Over vier weken is het precies vijf jaar geleden dat ik een video op Facebook post van 'Stop & Get A Hold Of Myself' van Gladys Knight & The Pips. Ik ben dan pas verliefd geworden op de plaat en heb hem, geloof ik, ook al 'gewonnen' in een veiling op Ebay. Ik heb even daarvoor een nieuwe pagina aangemaakt: 'DJ Soul-X'. Hiermee kunnen 'fans' mijn optredens volgen. Wat dat betreft blijft de pagina erg leeg. Ik wil toch wat leven in de brouwerij en deel de video van Knight maar weet niets beters te bedenken dan 'tune of the week'. Deze spontane ingeving zorgt ervoor dat ik bijna vijf jaar later nog steeds een Week Spot kies. Vandaag begin ik met aftellen tot de vijfde verjaardag van de Week Spot met vandaag een plaatje uit het eerste jaar dat toch ook weer erg actueel aan voelt. De 'Classic Week Spot' van deze week is 'At The Top Of The Stairs' van The Formations.
,,Het gaat lekker", zou ik ongetwijfeld hebben geantwoord in oktober 2012. Ondanks dat de woningbouw niet de eerste belofte is nagekomen ten aanzien van de renovatie en/of sloop van de huizen in Nijeveen, geniet ik toch wel van 'mijn plekje'. Van de uitgewoonde duplex-gevallen in Steenwijk naar de twee-onder-een-kap in Nijeveen is een flinke sprong vooruit. Alleen jammer dat het hier zo vochtig is en dat zal alleen maar minder worden? Een maand geleden ben ik aan het werk gegaan in de post in Meppel met fijne collega's. Qua platen is de ergste storm voorbij maar weet desondanks geregeld schijfjes toe te voegen aan de bakken. Buiten fietsen heb ik nóg een hobby: Podcasts opnemen en publiceren als 'Soul-x-rated'. Een Engelse vriend blijft erop aandringen dat ik eens contact moet opnemen met Wolfman voor een radioshow, maar dat negeer ik vooralsnog. Wat moet ik als amateuristische podcast-boer bij een stel professionals als Wolfman Radio? In deze weken ontmoet ik Albert tweemaal. De eerste keer is met de meeting van 'ons' muziekforum in Houten. De tweede keer is als ik met Albert en een vriend van hem meedoe aan de Nationale Popkwis in Amstelveen. Daar krijg ik 'At The Top Of The Stairs' van The Formations voor hem. De Engelse persing op het Mojo-label, zie gisteren, uit 1971. Hoewel het geen Casino-stamper is, ben ik goed bekend met het nummer en is het in de vroege jaren zeventig een 'hit' in deze 'scene'. Op een gegeven ogenblik ontdek ik de b-kant, het eveneens magische 'Magic Melody', en dat wordt in 2013 nog even een favoriete kant. Intussen gaat er ook iets 'mis' waarvan ik me echt niet kan herinneren wat het zou hebben veroorzaakt. Er komt een 'bochel' in de inloopgroef en het heeft talent om te breken. De plaat draait er iets minder om dan voorheen en bovendien verdrinkt de plaat al snel in de 'overkill' van de nieuwe aanwinsten. Soms is de Blauwe Bak net het leven zélf?
In de Northern Soul hangt veel af van de 'exclusiviteit' van een plaat. Zodra een plaat té gemakkelijk verkrijgbaar is voor Jan-met-de-pet verdwijnt het van de speellijsten van de toonaangevende clubs. Zowel Contempo Records als de zaak van Dave Godin doen aan Amerikaanse import en zij krijgen dus erg veel vragen over 'grote hits' in de Northern en vertalen dit naar legale uitgaven op onder andere Mojo. Geen club-dj die het vervolgens wil draaien, maar de singles gaan via de dansers naar de meer regionale 'youth clubs' waar naar hartelust gedanst kan worden op deze plaatjes. Het is pas sinds een paar jaar dat de vraag naar The Formations weer toeneemt. Vijfhonderd middelmatige-tot-bar-slechte 'exclusiviteiten' later lijkt de vraag naar kwaliteit te stijgen en wat dat betreft barst The Formations van de kwaliteit. Zaterdag 9 juli 2016 is 'klein', maar heeft een legendarische klank gekregen. Het stond immers ook in mijn lijstje tussen kerst en oud en nieuw. Vaak komt er weinig van. Als je om drie uur de lucht in moet, ga je niet 's ochtends eerst een eind fietsen. Het gebeurt een paar keer en ik weet ze allemaal te herinneren! Deze zaterdag is zo'n dag. Sinds ik in Uffelte woon, wil ik nog graag eens bij de kringloopzaak in Dwingeloo kijken. Ik pak de Pioneer en fiets al 'toeristisch' naar Dwingeloo en besluit ook Dieverbrug mee te pakken. Bij die laatste winkel tref ik The Formations. Buiten de winkel raak ik aan de praat met een 'bijzondere' man. Een 'zwerver-met-fiets' die echt alles weet over paddestoelen. De 'spannende' fietstocht naar huis en dan meteen op Discogs kijken. Jawel! Ik heb een zeer fraai koopje gedaan! De Duitse persing van 'At The Top Of The Stairs' heeft een fotohoesje, maar is dat 'onderweg' naar Dieverbrug kwijt geraakt. Met fotohoes is het de hoofdprijs, zonder en in deze conditie nog steeds vele malen meer dan de vijftig cent of een euro die ik ervoor heb betaald.
The Formations wordt in 1966... euh... geformeerd in Philadelphia. In eerste instantie begeleidt The Formations ene Margie ope en single op het Coed-label: 'Sad Illusion'. Na deze illusie gaan de heren zelfstandig verder. The Formations bestaat uit Victor Drayton, Jerry Akines, Ernie Brooks, Reginald Turner en Johnny Bellman. Het zal nog een paar jaar duren eer Philadelphia net zo'n naam in de rhythm & blues wordt als Detroit en Chicago, maar de eerste fundamenten worden gelegd. Zo is daar de songschrijver en muzikant Leon Huff. Hij schrijft 'At The Top Of The Stairs' met Jerry Akines en Huff's invloed is duidelijk hoorbaar. Vanuit Philadelphia wordt niet zomaar een aanval gedaan op het Motown-geluid, het streeft het zelfs voorbij! Een stevige beat, fraaie harmoniezang, maar met een arrangement dat veel meer barok is dan een orkest uit de Motown-stal. De single komt aanvankelijk uit op het Bank-label. Het duurt echter niet lang voordat MGM de distributie op zich neemt, maar meer dan een lokale hit gaat het niet worden. Er volgen nog twee singles voor MGM maar die zijn evenmin een succes. Als ik me niet heel erg vergis, zet Farmer Carl Dene The Formations op de kaart van de Northern Soul, maar, zo gezegd, verdwijnt die alweer snel nadat het een paar weken in de Engelse hitparade heeft gestaan.
Drie geflopte singles op rij geeft de heren aanleiding de naam te veranderen en het opnieuw te proberen. In 1969 eenmalig als The Corner Boys. 'Gang War' verschijnt in 1969 op Neptune. Hoe de groep zich ook noemt, er zit geen succes in voor hen. Dat het oude 'At The Top Of The Stairs' in 1971 alsnog scoort in Engeland zal de leden volledig zijn ontgaan. Er worden nog bijna dagelijks Northern Soul-'helden' (m/v) geconfronteerd met het feit dat hun godvergeten single uit de jaren zestig of zeventig al jaren 'hot property' is in een typisch Engelse dansbeweging. In 1970 verandert The Corner Boys de naam in The Silent Majority en maakt twee singles voor het Hot Wax-label van Holland-Dozier-Holland. Ook is er een plaatje op het Detroit Star-label uit 1972. Tenslotte neemt het kwartet de naam Hot Ice aan in 1972. Het maakt een single voor het onafhankelijke Heavy Duty, maar wordt in 1974 opgepikt door Atlantic voor twee singles. Als deze ook helemaal niets doen, kiezen de heren eieren voor hun geld en verlaten de muziekbusiness.
Hoe wonderschoon 'Magic Melody' ook mag zijn, het is sinds de aanschaf van de single in Dieverbrug dat de a-kant in populariteit heeft gewonnen. Ik kies daarom voor 'At The Top Of The Stairs' als Week Spot-kant. Tenslotte... de waarde. Mijn exemplaar heeft een zwaar leven gehad maar draait zonder te blijven hangen of iets dergelijks. Ik zou zeggen 'VG' en dat correspondeert met een exemplaar op Discogs. Eveneens zonder fotohoes en deze mag dertien euro opbrengen. Een 'topper' met fotohoes doet maar liefst veertig euro. Dat is ook het prijsniveau van een originele Amerikaanse Bank-persing. De single is in de loop der jaren meerdere keren uitgebracht door Mojo, Collectables en Outta Sight.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten