,,Het maakt de plaat zélf niet veel interessanter, maar het verhaal is de vijftig cent dubbel en dwars waard!". Zo besluit ik op 28 augustus van het vorige jaar het verhaaltje bij de single in de derde 'Singles round-up' van die maand. De dames en heren kappers hebben besloten dat ik de achtste single uit de dertiende jaren zeventig-bak bij de horens mag vatten, maar dat is 'Sympathy' van Steve Rowland & The Family Dogg en die heb ik al eens gehad. De 16e uit dezelfde bak is 'Here We Go Round' van Lee Roy (1975) en dat neemt me meteen terug naar de laatste dag van mijn vakantie in Limburg. Het was, achteraf gezien, erg verstandig geweest om maandagavond (toen ik het plan opvatte) terug te fietsen naar het station in Maastricht en daar de fiets te stallen om vervolgens met de bus naar Hoogcruts te gaan. Alhoewel? Ik weet niet wat ik de dinsdag had moeten doen, want het heeft die dag ook voortdurend geregend. Nu ben ik dinsdagmorgen opnieuw naar Maastricht gefietst en een paar kilometer voor het station loopt het ketting eraf. 's Middags wil ik compensatie voor het barre weer en ga op strooptocht door Maastricht voor singles. En op deze manier ga ik met een flinke partij singles naar huis en daarmee klaart ook mijn herinnering aan de laatste dag Limburg flink op.
Als ik hoor dat de singles bij een Maastrichtse platendealer vijftig cent per stuk zijn, 'mag' opeens van alles. Ik probeer aan een rond bedrag te komen en daarvoor mag ook deze 'Here We Go Round' van Lee Roy mee. Op het eerste gezicht lijkt het niks, gewoon weer zo'n Franse single met een 'originele Amerikaanse versie'. Ja, het zal wel, daar heb ik bakken vol van. Toch heb ik geen seconde spijt gehad van de aankoop. Het duurt wel even voor dat het kwartje valt wat de melodie aan gaat. Dat klinkt zó bekend, maar wat is het? Het blijkt 'Quiero' van Julio Iglesias te zijn, maar het wordt me niet duidelijk wie het 'origineel' heeft van de twee.
Leroy Gómez wordt geboren in Wareham in Massachusetts en richt zijn eerste band op als hij veertien is. Kort daarop sluit hij zich aan bij Tavares. Tavares is een groep van zingende broers dat al sinds 1959 actief is. Als Chubby & The Turnpikes heeft het in 1967 en 1968 een paar lokale hits, waarvan 'I Know The Inside Story' (1967) al een tijdje hoog op mijn verlanglijst staat. Omstreeks 1971 verandert het de naam tot Tavares, de achternaam van Ralph, Pooch, Chubby, Butch en Tiny, ook al zijn dat de podium-namen van de heren. In 1973 scoort de groep voor het eerst met 'She's Gone', het nummer van Daryl Hall en John Oates. In welk stadium Gómez is betrokken, is mij niet bekend. Gómez bespeelt namelijk ook de saxofoon en is lid van de begeleidingsgroep. Joey Kramer is in de jaren 1969-70 bijvoorbeeld de drummer van het gezelschap en hij zal kort daarna overstappen naar Aerosmith. Wel gaat Gómez op een Europese tournee van Tavares voordat de heren groots zullen doorbreken op het continent. In Parijs ontmoet hij Elton John die dan net voorbereidingen treft voor de opnames van zijn elpee 'Goodbye Yellow Brick Road'. Gómez is op dat album te horen als de saxofonist. Ondertussen verlaat hij Tavares en blijft in Europa hangen. Hij start een loopbaan als sessie-muzikant in Parijs en wordt dan benaderd door de heren Nicolas Skorsky en Jean Manuel De Scarano. Het duo heeft een eigen platenmaatschappij opgezet en wil artiesten produceren die hun liedjes opnemen. Hieruit ontstaat het Santa Esmeralda-project.
De eerste hit is geen compositie van de heren Skorsky en De Scarano, maar een uitvoering van het jaren zestig-nummer 'Don't Let Me Be Misunderstood'. Het wordt aanvankelijk uitgegeven op het Fauves Puma-label van het duo, maar als het een grote hit in de discotheken dreigt te worden, komt Casablanca eraan te pas om de plaat te distribueren. In Amerika bereikt het de hoogste plek in de Disco-lijst en nummer vijftien in de reguliere Billboard. The Animals heeft in 1965 dezelfde plek behaald met 'Don't Let Me Be Misunderstood'. In 1978 scoort Santa Esmeralda andermaal met een oude Animals-hit: 'House Of The Rising Sun'. Dan is Leroy echter al uit de groep gestapt en is vervangen door Jimmy Goings. Deze blijft tot het einde, in 1983, bij de groep. Leroy richt in 2002 weer een Santa Esmeralda op en toert daarmee tot op de dag van heden. 'Misunderstood' heeft een nieuwe impuls gekregen doordat het op de soundtrack staat van 'Kill Bill' en daarmee zit Gómez in een zelfde positie als onze George Baker.
Hoewel Santa Esmeralda aanvankelijk een pure studio-groep is, wil Gómez niets liever dan de wereld rond. Zo formeert hij een circus aan zangeressen en danseressen en eentje van hen gaat onder de naam Tequila. Zij zal de latere mevrouw Gómez worden. Over 'Here We Go Round' is verder helemaal geen informatie te vinden en omdat ik steeds meer ga verlangen naar mijn bedje...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten