vrijdag 31 december 2021

Fictief 2021


Vanmiddag heb ik nog je eerste dag gememoreerd. De wandeling over Ansen en hoe ik plotseling een frisse energie voel. We gaan van 2021 een topjaar maken na het wat verloren ogende 2020. Dat is iets anders gelopen. Achteraf gezien heb ik meer van 2020 gemaakt dan 2021 en daardoor zou ik me gemakkelijk kunnen voorstellen dat 2021 nooit heeft plaats gehad en het vandaag 1 januari 2021 is. Ik wil je eerst een virtueel jaar noemen, maar ik denk dat fictief beter past. Je bent er wel geweest voor 365 dagen alleen speel je een dubbelrol en zien we slechts één kant van je acteerkunsten. Ik voel me in februari en maart als het konijn uit de Duracell-reclame dat een batterij heeft van een andere firma. Ik ga niet erg sentimenteel doen over het paard, maar op een ene of andere manier is dat een eerste teken dat het even niet gaat. Als ik dan op een ochtend wakker word met een pijnlijke kuitspier en me ziek moet melden van werk, merk ik pas hoe fijn het is om even niets te doen. Dat is inmiddels ruim negen maanden geleden. In de eerste weken is mijn slapen hopeloos in de war. De dagen zijn omgedraaid en de slaap is rusteloos en met de ene nachtmerrie na de andere. Dan komt mijn verjaardag in zicht en gaat ook de avondklok eraf. Niet dat ik heel vaak na negen uur nog buiten ben, maar het geeft toch weer een gevoel van minder gevangenschap.

Bij een eerste overdenking schat ik het aantal op ongeveer tien als ik aan de fietstochten denk buiten de week van de elektrische fiets. Ik kom tot vijfentwintig in totaal en laat daarbij nog een aantal tochtjes achterwege. Qua afstanden is het allemaal niet heel indrukwekkend te noemen, maar er wordt meestal nog wel genoten van de fietsavonturen. Zelfs de zondagmiddag met enige tegenzin in het Drents-Friese Wold kan ik achteraf gezien nog wel bekijken als een geslaagde fietstocht. De vakantie is dan weer niet wat ik ervan zou hebben verwacht, ik had immers graag een paar nachtjes weg gegaan. Volgend jaar maar weer met de tent. Desnoods in Ruinen.

Ik had ook nog beloofd het aantal singles te tellen en daar ben ik gisteren even voor gaan zitten. Ik kan er één of twee naast zitten, maar in totaal kan ik 326 Blauwe Bak-singles verwelkomen en 285 nieuwe aanwinsten in de Gele Bak. Er zijn 105 'dubbele' singles of upgrades en dat bij elkaar opgeteld kom ik op 716 platen. Ik zou me nog eens moeten buigen over 2016 om te zien of ik dat jaar heb ingehaald.

Deze ruim zevenhonderd platen vormen een herinnering aan een jaar dat niet écht heeft plaats gevonden voor mij. Laten we hopen dat 2022 ons weer in de realiteit kan brengen.

De foto is overigens van de zondag van de vakantie en is gemaakt aan de Compagnonsvaart in de buurt van Jubbega.

Het lopend vuurtje


Vandaag voor de variatie eens geen hitlijst of, sterker nog, niet eens een lijst. Het valt me nog mee dat ik maar liefst vijfentwintig 'memorabele' fietstochten naar boven weet te halen want qua fietsen lijkt het een rustig jaar te zijn geweest. Hoe zit het dan met de 'horizontaal vijf letters'? Ik begin dit kersverse jaar met een wandeling waar ik nog bijna iedere stap van weet te herinneren. Ik merk tijdens deze wandeling dat 2021 mij een verse dot energie heeft gegeven. Het afgelopen jaar heb ik dikwijls terug gedacht aan deze wandeling. Waar is de energie toch gebleven? Zonder dat ik in de 'database' op Soul-xotica ga kijken, wil ik toch een paar wandelingen eruit pikken. De precieze datums weet ik vaak niet, de indrukken tijdens de tochtjes wel. Van het lopend vuurtje op nieuwjaarsdag tussen Ansen en Oldengaerde tot en met een middag 'struinen' met een oude kameraad. Sta op en wandel door 2021.

Nieuwjaarsdag 2021. Ondanks dat het een beetje fris is, schijnt het zonnetje uitbundig en dat maakt het erg aangenaam. Ik heb geen idee als ik de deur uit loop. Als ik had geweten dat het een stevige tocht zou zijn geworden, had ik wellicht iets van muziek meegenomen. Nu loop ik zonder muziek en er staat me ook iets van bij dat de aansteker leeg is of dat de sigaren bijna op zijn. Ik wil weer terug naar het bos nabij het strandje van Uffelte en vanuit daar komen de ambities. Rondje over Ansen? In Ansen lijkt het me wel iets om richting Dwingeloo te lopen en halverwege 'ergens' linksaf te slaan. Alleen... is die mogelijkheid er niet voor de volgende vijf kilometer. Het kleine bochtje om wordt zo een hele grote bocht om en voor mijn gevoel is het al erg laat. Dat valt reuze mee als ik thuis kom en op de klok kijk. Ik had eigenlijk ook mijn reflecterende hesje moeten meenemen want echt veilig voel ik me niet op deze racebaan. Ik ben desondanks totaal niet moe en ook de volgende dag ga ik bijkans fluitend aan het werk. 2021 gaat een energiek jaar worden?

Was het maar waar... De foto is genomen in het weekend van de hevige sneeuwval. Het is zondagmiddag als ik de witte wereld buiten wil aanschouwen. Het is snijdend koud en op deze dagen geniet ik oprecht van mijn winterjas. Kraag tot boven toe dicht geritst en de, veel té grote, capuchon op. Mijn grote vriendin staat flink te morsen met hooi en even lijkt het alsof ze iets naar me toe gooit. Ze heeft daags voor de sneeuwval nog wel een overkapping gekregen in het bosje. De sneeuw kan haar duidelijk worden gestolen. In het begin van de dip heb ik een paar dagen het idee om naar Dwingeloo te lopen en terug. Het komt er maar niet van. Tijdens de Paasdagen is het tien jaar geleden dat 'heit' is overleden en dat wil ik wel vieren met een wandeling. Ik ga het bos in maar blijf keurig op de (fiets)paden.

Het is niet dat ik niet eerder in dit straatje ben geweest, maar wel dat ik het in 2021 intensief ben gaan gebruiken. Ook op de fiets want de klinkers liggen hier iets egaler in het pad. De Winkelsteeg vanaf de Dorpsstraat naar de Weg Achter De Es. Ik herontdek het op een woensdagavond. Ik weet de datum nog! Het is 19 mei. Twee dagen na de lange fietstocht over Zuidwolde. Het heeft de halve dag geregend en tegen de avond wordt het droog en breekt de zon door. Ik ga een eindje stiefelen. Na de camping op de Weg Achter De Es aanschouw ik een prachtige nevel over de landerijen. Ik had gewenst dat ik toen een camera bij me had gehad. Ik loop terug over de genoemde Winkelsteeg. De Winkelsteeg loopt na de Weg Achter De Es nog een stukje door en mondt uit op het fietspad naar Wittelte. Dat zal ik sindsdien ook vaak fietsen, opnieuw vanwege de kuilen in de Postweg. Met broer en schoonzus ontdek ik een stukje in het Holtingerveld dat ik nog niet eerder heb gezien. In november spreek ik af met een oude kameraad op dezelfde plek en ook hier tref ik plekken waar ik normaal gesproken niet kom. Een paar dagen later (of een week) ga ik langs de Winkelsteeg naar het bos en wijk nu eens af van de fietspaden. Met verrassende plekjes als bonus. En het is voor herhaling vatbaar!

'Saaie stukken' zijn zeldzaam in deze omgeving, maar daar is muziek de uitkomst. Soms heb ik ook behoefte aan gewoon een stevige wandeling en ook dan kan muziek voor het juiste wandelritme zorgen. 'Take a brisk walk along the canal', was in 1998 het advies van psychologe Jacqui in Mossley. 'The canal' is dan de Huddersfield Canal dat parallel een voetpad heeft. Overigens ook de meest vlakke manier om naar Greenfield en Uppermill te komen met de fiets. Deze 'power walks' doen me eveneens goed in 2021 waar ze in 1998 ook al de juiste uitwerking hebben gehad. Dan zou ik nog bijna alle wandeltochten naar Havelte vergeten. Hoe vaak ben ik niet van huis gegaan met het idee om met de boodschappen in de bus terug naar Uffelte te gaan? De uitkomst is dat ik alle keren gewoon naar huis ben gelopen. De enige keer in de bus is de dag dat ik bij moeder op bezoek ga. Van Uffelte naar Havelte om de elektrische fiets op te pikken. De donderdag loop ik naar huis en dat geldt eveneens voor de vrijdag in de vakantie.

Momenteel is het erg nat buiten en ik moet even plannen wanneer ik naar de winkel ga. Straks eerst maar even platen klaar zoeken voor vanavond want om elf uur 'onze' tijd ga ik de lucht in met 'Happy New Ears'. Ik wens jullie alvast een fijne oudejaarsavond toe en een knallende start van het nieuwe jaar. Na de show ga ik de afscheidsbrief voor 2021 schrijven.

donderdag 30 december 2021

Eenentwintig maal vijfenveertig


Dat is 945 en daar heb ik geen zakjapanner voor nodig. Ik heb zojuist 'Afterglow' afgesloten en eigenlijk is oudejaarsdag al begonnen, maar technisch gezien kan ik nog steeds op 30 december publiceren. Morgen zou ik de 'Eindstreep' hebben gedaan, ware het niet dat er weinig valt te 'Eindstrepen'. De singles blijken nog steeds onderweg en ik heb gehoord dat de Engelse posterijen weer eens op zijn gat ligt. Dan heb ik vanavond zowaar nog een hoofdstukje dat ik al had afgesloten. Ik heb nóóit een woord contact gehad met de mensen van Pama International, maar mijn collega Lee vertelde dat hij had gesproken met de 'grote man'. De single zou volgend jaar eindelijk worden verstuurd. Eh... nee... ik hoef hem niet meer en wil, als het even kan, mijn geld terug. De plaat gaat 'return to sender' mocht die arriveren. Jammer want het is een leuke band maar op deze manier doe ik geen zaken. Ik heb de afgelopen week nagedacht over een top zoveel-lijstje maar dat ga ik niet doen. De Blauwe Bak Top 100 en de Gele Bak Top 100 van juli zijn eenvoudig op te zoeken, alsook de 'Eindstreep'-lijstjes van de laatste maanden. Ik ga gewoon nog één keer door 2021 'fietsen' en ditmaal met een aantal plaatjes die ik eindelijk heb weten te bemachtigen in 2021 en een paar andere opvallende singles.

25 januari: Never You Hurt - Laurel Aitken & The Soul Men
Ik hoor deze a-kant voor het eerst in de Northern Soul-show van mijn Wolfman Radio-collega en ben meteen geïnteresseerd. Het is dan overigens begin 2020 en ik heb net Max Romeo aangeschaft. Voor de b-kant en de keerzijde van 'Never You Hurt' past erg mooi in de 'Island Soul' of 'Carib Soul' en dus zet ik mijn voelsprieten uit. Iemand in Zwitserland biedt het aan op Discogs voor een hele fraaie prijs. Ook een mindere conditie maar voor de prijs wil ik de gok wel nemen. Deze gok is goed uitgevallen. De januarimaand is trouwens redelijk gevuld met singles. Ik reken onder andere af bij Mark en dat levert alleen al ruim veertig singles op.

9 februari: Yes I Am - Michelle David & The Gospel Sessions
Februari is daarentegen een beetje aan de magere kant. Wel ben ik net op tijd met het binnenhalen van deze hagelnieuwe Engelse single van Michelle David. Daar ben ik erg content mee want de plaat behoort tot mijn ultieme favorieten van het jaar. Waarvan akte in de Blauwe Bak Top 100 want de plaat staat daar op nummer twee.

8 maart: Back Home - Cuby + Blizzards
8 maart: See Emily Play - Pink Floyd
Ik kan zomaar een verlanglijstje opstellen. Ik ben al jaren 'op zoek' naar een aantal singles die steeds aan de té dure kant zijn. Geloof ik nou zelf dat ik deze ooit nog eens voor een euro ga tegenkomen bij de lokale kringloop? Nee, die kanis wordt met de dag kleiner. Omdat ik van werkgever ben gewisseld (maar in dezelfde functie gebleven), heb ik onder andere het vakantiegeld en wat andere zaken tegoed. Het betekent dat ik opeens prettig in het sop zit. Ik besluit bij een paar singles 'door te zetten'. In geval van Cuby ga ik zelfs de 1968-heruitgave voorbij en wil beslist deze hebben met het oranje hoesje en onvervalst mono. Dat heeft een prijs... Ik betaal het overigens wel vaker voor soulplaten maar bijna niet voor singles in de Gele Bakken. Pink Floyd wil ik beslist in de Engelse persing hebben en deze is de helft van de plaat van Cuby. Het zet een tendens in beweging want gedurende 2021 koop ik meerdere 'dure' singles en streep ik zo een aantal 'big wants' van het lijstje.

16 april: I'm The Urban Spaceman - Bonzo Dog Doo Dah Band
20 april: Captain Of Your Ship - Reparata & The Delrons
20 april: You Got Me - Jaibi
26 april: The Same Old Me - The Web
Ik heb in maart al singles gekocht bij Bula Bula op Discogs en herhaal het recept in april nog eens. Momenteel heb ik ook een goed gevuld winkelmandje bij hem en kan elk moment eens op 'afrekenen' drukken. 'Captain Of Your Ship' staat ook al jaren op mijn verlanglijstje, alleen kan ik niet besluiten in welke uitdossing. Deze Old Gold-heruitgave is een leuke thuisbrenger voor in de tussentijd. Hier schaf ik ook de plaat van Jaibi aan wat voor mij één van de 'ontdekkingen' van 2021 zal worden. Over The Web heb ik zondag nog geschreven en doe geen herhaling van zetten. De duurste plaat van dit jaar!

3 mei: Cross That Bridge - Simtec & Wylie
Nog een plaat waarover ik zondag heb geschreven omdat het op nummer 3 staat in de Blauwe Bak Top 100. Inmiddels heb ik ook niet een nieuwe zending superlatieven ontvangen en dus hou ik hier bij.

5 juni: Downtown - One 2 Many
14 juni: Looking For Your Love - Adriana Evans
Eind april gaat de avondklok eraf en gaan de winkels ook weer langzamerhand verder open. In juni kan ik dan alsnog een hoognodig bezoek brengen aan de kringloopwinkel in Ruinerwold. Het fietstochtje heb ik gisteren gememoreerd. Van alle singles uit die periode is One 2 Many een zeer prettig weerzien. Adriana Evans heeft de top twintig niet gehaald van de Blauwe Bak Top 100 maar staat voor mij wel synoniem aan de zomer van 2021 en de meest gelukzalige moment uit die periode. Jawel, ze zijn er heus wel geweest...

8 juli: Maybe I'm A Fool - Eddie Money
Het begint traditie te worden. Ieder jaar 'mis' ik wel eentje voor de Blauwe Bak Top 100. Tot vanavond dacht ik dat ik ze allemaal had gehad en dan zie ik deze van Eddie Money. Ach vooruit, dan maar niet. Qua artiest is het een twijfelgevalletje, maar vindt 'Maybe I'm A Fool' geschikt genoeg voor de reserve-Blauwe Bak.

19 augustus: Need To Be Loved - Erwin Bouterse & Roetoe
Lang leve de vakantie! Hoewel de afzonderlijke fietstochten gemengde gevoelens opleveren, kan ik terug zien op een leuke vakantie. Het begint op zondagmiddag met deze nieuwe aanwinsten te beluisteren en daarna de fietstocht over Dwingeloo en Geeuwenbrug.

6 september: Did You Ever Have To Make Up Your Mind - The Lovin' Spoonful
10 september: Feelin' That Glow - Roberta Flack
28 september: I Don't Think I'll Ever Love Another - The Darling Dears
Met de single van The Lovin' Spoonful valt het doek voor de vakantie. De woensdag erop begin ik weer met werken. Op 10 september stap ik voor het eerst het platenzaakje in Meppel binnen. Alsof ik 'voel' dat er weer een lockdown aan komt, begin ik te hamsteren en krijgen we het op een bepaald moment erg druk met 'Singles round-up'-afleveringen. Dat verwacht ik overigens ook voor januari, maar dat is wat anders. Over The Darling Dears heb ik zondag geschreven.

20 oktober: A Little Bit Of Soap - The Exciters
Je moet nooit afgaan op de eerste indruk. Zeker niet bij een platenzaak. De zichtbare elpees zijn weinig verheffend en de eerste graai in een doos met singles levert ook niets verrassends op. The Beatles en The Rolling Stones zijn er heilig en dan zakt mij de moed vaak in de schoenen. Toch blijkt de man in Meppel een aantal verrassingen in petto en in deze categorie valt de Nederlandse persing van deze single van The Exciters.

2 november: Why Can't We Be More Than Just Friends - The Jackson Sisters
9 november: Win Your Love - Billy Jones
26 november: Stealin' - Uriah Heep
The Jackson Sisters heb ik al in de zomer 'gereserveerd' bij Mark en tot mijn frustratie zit hij steeds niet in een zending. Billy Jones is een parel die ik tegenkom als ik een andere single bestel op Discogs. Uriah Heep is een single waar ik al jaren onbewust naar op zoek ben. Ik had hem wellicht wel beter kunnen treffen en dus kijk ik goed rond. Het is met name het fotohoesje dat is verstierd.

21 december: My Love Is Getting Stronger - Cliff Nobles
Momenteel de enige single uit december 2021 die 'alive and well' in Uffelte aanwezig is. Dit is dus ook meteen de nummer 1 in de 'Eindstreep' en vandaar dat de foto van deze single is. Misschien ga ik morgen nog wel even tellen hoeveel platen ik precies heb gekocht. Ik heb in ieder geval nog steeds niet voldoende en ga in 2022 moedig door!

woensdag 29 december 2021

Vijfentwintig maal diagonaal


Er staat me iets van bij dat ik in eerdere jaren nog wel eens veel meer heb terug gekeken naar een (bijna) voorbij jaar. Het is de tijd dat ik ook nog steeds kroegoptredens doe of een concert bezoek of iets dergelijks. Wat dat betreft is mijn leven een beetje eentoniger geworden zonder dat dit 'saai' hoeft te zijn. Hoogtepunten vormen zich nu vooral rond vakanties en fiets- en wandeltochten. Ook in het afgelopen jaar heb ik jullie middels 'Verticaal zeven letters' en 'Elektrisch zeven letters' deelgenoot gemaakt van fietstochten van wisselende kalibers. Ik ben sinds gisteren bezig een inventarisatie te maken van de meest 'gedenkwaardige' fietstochten en als ik daarmee klaar ben, heb ik precies vijfentwintig momenten. Ik weet dat ik eind 2014 ooit ook eens een top veertien heb gedaan en zoiets lijkt me nu ook wel wat. In de 'bubbling under' staan enkele fietstochten die er niet echt toe doen. Ik weet opeens weer een paar momenten te herinneren waarbij ik boodschappen heb gedaan in Havelte en over Busselte naar Darp fiets en dan richting Holtinge. Het zijn dermate kleine ommetjes dat ik ze nauwelijks als een fietstocht kan beschouwen. Als ik deze weg laat, blijven er vijfentwintig momenten over en daar ga ik vanavond opnieuw doorheen fietsen.

25. Woensdag 7 juli
24. Zaterdag 15 mei
23. Zondag 9 mei
22. Zondag 15 augustus
21. Donderdag 6 mei
Bij de onderste vijf treffen we een paar tochtjes met slechts één lichtpuntje dat maakt dat ik de tocht nog steeds kan herinneren. Eerst denk ik aan een top 21 en dan vallen de onderste vier af en daar zou ik geen moeite mee hebben gehad. In begin juli heb ik last van 'coronasokken'. Mijn sokken zijn tot op de draad versleten en gezien de middenstand net weer een beetje open gaat na de lockdown moet ik eens naar Steenwijk fietsen om sokken te kopen. Ik heb een paar maal een verwoede poging gedaan en 'vergeet' op 7 juli bijvoorbeeld dat ik hiervoor naar Steenwijk ben gefietst. De heenweg regent het even flink maar dan knapt het weer op en is het opeens weer zomers. Op zaterdag 15 mei wordt de tocht eveneens verstierd door regen. Dan ga ik over Ansen naar Dwingeloo voor boodschapjes. Ik zit onderweg even lekker op een bankje maar op de terugweg is het even bar en boos. Op zondag 9 mei is het enerzijds erg warm maar met geregelde stevige buien. Ik fiets richting het bos met mijn dunne jasje aan maar in de buurt van het Booyveen plakt deze al aan mijn rug vast. Ik fiets een beetje rond Wapserveen en doe dan boodschappen in Havelte. Het moment bij Booyveen is dermate genieten dat ik de tocht op 23 zet. Op zondag 15 augustus heb ik de beschikking over een 'nieuwe' elektrische fiets van de zaak, maar ik kan niet overweg met het ding. Het enige hoogtepunt hier is de beker ijskoffie en broodjes die ik nuttig op een bankje tussen De Bult en Eesveen. Een deel van de geplande route is afgesloten en de fiets rijdt niet fijn. Op donderdag 6 mei moet ik een paar pakketjes halen en maak een mooie bocht om naar Steenwijk. Opvallend is dat het bijzonder druk is in de lucht met laagvliegende helikopters. Iets met een militaire oefening

20. Vrijdag 3 september
19. Een niet vast te stellen vrijdag in juni of begin juli
18. Zondag 28 februari
17. Woensdag 4 augustus
16. Woensdag 1 september
De meeste fietstochten heb ik gedaan op de 'gewone' postfiets, maar enkel heb ik de beschikking over een werkende elektrische fiets van de zaak. Verder zijn daar de momenten dat ik een elektrische fiets huur in Havelte. Dat doe ik eind augustus in ieder geval voor een week. Vrijdag 3 september is de laatste dag dat ik de fiets heb. De voorgaande dag is verloren gegaan hoewel ik dan wel het idee opvat om naar Emmeloord te gaan. Dat lijkt op deze laatste dag een ideaal uitstapje. Hoewel ik leuke platen scoor in Emmeloord en het fijn is weer eens door de Weerribben te crossen, is het toch vooral om de 'schade' van de donderdag in te halen. Die avond breng ik de fiets terug. Op de negentiende plek plaats ik een vrijdagavond waarop ik naar Steenwijk fiets voor boodschappen. Het is dan dagen lang erg warm geweest en ik plaats het ergens in de contreien van de zonsverduistering. Er is onweer op komst en het hangt als het ware in de lucht. Het levert een zwoele avond op. Helaas kan ik hierover niets terug vinden op Soul-xotica. Op zondag 28 februari maak ik de eerste echte fietstocht van het jaar. Over Dwingeloo en Lheebroek richting Ruinen. Een zonnige maar erg koude dag in mijn herinnering. Het bezoek aan mijn moeder mag een hoogtepunt heten, maar de fietstocht is maar matig. Vandaar dat 4 augustus niet hoog is geëindigd. Woensdag 1 september is de woensdag van de vakantie en hoewel de rit naar Nijverdal en Hellendoorn de langste is uit de week, 'wil' het deze dag maar niet. Het weer werkt daarin ook niet mee.

15. Donderdag 8 juli
14. Maandag 30 augustus
13. Woensdag 20 oktober
12. Zondag 22 augustus
11. Zondag 30 mei
In geval van Nijverdal voel ik me een beetje 'lusteloos' tijdens de tocht en dat is iets dat vaker zal voorkomen. Een fietstocht is niet meer automatisch een hoogtepunt voor mij. Ik zit al sinds maart in een depressie en dat heeft zijn weerslag op de fietsavonturen. Op donderdag 8 juli ga ik opnieuw naar Steenwijk maar niet voor sokken. Deze zal ik uiteindelijk een week later in Meppel kopen. Ik heb een dag eerder bij 'Malle Pietje' voor de dichte deur gestaan en wil nu wel eens de 'nieuwe' kringloop in Steenwijk van binnen zien. Het levert een leuk vrachtje platen op en de fietstocht naar Steenwijk en terug is puur genieten. Het is immers uiterst fraai zomerweer en ik zit dan even best goed in mijn vel. Een tocht die ook niet wil, is die op maandag 30 augustus. Op de elektrische fiets naar Emmen. Ik heb het zo mooi gepland maar dan blijkt de fietsenstalling op het station al over twee uur dicht te gaan. Ik heb de accu de heenweg voor een goed deel leeg gereden en na een uur haal ik hem alweer op. Het is vooral schipperen op de terugweg met de accu want de moed om op benenkracht naar huis te fietsen, ontbreekt eveneens na de voorgaande dag. Op woensdag 20 oktober staat er een harde wind als ik naar Meppel fiets. Terug heb ik dan wind in de rug en dat vier ik met een bochtje om. Lekkere muziek op de koptelefoon en genieten met hoofdletter G. Op zondag 22 augustus heb ik net vakantie gekregen en fiets naar Dwingeloo voor een paar boodschappen. Dan heb ik opeens zin aan iets meer en fiets over Geeuwenbrug en een stuk door het Drents-Friese Wold naar Diever. Daar doe ik inspiratie op voor een andere tocht... Op zondag 30 mei vraag ik mezelf onderweg af of ik niet net zo lief thuis was gebleven. Ik schrik als het antwoord 'ja' luidt. Het is een prachtige dag en dito route maar mijn hoofd wil maar niet op standje 'genieten' komen.

10. Zondag 29 augustus
9. Woensdag 31 maart
8. Maandag 17 mei
7. Maandag 6 september
6. Zondag 4 juli
Ik heb zaterdag 29 augustus opnieuw de e-bike gehaald uit Havelte en fiets deze dag door Friesland. Het weer is maar matig en de tocht niet overal even inspirerend, maar desondanks weet ik iets van een vakantiegevoel naar boven te krijgen. Ik heb me rot gezocht naar de datum van de nummer negen. Ik denk dat het april is, maar het blijkt nog net de laatste dag van maart te zijn. Het is dan opvallend warm. Ik heb dampspullen nodig en besluit even op de zaak te kijken. Het is de eerste keer sinds ik de ziektewet ben in gegaan en de laatste keer op de oude locatie. Het is zo gezegd prachtig weer en ik maak een royale fietstocht vanaf de zaak en doe boodschappen in Ruinen. Bij de molen eet ik een paar broodjes en ga dan weer verder. Mijn dunne zomerjasje maakt deze dag haar debuut. Ik heb het ding in het najaar gekocht. Op maandag 17 mei heb ik opeens de 'spirit' om te gaan fietsen. Het is een beetje troosteloos maar desondanks ga ik via Ruinen en Echten naar Zuidwolde. Vervolgens over Fort naar De Wijk en zo weer terug naar Meppel. Het regent zo nu en dan stevig maar ik blijf de moed erin houden en dat komt ook door de radioshow van de voorgaande dag waar ik naar luister tijdens de route. Op de eerste zaterdag van september heb ik al een poging tot 'kringlopen' in Assen gedaan, de maandag erop doe ik het iets meer succesvol. Op zondag 4 juli worden er hevige buien voorspeld en heb ik dampvloeistof nodig. Ik besluit die ochtend vroeg weg te fietsen zodat ik voor de buien thuis ben. In Meppel smaakt het naar meer en ik fiets deze dag over Zwartsluis en door de Wieden naar Giethoorn en Steenwijk. Als ik een half uur uit Steenwijk ben, is het daar gaan onweren. Ik ben kwalijk een kwartier in Uffelte of het waterballet gaat ook hier los.

5. Woensdag 2 juni
4. Zaterdag 4 september
3. Zondag 20 juni
2. Donderdag 5 augustus
1. Maandag 23 augustus
Op woensdag 2 juni word ik verwacht bij de bedrijfsarts in Meppel. Na afloop kijk ik even op de zaak en heb dan wel moed voor een paar kringloopwinkels. Zo fiets ik deze middag over Ruinerwold en Havelte. Het weer is schitterend en bij vlagen ga ik dingen weer iets rooskleuriger zien. Wellicht dat de singles daar ook in bijdragen? Op zaterdag 4 september doe ik een eerste poging tot Assen. Ik arriveer te laat voor de kringloopwinkels en maak het op de terugweg helemaal een feestje. Over Rolde en Grolloo naar Beilen en vanuit daar oversteken naar Dwingeloo. Op zondag 20 juni heb ik ook dampspullen nodig en dat levert opnieuw een fietstocht op naar Meppel. Hier speelt de muziek een belangrijke rol en het maakt dat ik de tocht naar hartenlust blijf uitbreiden. Donderdag 5 augustus is de dag nadat ik op de elektrische fiets naar moeder ben geweest. Ik heb hem voor twee dagen gehuurd en deze donderdag is het uitzonderlijk mooi weer. Ik maak een tochtje over het Doldersummerveld en krijg hier niet alleen een vakantiegevoel. Ik besluit hier eigenlijk ook om de fiets een week te huren als ik nergens terecht kan in een bed & breakfast.

De allermooiste tocht is gewoon op de ouderwetse postfiets. Het is de eerste maandag van de vakantie en de voorgaande dag heb ik inspiratie op gedaan. Ik wil weer eens door het Drents-Friese Wold. Ik blijf buiten Appelscha maar doe nog wel de Fochteloër Venen even aan. Ik weet nog goed te herinneren dat de laatste kilometers erg zwaar zijn want negentig kilometer op een postfiets is geen pretje. Het is echter een tocht om nog vaak aan terug te denken. De foto is deze dag genomen in het idyllische Ravenswoud.

dinsdag 28 december 2021

Week Spot: Larry Birdsong


Het is een zeer kort nachtje geweest van zondag op maandag en het is dus wel enigszins te verwachten. Ik ben niet bepaald uit bed te branden vandaag. Met als gevolg dat ik laat aan de speellijst van de show begin en hierdoor niet naar Havelte kan fietsen. De jas haal ik morgen of eventueel zelfs donderdag op. Met stijgende temperaturen heeft het niet heel veel spoed. Ik moet alleen voorkomen dat het wordt teruggestuurd naar de afzender. Nog altijd geen spoor van de singles. Ik maak me vooral zorgen voor wat betreft de Cannonball-platen. Hoewel Cannonball een Italiaans label is, komen de platen vanuit Engeland. Morgen ga ik beginnen met het terug kijken op het jaar 2021 en dan vooral weer de fiets- en wandelactiviteiten van het jaar. Ik denk dat het wel in één bericht past want zo 'spannend' is dit voorbije jaar niet geweest? Vandaag de laatste Week Spot van 2021. Volgend jaar bestaat het fenomeen tien jaar en ik had aanvankelijk ambitieuze plannen hiermee, maar moet even bezien wat ik ermee ga doen. De laatste Week Spot is 'Somebody Help Me' van Larry Birdsong uit 1966.

Als je Discogs en Ebay mag geloven, zit er wel op iedere straathoek in Engeland een dealer in Northern Soul. Mark heeft ergens wel zijn 'roots' in de Northern Soul, maar stroomt pas in als de oorspronkelijke Northern is beperkt tot nostalgische avonden voor oud-Wigan-bezoekers. Hij maakt rond 1990 deel uit van 'The Village', een eigenzinnige soul-club uit Londen dat in de huidige tijd probeert hetzelfde te creëren met dan actuele platen. Het zet de jacht in op soul op onafhankelijke labels, obscure b-kanten en andere soul welke de 'mainstream' niet heeft gehaald. Dit geeft dat Mark een lekkere eigenzinnige kijk heeft op soul en maakt dat ik me graag laat inspireren door hem. Village-klassiekers zijn tot cult verheven en dat betekent dat je serieus moeite kan hebben om een plaat uit 1988 te bemachtigen. Verder heeft zijn handel een sterke neiging naar Modern Soul uit de jaren zeventig, maar is ook niet vies van rhythm & blues of ballads uit de jaren zestig. Toch heeft hij dit jaar opeens ook de beschikking tot een aantal Northern Soul-plaatjes. Ik vind zo uiteindelijk toch nog eens 'I'm Gonna Pick Up My Toys' van Devonnes en is ook Larry Birdsong uit de hoek van de meer traditionele Northern Soul. Het is desondanks 'gritty' genoeg voor mij om nog altijd in de armen te sluiten en zo komt de, niet goedkope, single in mijn koffers wonen.

Lawrence E. Birdsong is de naam en we zullen nooit weten waar de E. voor heeft gestaan. Of je krijgt hetzelfde antwoord als de schrijver A. Moonen. Waar staat de A voor? Moonen's antwoord: 'Voor de punt'. Birdsong wordt geboren op 15 juni 1934 in Pulaski in de staat Tennessee. De Birdsong-familie heeft de naam mee want het is een erg muzikale familie en er wordt volop gezongen in het gezin. In zijn tienerjaren begeeft Larry zich wel eens op het verkeerde pad en het lijkt erop alsof hij naar een kostschool moet om hem te corrigeren. Dan verschijnt Ted Jarrett op het toneel. Hij is onder de indruk van de vocale talenten van Birdsong en doet er alles aan om Birdsong uit het strafbewind te krijgen. Hij organiseert een contract bij Excello Records In oktober 1955 verschijnt zijn eerste single op het label, maar de tweede is een schot in de roos. 'Pleadin' For Love' komt in februari 1956 uit en het zal tot een elfde plek op de R&B halen. Hoewel Birdsong nog jaren verwoede pogingen zal doen om het succes te evenaren, blijft dit zijn enige hit. Birdsong maakt dan twee singles voor het Calvert-label van Jarrett en in 1957 weet de laatste Vee Jay te strikken voor een nationale distributie. Eerder heeft Decca al een Calvert-single verspreid maar zonder noemenswaardig succes. Jarrett koppelt Birdsong aan het talent van Gene Allison, maar het is vooral de laatste die de vruchten zal plukken van de samenwerking. Vee Jay zet Birdsong en Jarrett in 1958 alweer overboord. Jarrett start dan het Champion-label dat vooral ouder werk van Birdsong zal doen verschijnen.

Birdsong staat op het punt om uit te vliegen en gaat naar Memphis. Met de hulp van Willie Mitchell maakt hij een paar singles voor het Home Of The Blues-label waarbij de band van Mitchell The Larryettes wordt genoemd. Toch kan het niet voor de noodzakelijke hits zorgen en het wordt steeds meer ploeteren voor Birdsong om ergens een contract los te krijgen. In 1966 en 1967 maakt hij twee singles voor het Sur-Speed-label waarvan 'Somebody Help Me' de eerste is. De tweede is ook erg interessant, mede vanwege een 'update' van het acht jaar oude 'Every Night In The Week' op de keerzijde. In 1969 valt hij weer in de armen van Jarrett en maakt drie singles voor zijn Ref-O-Ree-label. In 1981 maakt Birdsong nog een gospel-single maar deze is niet als zodanig gedocumenteerd. Op 7 augustus 1990 verruilt hij het tijdelijke voor het eeuwige en is dan pas 56 jaar oud.

'Somebody Help Me' is een upbeat stamper waarin Birdsong zich heerlijk kan laten gaan. Over een intro is niet lang nagedacht want het begint nogal ongepolijst en daarmee verliest het ook aan gladheid dat andere Northern-platen nog wel eens schade wil aandoen. Het is 'gritty' maar net binnen de fatsoensnormen. Een plaat waarbij ik superlatieven tekort kom en dat staat dan nog maar op een achtste plek in de Top 100... Het is voor mij de perfecte manier om de Week Spots van 2021 te besluiten. Op naar de tien jaar!

maandag 27 december 2021

Top G-duizend: The Motors


De Blauwe Bak Top 100 is achter de rug en de platen staan bijna weer in alfabetische volgorde. Ik heb een tekort aan koffers en eigenlijk ook geen plek op de tafels die ik 'de studio' noem en ik zit erover na te denken om de bakken binnenkort anders in te richten. Wellicht iets verder categoriseren qua subgenres en dergelijke. Na dit fantastische weekend (en beide shows staat nu op Mixcloud, ruim zeven uren aan muziek!) heb ik het eigenlijk wel een beetje gehad met het fenomeen 'hitparade'. Desondanks doe ik donderdag op de radio het beste uit de Engelse vinyl-hitparades en zou ik een 'Eindstreep' moeten doen. Als de overige singles niet een beetje opschieten, kom ik niet eens aan tien voor december. Kleding gaat een stuk sneller, zo blijkt. Ik kan morgen mijn 'nieuwe' bomberjack ophalen van het postkantoor. De zwarte heeft zijn beste tijd gehad en heb precies dezelfde overgekocht van iemand, maar dan in groen. De ideale jas om te fietsen in de winter want het is erg warm en het nylon materiaal raakt niet gemakkelijk doorweekt. Vandaag heb ik 'iets' meegekregen van de Top 2000 op het werk en verder ontwaak ik momenteel met de Foute 1500 van Q Music. Qua Top G-duizend is het nog geen volledige lijst, maar wie weet? Misschien zet ik de serie wel door in het nieuwe jaar. Vandaag weer een pareltje uit het verleden waarvan ik niet verwacht dat het in de Top 2000 zal staan. Ik zet 'Airport' van The Motors (1978) graag in de schijnwerpers.

Voor videoclips hebben we in de jaren tachtig vooral Avro's TopPop en Veronica's Countdown. Toch herinner ik me iets van een non-stop show met vooral oudere videoclips welke werd uitgezonden door de Vara. Daar zie en hoor ik 'Airport' voor het eerst. Tijdens een vakantie in Denemarken koop ik eerst het album 'Approved By The Motors' op muziekcassette. Een paar jaar later koop ik eveneens het album op vinyl tijdens een dergelijke vakantie. Toch doen elpees niet mee in de collectie en kijk ik naar de eerste single. Deze kom ik in 2004 tegen bij een kringloop in Zwolle. Een Nederlandse persing mét hoes maar zonder een foto van de boosdoeners. De plaat wordt sindsdien stevig gedraaid en als ik dan twee singles van The Motors tref bij 'De Tafel' koop ik ze beide. Dat levert de tweede 'Airport' op met het bovenstaande fotohoesje (de andere single is 'Forget About You'). Ik denk dat ik het nummer in eerste instantie heb 'gemist' en dat is niet zo vreemd. Het is immers nooit een hele grote hit geworden in ons land en 1978 staat bij ons thuis vooral in het teken van 'Rivers Of Babylon' en andere kaskrakers uit dat jaar. De liefde voor 'Airport' duurt inmiddels al ruim dertig jaar en ik krijg altijd goede luim als ik het plaatje tegenwoordig opzet. Een nummer voor de eeuwigheid!

De mannen van Pink Floyd zijn trots op hun apparatuur in 1969. In tegenstelling tot de 'klimaatneutrale' tournee van Coldplay toont de band op de hoes van 'Ummagumma' de inhoud van de vier vrachtwagens welke het instrumentarium vervoeren naar de concerten in de stadions. Tieneridolen moeten 'onbereikbaar' worden voor de fans en dus geplaatst op hoge plateaus met dranghekken en beveiliging voor het podium. De muziek wordt eveneens bombastischer en dat betekent dat een klein podium niet eens genoeg is voor het inventaris van de toetsenist, laat staan dat er nog een drummer en een gitarist bij past. Als tegenreactie komt in de vroege jaren zeventig in Engeland de pubrock van de grond. Een eenvoudige bezetting van drums en gitaren met enkel een bescheiden piano of orgel. De muziek is meer 'rootsy' van aard en gestoeld op rhythm & blues. Pubrock is in de jaren zeventig net als de shoegaze in de jaren negentig, het zijn 'scenes' die zichzelf hebben uitgevonden en ze houden het zelf in stand. Populaire pubrockbands zijn onder andere Brinsley Schwarz, Rockpile en Ducks Deluxe. Het verhaal van The Motors begint bij deze laatste band. Nick Garvey en Andy McMaster maken beide deel uit van The Ducks. In 1975 verlaat het duo de band. Garvey vindt meteen onderdak in de groep The Snakes met Ricky Slaughter en toekomstig Wire-zanger Robert Gotobed (aka Gray). De groep maakt een single en ligt dan alweer op zijn gat. Garvey besluit daarop zelf een groep samen te stellen en Slaughter en McMaster zijn de eerste leden. Gitarist Rob Hendry wordt al gauw vervangen door Bram Tchaikovsky. In maart 1977 maakt de groep haar podiumdebuut in de legendarische Marquee in Londen. Even later doet men de eerste van twee sessies bij John Peel en dat resulteert in mei 1977 in een contract met Virgin.

De 'klassieke' line-up maakt twee albums: 'The Motors 1' en 'Approved By The Motors'. Op 28 augustus 1978 speelt de groep op het Reading Festival en dat zal tevens het laatste concert worden van de groep. Bram Tchaikovsky stapt als eerste uit de band. Ricky Slaughter stapt eveneens op. Garvey en McMaster halen dan Martin Ace en Terry Williams bij de groep. Beide mannen hebben ervaring opgedaan in de eigenzinnige band Man (dat in 1969 een hit heeft in ons land met 'Erotica', de BBC gooit hier een 'ban' op) en Williams is los vast lid van Rockpile. De band maakt in 1980 het album 'Tenement Steps', maar dan is het helemaal afgelopen. De pubrock is inmiddels ingehaald door de punk en new wave. De leden maken afzonderlijk solo-albums nadien, hoewel Bram Tchaikovsky de enige is die een deuk in een pakje boter weet te slaan. Zijn single 'Sarah Smiles' is zelfs nog een hitje in ons land.

Van de singles is 'Airport' de grootste hit. Het bereikt een vierde plek in Engeland terwijl het in Nederland met een karige 28e plek moet doen. Andy McMaster schrijft het nummer al in 1976. Hij is op dat moment vooral de toetsenist en schakelt over naar basgitaar. Omdat The Motors het heeft gehad met de authentieke rhythm & blues en iets wil doen met de new wave, neemt McMaster weer de synthesizer voor zijn rekening. 'Airport' komt zodoende toch nog terecht op het tweede album van de groep. Hoewel het een grote single-hit is, doet het album niet veel. In Frankrijk, Ierland, Israel en Zweden bereikt de single de top tien. De opvolger van de single heet 'Sensation' en heeft 'The Day I Found A Fiver' op de b-kant. Virgin stopt willekeurig briefjes van vijf pond in de hoesjes, maar dat maakt het niet tot een succesvolle opvolger. Kort daarna zet het verval in als Tchaikovsky de band verlaat.

Synthesizers willen, vooral in de jaren zeventig, nog wel eens kil en koud klinken, maar van 'Airport' gaat een zekere warmte uit. Het blijkt overigens ook de eerste plaat te zijn waaraan programmamakers denken als ze een documentaire of reportage willen maken over een luchthaven. De plaat duikt zo doende jaren later nog steeds op in televisieprogramma's.

zondag 26 december 2021

Blauwe Bak Top 100 van 2021: De top 4


Vijf minuten geleden heb ik de nummer 1 nog gedraaid op de radio en voordat ik ga slapen, wil ik eerst nog de top vier publiceren van deze Blauwe Bak Top 100. De uitzending van gisteren (nummers 100 tot en met 46) staat al op onze Mixcloud-pagina, ik ga morgen die van vanavond toevoegen. Van de buitenactiviteit is gisteren niets meer gekomen en ook vanavond lijkt het niets te worden. Dan besluit mijn radio-collega na drie kwartier dat hij eigenlijk niet zoveel zin heeft in een show en gaat om tien uur de jukebox weer aan. Dan besluit ik de winterjas aan te trekken en een blokje te maken in Uffelte. Ik mijd daarbij de open vlaktes vanwege de kille oostenwind en blijf binnen de woonwijken. Morgen is weer gewoon een werkdag maar dat betekent dat ik vrijdag vrij ben. Na publicatie zal ik dus spoedig richting mijn nest verhuizen. De top vier wil ik wel wat extra motiveren en vandaar dat ik bij de nummers een klein verhaaltje schrijf.

4. The Same Old Me - The Web (Belize, CES 1013, B, 1975)
Het verhaal begint bij de folkzangeres Nadia Catousse. Ik wil eens werk van haar draaien in 'Afterglow' en ga op zoek in de digitale bibliotheek en vind een album met 'wereldsterren' uit Brits-Honduras. Daar staat ook een nummer tussen van The Web en aanvankelijk denk ik dat het de groep is van de hit 'Baby Won't You Leave Me Alone'. Nee, het blijkt een gezelschap te zijn uit Belize dat rond deze tijd naar Amerika verhuist om hun geluk te proeven. Intussen verschijnt deze single en doordat de band voortdurend in Amerika speelt, eindigen daar ook de meeste exemplaren. Deze single is nog net vóór dat de douane ook Amerikaanse zendingen gaat controleren. Ik heb vorige week nog eentje gekocht in Amerika, maar de belastingen doen echt pijn in de portemonnee. Leadzanger Harington Trapp gaat voor deze sessie aan een tafel zitten met pen en papier en schrijft zijn eerste liedje. Het is simpel maar doeltreffend en de manier waarop hij het zingt... Het komt allemaal rechtstreeks uit zijn hart. Het is de duurste single van 2021 gebleken, maar het is iedere dollarcent méér dan waard!

3. Cross That Bridge - Simtec & Wylie (UK, Bridges Unlimited, A, 1974, re: ????)
Het blijft een eigenaardig plaatje. Het heeft geen catalogusnummer en de andere kant bevat 'London Bridge' van Quickest Way Out. 'Specially for DJ-use' staat op het label, maar het is een combinatie welke doet denken aan de Wah Wah 45s-uitgave van Barbara Acklin (de nummer 12 in deze puree). Als het een 'lathe' blijkt te zijn, is het erg professioneel gebeurd en bovendien is het onmiskenbaar vinyl. Wat kan ik zeggen over het nummer? Het is bijna vier minuten lang maar mocht van mij ook twintig minuten duren. Zo'n sfeervolle opname zou ik nooit hebben verwacht van de 'Gettin' Over The Hump'-mannen. Het leven is vol verrassingen is een uitgekauwd chché maar ik kan niets meer origineels bedenken bij Simtec & Wylie.

2. Yes I Am - Michelle David & The Gospel Sessions (UK, One World OSP 5004, A, 2021)
Eigenlijk vermeld het label de EU, maar de plaat zal wel gedupliceerd zijn in het voormalige Oostblok. One World is een Engels platenlabel. Overigens heeft Michelle David de naam van haar band veranderd in The Truetones, maar doet dit als de labels voor 'Yes I Am' reeds zijn gedrukt. Dit is dus officieel de laatste plaat van The Gospel Sessions, maar klinkt behoorlijk anders ten opzichte van het eerdere werk. Minder traditioneel jaren vijftig-gospel maar een prettige 'contemporary soul'-vibe. In Nederland moeten David en haar begeleiders nog altijd schnabbelen, maar in Engeland zijn ze hier dol op.

1. I Don't Think I'll Ever Love Another - The Darling Dears (US, Cultures Of Soul COS 008, A, 1972, re: 2012)
De ultieme nummer 1 van deze lijst moet dan The Darling Dears worden. Een plaat die ik reeds ontelbare keren heb gehoord maar waarbij ik steeds weer nieuwe elementen blijf ontdekken. En dat gevoel is na drie maanden nog steeds niet weg en daarom is dit de enige echte nummer 1 van de soul-platen. Qua Gele Bak-singles heb ik ook voldoende gekocht in 2021 en het kan zijn dat ik daar in januari nog eens 'iets' mee ga doen. Een Gele Bak Top 40 in dat geval.

zaterdag 25 december 2021

Blauwe Bak Top 100 van 2021 deel VIII


Nadat ik heb gepubliceerd, heb ik nog een paar video's in te halen van kanalen waarop ik ben geabonneerd. Hetgeen betekent dat het langzamerhand weer lichter wordt als ik tenslotte het bed opzoek. Hoewel ik niets doe met kerstdecoratie of iets dergelijks 'voelt' het wel aan als kerst en wil ik straks nog een lekker stukje lopen. Dat is immers ook een traditie van Eerste Kerstdag. Het is begonnen met kerst 2017. Ik heb die ochtend al een sloot koffie gehad en thuis blijven zitten, maakt dat ik weer slaperig word. Ik ga een eindje wandelen en aai het paard voor een kwartier. 'Even bij het paard kijken', wordt daarmee een traditie op Eerste Kerstdag. In 2018 heeft ze geen tijd voor mij, maar in 2019 wordt het dubbel en dwars goed gemaakt. In 2020 is ze als stekeblind en staat aan de andere kant van het veld. Nu wordt het waarschijnlijk een kleine herhaling van de wandeltocht van een paar weken geleden of een variatie op het thema. Vanavond om tien uur 'onze' tijd ga ik beginnen met onderste helft (en een paar meer) van de Blauwe Bak Top 100 op Soul-xotica, maar nu eerst ga ik jullie voorstellen aan de nummers 16 tot en met 5. Rest alleen nog de top 4. Overigens wordt Larry Birdsong de nieuwe Week Spot.

16. Someday - The Tempests (UK, Outta Sight Soul Essentials SEV 002, A, 1967, re: 2020)

15. Hungry For Your Love - Joe Perkins (US, Bluff City BCR-720, A, 1974)

14. This Feeling Of Lonliness - Cliff Nobles (US, Roulette R-7142, A, 1973)

13. Win Your Love - Billy Jones (NL, Blue Elephant BE 24.545, A, 1974)

12. I Can't Do My Thing - Barbara Acklin (UK, Wah Wah 45s WAH7005, B, 1970, re: 2002)

11. Don't You Care - Alice Clark (UK, Mainstream BGPS 046, A, 1972, re: 2015)

10. It Was Like A Nightmare - Jaibi (UK, Diggin' Deep DD007, A, 1967, re: 2019)

9. Foolish Me - Jo Ann Garrett (UK, Chess 6711376, A, 1969, re: 2018)

8. Somebody Help Me - Larry Birdsong (US, Sur-Speed 218, A, 1966)

7. I'm Standing By - Eddie Holloway (US, Gem 102, B, 1970)

6. Outta My Mind - The Freedom Affair (UK, One World OSP 5007, A, 2021)

5. If I Could - The Teques (US, Star-Vue S-1410, B, 197?)

vrijdag 24 december 2021

Blauwe Bak Top 100 van 2021 deel VII


Het is het afgelopen etmaal een beetje rock'n'roll geweest. Omdat ik van dinsdag op woensdag erg slecht heb geslapen en ik ook woensdag eerst lastig de slaap kan vatten, lig ik uiteindelijk de halve donderdag in mijn nest te rotten. Eruit en meteen de show voorbereiden. Samen met mijn collega doen we een parade van de 'Records Of The Week' en ik besluit er nog een 'Afterglow' van anderhalf uur eraan vast te plakken. Gekkenwerk als je bedenkt dat ik eigenlijk om negen uur weer moet opstaan om aan het werk te gaan. Ik heb het hoe dan ook gered maar ben wel helemaal 'op' als ik thuis kom. Vanavond wil ik alleen maar relaxen en doe dat zeer goed. Ik heb eerst naar collega's geluisterd op de radio en na het schrijven ga ik wellicht even Youtube op. Ik had eerder deze week wel een show aangekondigd voor vanavond maar dat moest ik niet doen. Zaterdag ben ik al vier uren zoet en zondag waarschijnlijk weer drie uren. Bij nader inzien kan het zomaar gebeuren dat ik morgen de nummers 100 tot en met 46 draai en de Top 45 op zondag doe. Ik kan me herinneren van vorig jaar dat ik heel erg moet 'rekken' bij veertig platen in drie uren. Vijfenveertig plus de babbeltjes tussendoor is in ieder geval drie uren. Vandaag en morgen en zondag vindt ook de ontknoping plaats op Soul-xotica, om te beginnen met de nummers 28 tot en met 17

28. After Loving You - Roy C. (Barbados, Philips 6167646, A, 1978)

27. Looking For Your Love - Adriana Evans (Spanje, Soul4Real S4R15, A, 1996, re: 2021)

26. I Don't Want To Be Alone - Allen Gauff Jr. & His Combo (US, Cultures Of Soul COS 118, B, 1975, re: 2021)

25. Life Is Like A Checkerboard - Catherine Miller (US, Tyson KM-1-A-S, B, 1975, re: 1977)

24. Been So Long - Lil' Soul Brothers (US, Wee 3 1000, A, 1966)

23. Just Another Guy - Stage IV (US, Millie M-600, B, 1971)

22. I Can't See Me WIthout You - The Impalas (US, Steady S-044, A, 1966)

21. Given My Life - Mighty Whites (UK, Kent Select CITY 063, A, 1977, re: 2019)

20. I Got A Good Women - Bobby McClure (US, Vanessa 5123-14, A, 1975)

19. I'll Never Be The Same - Chapter Three (US, New Moon NM 8500, A, 1975)

18. All This - Barbara Jean English (US, Alithia AR-6040, B, 1972)

17. Forever And A Day - Jackie Wilson (US, Brunswick 55475, B, 1972)

Singles round-up: december 1


Alstublieft. Dit gaat het 4300e bericht worden. Nog tweehonderd te gaan voor weer een echt feestje want '45' is en blijft een favoriet getal. Het is inmiddels in de vroege uren van Eerste Kerstdag en dus wens ik jullie nu alvast een voorspoedige kerst toe en ik hoop dat de weersverwachtingen gaan uitkomen voor morgen. Dan belooft het een fraaie dag te worden voor een buitenactiviteit! Ik heb de afgelopen weken een bericht 'gespaard' voor een 'Singles round-up', hopende op een aantal bestellingen die onderweg zijn. Daar komt ook bij dat ik gisteravond niet meer ben toe gekomen aan publiceren. Eigenlijk wil ik pas een 'Singles round-up' doen bij vijf of zes singles, maar ik durf te betwijfelen of ik daar nog aan toe kom in 2021. Maandag is de laatste mogelijkheid en hoewel PostNL wel bezorgd op die dag, verwacht ik nog niet direct de singles. Tot mijn grote verrassing is één van de twee bestellingen vandaag al binnen gekomen en verder heb ik nog twee recente heruitgaven liggen die ik nog moet behandelen. Dat trio mag dan de eerste 'Singles round-up' vormen voor deze maand en, zoals het lijkt, ook de laatste. Het is niet anders.Daarna ga ik wel meteen verder met de Blauwe Bak Top 100 en dus heb ik nog altijd een bericht 'gespaard'. Nu eerst de drie laatste aanwinsten op vinyl.

Hoewel ik volgende week pas een afscheidsbrief mag schrijven aan 2021 is de toon al gezet. Het jaar 2021 is in meerdere opzichten een tegenvaller, behalve op één vlak: De muziek. Dan heb ik het nog niet meteen over de nieuwe muziek, hoewel daar ook pareltjes tussen zitten. Ik moet nog eens gaan zitten rekenen maar ik vermoed dat ik 2016 voorbij ben gegaan qua platen? Met name de laatste paar maanden in Meppel is het erg snel gegaan qua aantallen. Het jaar 2021 mag voor een kleine schare soul-fans ook de boeken in gaan als de start van een aantal veelbelovende platenmaatschappijen. Ik noem MD maar ook het Soul Direction-label. En niet te vergeten de nieuwe samenwerking tussen Cannonball en Epsilon. Intussen brengt Soul4Real en Izipho Soul ook het nodige fraaie werk uit en zo koop ik niet alleen veel stokoud origineel werk maar ook nieuwe releases en nieuwe heruitgaven. Ik heb al een plaat van The Decisions op het Soul Direction-label maar vrij recent is het begonnen met de 'Origins'-serie: Volledig geautoriseerd door de oorspronkelijke belanghebbenden worden hier bestaande oude singles opnieuw beschikbaar gemaakt in een gelimiteerde oplage. Uiteraard hebben we het dan over singles waar je normaal gesproken de auto voor moet verkopen.

* The Combinations- I've Been Waiting (UK, Soul Direction Origins, 1967, re: 2021)
Het is een keuze tussen gevoel en verstand als je zelf een plaat opnieuw wilt uitbrengen in een gelimiteerde oplage. Natuurlijk wil je zo snel mogelijk van je voorraad af zijn en dus kan het handig zijn om de nieuwprijs laag te houden. Aan de andere kant is het zuur om een paar maanden later je, reeds uitverkochte, plaat voor het dubbele of driedubbele te zien. Je kan het ook een hele 'exclusieve' affaire maken met een hoge verkoopprijs met de kans dat je met de helft blijft zitten. Soul Direction heeft gekozen voor de eerste aanpak. Ik geloof dat deze singles in een oplage van 200 zijn en inmiddels uitverkocht. Ze zijn bijzonder zonnig geprijsd en met de exclusiviteit in het achterhoofd maakt dat ik vlug bereid ben. The Combinations is de single die me het meest bevalt. 'I've Been Waiting' is fraaie midtempo met een lekkere groove en dito harmonieën. Hij valt overigens nog wel mee als ik op Popsike kijk. Een origineel is daar in 2020 verkocht voor 385 dollar. Acht jaar eerder is eentje verkocht voor 600 dollar. De b-kant heet 'Please Don't Leave Me' en is zelfs een tandje lager dan 'Waiting' en minstens zo smaakvol. Dat is het intro, er zit een kleine versnelling halverwege het nummer en dan is het lastig om de 'groove' te houden. Voor je het weet, leg je nadruk verkeerd en is het opeens hoempapa. Nee, ik denk dat 'I've Been Waiting' uiteindelijk de favoriet gaat worden.

* Sir Joe- Nobody Beats My Love (UK, Soul Direction Origins, 1967, re: 2021)
De plaat van Sir Joe is oorpsronkelijk uitgebracht op Ru-jac, niet te verwarren met Rojac. In 2017 is een origineel opgebracht in een Ebay-veiling met een startbedrag van 9 dollar. Na 24 biedingen staat de plaat op 3949 dollar. Misschien hoef je de auto niet te verkopen, maar ik moet wel heel veel poststukjes bezorgen, wil ik zo'n plaatje kunnen veroorloven. Een 'carver' heeft 20 dollar opgebracht en voor minder dan dat heb je nu een compleet geautoriseerde heruitgave. Sir Joe is pure Northern Soul maar dan van het leukere kaliber. De b-kant geeft hetzelfde geluid maar dan iets minder gepolijst. Misschien is het voor mij wel de betere kant, maar het is vooral dat een 'bundle' van beide singles een stuk goedkoper was. Normaal gesproken kan ik hier wel zonder leven. Je kan per slot van rekening niet alles hebben?

Dan een nieuwe naam voor mij: Matasuna Records. Het label houdt huis in Berlijn en brengt sinds 2016 singles uit met 'vergeten' geluiden van over de hele wereld en met soms een hagelnieuwe release. Intussen ben ik een kwartiertje aan het grasduinen geweest op Discogs want ik heb mijn oor laten vallen op een zéér interessant plaatje op ditzelfde Matasuna Records. Hoewel de b-kant pure jazz is, valt mijn laatste aanwinst qua a-kant een beetje uit de toon. Het is immers een Northern Soul-klassieker waar het voor de rest toch neigt naar jazz, latin en funk.

* Cliff Nobles- My Love Is Getting Stronger (Duitsland, Matasuna, 1966, re: 2021)
De opname is geremastered en dat hoor je vanaf de eerste noot. Ik ken het eigenlijk alleen van meer stoffige mp3's en vermoedelijke Youtube-rips, maar deze opname staat als een huis. Ik moet bekennen dat ik omstreeks 2013-2014 echt op zoek ben geweest naar dit plaatje en dat het nu wellicht een paar jaar té laat arriveert om een hele grote 'hit' te worden in mijn huis, maar toch is het fijn om eindelijk eens in de bakken te hebben. En als het dan toch jaren zestig moet zijn, doe me dan deze maar! De b-kant heb ik dinsdag al even gehoord vanaf Youtube en is totaal niet interessant voor mijn verzameling. Jammer, maar helaas.

woensdag 22 december 2021

Het zilveren goud: december 1996 deel IV


Hoewel ik niets liever zou willen dan het boek van 2021 heel hard dicht te gooien, vermoed ik dat ik volgende week rond deze tijd aan het terugblikken ben op het voorbije jaar. Wellicht ook nog een 'Singles round-up' als het even mee zit. Ik wacht al een paar weken op een paar zendingen maar niets geen bericht dat het op het postkantoor ligt of dat ik online de kosten moet betalen. De singles van Mark schuiven, hoe dan ook, door naar januari. Het gaat me om de paar splinternieuwe releases en recente heruitgaven. Door dezelfde 'Singles round-up'-activiteiten van de afgelopen maanden is 'Het zilveren goud' een beetje in het gedrang gekomen. Als ik echter de ruimte heb voor een bericht ga ik met alle plezier terug naar het jaar 1996. De 'tegenzin' van vorig jaar is verdwenen, het is eigenlijk best leuk om over 1996 te schrijven. Hetzelfde gaat op voor 1997. Het laatste gedeelte daarvan heb ik al eind 2017 geschreven maar ik ga graag nog eens op herhaling. Een psychologe heeft het over 'het jongensboek' als ze verder gaat met een volgend hoofdstuk over de verhalen uit mijn jonge leven. Tijdens de kerstdagen ga ik bezig met de lijst op te stellen voor 'Het zilveren goud' van volgend jaar en met een paar 'restanten' kan ik dan wederom een wekelijkse rubriek krijgen. Evenals 1995 en 1996 gaat het vinyl kopen in 1997 ook met horten en stoten, alleen zijn de stoten ineens wel héél erg veel. Met name in de zomer van 1997 gaat het hek van de dam. Vandaag dan het laatste deel over 1996 met zeven singles die ik al veel langer heb. Het plan voor het verhaaltje heb ik vorige week al aangekondigd.

In het dorpje Gau, aan de rand van ons verspreidingsgebied, staan de dorpsfeesten van 1996 in het teken van het Wilde Westen. Daarbij is één programmaonderdeel dat meteen mijn aandacht trekt. Daar zit wel een smeuïg verhaaltje in! Op vrijdagmorgen kunnen de mannen zich bij de saloon laten scheren. Niet met Gilette Sensor Excel, maar met een écht mes! Ik sta in alle vroegte in het dorp en ben op alles voorbereid. Sinds ik het heb gelezen, heb ik me niet meer geschoren. Ik wil het immers zelf ook wel eens meemaken. De fotograaf is ook al vroeg uit de veren en gaat een sfeervol kiekje maken voor de krant, alleen...? Er zijn geen vrijwilligers die zich willen laten toetakelen met een mes op het kin en dus neem ik plaats in de stoel. De dames zijn niet ervaren met het mes en dat gaat niet goed komen. Gelukkig hebben ze nog wegwerpscheermesjes hoewel de vriendelijke dame deze ook rechtop in mijn vel weet te parkeren. Fotograaf Simon legt het geheel vast op de gevoelige plaats en zo sta ik een week later op de voorpagina van de Sneeker. Het is uiteraard zomer en dat is komkommertijd voor de journalisten. In oktober zou het weer geen voorpaginanieuws zijn geweest...

Eind 1996 staat het coffeeshopbeleid in Sneek onder druk. Buren klagen over overlast van, in 1996, de enige coffeeshop van de Waterpoortstad. Deze zal niet veel later naar een andere locatie worden verplaatst buiten het centrum. Per tienduizend inwoners mag een gemeente één coffeeshop hebben en de gemeente Sneek telt dan al meer dan twintigduizend residenten. Er zijn volop gegadigden voor een tweede coffeeshop. Een collega werkt aan een artikel maar dan moet er een foto bij komen. Gebruikers van drugs willen niet op de foto en de coffeeshop wil eveneens niet meewerken aan het artikel. Ik weet niet of in 1996 al zoiets bestaat als een Beeldbank maar de Sneeker maakt daar in geen geval gebruik van. Het is in de weken voor kerst dat ik met Simon afspreek op het Schaapmarktplein. De opdracht: Sjekkie roken en flink uitblazen. Hij zoekt naar de ideale locatie en dan hebben we hem gevonden: Op de overkluizing vóór het Wippodium. Dat podium is versierd met een kerstboom. Ik heb voor de gelegenheid een paar 'toeters' gedraaid, maar de rookwaar komt niet in beeld. Het vage contour van de zijkant van mijn gezicht, een gigantische wolk grijze rook en op de achtergrond de sfeerverlichting. Onmiskenbaar Sneek terwijl nooit iemand heeft geweten dat ik op de foto sta.

Een paar maanden eerder, in de zomer, waarschuwt de Friese politie voor zakkenrollers. Toen zou een Beeldbank wellicht handig zijn geweest. Bij dit bericht moet ook een foto. Hoe gaan we dat oplossen? Drugsgebruikers kun je nog wel vinden, maar zakkenrollers staan niet in het telefoonboek. Simon heeft een idee. Op dinsdag is de warenmarkt op het Grootzand. Zijn vrouw komt langs op de fiets met grote fietstassen. Een (leeg) handtasje met de hengsels uit de fietstas. Zij staat stil voor een kraampje met heel veel winkelende mensen in de straat. Ik sta buiten beeld met mijn hand gestrekt naar de hengsels van het handtasje. 'Hee!', hoor ik opeens. 'Wat zal dat?'. Sneek is anno 1996 flink 'hufterproef' (naar het gelijknamige tv-programma) want het lukt ons niet om ongestoord de foto te maken. Gelukkig blijft het bij trekken aan de schouder want voor hetzelfde geld had iemand mij een dreun gegeven. Het duurt zo toch wel een kwartier voordat de juiste foto is gemaakt en dan zijn ook de dienders ter plaatse. Die begrijpen uiteindelijk wel waarom de foto wordt gemaakt maar beoordelen de actie als 'ondoordacht'. En ja, dat was het eigenlijk ook best wel...

Nu 1996 ten einde komt, sluit ook het hoofdstuk van het Sneeker Nieuwsblad. Maar... de Popkelder zit ook bomvol anekdotes en dus zie ik 2022 met plezier tegemoet. Overigens blijf ik tot oktober 1997 wel schrijven voor de Sneeker. Ik ga terug naar de recensies en bezoek nog eens een autocross. Dat verhaal is voor over een paar maanden...

2660 Santo Domingo - Brigitta Wollgård (Zweden, HB Artist, 1968)
2661 Ave Maria No Morro - Zacharias & His Magic Violins (Duitsland, Polydor, 1959)
2662 Eso Es El Amor - Maria Zamora Y Sus Muchachos (NL, Philips 318 002 PF, 1957)
2663 Moedertje Lief - Zangeres Zonder Naam (NL, Philips, 1960)
2664 Exodus - Rika Zarai (Frankrijk, Bel-Air, 1961)
2665 Jerushala'im Shel Zahav - Rika Zarai (NL, Philips, 1967)
2666 Non Mi Lasciar - Gio Zecca (NL, CNR, 1965)

Zangeres Zonder Naam is een kommetje, zo krom als een hoepel. Gio Zecca moet ik even zien te vinden op Youtube want 45cat maakt me nieuwsgierig. De b-kant is een cover van Herb Alpert en meneer Zecca staat afgebeeld met een elektrische gitaar op het (hier ontbrekende) fotohoesje. Kan dus zomaar iets zijn? De genoemde single staat niet op Youtube, maar wel een andere. Nee, daar hoef ik mijn naald niet aan te wagen. Snel weer terug in het archief.

dinsdag 21 december 2021

Week Spot: Cliff Nobles


Vanmorgen heb ik twee singles besteld van twee adressen op Discogs. Eentje heb ik vorige week genoemd in het bericht over de Week Spot. Ik maak bij The Words Of Wisdom de melding dat ik een single uit 1976 heb leren kennen. Ik heb ook de eerste plaat van Words Of Wisdom leren kennen maar weet dat deze erg prijzig is als die al eens opduikt. Deze single uit 1976 is iets milder geprijsd, hoewel het nog altijd een flink bedrag is. Er wordt eentje aangeboden op Discogs en daar heb ik een week over na moeten denken. De plaat komt uit Amerika en dat betekent dat Discogs ook al meteen de klaringskosten van de douane in rekening brengt. Daardoor valt deze nóg hoger uit, maar ik denk dat het de aankoop rechtvaardigt. Dat is dus één single welke is geïnspireerd door de Week Spot en Soul-xotica. Gistermiddag heb ik besloten Cliff Nobles tot Week Spot te maken en dat is het moment waarop ik meteen moet denken aan het eerste plaatje van Cliff. Ik zie dat het onlangs opnieuw is heruitgegeven met een track van Jigsaw als b-kant. Helaas... deze is ook onbetaalbaar. Dan zie ik een voordelige heruitgave via een Duits label en deze heb ik ook besteld. Wellicht dat beide singles op een zeker moment Week Spot gaan worden, maar vooralsnog ga ik daar niet van uit en schrijf dus vanavond het verhaaltje over Cliff Nobles. Zijn 'This Feeling Of Lonliness' uit 1973 mag de Week Spot heten.

Ik geloof zeker dat ik al eens eerder over Nobles moet hebben geschreven. Waarschijnlijk in de vroege jaren van deze praatpaal als ik berichtjes uit de losse mouw schud zonder dat ik 'huiswerk' doe. Het is opmerkelijk dat Cliff Nobles vooral wordt herinnerd vanwege een plaat waar hij niet aan mee doet. Een plaatje dat al vanaf het begin in de Blauwe Bak staat en dat, voor de variatie,  eens niet obscuur of onbekend is. Sterker nog: Ik durf te wedden dat iedereen, opgegroeid in Nederland, het kan meefluiten. Zelfs als Veronica al terug aan wal is, gebruikt het nog altijd dezelfde herkenningsmelodie voor de drive-in show. Het is een instrumentaal nummer dat wordt toegeschreven aan Cliff Nobles & Co., maar feitelijk is '& Co.' gewoon het studiogezelschap dat hem begeleidt op de plaat. De blazerssectie van de groep zal eventueel haar weg vinden naar MFSB, de huisband van Philadelphia International Records.

Zijn volledige naam is Clifford James Nobles en komt op 4 augustus 1941 ter wereld in Grove Hill in de staat Alabama. Hij groeit aldaar op in de stad Mobile en begint op de high school met het zingen in groepjes. Zijn eerste bandje heet The Delroys. In 1966 houdt Cliff het voor gezien in Alabama en trekt naar Philadelphia. Hij maakt eerst voor het lokale label JV Records de single 'My Love Is Getting Stronger'. Dat nummer staat al jaren denkbeeldig op mijn verlanglijstje en deze opname heb ik vanmorgen besteld en betaald. Helaas, zo blijkt achteraf, wel bij een dealer waarbij ik in 2020 een teleurstellende ervaring heb, maar vooruit... we geven hem nog maar een kans. Het is nu toch al té laat om te cancellen maar achteraf had ik gewenst dat ik hem elders had uitgezocht. 'My Love Is Getting Stronger' heeft potentie en Atlantic is bereid om Cliff op te nemen in haar stal. Toch wordt dit en de opvolger, 'Everybody Is Weak For Somebody', niet de hit waarop men heeft gehoopt en even later zit hij zonder contract. In 1967 vindt hij aansluiting bij Phil-L.A. Of Soul. Niet alleen een label met een opvallende naam maar ook met een fraai label design van een visgraat. De vaste ritmesectie van 'Co.', de begeleidingsgroep op de platen, bestaat dan uit bassist Benny Williams, gitarist Bobby Tucker en drummer Robert Marshall. In januari 1968 verschijnt de single 'The More I Do For You Baby' maar deze doet weinig. Een maand later is de volgende single al een feit, hoewel de twijfel toeslaat bij het label.

Cliff Nobles werkt dan al samen met componist en producent Jesse James en hij heeft een nummer geschreven voor Nobles met de titel 'Love Is All Right'. Het is de platenmaatschappij welke het meest overtuigd is van de instrumentale versie. Deze wordt namelijk vanaf het begin gepromoot door Phil-L.A. Of Soul en een eventuele hit voor de gezongen versie is een bonus. Cliff Nobles is niet te horen op 'The Horse' dat meteen wordt omarmd door de dj's . Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat Nobles wel eens sterker heeft gezongen dan op 'Love Is All Right' en de melodie van 'The Horse' té sterk is om nog een zangmelodie te krijgen. Jaren later verschijnt ook Jesse James' demo van het nummer en daar kunnen we horen dat het feitelijk twee totaal verschillende nummers zijn. Nobles geniet dus een sterstatus vanwege een plaat waarop hij niet te horen is en Phil-L.A. Of Soul zet dan ook voornamelijk in op instrumentale kantjes met steeds een verwijzing naar paarden. Als Phil-L.A. Of Soul in 1970 Cliff aan de kant zet, heeft Jesse James nog altijd wel vertrouwen in de zanger. Terug bij JV Records maken ze nog een plaatje met een update van 'The Horse' op de keerzijde. Het is op Jamie Records dat in 1972 de originele 'The Horse' opnieuw uitbrengt. In 1973 vindt het duo onderdak bij Roulette en is 'This Feeling Of Lonliness' het enige wapenfeit. Uiteraard is het 'loneliness', maar ik hou de typfout aan als titel. Een uiterst fraai crossover-werkje uit de pen van James en met een gepassioneerd zingende Nobles. Beduidend rustiger van aard dan zijn voorgaande werk, maar ook overtuigender in mijn beleving.

Als 'This Feeling Of Lonliness' ook geen hit wordt, moet Nobles wel een conclusie trekken. Er moet toch brood op de plank komen en dus gaat hij aan de slag in de elektrotechniek. 'The Horse' wordt intussen verschillende malen een hit maar gezien hij geen 'credits' in de compositie heeft, zal hij daar niet van kunnen rentenieren. Op 12 oktober 2008 overlijdt de beste man op 67-jarige leeftijd. 'This Feeling Of Lonliness' staat dit jaar op een veertiende plek van de Blauwe Bak Top 100. De Week Spot van volgende week is de hoogst genoteerde plaat welke nog geen Week Spot is geweest. Dat is overigens nummer 8.

maandag 20 december 2021

Top G-duizend: The Byrds


Tot mijn grote schrik ontdek ik een paar uur geleden dat ik mijn slaapkamerraam op een kiertje heb staan. Oef, daar voelt het best koud aan maar gelukkig hoef ik daar nog niet te vertoeven. In de kamer heb ik de kachel een paar standjes hoger gezet en draag ook een vest over mijn overhemd. Nu is het wel uit te houden. De winter is zojuist officieel aangebroken en het seizoen meldt zich meteen met een temperatuur rond het vriespunt. Ik heb al aangeboden om de maandag na kerst te werken en als de Buienradar gelijk krijgt, kan het die ochtend verraderlijk glad worden. Heb ik weer...? Het is ook de dag waarop we kennis nemen van het overlijden van Reinier Paping, de winnaar van de barre Elfstedentocht van 1963. Ik heb de uitzending van 'Andere Tijden' een paar jaar geleden gezien en kan niets anders dan enorm veel respect hebben voor de helden op het ijs van 1963. Het is eveneens een paar dagen totdat de Top 2000 weer losbarst en ik zal wederom niet veel (of niets) meemaken van het festijn. Het zou me verbazen als de plaat uit de Top G-duizend van vandaag  in de lijst staat. En of die helemaal wordt gedraaid of halverwege wordt weg gedraaid. De single klokt in over de vijf minuten. Ik zet vandaag 'Chestnut Mare' van The Byrds in de schijnwerpers.

Voor The Byrds breekt in 1970 een lastige laatste periode aan. De groep wordt dan het best herinnerd voor 'Mr. Tambourine Man' en 'Turn! Turn! Turn!' en is vooral het product van de Amerikaanse folkrock. In het nieuwe decennium gaat de groep meer in de richting van de countryrock en dat levert hen weliswaar nieuwe fans op, maar doet ook veel oude fans opstappen. Waar The Byrds in 1965-67 een pure hitgroep is met elpees, daar is de band in 1970 een kind geworden van de VPRO. Met name gitarist Skip Battin legt The Byrds tijdens de laatste jaren van haar carrière geregeld een strop om de hals, maar het blijft haar tijd uitzingen tot 1973. Roger McGuinn brengt dan eenmaal de 'klassieke' bezetting terug voor een elpee en dat is het einde van het hoofdstuk van The Byrds. In 1970 ligt de focus iets meer op de elpees, mede dankzij 'Untitled', en CBS besluit dan ook de volledige albumtrack op single uit te brengen. Gek genoeg wordt het ook nog gedraaid op de radio waar vijf minuten doorgaans een eeuwigheid is. Met als resultaat dat de single het alsnog tot een vijftiende plek schopt op de Top 40.

Ik hoor het nummer voor het eerst in de vroege jaren negentig. De eerste associatie is de Vara op de dinsdag. Wellicht dat Henk Westbroek het heeft gedraaid in de tijd dat hij op dinsdagmorgen twee of drie uren tot zijn beschikking heeft. Een paar jaar later tik ik de elpee 'History Of The Byrds' op de kop. Niet alleen de meest ultieme compilatie van de band, maar ook een 'family tree' van Pete Frame op de binnenzijde van de klaphoes. En, ja, ieder stukje wit op het papier is benut want het is een komen en gaan van muzikanten binnen The Byrds. In de jaren negentig doe ik al een paar maal een eigen Top 100 en daar is 'Chestnut Mare' ook aanwezig. De single wil maar niet op mijn pad komen en zo wordt het dan de zomer van 2020. Ik breng een paar dagen door in Warnsveld en op de dinsdag gaat het halverwege de dag regenen. Ik heb een 'boodschapje' en ga daarom maar tijd doden in Deventer. Hoewel de ziekenhuisopnames op dat moment 'nul' zijn, is Deventer helemaal in de ban van de maatregelen met eenrichtingsverkeer en stoplichten buiten winkels. Bij Bep Dylan is alleen de uitbater aanwezig en daar doe ik me te goed aan de singles. Veel goedkope dingen, maar ook The Byrds. De plaat is een beetje duurder. Of dat terecht is? Het blijkt wel in een uitmuntende staat te zijn en omdat het zo'n druilerige dinsdag is, besluit ik mezelf op de plaat te trakteren.

Had ik al verteld dat ik The Byrds 'live' heb gezien? Ik betwijfel of de band het recht had om de naam te voeren, want het is eigenlijk gewoon de band van Skip Battin welke voor de gelegenheid veel van The Byrds speelt. Zelfs nummers uit de periode waarin Skip zélf geen lid is. Leuk detail is dat deze avond ergens in mijn buurt een achttienjarig meisje staat te kijken samen met haar vader. Dat ontdekken W. en ik pas jaren later. We moeten elkaar wel hebben gezien want het is niet druk op deze avond op Dicky Woodstock.

Ik leer de tekst pas jaren later kennen als ik me realiseer dat 'Chestnut Mare' kastanjekleurige merrie betekent. Het is dan ook een vrij ongebruikelijk liefdesliedje. De ik-figuur is een hengst die iedere dag de merrie ziet grazen en op een dag probeert haar aandacht te trekken. Zij is daar blijkbaar niet van gediend en zet het op een rennen. Hij krijgt haar niet te pakken en op het eind vliegen ze beide vanaf een klif de eeuwigheid tegemoet. In plaats van een blauwtje te lopen, jaagt hij de arme merrie met hem de dood in. Het heeft dan ook een merkwaardige romantiek en het is alsof ik dat al vanaf het eerste begin in het nummer heb gehoord. Perfecte radiomuziek, hoewel het nog altijd een mysterie is dat een single van vijf minuten veelvuldig is gedraaid op de radio.

Blauwe Bak Top 100 van 2021 deel VI


Heb ik vandaag post ontvangen? Nee, natuurlijk niet... Het is immers maandag. Oh wacht? PostNL bezorgt in de decembermaand ook op maandag en ik heb al eerder eens een pakketje singles ontvangen op een maandag. Toch zal ik het nooit weten want ik ben vergeten mijn brievenbus terug te zetten. Het is zaterdagmiddag dat het ineens in me opkomt. Vanavond (zaterdag) is waarschijnlijk weer het laatste horecabezoek voor vele jongeren in lange tijd en met een zooi drank in het lijf en strijkers in de jaszak zouden ze het op mijn groene brievenbus gemunt kunnen hebben? Het is zaterdag, tot zover ik kan oordelen, rustig gebleven maar ik ben gisteren vergeten om de brievenbus weer terug te zetten. Ik heb het steeds over een bericht 'sparen' voor een 'Singles round-up' en dat zou dan over de 'nieuwe' platen moeten gaan. Ik wacht nog op een aantal titels. De platen van Mark komen waarschijnlijk pas volgend jaar aan bod en ook deze zijn nog onderweg. Gisteravond zijn de plannen definitief geworden: De uitzending van zondag begint gewoon om elf uur 'onze' tijd want mijn collega doet gewoon zijn disco-show op zondag. Dan nu de eerste twaalf platen die jullie volgende week zondag kunnen horen...

40. These Memories (alternate mix) - Almeta Lattimore (Oostenrijk, Record Shack RS.45-006, A, 1975, re: 2013)

39. Love Dreams - Arthur Foy (UK, Izipho Sol ZP65, A, 1980, re: 2021)

38. Never You Hurt - Laurel Aitken & The Soulmen (UK, Fab FAB-5, A, 1966)

37. I'm Gonna Pick Up My Toys - Devonnes (US, Colossus CS-142, A, 1971)

36. Feelin' That Glow - Roberta Flack (Italië, Atlantic W 10623, A, 1975)

35. We Belong Together - John Blair (US, CTI OJ-38, A, 1977)

34. Love Scenario - Mike James Kirkland (Italië, Cannonball CBLL 032, A, 2020)

33. (Why Can't We Be) More Than Just Friends - The Jackson Sisters (US, Prophesy ZS7 3004, A, 1973)

32. Rocking Me In Your Arms - Easy Credit (US, Mopres 1129, A, 1979)

31. If This Is Our Last Time - First Born (US, Atlantic 45-2872, A, 1972)

30. Stuff - Jeanette Williams (US, Back Beat 601, A, 1969)

29. I Am Not The One - The Group Four (US, Sirco 19108, A, 1977)

zondag 19 december 2021

Blauwe Bak Top 100 van 2021 deel V


Wees niet bang: 'De Video Draait' komt niet terug. Toch heb ik momenteel weer een kleine 'revival' voor wat betreft films. Niet dat ik ze heb gehuurd of gekocht. Ik heb een paar jaar geleden nog eens 'Noorderlingen' en nog een paar films van Alex Van Warmerdam kunnen zien op Youtube. Tot mijn grote spijt zit 'De Jurk' er dan niet bij. Deze film is dit jaar precies vijfentwintig jaar geleden uitgekomen en kan me de recensie in de Leeuwarder Courant nog goed herinneren. Ik ben serieus geïnteresseerd om de film te zien, maar het draait alleen in kleine filmhuizen en op momenten dat het me niet uitkomt. Afgelopen vrijdag heb ik ontdekt dat deze een paar maanden geleden door een particulier erop is gezet en deze heb ik vrijdagavond gezien. Heb ik nog meer te wensen? Ja! Ik heb van 'Ober' de trailers gezien. Hoe mooi zou het zijn om ook deze film uit 2006 te zien? Welnu, deze staat eveneens op Youtube en die heb ik gisteren na publicatie van 'Het zilveren goud' gezien. Zo begin ik nu op zondagmiddag met het vijfde deel van de Blauwe Bak Top 100. Ik wil straks even naar het bos wandelen maar dit berichtje past wel bij de koffie en het late ontbijt. Vandaag tel ik af van de nummers 52 naar 41 en dit vormt komende zaterdag de finale van het eerste deel van de Blauwe Bak Top 100 op de radio. Bij Solaris wil ik vermelden dat de eigenlijke a-kant een afwijkend catalogusnummer heeft (ER00121E)

52. I Ain't Going Where You're Going - Pat Cooley (US, Ichiban 87-118, A, 1987)

51. The Best Thing You Can Do Is Love Me - Robin (US, Jerni JR-2002, A, 1988)

59. We Try Harder - Kim Weston & Johnny Nash (US, Banyan Tree B 1001, B, 1969)

49. You And Me - Solaris (US, Dana ER00131E, B, 1980)

48. You Got Me - Jaibi (UK, Kent DEEP SOUL 01, 1967, A, re: 2016)

47. Kiss Of Freedom - J.D.'s Time Machine (UK, Izipho Soul ZP59, A, 2021)

46. When I See Your Smile - Realside (UK, Epsilon EPS 004, A, 2021)

45. I'm The One - Mel & Tim (US, Bamboo BMB 118, A, 1971)

44. Don't Need Your Love - The Words Of Wisdom And Truth Revue (Italië, Cannonball CBLL034, A, 1982, re: 2021)

43. Dido - Sylvian Cedia & Names & Faces (Suriname, Twa-Twa TTS 741001, A, 1974)

42. Let Me Love You - Kenyatta (UK, Epsilon EPS 005, A, 1975, re: 2021)

41. Situation - Hodges, James & Smith (US, London 5N-249, A, 1977)

zaterdag 18 december 2021

Het zilveren goud: december 1996 deel III


Het is maar goed dat ik mijn wekker op tijd heb gezet en net even iets van het nieuws mee pak. Ik heb een paar dagen geleden al bericht gehad dat een pakketje op me wacht bij de Halfords in Steenwijk en eentje bij de Esso in dezelfde plaats. Natuurlijk komen de maatregelen voor mij niet als een verrassing, zoals niets in het afgelopen anderhalf jaar een verrassing is geweest voor mij, maar het betekent wel dat ook de Halfords vanaf maandag naar alle waarschijnlijkheid dicht is en blijft. Ik ben vanmiddag dus even op en neer naar Steenwijk gefietst. De buil op mijn voorhoofd is er nog steeds, de hand begint al iets beter te voelen en de knie valt ook niet erg tegen. De pakketjes bevatten overigens kleding en dus geen voer voor een 'Singles round-up'. Ik ben er afgelopen week even niet aan toe gekomen om bij het winkeltje in Meppel te kijken. Het is maar afwachten of deze een lockdown overleeft? Ten behoeve van de singles die ik nog verwacht, ga ik een bericht 'sparen'. Dit betekent dat jullie na deze aflevering van 'Het zilveren goud' meteen het volgende deel van de Blauwe Bak Top 100 tegemoet kunnen zien. Qua beticht weet ik nog even niet waar 'Het zilveren goud' over zal gaan...

Het Jeugdwerkgarantieplan is opgericht om schoolverlaters zonder werk na een half jaar een tijdelijke baan aan te bieden. Dat is strikt een half jaar met een eventuele mogelijkheid tot uitbreiding voor nog een half jaar. Na dit jaar is het echt helemaal afgelopen op de desbetreffende plek. Voorwaarde is ook dat het geen bestaande functie mag zijn. Zit ik dan voor de decoratie bij het Sneeker Nieuwsblad? Nee, mijn plekje is normaal gesproken gereserveerd voor een stagiair alleen heb ik het geluk dat de Sneeker deze niet heeft op het moment dat de gemeente en de JWG een plek voor me zoeken. Mijn baantje bij de gemeente is probleemloos verlengd naar een jaar en bij de Sneeker koester ik dezelfde hoop. Dan wordt bekend dat een meisje haar stage komt lopen bij de krant. Dat betekent dat ik weg moet. Wat nu...? Ik hik er tegenop om na een half jaar redactiewerk en een succesvol behaald certificaat weer in de groenvoorziening te komen, maar dan komt mijn consulent met het grote nieuws:: Ze heeft een nieuwe plek voor me gevonden.

Op het gebied van journalistiek is niets anders te vinden in de regio waar ik een half jaar kan rondhangen, maar blijkbaar ben ik nu 'serieus' genoeg dat ze gaan zoeken naar iets dat bij me past. Ik word assistent-beheerder van de muziekoefenruimte. Ik ben een aantal malen daar geweest om een band te ontmoeten voor een interview. In de tijd dat ik meerdere ontmoetingen doe voordat een bericht wordt geschreven. Mijn eerste interview is in begin 1992 met de leden van de band Time Exposure. Later heet de band overigens TimeXposure. Ik raak erg goed bevriend met de leden, hoewel de groep in 1997 reeds het mikpunt van spot is geworden. In het nieuwe jaar ga ik vast meer schrijven over de periode bij de Popkelder. Het is zonder meer de meest bijzondere plek geweest binnen het JWG en een paar meter onder de grond (het is een oude bunker) bereid ik me langzaam voor om mijn vleugels uit te slaan.

Ik hoop dat ik voor volgende week nog iets kan bedenken met betrekking tot december 1996 want de verhaaltjes lijken een beetje 'op' te zijn. Ik ben vooral druk met kerkbezoeken op zondag, poolbiljarten in het clubhuis van de Youth For Christ en nog een beetje werk erbij. Hoewel? Ik zou het volgende week nog wel eens over de 'undercover'-operaties bij de Sneeker kunnen zijn. Daar zit wel een klein berichtje in!

2648 EP Zorba Le Grec - Mikis Theodorakis (Frankrijk, 20h Century-Fox, 1965)
2649 Blume Von Tahiti - Gert Timmerman (NL, Telefunken, 1961)
2650 Ik Heb Eerbied Voor Jouw Grijze Haren - Duo Gert Timmerman (NL, CNR, 1963)
2651 Ave Maria No Morro - Gert Timmerman (NL, CNR, 1966)
2652 Rode Anemonen - Hermien (NL, CNR, 1965)
2653 Hou Je Echt Nog Van Mij Rocking Billy? - Ria Valk (NL, Fontana, 1960)
2654 Dans De Bam-Bam-Boe - Ria Valk (NL, Fontana, 1959)
2655 Papieren Rozen - Ria Verda (NL, Decca, 1960)
2656 Il Nostro Concerto - Vittorio (Duitsland, Odeon, 1961)
2657 Heerlijk Helder Heineken - Benny Vreden Produkties (NL , Benny Vreden Produkties, 196?)
2658 Monja - Roland W. (NL, Cornet, 1967)
2659 Tink Oan My - Rypke Westra (NL, Fontana, 1960)

Bij de single van Hermien (Timmerman) zijn we getuige van een foutje bij de drukker. CNR doet op dat moment aan 'foldaround' hoesjes en het is de bedoeling dat de titel van de a-kant op de ene kant staat en de b-kant op de andere. De eerste hoeveelheid hoesjes vermeldt echter 'Zeven Donkerrode Rozen' aan beide kanten. CNR laat een nieuw hoesje drukken met nu wel beide titels. Ik heb de foto al genomen en de lange titel van Ria Valk geschreven als ik zie dat 'Dans De Bam-Bam-Boe' haar eerste single is. De Benny Vreden-single ga ik nu eens opzetten want ik zie dat het korte liedjes of sketches moeten zijn. Het blijken zes vrijwel identieke gezongen jingles te zijn. Het couplet gaat steeds over iets anders maar de conclusie is hetzelfde: Zonder Heineken is er geen plezier. Het klinkt allemaal vrij knullig en dus schat ik in dat de eenzijdig bespeelbare single uit de vroege jaren zestig moet stammen. Benny Vreden deed ook de muziek voor die afgrijselijke musicals die we op school moesten spelen. 'Tink Oan My' staat te boek als de eerste Friestalige popsingle, althans... volgens het 'heilige' Nederpop-boek uit 1982. 'Tink Oan My' is een hertaling van 'All Of Me' dat weer de b-kant is voor 'Ramona' van The Blue Diamonds.

vrijdag 17 december 2021

Top G-duizend: The Korgis


Heb ik net weer de discipline gevonden om dagelijks te publiceren, komt het klad er weer in? Aan de andere kant wil ik ook een bericht 'sparen' want ik blijf optimistisch en verwacht nog singles volgende week. Ik moet nog even nadenken over een verhaaltje (of eigenlijk twee...) voor 'Het zilveren goud'. Deze week krijgen jullie daarin maar liefst twaalf singles. Dat komt omdat ik afgelopen week heb ontdekt dat er nog slechts zeven singles op de lijst van 'oudjes' staat en die kan ik volgende week dus even zo goed afmaken. Ik hoop dat ik later dit weekeinde nog even aan de slag kan met 'Het zilveren goud' voor 1997. Verder heb ik vanmiddag een 'briek' (een verhollandst frisisme) ongelukje heb gehad. Ik ben net klaar met mijn postronde als ik over een trottoir fiets (als postbode mag je alles!) en bij een zebrapad de weg wil op gaan. Ik kom daar meerdere malen per week en moest de situatie kennen. Nu gaat het echter op de automatische piloot en vergeet dat er een lantaarnpaal staat vóór de zebra. Ik heb een fraaie buil boven mijn linkeroog en ben op de rechterhand gevallen waarvan de middelvinger erg pijnlijk is. Verder heeft ook mijn rechterknie nog een klap mee gekregen. Omdat ik nog even geen zin heb om naar boven te lopen voor de twaalf singles van 'Het zilveren goud' doe ik eerst een aflevering van de 'Top G-duizend' en een plaatje dat al een week op de rol staat.

Natuurlijk is het begin van mijn platen verzamelen erg primitief. Het is eind jaren tachtig, lang voordat het internet een rol zal gaan spelen in onze levens. De prijzen van singles variëren dan van een kwartje (goedkoper vindt je ze dan al vaak niet meer) tot een gulden. Voor twee gulden heb je een fraaie jaren zestig-single met fotohoes en voor vijf gulden of een tientje heb je het al over de 'dure' collector's items. Ik herinner me ook uit deze tijd dat plaatjes van onder andere Cliff Richard en The Shadows (apart of samen) erg in trek zijn. Die gaan al gauw voor drie gulden per stuk. Het is het laatst van de jukebox-revival en daarvoor willen de eigenaren (m/v) originele singles hebben uit de jaren vijftig en vroege jaren zestig. Ik heb op dat moment vijf gulden zakgeld per week en wil ook wel eens een flesje drinken in de schoolkantine hebben (zestig cent) en heb ook nog mijn hobby met de modelauto's. Ik heb weinig te willen of te wensen: Ik moet de plaat domweg tegenkomen en dan ook nog voor een prijs die ik kan behappen. Hoewel ik al heel vroeg probeer om de collecties van The Moody Blues en The Bee Gees compleet te krijgen, ben ik toch niet enkel georiënteerd op het gebied van hits. Ik mag ook graag 'nieuwe' dingen ontdekken en heb stiekem een voorliefde voor 'underdogs'. Het is juist zo'n plaatje dat we vandaag te gast hebben in de 'Top G-duizend'.

Ik heb nog niet de moeite genomen om in de lijst te kijken want ik heb al lange tijd niet meer zoveel met de Top 2000. Toch schat ik in dat The Korgis daar vertegenwoordigd zal zijn met 'Everybody's Got To Learn Sometime'. 'Rover's Return' mag dan de grootste hit zijn geweest voor de band in ons land, een typisch Top 2000-nummer is dat niet. Overige platen komen niet aan bod en daardoor zou je bijna de derde hit van de groep missen. Wat krijg je als je de pure pop van 'Everybody's Got To Learn Sometime' door een stel synthesizers haalt en een gitaarlick van George Harrison toevoegt. Tegelijk laat je de boel wel klinken alsof het uit dezelfde koker komt als de eerste hit want het publiek moet het kunnen herkennen. Het resultaat heet dan 'If It's Alright With You Baby' van The Korgis.

Waar en wanneer? Dat is in 1993 geweest. Ik heb het nummer vast wel voorbij horen komen op de radio toen ik zes jaar oud was maar een heldere herinnering ontbreekt. In de eerste maanden van 1993 probeer ik, zonder resultaat, een gouwe ouwen-show te krijgen bij de lokale omroep van Sneek. Jacques is daar de technicus en samensteller van de muziek in de nieuwsshow op zaterdagmorgen. Een programma dat ik later nog wel eens heb aangezet alleen maar vanwege de muziek. Jacques draait enkel van vinyl en uit zijn eigen collectie en dat loopt van de eind jaren zeventig tot halverwege de jaren tachtig. De betere pop. Ik kijk naar zijn kunsten als hij deze plaat van The Korgis in start. Iets meer dan een half jaar later kom ik de plaat tegen in Leeuwarden. Deze is op een bepaald moment 'op' en sinds enige tijd heb ik een beter exemplaar. De plaat is een favoriet in mijn radioshows en zo hoor ik hem twee weken geleden opnieuw en besluit ook deze in de 'Top G-duizend' te plaatsen.

De band wordt in 1978 geformeerd in Bristol als Stackridge uit elkaar valt. Stackridge maakt in de eerste helft van de jaren zeventig een aan aantal elpees die op lovende kritieken kunnen rekenen. Muzikaal zweeft het tussen prog- en folkrock, maar zonder de pretenties en de bombast van beide stijlen. Andy Davis en James Warren komen beide van Stackridge en nemen violist Stuart Gordon en toetsenist Phil Harrison aan. De groep komt onder contract bij het Rialto-label van de gebroeders Heath, zoons van bigbandleider Ted Heath. 'If I Had You' is de tweede single voor de band en de eerste die een flinke hit wordt in Engeland. Het verbleekt echter bij het wereldwijde succes van 'Everybody's Got To Learn Sometime'. In Engeland stipt alleen 'If It's Alright With You Baby' nog de hitparade aan, hoewel bescheiden met een 56e plek als piekpositie. 'Rover's Return' wordt in ons land nog een grote hit dankzij het optreden in Toppop en in mijn herinnering wordt het veel gebruikt onder de zendpiraten uit die tijd. In 1981 verlaat Davis de groep maar heeft nog wel bijgedragen aan de nieuwste elpee. De single van het album wordt uitgebracht als James Warren & The Korgis. Daarna gaat Trevor Horne zich nog bemoeien met The Korgis maar in 1982 is het verhaal voorlopig voorbij. De band komt in 1985, 1990 en 2005 steeds voor een paar jaar bijeen en sinds 2017 is de groep wederom actief.

Wat is er mis met 'Everybody's Got To Learn Sometime'? Helemaal niks! Misschien een beetje stuk gedraaid, maar daar kan de plaat ook niets aan doen. Ik zeg dan ook niet dat 'If It's Alright With You Baby' beter is dan de grote hit. Het is gewoon een zeer fraai alternatief voor de hit en in mijn geval raakt juist dit nummer de gevoelige snaar.