe speler op mijn Windows 7 gaat niet helemaal volgens wens en ik heb zojuist gezien dat onze IT-specialist een video voor me heeft achtergelaten waarmee hij me door het proces heen trekt. Ik laat de business vanavond even voor wat het is. Morgenmiddag ga ik waarschijnlijk beginnen met de nieuwe laptop en vanuit daar verder met het installeren van de software op de Windows 7. Naar alle waarschijnlijkheid zal ik de laatste nog wel een tijdje blijven gebruiken voor 'algemene' zaken, net zoals ik de XP in 2015 een tijdje heb gebruikt. Ik ben niet zo van 'het nieuwe' hoewel Windows 10 inmiddels ook al bijna tien jaar oud is. Ik heb gisteren in Meppel een aantal singles gekocht maar wacht nog op eentje die ik via Marktplaats heb gekocht. Die zal nu wel dinsdag binnenkomen. Enfin, ik durf hem wel te noemen bij de 'Singles round-up' van de komende dagen. Eerst ga ik me onderdompelen in de recente soul-aanwinsten van Discogs en dergelijke. Vier singles en een 12" van Discogs, de laatste van Izipho Soul en een 'pre-order' via Juno van een paar weken geleden.

* Cavaliers Unlimited- Soul Vein (US, Mississippi Records, 1969, re: 2002)
Distro's. Het is het laatste dat ik verwacht in een 'Singles round-up' met soulplaatjes maar toch kom ik even op dit onderwerp uit. Het is het soort ruilhandel tussen bands en platenlabels om een lokale act de wereld in te helpen. Het is een scene welke zich vooral afspeelt in de punk en de meer stevige rocksoorten maar het soms kun je iemand treffen die het nodig heeft gevonden om een lokale obscuriteit uit de jaren zestig aan een tweede leven te helpen. En met succes! De single is in 2005 opnieuw uitgebracht op het Cal-Tex label. 'Soul Vein' is gruizige garagefunk. Bestaat dat? Een voortstuwende groove met stevig baswerk en aantrekkelijke blazers in een soep van echo en apparatuur dat nog net niet rookt. 'The Nasty' is de a-kant op de latere Cal-Tex. Voor de funkliefhebber zal dit ongetwijfeld dé kant zijn maar ik vind het erg monotoon klinken. Cavaliers Unlimited komt overigens uit Portland in de staat Oregon.

* Jeannie Dee- Three Fools In Love (US, Musicor, 1968)
De nummers op deze single van Jeannie Dee zijn geschreven en gearrangeerd door Dickie Williams. Dat blijkt dezelfde te zijn als van 'I'll Be Standing By'. Gelukkig hoef ik niet heel snel te schakelen vanaf Cavaliers Unlimited hoewel de single van Jeannie Dee meer 'klopt' qua geluidsopnameniveau. 'Three Fools In Love' is de meest poppy kant van de twee maar desondanks aantrekkelijk. 'Two Heads Are Better Than One' is juist iets meer funky en geniet mijn voorkeur. Ik sta opeens oog in oog met een oude persfoto van Jeannie en oef... het is een mooie vrouw in 1968! Qua stemgeluid heeft ze dezelfde rauwheid als bijvoorbeeld Irma Thomas en Etta James zonder dat het aan de pijngrens gaat zitten zoals bij Aretha en consorten.

* Richard Hartley & Soul Resurrection- Jesus Makes Me Happy (UK, Izipho Soul, 2007, re: 2023)
Mocht je ooit op zoek zijn naar het gezelschap van een paar atheïsten? Zoek niet langer en ga de hoek in van de gospel-dj's. Mits de naam ijdel wordt gebruikt, is de naam Jezus niet een vloek. In de gospel-dj-hoek maakt het de zaken meteen een stuk meer complex. Daar gaan ze voor de groove en niet voor het evangelie en bij voorkeur wordt er zo wollig als mogelijk gezongen over de drie eenheid. Patrick van Izipho is evenmin wars van gospel en heeft dit plaatje van Richard Hartley geselecteerd omdat het 'past' in de catalogus. Ik denk dat zij zich pas later realiseert dat de naam Jezus expliciet in de titel wordt genoemd. Hij weet het creatief te verpakken maar biedt desondanks de single voor een lagere prijs aan. Is het nodig? Wel om de atheïsten naar de kassa te lokken maar je zou jezelf als gospel-dj ernstig tekort doen als je je liet afleiden door de titel. Het is in de stijl van de r&b van de jaren negentig maar dan met méér handen en hersens en vooral een erg gepassioneerde Hartley en zijn companen. Als dit plaatje je geen goede luim geeft ben je duidelijk nog niet bekeerd tot het soul-geloof. De b-kant heet 'Heart And Soul' maar dat klinkt me meteen wel veel te plastic om leuk te worden. Ik kies dus voor de kant van Jezus. Op vinyl wel te verstaan...

* J.C. & The Soul Angels- God Bless Our Love (US, Tammy, 1975)
Je kan de naam van God ook ijdel gebruiken, maar in andere gevallen kan je het ook zeer algemeen toepassen. 'God Bless Our Love' wordt verkocht als gospel, maar het is eerder een getuigenis van de liefde voor zijn lieftallige en het oude plaatje van Jerry Butler als dat het nummer wordt opgedragen aan een hemelse oppermacht. Muzikaal past het dan weer helemaal in de Carib. 'True Love Is Hard To Find' op de keerzijde is meer uptempo en geen bijbelse figuur in de omgeving te bekennen. De plaat komt dan ook gewoon bij de jaren zeventig-platen te staan en niet in de gospelkoffer. Desondanks een 'double-sider'.

* Bobby Patterson- How Do You Spell Love (US, Paula, 1972)
Bobby kan niets verkeerd doen bij mij. Met 'How Do You Spell Love' denkt Paula een troef voor de hitparade in handen te hebben maar helaas zal het niet deze uitwerking hebben. Jammer want het is een erg aantrekkelijk nummer. 'She Don't Have To See You' is beduidend rustiger en op ene of andere manier hoor ik Patterson het liefste in een langzamer nummer dan 'Spell'. Beide kanten zijn echter niet te versmaden.

* The Sextones- Beck & Call (US, Colemine, 2023)
The Sextones werkt in eerste instantie het meest samen met het Record Kicks-label. Doordat Kelly Finnigan van de Monophonics zich sinds enige tijd bemoeit met The Sextones is hier nu een single van de band op het Colemine-label. 'Beck & Call' is suikerzoete 'sweet soul' van het betere soort. Kelly schrijft mee aan 'Daydreaming' en dat is meteen een crossover van 'sweet soul' en psychedelische crossover. 'Daydreaming' geniet een lichte voorkeur op dit moment maar het is wederom een 'double-sider'. Ik denk dat ik bijna een top 100 kan doen van 'double-siders' maar ik zal een paar lastige beslissingen moeten nemen in de komende weken en maanden.

* Lew Kirton- 12" Heaven In The Afternoon (UK, Soul Spectrum, 1978, re: 2009)
Sommige platen duren met drie minuten precies lang genoeg. 'Heaven In The Afternoon' is één van de platen waarbij ik na drie minuten het gevoel heb alsof ik nog iets mis. De originele 12" is nauwelijks te betalen maar gelukkig is het verschillende keren opnieuw geperst. 'Heaven In The Afternoon' geniet dezelfde status als bijvoorbeeld 'The Only Way Is Up' van Otis Clay met het verschil dat 'Heaven' niet is opgepikt door een hippe popzangeres. Het zet al vijfenveertig jaar menig soul-dansvloer in lichterlaaie

Beeld uit het verleden: 25 augustus 2017

Als ik dinsdagavond zie dat ik op 22 berichten zit deze maand en dus weer op schema ben, geef ik mezelf even een schouderklopje. Nu iedere dag weer publiceren en we zingen deze maand probleemloos uit. Dan breekt woensdag aan. Ik heb me voorgenomen om donderdag in de weer te gaan met de laptop en deze geschikt te maken voor uitzendingen. Om een lang verhaal kort te maken: Dat gaat erg lastig worden. Wellicht dat ik in de toekomst toch nog eens ga bekijken of ik hem kan inzetten ten behoeve van de studio maar op dit moment is dat teveel werk. Dan besluit ik opeens door te pakken. Mijn desktop draait nog altijd op Windows 7 omdat ik een bloedhekel heb aan Windows 10, maar dan opnieuw... Het wordt steeds lastiger om je op het internet te begeven met een verouderd systeem en 7 wordt ook steeds gemakkelijker om te hacken. Ik heb dus een laptop besteld met Windows 10 die morgen zal binnenkomen. De desktop met Windows 7 wordt dan mijn uitzendcomputer. Ook heb ik woensdag een 'nieuwe' microfoon gekocht. Een Akai ACM-100 van omstreeks 1979, het model dat praktisch niet kapot is te krijgen. Hierbij is alleen het probleem dat het niet past in mijn microfoonstandaard. Plat op de desk is té laag en dus ben ik momenteel aan het denken aan een stevige verhoging welke me ook weer niet onnodig in de weg gaat zitten. Enfin, ik heb zondag voorlopig mijn laatste show gedaan en vrees dat het dit weekend ook niet meer gaat worden. Alle tijd voor Soul-xotica? Ik ga vandaag beginnen met een prentje uit het verleden.

In de jaren 2013 tot en met 2020 heb ik vakantie in deze periode en ik zoek bewust naar een vakantiefoto uit het verleden. We gaan opnieuw terug naar 2017. In dat jaar valt 25 augustus eveneens op een vrijdag. Ik ben woensdag gearriveerd op de camping in Sleen en maak deze vakantie gebruik van de huurfiets. Op donderdag heb ik mezelf aan het zadel laten wennen met een fietstocht in de omgeving. Vrijdag is de eerste 'lange' tocht. Ik ga deze dag terug naar Grolloo voor het Cuby & The Blizzards-museum. Op zondag zal ik de 'Op Fietse'-route doen. In 2017 moet ik een beetje 'zuinig aan' doen en dus zet ik op de camping een flinke pot koffie voor onderweg. Qua broodbeleg moet het iets zijn dat buiten de koelkast kan worden bewaard en wat geen rommeltje wordt (zoals jam). Zoals jullie kunnen zien staat in 2017 kokosbrood op het menu. De tweede keer in het Cuby-museum is op zichzelf nog wel een aanvulling op de eerste keer. Sinds de laatste keer is de promotiefilm van 'Appleknockers Flophouse' openbaar gemaakt en deze wordt daar vertoond. Philips heeft voor een avond een lokale kroeg overgenomen. De stamgasten, veelal oude boertjes, krijgen gratis drank en worden getrakteerd op stripteasedanseressen. Als de vrouwen en familie van de stamgasten ontdekken dat dit op beeld is vastgelegd, komt er een protest op gang welke ervoor zorgt dat Philips de film op de plank laat liggen. En dat is achteraf bezien wel te begrijpen. De boeren kwijlen bij het zien van de schaars geklede dames. De foto is genomen op de heenweg naar Grolloo. Ik ben dan ongeveer halverwege de camping en het museum en heb al een beetje last van zadelpijn.

Week Spot: Cornelius Brothers & Sister Rose

'De betreffende groep heeft al eerder een Week Spot gehad'. Nou en? Denk ik nu werkelijk dat ik het hierdoor een stuk eenvoudiger krijg op deze dinsdagavond? De vorige Week Spot dateert van week 32 in 2012. Elf jaar geleden! Ik heb niet terug gebladerd om te zien wat ik toen heb geschreven, maar na elf jaar mag je best eens in herhaling vallen? 'Too Late To Turn Back Now' zorgt in 2012 al voor een ware revolutie in mijn soulhobby. Ik ben in de voorgaande maanden uitsluitend op zoek geweest naar stampers van 120 kilometer per uur en rauwe jaren zestig-klanken. Dan hoor ik op een zeker moment 'Too Late To Turn Back Now' op de 'Northern Soul Jukebox'. Het is veel té 'modern' voor mij, maar toch... het is oorstrelend stereo en het nummer gaat me steeds beter bevallen. Na een paar weken besluit ik de plaat aan te schaffen. Op Amerikaans styreen dat inmiddels een ronde heeft gehad in de Engelse soul-scene. Ik heb in de afgelopen elf jaar genoeg kansen gehad voor een upgrade maar dit is gewoon de definitieve versie voor mij. Inclusief een beetje 'distortion' her en der. Door de jaren heen verzamel ik verschillende andere titels van Cornelius Brothers & Sister Rose. Het verbaast me nog dat ik 'Got To Testify (Love)' nooit tot Week Spot heb gemaakt. In 2023 koop ik eerst 'Treat Her Like A Lady' maar dat is een beetje een tegenvaller. Dan kom ik 'I Just Can't Stop Loving You' tegen en meteen heb ik weer hetzelfde gevoel als in 2012. Deze single uit 1973 mag deze week de Week Spot zijn.

Het verhaal komt me opeens weer bekend voor en dus heb ik het verhaal elf jaar geleden eveneens gedaan. De Cornelius-familie is afkomst uit Dania Beach in Florida. De broers Eddie en Carter staan in de midden jaren zestig aan de wieg van The Cornelius Brothers. Cleveland E. Barrett is geen familie maar wel een jeugdvriend van de broers en is aanvankelijk ook lid van de groep. Hij komt vóór het grote succes om bij een verkeersongeluk. Zus Rose Cornelius heeft in 1967 al haar opwachting gemaakt in de Ed Sullivan Show en toert intensief met een groep genaamd The Gospel Jazz Singers. Het is moeder Cornelius welke Rose overhaalt om weer naar huis te komen en aan de slag te gaan met haar broers. Bob Archibald heeft de broers al beloond met een platencontract maar de eerste opname is meteen samen met Sister Rose. 'Treat Her Like A Lady' verschijnt in 1970 op het Archibald-label en zal in het jaar erop een nationale release krijgen op United Artists. De single schopt het tot een derde plek op de Billboard en 'Too Late To Turn Back Now' doet het nog een positie beter. Ik heb me altijd afgevraagd wie de tweede dame is op het hoesje van 'Got To Testify' en krijg vanavond antwoord: Billie Jo Cornelius is de jongste telg uit de familie. Ik heb haar dikwijls uitgescholden voor vriendinnetje van één van de gebroeders. Na deze twee monsterhits droogt het succes al snel op. 'I Just Can't Stop Loving You' is de laatste single die in de buurt komt van de Billboard Hot 100, ook al piekt het op 104 in de Bubbling Under. In 1976 verschijnt een 'Greatest Hits'-album van de groep.

In 1976 valt definitief het doek als Carter Cornelius lid wordt van 'The Black Hebrew Israelites', een twijfelachtige geloofsgemeenschap welke er vanuit gaat de Afro-Amerikanen directe afstammelingen zijn van het volk Israël. Hij zal zijn muzikale kunsten uitsluitend in zetten voor producties van deze sekte. Eddie zal later opnieuw in contact komen met de Here en zal pastoor worden. In 2020 publiceert hij een boek met de titel 'It's Not Too Late To Turn Back Now (To The Open Arms Of God)'. Halleluja! Carter ons op 7 november 1991 ontvallen na een hartaanval. Van Rose Cornelius is recent nog een 12"-single uitgebracht met een oudere opname. Ik heb even zitten twijfelen maar heb er vanaf gezien.

Honderd achteruit: Sheryl Lee Ralph

Normaal gesproken ben ik erg trouw met mijn dinsdagavond maar ik heb vanavond 'gespijbeld'. Ik kan niet een goed excuus vinden om de show over te slaan, maar het hoofd staat er niet naar. In plaats daarvan ben ik vanavond naar Dwingeloo gefietst voor boodschapjes en vrijwel dezelfde route terug gefietst als vorige week zaterdag. 'Niets bijzonders', ook al moet ik deze route toch nog eens onder een vergrootglas leggen. Ik heb extern toetsenbord en muis even uitgesteld. Enerzijds wil ik wel draadloos maar aan de andere kant... het is ten behoeve van de uitzendcomputer en wat dat betreft zou ik me ook kunnen redden met een toetsenbord van de kringloop. Als ik het toetsenbord van de uitzendcomputer vijf keer per jaar gebruik, is het al veel! Over een paar weken is het een jaar geleden dat ik met de 'Honderd achteruit' ben begonnen met de Gele Bak Top 100 van 2022 als uitgangspunt. Ik heb al lang besloten om de serie af te maken voordat ik met 2023 ga beginnen. Dan is het ongetwijfeld al 2024. Vanavond zet ik de nummer 47 uit de lijst van vorig jaar in de schijnwerpers: 'In The Evening' van Sheryl Lee Ralph uit 1984.

In Nederland ontstaat enige opschudding als de drijvende kracht achter 'Kick Out Zwarte Piet' wordt geridderd. Op Jamaica worden de onderscheidingen eveneens uitgedeeld als ware het koekjes. Sheryl Lee Ralph heeft een 'OJ' achter haar naam staan, hetgeen 'Order Of Jamaica' is. Het is de vijfde in zes gradaties van ridderschap. Ze heeft dit in de eerste plaats te danken aan haar beroemde moeder. Een rol in de musical 'Reggae' in 1980 zal ook hebben bijgedragen. Verder wint ze diverse schoonheidswedstrijden en is ze met haar Jamaicaanse uiterlijk wel degelijk een goede reclame voor Jamaica. Ze wordt echter geboren in Waterbury in de staat Connecticut en dat alles op de op-een-na-laatste dag van 1956. Haar moeder, Ivy Ralph, is een modeontwerper en verantwoordelijk voor het kariba-kostuum. Deze tweedelige set voor mannen wordt in de jaren zeventig een grote hit in het Caribische gebied en fungeert als tegenhanger voor het meer westerse driedelig kostuum. Ze maakt haar acteerdebuut in 1972 in de musical 'Oklahoma'. Ze slaagt in hetzelfde jaar voor de high school en wil aanvankelijk medicijnen studeren. Dan krijgt ze een toelating tot een kunstacademie en dat trekt Ralph méér omdat ze het musical- en filmvak in wil.

Ze maakt haar grote debuut in de film 'A Piece Of The Action' in 1977 maar is daarnaast ook te zien in enkele tv-producties. In 1981 krijgt ze de hoofdrol in 'Dreamgirls', een Broadway-musical gebaseerd op onder andere het verhaal van The Shirelles en andere zwarte rhythm & blues-artiesten. Dit mag niet onvermeld blijven maar... dit is de 'Honderd achteruit' en niet 'De Video Draait' of 'Recenzeuren'. Het gaat op Soul-xotica in de eerste plaats om de muziek en haar hitsingle 'In The Evening' staat vanavond centraal. In 1984 maakt ze een album voor het platenlabel van Sid Bernstein. Bernstein is in de jaren zestig verantwoordelijk voor 'The British Invasion' en haalt menig act uit Engeland voor een Amerikaanse tournee. In 1984 runt hij het New York Music Company-label en Ralph neemt het album 'In The Evening'. Met name het titelnummer zal een grote hit worden. In Amerika piekt het op nummer 6 in de Billboard Dance. In zowel Vlaanderen als in ons land doet de single nummer 16 aan. Engeland blijft achter met slechts een 64e plek. In Australië zal het nummer in 1997 een hit worden in een remix-versie. 'In The Evening' zal lange tijd haar enige album blijven totdat ze vorig jaar het kerstalbum 'Sleigh' heeft uitgebracht. Ze heeft verder nog een paar singles en vaak heeft dat te maken met een soundtrack van een film waarin ze een rol speelt. Haar uitvoering van Eurythmics' 'Here Comes The Rain Again' wordt in 1999 een hit op zowel de Amerikaanse R&B als de Dance.

Vorig jaar oktober heeft ze bekend gemaakt dat ze officieel een 'OJ' achter haar naam mag plaatsen. Ze is al achttien jaar gelukkig getrouwd met een senator van de staat Pennsylvania en ze heeft twee kinderen uit een eerder huwelijk. Haar meest recente film is 'The Young Wife', een dramafilm met een hoofdrol voor, de door mij zeer gewaardeerde, soulzanger Leon Bridges.

(Kn)uffelt(j)e: Zondag 20 augustus

Op dit moment heb ik niet veel inspiratie om een volledig bericht te schrijven. Het zou in dat geval een aflevering van 'Honderd achteruit' moeten worden. Ik heb vrijdag een pakketje platen binnen gekregen maar ik wil gerust een paar dagen wachten om te zien of er nog eenlingen gaan arriveren. Zo is een 'pre-order' van Juno onderweg alsook singles van verschillende platenlabels. Dit weekend ga ik de 'Vinyl Summer Spirit Of 1973' doen en heb al een Week Spot uitgezocht. Omdat de groep al eerder een Week Spot heeft gehad, verwacht ik dat er niet veel valt te schrijven. Gistermiddag wilde ik na Leo Unger en 'Run To The Sunshine' ook naar het zonlicht rennen, maar het is niet een geslaagde wandeling geworden. Ik heb echter wel mijn fototoestel mee want ik heb een erg trieste cover op Facebook. Het is een foto uit de herfst of de winter en ik wil wel een beetje zonneschijn achter mijn profielfoto. Het is niet de bijgevoegde foto geworden want ook deze vind ik hiervoor té donker. Het is echter een prachtig doorkijkje en zelfs ik kan me niet voorstellen dat dit letterlijk om de hoek van de deur is. De foto is genomen vanaf de Holtweg en biedt uitzicht op de Woerthe.

Vakantiegroet uit 2020

Tot een jaar geleden is mijn eerste vakantiedag altijd samen met de oldtimerdag. Ik ben gistermiddag pas na half twee vertrokken vanaf huis en ik heb de oldtimers helemaal gemist. Wellicht dat ze dit jaar een iets andere route hebben gereden? Op weg naar huis zie ik bij Havelte een paar oldtimers rijden die terug komen van het evenement. Ik vermoed dat 2020 geen oldtimerdag heeft gehad. Hoewel de lockdowns alweer zijn opgeheven in augustus 2020 ligt het samenscholen een beetje lastig. De maatregelen hebben ook zijn weerslag op mijn vakantieplannen. Ik heb een jaar geleden gepland om de vakantie door te brengen in Oost-Groningen, maar ja... hoe kom ik daar? Openbaar vervoer is uitsluitend voor noodzakelijke reizen en ik schat in dat een vakantie daar niet onder valt. Verder zijn de campings ook paranoïde als het aankomt op het sanitair. Het is nog altijd moeilijk te begrijpen voor mij hoe ze van een luchtweginfectievirus iets hebben kunnen maken dat zich hecht aan winkelwagentjes en sanitair, maar dat is een discussie voor een andere keer. Ik sta net op het punt om toch nog even in Ruinen te gaan kamperen (en dan maar thuis te douchen) als de weerboeren opeens waarschuwen voor een storm. In augustus? Jawel, ook dat nog. Ik heb intussen al wel een fiets gehuurd voor een week en haal deze vrijdagmiddag op. Als ik thuis op de Buienradar kijk, zie ik een advertentie voor een all-in vakantie in een hotel dat ik nooit zal kunnen betalen. Toch leidt dit wel naar de vakantiebestemming van 2020.

De eerste dagen van de vakantie kom ik maar moeilijk op gang. Ik ben de eerste maandag al vroeg uit de veren en ontdek dat het pakket singles van Mark is bezorgd. Ik neem later die dag een paar 'Vakantiemixen' op. Op donderdag wordt me een ding wel duidelijk. Ik zal, hoe dan ook, er even tussenuit moeten. Even een paar dagen zonder nieuws en internet. De donderdag volg ik de halve dag een live-stream vanuit Den Haag waar een groot protest aan de gang is. Die avond ga ik op de elektrische fiets naar Steenwijk voor wat zaken en vrijdagmiddag haal ik, zo gezegd, een 'normale' fiets voor een week. De Buienradar heeft vóór maart 2020 een lokale uitagenda op de pagina maar door lockdowns is dit lange tijd blanco geweest. Sinds een maand wordt de ruimte benut door hotels om all-in arrangementen aan te bieden. All-in betekent in dat geval pompjes met alcohol achter iedere deur. Ik zie een advertentie van een hele dure bed & breakfast en kom dan op het idee om daarop te gaan zoeken. Waar zou ik naartoe willen? Deventer lijkt wel een goede bestemming want daar kan ik in een dag naar toe fietsen. Via Deventer kom ik bij Zutphen dat per slot van rekening maar vijftien kilometer verderop ligt. En zo zie ik de advertentie van de bed & breakfast in Warnsveld. Ik bel vrijdagmiddag om te vragen of ik morgenavond al een bed kan krijgen. Dat kan niet. Zondagavond heeft ze wel plek en dan de rest van de week. Ik maak de afspraak voor zondagavond.

Zaterdagmiddag fiets ik nog naar Meppel om onder andere een fietstas te kopen. Daar heb ik nog altijd plezier van! Het slapen is dramatisch van zaterdag op zondag en dus neem ik nog maar een 'Vakantiemix' op met de laatste aanwinsten en vertrek zondagochtend na een regenbui. Ik heb de route uitgestippeld middels fietsrouteknooppunten en ga via Meppel naar het Staphorster bos en de Zwarte Dennen. Dan naar Nieuwleusen en bij Vilsteren de stuw over. Het gaat heerlijk totdat ik in Raalte kom. Ik plof neer op een bankje en voel ineens het slaaptekort. Toch is dit niet het moment om te gaan slapen want ik moet nog een fiks aantal kilometers fietsen. Langzamerhand stap ik weer op en zet koers richting Deventer. Daar dreig ik even helemaal verkeerd te fietsen maar dat blijft me bespaard. De laatste loodjes wegen het zwaarst want als ik in Warnsveld arriveer, ben ik helemaal 'op'. Gelukkig zit niet ver van de b&b een cafetaria en daar heb ik die avond mijn diner. Stom als ik ben heb ik mijn vape in de broekzak gestopt en is het glaasje kapot. Er wordt deze vakantie dus niet gedampt en ik moet het houden bij de echte sigaren. Thuis in de b&b wil mijn benen ontspannen door even rechtuit te gaan liggen. Vijf uren later schrik ik wakker. Daarna slaap ik als een roos totdat de zon op komt. Of nee... het is geen zon. Misschien is het gekletter op de ramen dat me wekt.

De maandag is bijna vier seizoenen in een etmaal. In Zutphen schuil ik nog even voor een bak regen maar daarna lijkt het op te klaren. De foto heb ik later die ochtend genomen op de Posbank en de donkere gedrochten in de hemel zorgen voor een paar incidentele spetters. Later op de middag wordt het bijkans snikheet. Ik heb even het plan om Arnhem binnen te gaan voor een nieuwe vape, maar nee... ik fiets maar weer terug naar de Posbank. Vanaf daar ga ik over Doesburg en pak een stukje Achterhoek mee. In Zutphen eet ik shoarma. Daar word ik geacht mijn naam en telefoonnummer in te vullen. Ik noteer de naam H. Seku en gebruik het nummer van een telefoon welke al vijftien jaar in de Ruxveense Vijver ligt. Dinsdag zet ik aanvankelijk koers naar Apeldoorn. Daar wil ik eveneens het centrum in voor een nieuwe damper maar kan nergens een bewaakte fietsenstalling vinden. En nee... ik zet niet zomaar een huurfiets bij het station neer. Ik krijg een sms-je van mijn chef over het noodweer in Meppel. Op dat moment is het nog droog bij mij. Ik ga richting Vaassen en na deze plaats gaat het regenen. Ik ga nog met een pontje over en fiets richting Deventer. Even voor Deventer wordt het droog. Ik stal mijn fiets op het station en loop de binnenstad in. Zo overdreven heb ik het nog niet getroffen in mijn omgeving. Het centrum is eenrichtingsverkeer geworden voor voetgangers en de populaire winkels hebben een wachtrij buiten omdat er twee tot drie mensen worden binnengelaten. Ik vind geen winkel voor een damper maar wel Bep Dylan. Daar ben ik de enige klant en trek de singlesbak leeg. Ik eet wederom frituur bij een cafetaria in Deventer en deze valt me niet lastig met formulieren. Even buiten Deventer schuil ik voor een bui en weet het dan droog te houden tot Warnsveld.

Die avond steekt de storm op maar... ik heb een mooi vooruitzicht. Als ik het goed aanpak, heb ik de hele reis wind in de rug. Toch blijkt ook nu weer dat het feitelijk té ver weg is om in één dag van Zutphen naar Uffelte te fietsen. Met name voorbij Nieuwleusen raak ik helemaal gaar. Als ik in Rogat niet de juiste weg kan vinden wordt het heel erg zwaar. Ik zeil bij Ruinerwold neer op een bankje en kan maar moeilijk overeind komen. Ik wil langs de grasdrogerij en dan het pad door het land. Moet ik dan rechts of links vanaf de grasdrogerij? Ik gok rechts maar dat is Westeinde. Vanuit daar naar Havelte betekent dat ik een heel klein stukje tegenwind heb en de wind is nog altijd aanwezig. In Havelte doe ik boodschappen en fiets in een half uur terug naar Uffelte. Normaal gesproken is dat een kwartier maar ik ben helemaal op. Donderdag breng ik door in de ruststand. Vrijdagmorgen ga ik op de fiets naar Steenwijk voor een nieuwe damper als ik hoor dat ik ook gewoon een nieuw glaasje kan kopen. In Havelte lever ik de fiets in en loop naar huis. Die zaterdag volg ik alweer een live-stream van een grote demo in Berlijn en zo sta ik weer met beide benen op de grond. Toch is het goed geweest om even een paar dagen te ontsnappen uit de gekkigheid...

Singles round-up: augustus 4

De uitgestelde boodschapjes in Meppel... De Xenos heeft helaas niet meer mijn singles-bakken op voorraad en krijgt ze ook niet meer. Ik heb op de website gekeken van de Action. Deze heeft verschillende uitvoeringen. De goedkoopste hoef ik niet want die heb ik in 2013 gekocht. De eerste exemplaren zijn al de plastic container in gegaan want die zijn waardeloos bij 135 singles. Ze buigen en breken erg eenvoudig. Er staat een iets meer stevige versie op de website en die zou ik in de winkel willen bekijken. Dat is even uitgesteld. Verder wil ik een los toetsenbord en een muis hebben voor de 'nieuwe' laptop. Deze kan ik eventueel zaterdag ook in Steenwijk halen? Ik ben de eerste winkel al voorbij als ik eraan denk. Voor de tweede is het me té druk in de Oosterstraat en dus stel ik dat uit tot maandag. Als die dan open is... Die in de Oosterstraat is op maandag dicht want dit weet ik van een eerdere postronde. De singles passen nog wel bij het vest in de fietstas en ik presenteer jullie nu de laatste zeven. Later vanavond hoop ik nog de vakantie van 2020 samen te vatten in een berichtje.

* Loz Netto's Bzar- Fadeaway (NL, 21 Records, 1982)
Hoewel ik nog maar zeven jaar oud ben, beleef ik 1982 heel intens naar het schijnt. Ik kan me geen voorstelling maken bij 'Fadeaway' maar nu ik de plaat hoor, kan ik zweren dat er flitsen uit 1982 komen boven drijven. Het is een fijn weerzien. Het mag compleet zijn vergeten door de wereld maar ik ga de plaat met alle liefde draaien vanaf dit moment.

* Roy Orbison- Lana (NL, London, 1966)
Natuurlijk heb ik deze al met fotohoes maar er is iets dat me intrigeert aan deze plaat. Het is namelijk het donkerblauwe label. 'Lana' is oorspronkelijk in de zomer van 1966 uitgebracht als de Nederlandse London twee tinten lichtblauw in gebruik heeft voor haar labels. Donkerblauwe labels zijn pas vanaf 1967 gemeengoed. Het lijkt dus alsof een half jaar na de oorspronkelijke release nog een extra partijtje is geperst. De single klinkt overigens piekfijn voor dat het geen hoesje meer heeft.

* Kelly Page- Morning Music (NL, Rams Horn, 1983)
Goed gegokt! Ik heb 'A Man Like That' in de jaren tachtig-bak staan en 'Morning Music' ontbreekt nog Het is op Rams Horn en dus kun je je schrap zetten voor een moddervette jaren tachtig-productie. Ik moet zeggen dat de plaat me alles meevalt. Ik zit zelfs even te dubben of ik hem een ronde in de Blauwe Bak gun, maar nee... daarvoor is het té poppy en de productie te voorgekookt. Kelly oogt goed uitgeslapen op het fotohoesje en het is opeens helemaal 1983. De tijd dat er nog gerookt mag worden op de hoesjes.

* Sandra & Andres- Love Is All Around (NL,Philips, 1970)
Een euro voor Sandra en Dries? Het is 'You Got Soul' dat me in het oog springt. Ik ken verschillende liedjes met de titel en ben gewoon benieuwd. Ik ben het vast vergeten als ik thuis kom. Het blijkt een nummer te zijn van de Engelse schrijver Perry Ford, de man die onder andere hits heeft geschreven voor The Ivy League. Ik heb geen flauw idee of ik 'Love Is All Around' wel of niet in de jaren zeventig-bak heb staan maar deze met fotohoes is een fraaie upgrade.

* Showaddywaddy- Remember Then (Duitsland, London, 1979)
Ik schrik als ik in het fotohoesje kijk. Ik heb toch niet een andere single gekocht? Nee, ik ken Showaddywaddy van het Arista-label en bovendien heeft de Duitse London het jaren vijftig-label gerecycled voor deze plaat. 'Remember Then' is natuurlijk volledig inwisselbaar maar dat zal geen verrassing zijn. Wel leuk voor een zondagavond!

* Three Dog Night- It's A Jungle Out There (België, Channel, 1984)
Three Dog Night verkoopt miljoenen albums in de vroege jaren zeventig met vrijwel alleen covers. In de jaren tachtig is de band nog altijd actief en via België komt ook dit nog eenmaal in de Tipparade (waar Three Dog Night in de eerste helft van de jaren zeventig een abonnement op heeft. Het heeft het reggae-slagje van 'Hotel California' en beweegt zich ergens tussen rock, reggae en latin in. Het is desondanks een erg fijn nummer en ik geloof dat ik hem recent nog eens ergens heb gehoord.

* Leo Unger- Run To The Sunshine (NL, Polydor, 1973)
Misschien moest ik dat ook doen nadat ik dit heb gepubliceerd. Even een lekker stukje wandelen. Zelfs al is het grijs en koud dan weet ome Leo nog de zon tevoorschijn te halen met dit ongedwongen stuk zult maar het is gezellig genoeg voor een zondagmiddag zoals nu en een zondagavond als in de toekomst.

Singles round-up: augustus 3

Onderweg naar de zaak vraag ik me nog af of ik eerst niet even had moeten bellen. Wie weet is mijn hulp andermaal niet nodig in Meppel. Enfin, in dat geval heb ik een paar boodschapjes in Meppel waarbij ik zelfs een keuze moet maken welke boodschap de meeste prioriteit heeft. Ik kan namelijk niet alles houden op de fiets. Bovendien is het vrijdagochtend nog bewolkt en dreigt de lucht met onraad. Ik doe dus mijn bodywarmer aan over mijn t-shirt en dat ding zit vanaf twee uur eveneens in de fietstas. Er blijft geen ruimte over voor de boodschappen en dus sla ik Meppel over na afloop van de bescheiden postronde. Ik wil nog een best een stukje om fietsen en ga zo over Ruinerwold. Dat is druk bezig met de voorbereiding van de oldtimerdag van gisteren. Ik ben heel mooi op tijd en kan dus ook wel even om het hoekje kijken bij de kringloopwinkel. Daar vind ik dertien singles en een leeg fotohoesje. Niet de meest wereldschokkende vondst van het jaar maar leuk genoeg om in twee afleveringen van de 'Singles round-up' te doen. Nu de eerste zes singles en het lege fotohoesje.

* George Benson- Give Me The Night (NL, Warner Bros., 1980)
Alle singles zijn vijftig cent tenzij geprijsd. Dat is dan een euro. Voor dat geld hoef ik niet al te kritisch te zijn, ook al zet ik nog een paar terug. 'Something' van Shirley Bassey heb ik bijvoorbeeld als zeven keer maar voor de liefhebber ligt een fraai exemplaar mét fotohoes bij de kringloop in Ruinerwold. 'Give Me The Night' zou ik gisteravond nog bijna hebben gedraaid in de 'Vinyl Summer Spirit Of' maar heb dat gelaten. Het is de plaat waarvan je je niet kan voorstellen dat je hem niet in de bakken hebt staan. Ook een plaat die je ondanks dat je hem al vijfduizend keer hebt gehoord meteen een fijn gevoel geeft als je hem van vinyl draait. Als de plaat in de Blauwe Bak zou gaan, zou ik hem wellicht een poetsbeurt hebben gegeven maar voor de Gele Bak kan deze ermee door.

* David Cassidy- I Write The Songs (Duitsland, RCA Victor, 1975)
De plaat heeft een hele kleine 'edge crack' en weet niet of dit tijdens de reis van Ruinerwold naar Uffelte is gekomen. De 'edge crack' blijkt bij nader inzien ietsje groter te zijn. Beetje jammer want verder is dit een leuk plaatje en een interessante vondst. Hoewel Cassidy alleen suikerzoet kan ogen op het fotohoesje is dit een volgende stap in zijn carrière. Hij wil scoren met 'serieuze' popmuziek ken wordt hier uit de brand geholpen door Bruce Johnston. Natuurlijk zit daar een stukje Beach Boys bij in. Jammer van de breuk want verder is het een fijne single.

* Children Of The World Featuring Ellen Foley & Jimmy Hall- The Time Is Now (NL, Epic, 1980)
Gelukkig zit hier geen prijssticker op en mag ik de plaat proeven voor vijftig cent. En dat is eigenlijk vijfenveertig cent teveel. Het hoesje brengt een nostalgisch gevoel naar boven want bij Sunrise in Sneek staat deze in de vijf gulden-bak. Waarom? Blijkbaar vindt de eigenaar van de coffeeshop annex platenzaak het een leuk nummer. Ik heb het niet zo op kinderkoren maar ik moest hem toch eens proberen.

* Dollar- Shooting Star (Duitsland, Carrere, 1978)
David Van Day en Therese Bazar zitten in de eerste bezetting van Guys & Dolls maar verlaten in 1977 het schip om door te gaan als Dollar. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan Dollar boven de voorgenoemde band en 'Shooting Star' is een plaatje dat ik vooral dankzij Engeland heb leren kennen en waarderen. De hoes is afwezig maar toch heeft het vinyl het prima overleefd. Ik gebruik het lege fotohoesje van 'If You Go Away' van Terry Jacks voor deze single. Ik geloof dat ik Terry Jacks ergens zonder hoesje heb liggen.

* Errol Garner- EP Gone With Garner (US, Brunswick, 1953)
Deze heeft evenmin een prijsje en voor vijftig cent ben ik ontzettend benieuwd. Niet dat ik geïnteresseerd ben in het werk van Garner maar het label oogt héél erg oud. Dat zal blijken want de EP stamt uit 1953. Dat is een tijd waarin 45 toeren-vinyl in de minderheid is tegenover de meer gangbare 78 toeren-platen. Alleen daarom is het goed gegokt. Ik heb even naar een stukje geluisterd van 'Yesterdays' en ach... de nummers zijn niet zo heel erg lang maar doorgaans heb ik weinig met jazz en zeker instrumentaal. En het gaat mij niet meer lukken om zó fris mijn zeventigste te vieren!

* Crystal Gayle- Talking In Your Sleep (US, United Artists, 1978)
Uiteraard wil ik deze nog eens in de Engelse persing hebben (waar het een grote hit is geweest), maar tot die tijd kan ik me redden met deze smetteloos schijf styreen. Het hoesje is bijna verpulverd maar voor de combinatie neem ik hem mee. Vooruit: Met de billen bloot! Ik vind het persoonlijk een wereldnummer en heb hem geregeld in mijn radioshows gedraaid. Dat kan vanaf nu dan ook van vinyl. Of styreen om precies te zijn, maar deze is nog mijlenver verwijderd van 'distortion' en ander ongerief dat vaak mee komt met styreen.  De zevende op de foto is het lege fotohoesje van Terry Jacks.

Het zilveren goud: 1998 deel VIII

Hoewel het 'nog maar' vijfentwintig jaar geleden is, blijkt het opeens toch erg lastig te zijn om de juiste herinneringen naar boven te krijgen. Natuurlijk! Er zijn ook een hoop herinneringen aan de vakantie van 1998 die ik niet wil delen of waar ik het liefste niet meer aan zou willen denken. Op het gebied van de herinneringen die ertoe doen of die ik wil delen, laat mijn geheugen me in de steek. Enfin, de vakantie is afgelopen in 1998 en ik keer weer terug naar huis. Of kom ik net van huis? In maart 1999 zal blijken dat ik nog altijd sta ingeschreven in Jutrijp maar inmiddels is dat een vakantiebestemming geworden en noem ik Mossley mijn thuis. Hoewel vader in 1998 al met de vut is, moet ik me de terugweg toch een beetje zien te redden. Ik vermoed dat heit me naar Heerenveen heeft gebracht. Er is een flits dat ik in de bus zit te wachten achter het centraal station van Rotterdam en dat deze me naar de boot gaat brengen. Over de treinreis weet ik niets te herinneren hoewel ik een stuk opgewekter ben dan bij de laatste rit naar Engeland toe. Het is kalm weer waardoor mijn maag niet op en neer gaat en ik geloof dat ik aan boord ook nog een pint heb gedronken in de pub. Toch zit ik ook een uurtje op het dek. Waar ik in januari een grauwe onzekerheid binnen ging, daar ga ik nu dan weer terug naar huis in Mossley met de 'companions' en de gemeenschappelijke hond. Toch ben ik nog niet thuis want ik wil eerst een bezoekje brengen aan York.

Er zijn twee momenten dat ik in York ben geweest en de beide herinneringen lopen een beetje door elkaar. De tweede keer is overigens pas in mei 1999. Ik ben één van de beide keren bij Father geweest, de andere keer komt het hem helemaal niet uit. Ik denk dat ik hem in de zomer van 1998 nog wel even heb gezien. Voor de rest vind ik het wel 'lollig' om bepakt en bezakt het Leger Des Heils aan Gillygate binnen te stappen en met een stalen gezicht tegen Tony te zeggen dat ik weer 'hungry and homeless' ben. Om daarna hem gerust te stellen met het succesverhaal dat Mossley heet. Ik heb dan immers ervoor gekozen om mijn leven verder te slijten in het idealisme en definitief niet meer terug te keren naar York voor een toekomst in de horeca. Ik krijg een kopje thee en we praten even. Als we dan toch aan Gillygate zijn? Tegenover het Leger zit Ark Records waar ik in januari al flink boodschappen heb gedaan op kosten van de Rabobank. Ofwel: Ik moet het uiteindelijk wel weer terug betalen maar vooralsnog is het met dank aan de Rabobank. Ik wip binnen en duik meteen in een doosje met ex-jukebox-singles, ofwel 'black label jukebox singles'. Er zit ook een single op wit vinyl bij maar tevens een voormalige jukebox-single. Deze komen over twee maanden voorbij in 'Het zilveren goud'. Qua platen zitten we vanavond immers nog in mei 1998. Volgende maand de resterende singles van mei en eentje van juni. In oktober de singles van augustus, eentje van september en de eerste van oktober. Dan loopt het een tijdje vrijwel synchroon.

Ik arriveer 's avonds in Mossley waar ze zich oprecht zorgen hebben gemaakt of ik wel terug zou komen. Het is een voortdurende wisseling van de wacht voor wat betreft de 'companions'. Kunstenaar Vince, Rob en onze Ierse keukenprins zijn van die lieden die na drie maanden hun 'leaving money' opeisen, een week 'on the road' gaan en vervolgens weer aankloppen bij een andere Emmaus. Na een jaar komen ze vaak weer voor een paar maanden in Mossley wonen. Van de ploeg van april 1998 is Duitse Hans eruit geknikkerd en is Mike naar een verslavingskliniek gegaan. Fransman Jacky is in mijn vakantieweken met de noorderzon vertrokken en hij heeft de inhoud van de kluis meegenomen. Een jaar later horen we dat hij in een Afrikaans land zit en erg ziek is. Of Mossley hem kan helpen met een financiële bijdrage? Bob wil een rotschop met een koerier laten bezorgen, maar ziet af van de kosten. Van de oude ploeg zijn alleen Benoit en Martin over. Martin die ik tot op deze dag altijd als Martin heb gekend maar waar ik dan van hoor dat hij eigenlijk Tom heet. De verschaffer van de informatie is onze nieuwe companion John Canning. De twee kennen elkaar uit Cambridge en Martin/Tom heeft een relatie met de ex van John. Die avond bedreigt Martin John met een schroevendraaier. Dat is niet toelaatbaar binnen de Emmaus en dus vliegt Martin/Tom eruit. Met John Canning zal ik uiteindelijk hele dikke maten worden.

En dan schiet opeens de gast uit Rochdale me te binnen. De naam is even afwezig (ik herinner me opeens de naam Phil) maar met hem en John ga ik in september naar de Blackpool Illuminations. Dat verhaal mag volgende maand op herhaling. De bouw van de nieuwe kamers is bijna gereed. En dan hebben we later dit jaar nog de officiële opening door Lord Runcie. Ik moet nog altijd vragen of ze me een boek kunnen toesturen. Intussen schiet ik een depressie in en dat domineert de rest van 1998. In tegenstelling tot de vakantie zijn deze herinneringen nu allemaal erg duidelijk en moet ik een selectie maken welke ik ga gebruiken en welke niet. De zes singles van vanavond komen in principe uit mei 1998. Dat leg ik hieronder uit.

3123 Head Over Feet - Alanis Morrissette (UK, Maverick, 1996)
3124 Winchester Cathedral - The New Vaudeville Band (UK, Fontana, 1966)
3125 Won't Somebody Dance With Me - Lynsey De Paul (UK, MAM, 1973)
3126 Brass In Pocket - The Pretenders (UK, Real, 1980)
3127 Stay - Shakespears Sister (UK, London, 1991)
3128 It Must Be Love - Labi Siffre (UK, Pye International, 1971)

Alanis Morrissette heb ik in september 1996 nieuw als cd-single gekocht. Die doen uiteraard niet mee in de verzameling, maar vooruit maar. De cd-maxi bevat een aantal niet eerder uitgebrachte live-opnames en de single heeft 'Hand In My Pocket' op de b-kant. Het getoonde exemplaar van Lynsey De Paul heb ik in 2014 in Meppel gekocht. Ik geloof dat het oorspronkelijke exemplaar de selectie niet heeft volbracht en in Mossley is blijven liggen. Mijn eerste 'Brass In Pocket' komt in een neutraal hoesje. Deze met fotohoes heb ik tijdens de vakantie in november/december 2001 in York gekocht bij de Oxfam. Baz deelt momenteel geregeld bizarre vraagprijzen van Oxfam met mij, maar deze blieft een pond in 2001. Geen gekke prijs want de plaat en hoes zijn in een fraaie staat. 'It Must Be Love' van Labi Siffre is één van de ultieme hits van 1998 voor mij. Ik heb hem inmiddels ook als Duitse Polydor want de Engelse Pye klinkt niet echt kek meer.

Week Spot: Gloria Bare

Komend weekend is de op een na laatste 'Vinyl Summer Spirit' op de radio. Op de zondagavond ga ik wellicht nog de Gele Bak Top 100 doen in twee of drie weken. Een oude radiocollega keert terug op de zondagavond hetgeen voor mij betekent dat ik precies drie uren heb. Op de zaterdag kan ik los met de inmiddels ook traditionele behandeling van alle Blauwe Bak-singles sinds december op alfabetische volgorde van de labels. Daar ben ik wel even zoet mee en bovendien lijkt het alsof we ook nog een radiomarathon gaan doen. Komend weekend ga ik een show doen op zondagavond met een top 40 van favorieten uit 1981. Ik moet overigens nog aan deze lijst beginnen maar dat gaat zeker goed komen! Op zaterdag draai ik tenslotte de top 40 van de top 80 die ik een paar weken geleden heb samengesteld. Veel van de hoger geplaatste titels in deze top 40 zijn ooit al eens Week Spot geweest en dus zoek ik verder in de lijst. Dan zie ik deze van Gloria Bare en dat herinnert me eraan dat ik hem altijd nog eens als Week Spot wilde hebben. Daar is nu dus mooi de gelegenheid voor, ook al ben ik met de artieste in kwestie snel klaar. De kersverse Week Spot is 'From The Heart' van Gloria Bare uit 1985.

Dankzij Soulwalking weten we dat er op 26 maart een taart op tafel komt in huize Bare. Hoeveel kaarsjes erop staan, wordt niet verteld en het is onbeschoft om een dame naar de leeftijd te vragen. Ze komt oorspronkelijk uit Cincinatti en ik kan wel iemand met die naam vinden die aan dit signalement voldoet, maar dan opnieuw... Soulwalking heeft het over een nieuw project en je zou verwachten dat ze wel iets hierover zou delen op Facebook. Het lijkt allemaal niet zo levend te zijn op haar Facebook. Ze maakt slechts één album op en de titeltrack van de elpee verschijnt op single. Haar nieuwste project zou Full Circle heten maar het album is 'forthcoming in 2009' en ook Soulwalking behoort tot het stenen tijdperk. Gelukkig is de producent en songschrijver beter gedocumenteerd.

Hidle Brown Barnum heeft op 15 juli naar verluid alle 87 kaarsjes ineens uitgeblazen. Hij wordt geboren in Houston in Texas en heeft als professie pianist, arrangeur, producent, liedjesschrijver en voormalig kindacteur. Als vierjarige wint hij een talentenjacht en dit resulteert in een rol in een film. In 1950 maakt hij zijn eerste opname als Pee Wee Barnum. In 1955 voegt hij zich bij The Dootones en krijgt vervolgens de kans om toe te treden tot The Robins. Dat geldt op dat moment als één van de meer invloedrijke zanggroepen van het genre. The Robins maakt dan platen voor het Whippet-label waar Barnum alras A&R-manager wordt. In 1960 heeft hij een radiohit met 'El Pizza' als Dudley, een parodie op Marty Robbins' 'El Paso'. Het instrumentale 'Lost Love' verschijnt onder zijn eigen naam (H.B. Barnum) en wordt een Amerikaanse hit. In 1961 neemt hij zijn eerste versie op van 'Nut Rocker' als Jack B. Nimble & The Quicks en het schijnt dat Kim Fowley hier inspiratie heeft opgedaan voor B. Bumble & The Stingers. Vanaf de midden jaren zestig is hij een veel gevraagd arrangeur en producent en werkt met alle grote namen uit de business. Van Frank Sinatra tot Little Richard en van Aretha Franklin tot Count Basie. In de midden jaren tachtig werkt hij voor JWP, het platenlabel van Johnnie Walls. Gloria Bare is dus een van de 'young hopefuls' welke het mag proberen voor het label. Het levert geen verkoopsucces op en de plaat is een soort van culthit in Europa geworden.

Geheel terecht overigens want 'From The Heart' is enerzijds een moddervette en gelikte ballad welke geen raar figuur slaat bij andere soulplaten uit deze periode. Toch komt deze plaat met een extra lading soul welke bij meer mainstream producties nog wel eens wil ontbreken.

Honderd achteruit: The Lovin' Spoonful

De verhuizing naar de nieuwe stream is een feit, ook al kan ik niet meteen zeggen dat het veel dynamischer is geworden. Er is zeker nog heel veel werk te verzetten of ik mag hopen dat de oude formats zijn bewaard zodat we ooit weer terug kunnen naar de oude vertrouwde mp3-jukebox tussen de live-shows. Ik had vanmiddag zullen testen maar... ik ben dermate moe dat ik de hele halve dag heb geslapen. En ik heb nodig gehad blijkbaar? Ik heb het gisteren al even genoemd maar dit is het 4900e bericht op Soul-xotica. Over drie maanden kunnen de slingers uit als het 5000e bericht een feit is. Ik ga dit 4900 bericht vullen met de volgende single uit de 'Honderd achteruit', ofwel: De Gele Bak Top 100 van 2022. Op nummer 46 vinden we 'Did You Ever Have To Make Up Your Mind' van The Lovin' Spoonful uit 1966.

In de zomer van 1989 heb ik een paar extra lege cassettebandjes meegenomen als ik met de familie op vakantie naar Denemarken ga. Mijn oudste broer heeft dan nog de discotheek in zijn woonkamer staan en ik ben uiteraard het meest geïnteresseerd in zijn jaren zestig-singles. 'Rain On The Roof' van The Lovin' Spoonful is één van de 'hits' voor mij. Tot mijn grote vreugde tref ik de single een maand later voor twee gulden in Sneek. Dat is het uiterste begin van een kleine hobby want de overige singles tref ik binnen de volgende drie jaar. Ik geloof dat ik 'You Didn't Have To Be So Nice' in Engeland heb gehad op het Pye International-label. Die is waarschijnlijk daar blijven liggen. Verder ontbreekt lange tijd één specifieke single en dat is het onderwerp vanavond in de 'Honderd achteruit'. Ik ben de laatste zaterdag van de vakantie in 2021 al tevergeefs naar Assen gefietst. Tevergeefs tussen aanhalingstekens omdat het Genieten met een hoofdletter is, maar ik ben te laat voor het doel waarvoor ik kom. Op maandag volgt een herhaling van de fietstocht en dan tref ik wel singles in Assen. The Lovin' Spoonful is daar eentje van en dus kan ik deze in 2022 verwerken in de Gele Bak Top 100.

The Lovin' Spoonful is een vertegenwoordiger van de 'good time music'. Het mengt folk met rock en tekstueel luidt het de flower power in. John Sebastian en Canadees Zal Yanovsky ontmoeten elkaar in het huis van collega-folkmuzikante Mama Cass. Zij heeft een feestje georganiseerd om samen naar het debuut van The Beatles in The Ed Sullivan Show te kijken. Intussen spoort ze Sebastian en Yanovsky aan om samen iets te gaan doen. Sebastian speelt harmonica op platen van onder andere Fred Neil en Jesse Colin Young terwijl Yanovsky deel uitmaakt van The Halifax Three. In 1964, de tijd van het feestje, vormen Sebastian en Yanovsky met Cass Elliott en Denny Doherty The Mugwumps. De rest van de eventuele band komt in de loop van 1964 in beeld. John Sebastian's buurman is Erik Jacobsen, lid van een bluegrassgroep en geïnteresseerd in opnamestudio's. Met Jacobsen neemt de nieuwe band twee nummers op welke op dat moment rechtstreeks het archief in gaan. Jacobsen experimenteert dan al met Afrikaanse trommels en sitar en dat is erg vroeg voor 1964!

De naam 'The Lovin' Spoonful' schijnt uit een bluesnummer te komen. Mississippi John Hurt zou het gebruikt hebben in 'Coffee Blues', maar zelf heb ik altijd begrepen dat het met een mannelijke ejaculatie heeft te maken. The Lovin' Spoonful komt vanuit Greenwich Village en alles wat daar vandaan komt is 'hot topic' in 1966. Philles en Elektra tonen interesse voor de groep, maar deze zwicht uiteindelijk voor Kama Sutra. Kama Sutra is in 1964 opgezet en heeft aanvankelijk weinig succes. Totdat The Lovin' Spoonful onder contract komt. The Lovin' Spoonful heeft 'Do You Believe In Magic' al opgenomen met Erik Jacobsen maar Kama Sutra vindt dat het een update verdient. De nieuwe versie van 'Magic' is de eerste single en meteen een grote hit in Amerika. De groep verliest echter wel een deel van haar oude fans. De voorheen akoestische groep speelt nu snoeiharde elektrisch versterkte folkrock.

'Did You Ever Have To Make Up Your Mind' is de vierde single van de groep en de opvolger van 'Daydream'. Overigens is 'Baldheaded Lena' in juni 1966 een andere single van The Spoonful en rond dezelfde tijd verschijnt 'Did You Ever Have To Make Up Your Mind' in Europa. In Zweden is 'Baldheaded Lena' echter een nummer 1-hit. In Amerika piekt het op een tweede plek en in Canada doet het nummer zes. In Scandinavië doet het de top drie aan en in Nederland komt het niet verder dan nummer 21. Vreemd genoeg scoort het niet in Duitsland waar 'onze' single is geperst. Het Duitse Polydor verzorgt een deel van de Nederlandse Kama Sutra-singles.

De jaren 1966-67 zijn de hoogtijdagen voor de groep maar de vraag naar folkrock neemt steeds verder af naarmate de tijd verstrijkt. De countryrock komt om het hoekje kijken als The Lovin' Spoonful in 1968 uit elkaar valt. De afzonderlijke leden zullen elk solo-platen maken. John Sebastian heeft daarmee het meeste succes. Hij staat, hetzij knetterstoned, op Woodstock en heeft in 1976 een hit dankzij de televisieserie 'Welcome Back Mr. Kotter'.