Met tien 'nieuwe' singles in de koffers moest ik geen last hebben van gebrek aan inspiratie? Welnu, er zitten potentiële Week Spot-kandidaten tussen de gospel-platen, maar ja... daar is helemaal niks over te vinden. Ik heb zojuist een vruchteloze zoektocht gedaan naar The Valentine Sisters en kom alleen uit bij veilingen en advertenties, maar niemand die meer weet over dit groepje en de plaat. In enkele andere gevallen, zoals The Majestic Arrows, ben ik er nog niet over uit welke kant ik Week Spot ga maken. In de tijd van Barbara & Brenda ben ik nog niet zó bezig met de Week Spot als dat ik nu doe en daarvan heb ik destijds alle drie singles als Week Spot gehad. Sindsdien probeer ik dat te ontwijken, soms gevolgd door spijt. Neem nu het geval van Marlena Shaw. Natuurlijk smaakt 'California Soul' nog altijd even goed als toen ik hem Week Spot heb gemaakt, maar dan komt 'I'm Satisfied' in mijn leven. Maar ja... we hebben Marlena immers al gehad als Week Spot en dus 'kan' het niet. Op dit moment is 'Mercy Mercy Mercy' van Marlena Shaw (1967) een van de meest gedraaide platen in huize Louwsma en omdat de tweede single van The Valdons ook Week Spot hoort te zijn, besluit ik de 'regel' te schrappen. Bovendien hoeft dit bericht niet heel expliciet over Marlena Shaw te gaan, de plaat zélf heeft geschiedenis genoeg?
Ik heb zelf het bericht ook even erbij gepakt. Dinsdag 27 mei 2014 heb ik Marlena Shaw te gast als de Week Spot. De potentiële Week Spot die ik noem in de inleiding is 'Always & Forever' van Brenda & The Tabulations en die zal even later de eretitel krijgen. In de rest van dat verhaal doe ik mijn best om het volledige verhaal van Marlena Shaw uit de doeken te doen. Een biografie over de artieste in dit bericht zou een herhalingsoefening worden en dat doe ik niet. Marlena komt uit de jazz, maar probeert in de tweede helft van de jaren zestig wat rhythm & blues-invloeden in haar muziek te krijgen. Niet zonder succes, hoewel ze zelf omstreeks 1970 weer pure jazz wil maken. In die paar jaar heeft ze een aantal 'definitieve' versies opgenomen en wellicht geldt dat ook voor 'Mercy Mercy Mercy'. Geschreven door Joe Zawinul en...? Wie zijn die Levy's in hemelsnaam?
Gisteren zijn hij 83 jaar zijn geworden, maar hij is ons op 11 september 2007 op 75-jarige leeftijd ontvallen: Josef Erich Zawinul. Hij wordt geboren in Wenen, zijn grootouders brengen zigeunerbloed in zijn aderen. Hij volgt een opleiding aan het conservatorium in Wenen en speelt met enkele studio-orkesten. In 1959 gaat hij studeren aan Berklee in Boston en zal blijven hangen in Amerika. Hij treedt toe tot de band van Maynard Ferguson waar hij Wayne Shorter ontmoet, maar beide heren worden kort na elkaar uit de band gezet. Gedurende de jaren 1959 tot en met 1961 begeleidt Zawinul zangeres Dinah Washington. In dat laatste jaar treedt hij toe als toetsenist in het kwintet van saxofonist Julian 'Cannonball' Adderley en hier begint ook de geschiedenis van onze Week Spot. In 1966 brengt Adderley het album 'Mercy Mercy Mercy - Live At The Club' uit. De plaat wordt 'live' ingespeeld in een studio met wat 'gezellige' geluiden er omheen. Zawinul draagt een instrumentaal nummer bij: 'Mercy Mercy Mercy' waarop hij een Wurlitzer-piano gebruikt. Het nummer is al snel een favoriet van de platenmaatschappij en 'Live At The Club' krijgt 'Mercy Mercy Mercy' als extra titel. Het wordt eveneens uitgebracht als single en het bereikt, tot ieders verbazing, de hitparade. Vervolgens is het Johnny 'Guitar' Watson dat 'Mercy Mercy Mercy' van een tekst voorziet en het met Larry Williams op de plaat zet. Hier zijn helaas geen geluidsclips van te vinden. The Buckinghams is de volgende groep die een vocale versie aan het vinyl toe vertrouwen en ik weet niet of dit dezelfde is als van Johnny 'Guitar' Watson. In alle gevallen wordt het toegeschreven aan Joe Zawinul, met uitzondering van de Spaanse persing: Die vermeldt 'G. Levy' en 'V. Levy' in combinatie met Zawinul.
In 1967 wordt 'Mercy Mercy Mercy' opgenomen door The Mauds en deze gebruikt een tekst van Curtis Mayfield. En dat is een hele andere tekst dan die van The Buckinghams. Gail Fisher Levy en Vincent Lopez Levy. Dat zijn de volledige namen die schuil gaan achter de Levy's. Gail heeft enkele dingen geschreven voor Nancy Wilson, Vincent schrijft 'Make Him Your Own' voor Jean DuShon, een artieste die we binnenkort in deze rubriek treffen. Hoewel hun namen op de Spaanse persing van 'Mercy Mercy Mercy' van The Buckinghams staat vermeld, vermoed ik dat de Levy's meer van doen hebben met de zogenaamde Curtis Mayfield-tekst. Overige persingen van de Buckinghams-single vermelden Joe Zawinul en niemand anders. Ergens lees ik dat Curtis' tekst de 'standard' zal worden voor menig jazz-zanger(es) en dat is in dit geval de uitvoering zoals The Mauds het heeft opgenomen en ook Marlena Shaw. Haar single vermeldt de beide Levy's als extra schrijvers.
Jaren erna zullen de Levy's genoemd worden als extra schrijvers, zonder dat niemand weet waar het vandaan komt. Van The Mauds zijn helaas geen label-scans te vinden met 'credits', maar ach... het zijn ook maar een verzameling woorden. De muziek blijft fier overeind en dat is geheel het werk van Zawinul. Vooral Marlena Shaw's uitvoering zit muzikaal heel dicht tegen het origineel aan van Cannonball Adderley. Het zal Zawinul van een leuk zakcentje hebben voorzien. Hij ontmoet Wayne Shorter weer in de late jaren zestig en speelt mee op een tweetal baanbrekende albums van Miles Davis. In 1970 richt hij met Shorter de groep Weather Report op en Zawinul zal jaren na zijn dood nog altijd worden geëerd als een revolutionaire muzikant. Samen met onder andere Herbie Hancock is Zawinul een van de eerste muzikanten die een elektrische piano (de Wurlitzer), maar ook synthesizers gebruikt in de jazz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten