Achteraf gezien heb ik spijt want het is een buitengewone dag geweest, maar toch ben ik vandaag niet ver van huis geweest. Ik slaap eerst eens lekker uit en geniet daarna van koffie in de tuin. Natuurlijk wel met de winterjas aan, maar daar ben ik inmiddels aan gewend. Zodra het droog is, begin ik vaak mijn dag buiten met koffie en een rokertje, ook al heb ik flink geminderd in dat laatste. Het is alleen nog verleidelijk om bij het post bezorgen een pakje filtersigaren in de binnenzak te hebben. Kan net genoeg zijn om van de ene wijk naar de andere te fietsen. Bij het sorteren verschilt het met hoeveel rokende collega's ik ben. Thuis damp ik vaak en veel en soms taal ik een halve dag niet naar teer en andere stoffen uit een sigaartje. Door het buiten koffie drinken en wat computerwerk gaat de middag snel voorbij. Ik moet hoognodig even naar de winkel want mijn brood is op en ik verwacht dat ik morgen overdag nog post moet rondbrengen. Dan besluit ik de Pioneer te nemen. Niet om snel bij de winkel te komen (hoewel het dubbel zo snel gaat als op een gewone fiets), maar om de kilometerteller te voorzien van een nieuwe mijlpaal: Vierduizend kilometer. Omdat de foto's van de omgeving niet goed zijn gelukt (té flets), doe ik vanavond andermaal een berichtje over de liefde van dit jaar en eentje die hopelijk nog jaren gaat duren!
De Multicycle is een prachtige fiets! Zeker in vergelijking tot wat ik eerder heb gefietst. Tussen 20 augustus en 4 oktober van het vorige jaar fiets ik duizend kilometers op de Muiticycle. De volgende duizend haal ik ook nog met gemak. Ik geloof dat die nu op 2400 kilometer staat sinds augustus 2015. Buiten de tocht van een paar weken geleden heb ik hem sinds april niet tot nauwelijks gebruikt. Sinds Uffelte is het even gemakkelijker om met de Multicycle naar de Albert Heijn te gaan dan de Pioneer met de dure toptas. De Multicycle zou een grondige renovatie waard zijn, maar sinds de Pioneer hik ik daar tegenop. Het is best hard gegaan. Een half jaar geleden was het nog een heel avontuur om op te stappen. Vaak neemt het drie tot vier pogingen voordat ik op van start kan gaan. Als ik eenmaal fiets en de eerste bocht voorbij ben, is er niks aan de hand. Het centrum van Meppel mijd ik en dat geldt voor alle drukke plekken. Inmiddels maakt het niet meer uit of ik door Zwolle, Meppel of een natuurgebied moet fietsen. Medeweggebruikers zijn niet 'intimiderend' voor mij (in het begin zijn tegemoetkomende terreinwagens en trekkers een 'opdoemend gevaar' waarvan ik onzeker word) en ik voel dat ik de Pioneer helemaal in bedwang heb.
Even lekker anoniem uit fietsen gaat niet met een ligfiets. Je trekt bekijks, of je het nu wilt of niet. Zijn er fans? Ja! Ik tref sowieso erg veel vriendelijke mensen onderweg, alleen wielrenners zijn vaak een beetje bars en dat is niet vreemd. Terwijl zij zich het zweet voor de ogen trappen, kom ik op een gemakje voorbij sjezen. Ik ontdek vooral veel fans onder de jongedames. Ja! Ik had de Pioneer een kwart eeuw geleden moeten hebben? Het zijn de pubermeisjes van een jaar of dertien die het meest 'fan' zijn. Betoverende glimlachen of een 'hoi'. Als ik ze had geturfd? Ik denk maar dat ze zouden willen als ze zo'n 'coole' vader zouden hebben, anders kan ik de vriendelijkheid niet verklaren. Maar ja, als ik hun vader was dan fietsten ze er niet zo bij, dus laten we het maar bij een glimlach en 'hoi' houden.
2016 staat nu al in het teken van Uffelte en de Pioneer. Ik verwacht over twee maanden een top tien, of iets dergelijks, van fietstochten te doen want ieder van de vierduizend kilometers is memorabel geweest. Toch is er geen taart of andere verwennerij voor de Pioneer, morgenavond staat ze gewoon op 4025 kilometer want zo gaan die dingen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten