Ik ben gisteravond druk geweest met de lijst die ik vanaf vanavond hanteer in 'The Vinyl Countdown'. Alle 'algemene' singles-aankopen, inclusief dubbele exemplaren, van 2016 tot nu toe in alfabetische volgorde van de titel. Ik heb begin dit jaar ook een dergelijke serie gedaan en dit levert zeer afwisselende lijsten op. Ik heb vanavond de titels met de 'A' besloten en daarmee de eerste 25 van ruim 360 titels. Eerst ga ik de serie 'zo nu en dan' doen, ik verwacht dat het vanaf eind november iedere 'Vinyl Countdown' gaat beslaan. Het betekent wel dat ik weer een bericht achter op schema lig. Werk aan de winkel! Ik weet niet of ik vanavond aan de tweede keer publiceren toekom. Voor morgen heb ik sowieso een '(Kn)uffelt(j)e' in gedachten en verder ga ik een sprong van vijf jaar terug in de tijd doen. Precies vijf jaar geleden sta ik namelijk te dansen op het soul-feest in Keulen. Nu dan toch eerst een aflevering van 'Raddraaien', vandaag met de single 'The Last Minute' van organist Jimmy McGriff (1963)
De single 'One Of Mine' heeft de kaartenbak gehaald, die heb ik dus in 1993 gekocht. Wanneer deze 'One Last Minute' in mijn collectie is komen wonen? Ergens in de midden jaren negentig want het is in 1997 dat ik 'ontdek' dat ik twee singles van Jimmy McGriff heb. Waar ik deze vandaan heb getrokken, moet ik jullie schuldig blijven. Helaas heb ik de singles niet met de aantrekkelijke fotohoesjes en zijn ze beide vrij zwaar mishandeld. Toch meen ik ze rond 2006 nog wel eens te hebben gedraaid bij optredens in De Buze. Dat is namelijk ook de tijd dat ik me even diep interesseer voor de muziek van Jimmy Smith. Vooral in de jaren vijftig en zestig is het wereldje van de jazzorganisten erg klein en daarom komen we Smith eveneens tegen in het verhaal van McGriff.
James Harrell McGriff komt op 3 april 1936 ter wereld in Germantown in de staat Pennsylvania. Op vijfjarige leeftijd speelt hij reeds piano en tijdens zijn tienerjaren leert hij eveneens saxofoon, bas, vibrafoon en drums te bespelen. Als zijn zus trouwt, heeft deze Richard 'Groove' Holmes uitgenodigd voor het feest en hij is de sleutel van McGriff naar het orgel. McGriff krijgt lessen van Holmes en samen zullen ze in de jaren zeventig platen opnemen. Voordat hij professioneel muzikant wordt, schopt hij het nog aardig ver. Hij zit in het leger ten tijde van de Koreaanse oorlog en via de militaire politie komt hij bij het politiekorps van Philadelphia. De muziek blijft trekken en twee jaar later zegt hij het politiewerk op om zich helemaal te richten op het spelen. In 1956 koopt hij zijn eerste Hammond B3-orgel en studeert zes maanden om het instrument van haver tot gort te kennen. Hij repeteert onder andere met Milt Buckner en Jimmy Smith. In de vroege jaren zestig start McGriff zijn eigen combo en begeleidt daarmee vooral artiesten die een bezoek brengen aan Philadelphia. Denk dan aan namen als Arthur Prysock, Don Gardner en Carmen McRae. In 1961 krijgt hij de kans om een instrumentale bewerking op te nemen van Ray Charles' 'I Got A Woman' en dat resulteert in een eerste hit. McGriff zal nog een paar Amerikaanse hitsingles hebben. In Nederland verschijnen de platen op Funckler en dat heeft in 1963 reeds de gewoonte om platen uit te brengen met fotohoesjes. Toch is het geluid van McGriff té progressief voor de Nederlandse hitlijsten. McGriff's platen, evenals die van Jimmy Smith, zijn uiterst 'groovy' en dat maakt het voor mij interessant om in de bakken te hebben.
In de late jaren zestig heeft McGriff zijn laatste hits en is dan al het territorium van de funk binnen geslopen. Als in 1975 de disco haar intrede doet, is McGriff nog altijd van de partij en neemt een aantal revolutionaire elpees op. De man blijft tot diep in de jaren negentig actief maar loopt in de nieuwe eeuw ms op. Daaraan bezwijkt hij op 24 mei 2008. De invloedrijke jazz-organist is 72 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten