Mijn damp-vloeistof is vanmiddag op de mat gevallen, maar daarmee had ik geen plannen om een bericht te schrijven. De singles uit Chicago dan? De postbode is vanmiddag aan de deur geweest en ik kan morgenmiddag het pakketje ophalen bij het plaatselijke postkantoor. Omdat de nieuwste van The Valdons naar alle verwachting vrijdag of zaterdag arriveert, denk ik dat ik vrijdag of zaterdag de beloofde 'Singles round-up' ga brengen. Tot slot kan ik nog mededelen dat mijn oude fiets is 'verdwenen'. Ik ben vanavond langs 'plaats delict' gefietst en hij staat niet meer op de plek waar ik hem heb geparkeerd. Ik hoop dat de nieuwe eigenaar veel plezier gaat beleven aan de fiets of de onderdelen, inmiddels zou ik niet meer terug willen. De Multicycle is een lot uit de loterij! Hoewel de 'Singles round-up' nog even op zich laat wachten, ben ik vandaag desondanks in een Blauwe Bak-bui. De Raddraaier van vandaag mag de 45e single zijn uit de tweede rij van de tweede Blauwe Bak-koffer. Dat is 'Floy Joy' van The Supremes, maar die is in januari Week Spot geweest en bovendien heb ik alles al over het weekend in Radlett/Watford geschreven. De 90e single is eentje die ik hoognodig eens moest behandelen en dat gaat vanavond gebeuren: 'Law Of The Land' van The Undisputed Truth (1973).
Het is aannemelijk dat Berry Gordy, twaalf jaar na de stichting van Tamla, zijn eerste grijze haren kan tellen. Het ontstaan van het label is niet geheel zonder problemen verlopen, het daaropvolgende decennium groeien de bomen tot in de hemel. Holland-Dozier-Holland zorgen voor een rits successen en The Supremes, The Four Tops en Marvin Gaye zijn niet uit de hitlijsten weg te denken. Dat soms een plaat verschijnt die het niet zo goed doet als verwacht, dan is dat een zaak voor de verzekering. In 1970 zijn de zaken omgedraaid voor Motown. Holland-Dozier-Holland heeft de benen genomen. Stevie Wonder wordt volwassen en eist opeens 'creatieve vrijheid' en verandering in de uitbetaling van royalties. Het platen kopend publiek heeft laten merken 'iets anders' te willen dan dat Motown in de voorgaande jaren heeft geproduceerd. Tijden veranderen en in 1970 zit Motown in een lastig parket. Marvin Gaye zeurt Gordy de kop gek over een album met liedjes over bewustwording, terwijl Gordy hem het liefste een licht-erotische plaat laat opnemen. Gordy zal Gaye uiteindelijk toestemming geven en dankzij deze stap hebben we tegenwoordig 'What's Going On?'. Dan is er tenslotte nog Norman Whitfield, producer en arrangeur van The Temptations, die de 'psychedelic soul' wil uitventen. Ook hij krijgt toestemming en formeert daarop een trio: The Undisputed Truth.
Joe Harris heeft tot voordien gezongen bij The Fabulous Peps en Billie Rae Calvin en Brenda Joyce Evans komen uit het groepje The Delicates. Zij zijn uitverkoren om The Undisputed Truth te vertegenwoordigen: Een groepje waarbij Norman alle troeven mag in zetten om de 'psychedelic soul' handen en voeten te geven. In 1971 verschijnt op het Gordy-label, waar ook The Temptations hun platen op uit brengen in Amerika, het album 'The Undisputed Truth' met daarop uitvoeringen van 'evergreens' als 'California Soul', 'I Heard It Through The Grapevine' en 'Like A Rolling Stone'. The Undisputed Truth vertolkt een liedje dat eveneens een succes is voor The Temptations: 'Ball Of Confusion'. Vanaf dat moment zal de loopbaan van The Undisputed Truth parallel lopen aan die van The Temptations. Joe Harris en de dames Calvin en Evans brengen in 1972 als eerste 'Papa Was A Rollin' Stone' uit als single. Motown mag in 1971 een kleine crisis hebben overleefd als blijkt dat 'What's Going On?' goed is voor goud en het voortzetten van Wonder's contract het label geen windeieren heeft gelegd, omstreeks 1975 is het opnieuw problematisch in Detroit. Nu is het met name de film-tak dat voor rode cijfers zorgt, 'The Lady Sings The Blues' heeft niet de gedroomde opbrengst gehad. In dat tumult verlaat Norman Whitfield het schip en start zijn eigen Whitfield-maatschappij.
De dames stappen als eerste op en Joe Harris volgt niet veel later. The Undisputed Truth is niet voor niets het geesteskind van Whitfield en dus leeft de naam voort in een nieuwe bezetting. Virginia McDonald, Tyrone 'Big Ty' Douglas, Tyrone 'Lil Ty' Barkley, Calvin 'Doc' Stephenson en Taka Boom zijn de nieuwe gezichten van The Undisputed Truth. Harris, Calvin en Evans hebben al een ongebruikelijke presentatie met torenhoge afro's en witte make-up, de nieuwe bezetting gaat richting Funkadelic-proporties. In 1977 bereikt 'You + Me = Love' de Engelse hitparade, maar de voortzetting van The Undisputed Truth is weinig succesvol. Zangeres op dat nummer is Taka Boom, het jonge zusje van Chaka Khan. Whitfield boert stukken beter met Rose Royce, voormalig Undisputed Truth-lid Billie Rae Calvin schrijft 'Wishing On A Star'.
Nederland heeft weer eens een streepje voor met 'Law Of The Land'. De single bereikt een bescheiden 34e plek op onze Top 40 in 1973, maar dat is heel wat beter dan in andere landen. In Amerika doet het slechts nummer veertig op de R&B en bereikt het niet de Billboard Hot 100. 'Smiling Faces Sometimes' is de grootste hit voor de groep in Amerika.
Waar en wanneer? De zaterdagochtend vóór Stonehenge in 2007. De vorige avond ben ik met Willemijn aan 'de tetter' geweest en spreken we af samen naar België te gaan. De volgende ochtend arriveer ik op het Stonehenge-terrein met een knallende kater. Ik verzamel mijn t-shirt en andere bescheiden voor mijn vrijwilligers-dienst voor die middag en avond en ga de stad in. Er is een café dat al heel vroeg opent en ik wil hier door middel van een paar biertjes een einde maken aan de koppijn. Omdat ik even tijd heb te doden, kijk ik even bij De Gouden Kikker en neem een paar singles mee. Twee van Curtis Mayfield en een paar van James Brown. maar ook dit fraaie exemplaar van 'Law Of The Land'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten