Rondje van vijf

Ik heb het de afgelopen week al eens genoemd maar ik heb morgen een klein jubileum. Het is zeven-en-een-half jaar sinds ik gestopt ben met drinken. Dat moet natúúrlijk worden gevierd! Maar hoe? Met een dranksessie? De 'Schijf van 5' is al lang en breed vergeten, maar vandaag ga ik het eenmalig afstoffen. Geen plaatjes in de Schijf, maar... drankjes! Zeven-en-een-half jaar later kijk ik terug op de vijf meest favoriete alcoholische versnaperingen. Morgen wil ik gaan kijken naar de afgelopen jaren maar hoe ik dat ga aankleden, weet ik nog niet. Hangt immers ook af van mijn activiteiten morgen... Nu zeg ik dan vijfmaal proost!

De Louwsma's lusten hun drankje op de tijd, maar we zijn geen complete drankorgels. Een pilsje op woensdag- of zaterdagavond mag en ook wel twee of drie. Er is niemand die dronken wordt in de huiskamer. Heit geniet van zijn beerenburg en moeder blijft vaak 'fris' omdat ze gaat zweten van drank. De verjaardagen zijn uitzonderingen, dan mag overdag ook een drankje, maar verder is het woensdag- of zaterdagavond. Niemand die durft op een 'gewone' vrijdagavond naar bier te vragen. Moeder krijgt nog wel eens bezoek van wat oudere dames en die worden steevast getrakteerd op een advocaatje. En terwijl moeder hen uitlaat, sprint ik naar de glaasjes om het laatste eruit te lepelen. Dit heeft tot gevolg dat ik op nieuwjaarsochtend een advocaatje krijg. Ik heb in begin 2002 nog eens een flesje geprobeerd, maar ben daar al snel mee gestopt. Advocaat is vóór de shandy en dus moet dat drankje wel in dit rondje. Wel met een flinke toef slagroom er bovenop!

Natuurlijk moet er ook bier in het rondje! Hoewel negentig procent van mijn alcohol-inname door de jaren heen bier is geweest, zou ik het voor dit rondje bijna overslaan. De pils heeft me nooit echt geboeid. Het is een manier om lang door te kunnen gaan. Bij sterke drank ben je immers binnen een paar uur teut. En toch is er nu weerzin om bier op te nemen in het rondje. Ik kan enkele biersoorten nog 'proeven', maar trek dan al snel een vies gezicht. En La Chouffe heeft ook meer kapot gemaakt dan dat me lief is geweest en tóch plaats ik dit drankje op vier. Het is het merkwaardige effect dat het Belgische bier heeft: Je wordt eerder 'high' dan dronken, maar ook in die toestand kun je nog lelijke dingen doen. Ik neem een vlug slokje en gooi de rest in de tuin, maar als het moet... dan toch La Chouffe in het rondje!

In Engeland word ik meteen de eerste dag verliefd op een man: John Smith. John Smith is een soort van 'Grutte Pier' en heeft een donker bier naar hem vernoemd. Later ga ik een langdurige relatie aan met een weduwe. Heit is de beerenburg-kenner bij uitstek. Het liefste Sonnema, maar later gaat hij ook wel eens overstag voor een goedkoper merk. Ik heb deze liefde nooit kunnen delen. De smaak van Sonnema staat me tegen. Dan leer ik op een zeker moment Weduwe Joustra kennen, een beerenburg uit Sneek. Nee, ik woon dan reeds in Steenwijk, maar daar heeft praktisch ieder café Weduwe Joustra op de drankenkaart. Ik heb vaak geprobeerd de Weduwe te koppelen aan Hertog Jan, maar dat is geen gelukkig huwelijk geworden. Maar toch... zo'n 'losse' Weduwe moet een smaaksensatie zijn. Net zoiets als een jointje roken terwijl je nuchter bent en blijft. Een gemiste kans want ik ga het niet meer uitproberen...

Hoe zit het dan met de wijn? Een Zuidafrikaans rood slobberwijntje zou eigenlijk wel in het rondje moeten. Thuis drinken we zo nu en dan op zondagmiddag bij de lunch een wijntje en verder is het vaste prik met de kerst. In 1997 begint mijn eerste échte wijnconsumptie. Het is wel 'arty farty' om bij de snackbar schuin tegenover de Popkelder een fles rode wijn te halen en die op een avond burgemeester te maken. In York volgen nog vele liters. In 2001 heb ik een korte opleving, maar schrik dan van het effect dat wijn op me heeft. De laatste alcoholische jaren kan ik me geen wijn meer herinneren. In 2004 doet de port haar intrede. Broer Henk is bij mijn ouders en die hebben port gebruikt voor een maaltijd. Ik mag de fles meenemen naar huis en dat drankje bevalt me goed. Van een fles kun je twee nachten heerlijk snurken! Hoewel ik nog steeds een beetje angstig ben voor voedsel met wijnsaus, verkies ik toch port boven wijn. Ik kan de smaak nog herinneren, het gevoel hoe het spul door de keel glijdt en het warme gevoel dat het brengt. De port komt met stip op twee!

Staat het ultieme drankje op 1? Dat weet ik niet met zekerheid te zeggen. Wél dat ik nog eens ontzettende trek heb gehad in een glaasje in de afgelopen jaren. Een droge winterdag met een aanhoudende vrieskou... dan verlang ik naar een Jägermeister. Ik kan het spul nog steeds 'proeven' en daarbij trek ik dan niet een vies gezicht. Wel voel ik de hoofdpijn die ontstaat want ik drink nooit 'alleen' Jägermeister. En de combinatie met pils is niet echt je-van-het. Dan denk ik terug aan de midden jaren negentig toen ik geregeld Jägermeister dronk bij koffie. Het brengt me terug naar de Solex-tochten naar Tuk en terug naar Jutrijp. Ik wilde niet dronken op dat voertuig zitten, maar een boerenomelet met koffie en Jägermeister in Langelille (halverwege) was toch een aangename traditie. En 'Tante Annie' (de bardame) keek toe dat er niet teveel in ging, want dan ging de fles 'op slot'. Vooruit... schenk er nog eentje in! Met een 'bolletje' bovenop. Ik zal eerbiedig knielen om het eraf te slurpen...

Zegt hij terwijl hij de laatste slok van zijn koffie neemt. Jammer jong, doen we niet meer! ,,Je moet niet nooit zeggen", werd me in 2009 door iemand opgespeld. ,,Met de drank ben ik klaar. Daar komt geen gelegenheid meer van", was mijn antwoord en kan op 2 oktober 2016 gerust stellen dat het ook nóóit meer gaat gebeuren!