Singles round-up: oktober 4

Het derde van vijf delen 'Singles round-up' over de partij die ik zondag in Zwolle heb gekocht. Ik had her en der iets gelukkiger kunnen zijn met het 'gokken' ten opzichte van de singles van vorig jaar, maar over het algemeen ben ik best tevreden. We komen immers nog een paar 'grote' titels tegen in de komende afleveringen en een paar waarvan ik niet had durven dromen en zeker niet voor die prijs. Ik begin vandaag bij de L en eindig bij de eerste van de P.

* Barbara Lewis- Baby I'm Yours (België, Atlantic, 1965)
Natuurlijk, heel zeldzaam zijn ze niet. Integendeel: Zowel 'Baby I'm Yours' als 'Hello Stranger' zijn grote hits geweest voor Barbara Lewis, maar op een gekke manier heb ik ze nog steeds niet in de bakken staan. Terwijl ik toch alles lust dat Lewis op de band heeft gezet. Ik denk dat de platen steeds een beetje té kostbaar zijn. Dan prijs ik me gelukkig met dit exemplaar van vijftig cent, hoewel... het ding is dan ook volledig 'gaar'. Misschien ooit toch nog maar eens een 'upgrade' doen, de matige staat brengt de plaat voorlopig in de reserve-Blauwe Bak.

* Mark Lindsay- Miss America (Duitsland, CBS, 1970)
In 'The Vinyl Countdown' trek ik de vergelijking met Roger Daltrey en die gedachte bevalt me steeds beter. Nee, artistiek zijn Daltrey en Lindsay niet te vergelijken. Daltrey maakt solistisch echter beduidend 'softe' nummers in vergelijking tot zijn werk met The Who en dat is waar de overeenkomst met Lindsay ontstaat. Die 'beukt' in het dagelijkse leven in Paul Revere & The Raiders, maar ontpopt zich als een 'crooner' wanneer hij het solo-pad verkiest. In april heb ik 'Mamacita' moeten weggooien en ook 'Silver Bird' is er slecht aan toe. Het is vooral de laatste die ik nog zoek. 'Miss America' past eveneens mooi in het rijtje. Een weinig memorabel nummer als je het mij vraagt en Lindsay doet me teveel denken aan Engelbert Humperdinck en dergelijk gespuis, maar met zo'n fraai Duits fotohoesje is het een feestje in de jaren zeventig-bak.

* Michael McDonald- Sweet Freedom (Duitsland, MCA, 1986)
Een plaatje dat als geen ander een zonnige kant van de jaren tachtig belicht voor mij. Het brengt me terug naar de zomer in Limburg in 1986 waarbij ik meteen ook weer terug ga naar 2014 en de vraagtekens die ik heb bij het zoeken naar het vakantiehuis. Ik denk dat ik steeds meer ga begrijpen waar het huis heeft gestaan, alleen... zijn ze op die plek flink aan het slopen geweest. Wellicht volgend jaar een ligfietsvakantie in Limburg en dan weer eens kijken? Maar goed, dit vertelt nog niks over de plaat en daar is ook niks over te zeggen. Ik vis hem uit de bak, denk aan 'The Vinyl Countdown' en hop... hij wordt afgerekend. Wat vijftig cent kan doen met een mens?

* McFadden & Whitehead- Ain't No Stoppin' Us Now (UK, Philadelphia, 1979)
Je raakt snel verwend in de digitale wereld. Ik weet niet beter of 'Ain't No Stoppin' Us Now' is acht tot negen minuten, maar nee... het is eveneens als single verschenen met een magere drie-en-een-halve minuut. Een zeer fraaie Engelse persing en bovendien in een nieuwstaat, beter dan dit kon ik hem niet wensen! Ik denk zelfs dat deze in de Blauwe Bak-koffer komt te staan en dat we hem wellicht in december tegenkomen in de Blauwe Bak Top 100.

* The Merseys- Sorrow (NL, Fontana, 1966)
Nog zo'n plaat in de 'nooit verwacht'-categorie. Natuurlijk is het een grote Engelse hit geweest en heeft de single in drie weken de 23e plek in de Top 40 aangeraakt en uit de lijst verdwenen. Verder denk ik dat de plaat duurder was geweest indien het fotohoesje aanwezig was, maar je hoort mij niet zeuren. Drie euro voor een erg fijne Nederlandse persing in een Odeon-hoesje. Bovendien heeft het nummer een extra lading gekregen voor mij omdat dit de eerste plaat is die ik in mijn eerbetoon aan David Bowie heb gedraaid. Bowie neemt 'Sorrow' op voor zijn 'Pin-Ups'-album in 1973.

* The Motions- Wonderful Impressions (NL, Havoc, 1967)
Wellicht dezelfde categorie als The Merseys: Als de plaat een fotohoes had gehad? Dat heeft die hier niet en dus mag het zowaar voor vijftig cent mee naar Uffelte. Robbie Van Leeuwen heeft de groep verlaten en The Motions duikt een psychedelische periode in waarvan dit 'Wonderful Impressions' een prachtig resultaat is. Barokke pop met lichte psychedelische invloeden en een wauwel-tekst van de bovenste plank: Rudy Bennett en zijn maten begrijpen waar het over gaat in de zomer van 1967.

* The Newbeats- Everything's Alright (UK, DJM, 1964, re: 1976)
Eigenlijk de b-kant van de heruitgave van 'Bread And Butter'. Ik koop in begin 1992 'Everything's Alright' op de originele single maar om een gekke reden kan ik deze niet meer vinden. Omdat ik het nummer toch weer eens wil draaien, ga ik overstag voor deze DJM-heruitgave. Dat biedt wel een afschuwelijke stereo-mix, dus toch blijven speuren naar het origineel. Het zal ongetwijfeld nog eens opduiken vanuit een doos want ik 'mis' meerdere singles.

* The New Inspiration- Rainbow, I Love You (België, Decca, 1970)
De plaat bereikt in 1971 in ons land een 31e plek en is na twee weken Top 40 alweer verdwenen. Verder is dit een 'zwart gat' voor mij. Ik weet sinds jaren dat The New Inspiration een Belgische groep is geweest en ik heb hun 'Judy Please' nog ergens liggen dat ik erg fijn vind. 'Rainbow (I Love You)' is enerzijds palingsound met een lichte rock-inslag en een refreintje dat doet denken aan 'Johnny Remember Me' van John Leyton. Leuk, leuk, leuk!

* David Parton- Isn't She Lovely (UK, Pye, 1976)
Tonny Alberti, de zoon van Willy en de broer van Willeke, waagt zich in 1977 eveneens aan 'Isn't She Lovely'. Zijn versie (als Tony Steward) heb ik nog nimmer gehoord, maar kan me niet voorstellen dat het minder tenenkrommend is dan David Parton's versie. Parton is in 1974 één van de grondleggers van Sweet Sensation en schrijft de hits voor de groep. Als 'Songs In The Key Of Life' in 1976 verschijnt, is 'Isn't She Lovely' meteen een radio-hit maar Motown wil er niet op in spelen. Parton brengt dan maar zijn natuurgetrouwe versie uit. Natuurgetrouw? De zang benadert het origineel aardig goed, maar... de mondharmonica klinkt als een synthesizer. En, zeg nou zelf, wat is 'Isn't She Lovely' zonder mondharmonica? Juist, een teleurstelling.