Singles round-up: oktober 5

De marathon van het afgelopen weekend is ten einde en nu heb ik weer volop tijd voor Soul-xotica. Goed dat ik vooruit heb gewerkt want met twee dagen dubbel publiceren, zit ik weer helemaal op schema. Omdat ik niet een volledig bericht kan schrijven over het weekend doe ik het even in deze inleiding naar de vijfde 'Singles round-up' van deze maand. We zijn vrijdagavond om negen uur (onze tijd) begonnen en ik had in de eerste nacht de 'graveyard shift' van vijf tot zeven. Ik heb dit 'gevierd' met twee uren door artiesten die ons zijn ontvallen in de afgelopen 36 jaar. Sinds 1980 zodat ik ook Tim Hardin, John Lennon en onze Specialized-artiest Bob Marley kon draaien. Zaterdagavond heb ik van elf tot drie gedraaid en opnieuw zondagmiddag tussen vijf en zeven. De 'Swedish Chef'-versie van 'The Snake' van Al Wilson moet ik nog opnemen en zal ik komende zaterdag uitvoeren in 'The Vinyl Countdown'. De opbrengst van het weekend: 600 pond en opnieuw buikpijn van het lachen! Dan vervolg ik nu de 'Singles round-up' waar ik ben blijven steken bij de P.

* The Peppers- Pepper Box (UK, Spark, 1973)
Hoezo oorwurm? Het jaar 1973 is in zekere zin het jaar dat volgt op 'Popcorn' en 'Son Of My Father' van Chicory Tip. Het is het jaar dat de Moog-synthesizer gemeengoed wordt op de hitparade met schokkende instrumentale nummers als 'Coconut' van Electronic System, de opvolgers van 'Popcorn' en dit hemeltergende 'Pepper Box' van The Peppers. Leuk om deze toch eens te hebben op de Engelse Spark, maar verder vooral voor decoratie in de jaren zeventig-bak.

* ? & The Mysterians- 96 Tears (NL, Cameo Parkway, 1966)
De handelaar in kwestie is niet bepaald 'duur' met zijn meeste platen. Zelfs 'Janosh' van The Hunters met fotohoes is 'slechts' vijftien euro en ik twijfel zelfs even bij deze single. Dan vind ik deze in de drie euro-bak en alles is vergeten. Hoewel het vinyl goed oogt, klinkt die desondanks toch een beetje gruizig, maar dat geeft de garagerock-klassieker alleen maar meer charme. Echt een volslagen verrassing waar ik nooit op had gerekend hoewel Peter van www.singlehoesjes.nl blijkbaar eveneens minder dan vijf euro voor deze single heeft betaald. Misschien zelfs wel minder dan vijf gulden? Ik denk dat een plaat met deze prijs anno 2016 zeker een unicum mag heten?

* Redbone- Maggie (NL, Epic, 1971)
In het verleden ben ik niet erg gelukkig geweest met deze single. Het is één van de weinige Redbone-singles die nog ontbreekt. In 2010 meen ik een exemplaar te hebben gevangen, maar blijkt 'Niji Trance' in het fotohoesje te zitten. En die heb ik al! Vandaag heb ik wel geluk hoewel ik 'Maggie' zeker niet tot de hoogtepunten in het repertoire van Redbone reken. Weer een stapje dichterbij de volledige singles-collectie van Redbone, dat wel.

* Cliff Richard- Nur Mit Dir (NL, Columbia, 1964)
Ik heb tweemaal een fetish. We hebben het dan uitsluitend over muziek natuurlijk, want daar gaat Soul-xotica over! Eentje is Sir Cliff, de andere is Sir Cliff in het Duits. Ik heb van hem al 'Ein Sonntag Mit Marie' dat een vertaling is van 'The Day I Met Marie'. 'Nur Mit Dir' heeft het zelfs geschopt tot een Nederlandse release. 'Nur Mit Dir' is een vrije vertaling van 'On The Beach'. Daar wordt Cliff bijgestaan door The Shadows, dit klinkt toch echt als een Duitse begeleidingsband. Het is vooral voor de 'novelty', maar dat hadden jullie vast al begrepen. Wat? Ja, vorig jaar heb ik ook al drie singles van hem gekocht. Ik lijk wel een fan?

* Roger- I Want To Be Your Man (Duitsland, Reprise, 1987)
Een beetje een 'zwart gat' deze van Roger en ik koop hem op de gok. Het blijkt nóg minder interessant als dat ik had gedacht.

* Samantha Sang- Emotions (UK, Private Stock, 1977)
Ik heb sowieso een zwak voor Engelse persingen en dat ik deze van Samantha Sang in deze uitdossing vind, is mooi meegenomen. De plaat klinkt loepzuiver en zit nog niet in de collectie. De liefde voor de Bee Gees hoef ik niet meer uit te leggen na zes jaar Soul-xotica en jullie zullen begrijpen dat ik erg in mijn nopjes ben met 'Emotions'.

* Peter Sarstedt- Frozen Orange Juice (NL, United Artists, 1969)
'Where Do You Go To My Lovely' is een grote Europese hit, maar doet niets in Engeland. Vreemd, omdat Peter Sarstedt vooral een Engelse zanger is. Daar gooit 'Frozen Orange Juice' hoge ogen, maar dat is bij ons weer een flop. Vrij uitzonderlijk om deze single als Nederlandse persing tegen te komen. De handelaar heeft eveneens 'Go North' van Richard Barnes in de Nederlandse persing met fotohoes, maar die laat ik liggen. Bij Barnes is het net zo... 'Go North' is alleen een Engelse hit en 'Take To The Mountains' alleen een hit bij ons. 'Frozen Orange Juice' is minder dramatisch dan 'Where Do You Go To My Lovely', maar ook niet heel bijzonder. Gewoon aardig om te hebben.

* P.F. Sloan- Sins Of The Family (US, Dunhill, 1965)
De man is ons recent ontvallen en ik weet tot een paar weken geleden niet beter dan dat P.F. Sloan een songschrijver is. Zijn bekendste werk getuigt daarvan: 'Eve Of Destruction' van Barry McGuire en 'Let Me Be' van The Turtles. Toch heeft Sloan zelf ook een flink aantal platen op zijn naam staan en 'Sins Of The Family' is daarvan één van de vroegste singles. Eenzelfde laken een pak als 'Eve Of Destruction': Muzikaal wordt de Amerikaanse folkrock uitgevonden en daarover een tekst welke zéér 1965 is in haar observatie.

De volgende 'Singles round-up' begint met een artiest waarvan ik twee singles heb gekocht en dus besluit ik hierbij de vijfde 'Singles round-up'. Morgen verder met het laatste deel en de Week Spot.