En zo komen we vandaag bij het, voorlopig, laatste deel van de 'Singles round-up'. Ik ben van plan om vanavond dubbel te publiceren, alleen gaat dit niet de Week Spot worden. Daar wil ik nog graag een nachtje over nadenken. Omdat we inmiddels in de tweede helft van de maand zitten, ga ik straks nog een 'Het zilveren goud op 33 toeren' doen met morgen de singles-variant van de maandelijkse rubriek. Nu eerst de laatste negen singles welke ik vorige week zondag heb gekocht op de platenbeurs in De Singel in Zwolle.
* Dusty Springfield- I Close My Eyes And Count To Ten (Duitsland, Philips, 1968)
* Dusty Springfield- The Windmills Of Your Mind (NL, Philips, 1968)
De Singel heeft gezegende grond voor wat betreft Dusty Springfield-aanwinsten. Vorig jaar heb ik met de platenbeurs aldaar 'Island Of Dreams' van The Springfields en 'Nothing Has Been Proved' gekocht, ditmaal kan ik mijn lol niet op met deze twee singles van Dusty. 'I Close My Eyes' heb ik reeds als Engelse persing, mijn tweede exemplaar sinds 1992, en kan met originele Engelse Philips-hoesje nog jaren mee. Deze Duitse is met de fotohoes en lijkt eveneens de meest gangbare in Nederland. Het vinyl scheelt niet alles maar toch zal ik vooral de Engelse blijven draaien. 'The Windmills Of Your Mind' komt in een neutrale hoes. Ik zal het heel voorzichtig zeggen, maar ik ben niet erg kapot van Dusty's versie van 'Windmills'. De twee singles zijn dan vooral ook vanwege de liefhebberij van het werk van Dusty. Volgend jaar wellicht een 'upgrade' voor 'Goin' Back'?
* Sugar & The Lollipops- Dancing Dynamo (NL, CNR, 1981)
Bij Redbone ben ik nu eindelijk eens 'gelukkig', maar dan gaat het bij een andere single mis. Toevallig ook nog eens een 'Maggie', maar dan de plaat van Fay Lovsky. Bij thuiskomst ontdek ik dat niet Fay in het hoesje zit maar Sugar & The Lollipops. Daar heb ik eigenlijk geen associatie bij anders dan dat het 'reut' is en... wat een verrassing! 'Dancing Dynamo' is niet het soort Doris D. & The Pins of Babe waarvoor ik het heb uitgescholden. Ook weer geen Fay Lovsky, maar zeker geen beroerde plaat. Ik ken ze véél minder...
* Gene Thomas- My Baby's In Love With Another Guy (US, San, 1966)
Bij bepaalde platen, denk aan Gene Hood, weet je dat je op het verkeerde spoor zit, maar dan is het gewoon de nieuwsgierigheid die rest. Niet alleen naar de muziek, maar ook naar de achtergrond van de plaat. Helaas: Gene Thomas is geen Blauwe Bak-aanwinst zoals ik stiekem een heel klein beetje heb gehoopt. Het is een beetje doorsnee Amerikaanse pop uit de midden jaren zestig op een label uit Texas. Niet bepaald de enige single voor Thomas maar als ze net zo 'leuk' zijn als deze, dan laat ik die met alle liefde aan de overkant van de grote plas.
* Sarah Vaughan- Fool On The Hill (US, Atlantic, 1981)
Sarah Vaughan kan weinig slecht bij me doen, maar ik verwacht aanvankelijk met opnames uit de jaren zestig van doen te hebben. Ik heb nooit geweten dat de populaire zangeres uit de jaren veertig en vijftig nog altijd actief was in 1981. En al helemaal niet dat ze zich met zulke 'hippe' muziek bezig hield. Qua eerbetoon aan The Beatles is ze meer dan een decennium te laat maar de wijze waarop ze het aanpakt, is op zijn minst eigenzinnig. Ze bedient zich van hedendaagse producenten en dat levert een eigentijds geluid op. 'Fool On The Hill' is 'anders' ten opzichte van het origineel maar leunt nog aardig tegen de jazz. Op de b-kant gaat ze aan de haal met 'Get Back' en dat wordt een gelikt disco-feestje zonder dat ze het nummer kwaad aandoet. Het maakt de plaat interessant genoeg voor de Blauwe Bak-koffers. Over de Blauwe Bak gesproken: Ik heb vorige week een paar 'ruil-acties' ondernomen tussen de koffers en de reserve-Blauwe Bakken. Een aantal uit de reserve verdienden inmiddels hun plekje in de koffer en daarbij zijn een paar typische Northern-dingen 'gesneuveld'. De koffers ademen alweer meer waar ik me tegenwoordig mee bezig houdt.
* The Whatnauts- What's Left To Give (US, Stang, 1970)
Op het hoesje staat 25 cent gekalkt, ik mag het voor vijftig hebben. De single is zwaar gehavend en desondanks waag ik me eraan het te draaien in 'The Vinyl Countdown'. 'What's Left To Give' is prachtige 'sweet soul', precies het geluid waar ik voortdurend naar op zoek ben. Toch is het ontzettend jammer van de slechte staat, maar... weet je wat? Als ik de plaat voor vijf of tien dollar 'beter' kan krijgen...? Lieve mensen: Dat valt vies tegen! 'What's Left To Give' is een aantal malen verkocht op Discogs en doet een slordige dertig dollar, maar... we hebben het dan over de eenzijdig bespeelbare demo. De 'issue', zoals ik hem heb, wordt door Craig Moerer aangeboden. Evenmin in een goede staat mag deze honderd dollar kosten. De exemplaren op Youtube klinken net zo verrot als de mijne en dus... heb ik hier hét koopje van het jaar! De reden van de hoge prijs voor de 'issue' zal hem vast liggen aan de meer 'Northern'-flip, maar ik smelt helemaal bij 'What's Left To Give'. Deze staat dus in de Blauwe Bak-koffer.
* Nancy Wilson- Can't Take My Eyes Off You (US, Capitol, 1969)
Nancy Wilson wordt geroemd om haar veelzijdigheid. Het is een 'allround' zangeres welke op ieder gebied schittert. Maar ja, dat maakt het aan de buitenkant erg lastig. Ze heeft een paar hele leuke soul-plaatjes gemaakt, waaronder 'Peace Of Mind', maar doet eveneens aan 'crooning', country en Greetje Kauffeld-achtige uitspattingen. Daar reken ik de laatste eveneens onder. Het succes van Frankie Valli (en later voor onder andere Boys Town Gang) wordt op een nogal saaie manier vertolkt. Let wel: Het is kwaliteit, maar zeker niet aardig genoeg voor de reserve-Blauwe Bak. Ik ga dus maar snel verder. Het kostte per slot van rekening maar vijftig cent en je kan niet alles hebben.
* Robert Wyatt- I'm A Believer (UK, Virgin, 1974)
Radio-collega Lee is een groot fan van Robert Wyatt en heeft me verder laten verdiepen in een man welke ik alleen van naam en 'handicap' ken. Wyatt is een van de mede-oprichters van Soft Machine en raakt rond 1974 aan de rolstoel gekluisterd. Intussen blijft hij onverdroten platen opnemen waaronder een paar opvallende covers. Neem bijvoorbeeld dit liedje van Neil Diamond dat vooral bekend is van The Monkees. Wyatt trekt 'I'm A Believer' uit zijn bubblegum-verband en maakt er iets van dat compleet nieuw is. Tevens één van de eerste singles op Virgin buiten stijlgenoot Mike Oldfield om. Leuke plaat van een interessante artiest welke beslist nog eens een bericht op Soul-xotica verdient!
* Pete Wylie- Sinful! (Duitsland, Virgin, 1986)
Zelf zeg ik 'Wah!' als ik hem uit de bak haal, maar twijfel even later. Ach, het is wel goed, de plaat hoeft maar vijftig cent te kosten. Ik heb nog geen huiswerk gedaan als ik 'Sinful!' draai in 'The Vinyl Countdown' en dan zegt Lee 'Wah!'. Dus wel... Pete Wylie is de stuwende kracht achter de eigenzinnige band Wah! en is dertig jaar na deze single onder eigen naam nog immer actief. Dezelfde Lee gaat hem volgende maand in actie zien. 'Sinful!' is een zwart gat voor mij, maar warempel... dit is écht een leuk plaatje. Toch kan ik me niet heugen dat ik hem in 1986 heb gehoord. Ik moest natuurlijk ook naar school op de Vara-dinsdag of wellicht dat dit juist een VPRO-plaat is geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten