Ik ben de laatste die zal klagen, maar financieel is het me wel eens meer voor de wind gegaan dan tegenwoordig. Er moet bezuinigd worden en, zoals jullie zullen merken, heeft dit in eerste instantie de meeste weerslag op de vinyl-aankopen. Het is immers bijna een maand geleden dat ik voor het laatst singles heb gekocht, maar ook deze maand is de 'Eindstreep' weer veilig gesteld. Ik ben de afgelopen week vrij geweest, maar heb vanavond wel een etentje van het bedrijf. Ik hoef mezelf ditmaal niet onder het ijskoude (en stinkende) bier te laten gieten zoals de laatste keer bij de chinees. Nee, ditmaal houden we het op de zaak zélf en halen we ketels met chinees voer bij een restaurant in Staphorst. We moeten zelf borden en bestek meenemen en natuurlijk zit ik al lang en breed in de bus als ik me realiseer dat dit nog op het aanrecht staat. Ik ben vroeg en heb toch een paar boodschapjes in Meppel, dus wip ik ook even binnen bij De Tafel. Ik ben per slot van rekening hier bijna twee maanden niet geweest. Ik neem vandaag tien singles mee welke ik vandaag en morgen aan jullie ga voorstellen.
* Big Country- Look Away (NL, Mercury, 1986)
Hoewel slechts weinig 'onbekend' is, ga ik toch weer de plaatjes draaien tijdens het schrijven. Omdat ik een paar wellicht ook morgen in één van de shows wil draaien, doe ik ze meteen alle tien. Vanavond is het dus 'live'. Globaal bekeken vijf soul-singles en vijf algemeen. Het is alleen maar de vraag of die alle vijf in de Blauwe Bak komen, maar dat is een ander verhaal. Morgen het weerzien met een 'Telefoontoppertje', hoewel ik meen dat die nimmer aan bod is gekomen in die rubriek. Een plaat die ik in de jaren 2010 en 2011 fanatiek heb gezocht en toen he-le-maal ben vergeten. Slechts één keer een té duur exemplaar afgeslagen en nu voor een fraaie prijs. Enfin, die komt morgen aan bod. Ik begin vanavond met deze radiohit van Big Country. Een plaat die als geen ander 'klinkt' als vrijdag, dit is voor mij het geluid van Veronica op die dag. Ik heb er zelfs jaren aan getwijfeld ik dit 'leuk' mocht vinden en ben nu, met radioshows in de achterzak, van mening dat dit 'gereedschap' is. We gaan hem eens loslaten op een zaterdagavond, succes gegarandeerd!
* Margriet Eshuijs Band- Black Pearl (NL, CBS, 1981)
Volgende week zien we haar voorbij komen in 'Het zilveren goud'. Ik heb veel aan Margriet te danken en zal dus altijd een zwak blijven houden voor deze zangeres. Het is best een uitzonderlijke avond: Margriet Eshuijs in Het Bolwerk in Sneek. In die jaren is het veel punk, blues en bovenal compleet onbekende namen voor mij. De enige informatie die ik heb, komt uit de persberichten. Gelukkig (?) wordt ijzel verwacht op de avond dat Joanna Connor optreedt en zo mag ik mijn schrijversdebuut maken tijdens het concert van Eshuijs. Een dame waarvan de nieuwe cd 'gewoon' te beluisteren is bij de lokale platenzaak en die een eigen kolom heeft in de Oor-encyclopedie. Aan informatie dus geen gebrek en dit helpt me naar binnen bij het Sneeker Nieuwsblad. 'Black Pearl' heb ik nog altijd niet en stiekem hoop ik erop dat de elpee-versie ongeschonden is gelaten. Helaas... het mist twee minuten, maar het is nog altijd een nummer om van te smullen.
* Aretha Franklin- Spanish Harlem (NL, Atlantic, 1971)
Ik kijk op Singlehoesjes voor het fotohoesje van deze, hoewel ik hem zelf gewoon in een Nederlands Atlantic-hoesje heb zitten. Peter heeft hem tweemaal, beide keren met 'Lean On Me' op de b-kant. Deze heeft Aretha's klassieke uitvoering van 'Bridge Over Troubled Water' op de keerzijde en is daarmee alleen al een winnaar! Hoewel? Het is wel de live-versie van laatstgenoemde. Als jullie het niet heel erg vinden, zit ik al heel snel op deze kant van de single want ik heb nooit heel veel gehad met 'Spanish Harlem'. Het is wel een hele sfeerrijke versie van 'Bridge', dat moet gezegd worden. Een feestje op de koptelefoon, het is alsof je midden op het podium staat. Je hoort muzikanten praten en het gospelkoor enthousiast worden als de dynamiek tot een kookpunt komt. Desondanks geen Blauwe Bak, gewoon in de jaren zeventig.
* Wilson Pickett- Funk Factory (NL, Atlantic, 1972)
Voordat Pickett bij RCA tekent en een 'comeback' maakt met een iets ander geluid, mag hij het nog eenmaal proberen bij Atlantic met een stamper waarmee hij jaren succes heeft gehad. Okay, wel een beetje aan de tijd aangepast en zonder in de buurt te komen van 'Mustang Sally' of 'Land Of 1000 Dances', maar het is geknipt voor de dansvloer. Snel omdraaien naar 'One Step Away' en dat is een ballade. Ook niets nieuws onder de zon, maar het komt toch dichter in de buurt bij mans' latere geluid. Reserve-Blauwe Bak.
* Diana Ross & The Supremes- Someday We'll Be Together (US, Motown, 1969)
Diana Ross & The Supremes is een beetje een wassen neus na 1968. 'Someday We'll Be Together' moet de afscheids-single worden van Ross met The Supremes, maar er komt geen Supreme aan te pas. Eigenlijk is het Ross, Johnny Bristol en de sessie-groep The Andantes. De plaat staat al een tijdje op mijn verlanglijst en eigenlijk wil ik ook nog de Nederlandse hebben met fotohoes, maar mag het vooralsnog doen met Amerikaans styreen. Zoals vaker met styreen oogt het smetteloos, maar vanwege de dynamiek van het nummer hangt het tegen 'ruis' aan. Toch even omdraaien naar 'He's My Sunny Boy' en, oef, dat klinkt erg gezellig! Vooruit, deze mag ook in de reserve-Blauwe Bak hoewel ik net bezig was om de Supremes-singles daar uit te filteren. Het zal vast ook ten koste gaan van een eerdere Motown-stamper van de groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten