De belofte, die ik mezelf heb gemaakt, om deze maand geen platen te kopen, is alweer van de baan. Nadat ik vandaag post heb bezorgd, fiets ik de stad in en besluit even te kijken bij De Tafel. Ik ben daar per slot van rekening al twee weken niet geweest. Acht singles 'in de knip' en dus krijgen jullie morgen een tweede 'Singles round-up' van deze maand. Op het gebied van dampen-versus-roken heb ik maandagmiddag eens de wet overtreden. Ik was vergeten de beide batterijen aan het stroom te doen en dan blijken ze tegelijk helemaal leeg te zijn. Ik heb maandagmiddag om twee uur een blikje van vijf filter-Mehari's gekocht (1,50 euro of iets dergelijks), om zeven uur zijn ze op. Lekker? Nou... de eerste trekjes wel, maar ik verlang na de derde sigaar weer heel erg naar mijn damper. Missie geslaagd? Ja, ik wil immers niet helemaal stoppen met roken, maar het moest wel teruggedrongen worden. Ik denk dat ik bijna klaar ben voor een sigaar op zaterdagavond en verder dampen. Ik laat het gordijn van damp even optrekken en ga me dan eens bezig houden met de kersverse Week Spot. Ik ben de aankoop eigenlijk een beetje vergeten als ik hem zaterdag uit de koffer haal in 'Do The 45'. Jawel, deze verdient het helemaal om Week Spot te worden: 'Send Him Back' van Pointer Sisters (1972).
Dominee Elton Pointer en zijn vrouw Sarah zijn streng in de leer en zien er op toe dat hun kroost niet het slechte pad op gaat. Toch kunnen ze niet ten allen tijde thuis zijn om de meiden in de gaten te houden en als de kat van huis is? Dan zingen de gezusters Pointer mee met rock'n'roll- en blues-platen. Rock'n'roll en blues is de muziek van de Duivel, zo houden vader en moeder Pointer hen voor. De meisjes beginnen dan ook in het kerkkoor, in dit geval de Church Of God In Christ in West Oakland. June Pointer, de jongste van het stel, koopt op een zeker ogenblik de single 'All Shook Up' van Elvis Presley en mag de plaat, tot verrassing van de zussen, gewoon draaien. Wikipedia geeft een niet-getoetste reden dat moeder Pointer de plaat toestaat vanwege de b-kant: 'Crying In The Chapel'. Maar dat is de grootst mogelijke onzin, want 'Chapel' is nooit als b-kant verschenen van 'All Shook Up' en bovendien zit er bijna tien jaar tussen de beide nummers.
Ruth Pointer, de oudste van het stel, trouwt nadat ze klaar is met school en krijgt twee kinderen in 1965 en 1966. Anita is de op één na oudste en is ook meteen getrouwd en heeft een kind. Bonnie, de derde, en June gaan het pad op van de showbiz en beginnen een duo genaamd Pointers, A Pair. In 1969 geeft Anita haar baan op en voegt zich bij Bonnie en June. Dat is de eerste bezetting van Pointer Sisters en in eerste instantie doet het trio vooral achtergrondzang voor Grace Slick, Sylvester James (de latere disco-zanger Sylvester), Boz Scaggs en Elvin Bishop. Tijdens een optreden met de laatste in 1971, krijgt de Pointer Sisters haar eerste platencontract. Er verschijnen een paar singles, maar het zijn geen successen. 'Don't Try To Take The Fifth' is de eerste in november 1971, in augustus 1972 verschijnt 'Destination No More Heartaches'. Als je die laatste omdraait, krijg je 'Send Him Back'. De dames willen graag een elpee opnemen, maar Atlantic wil er niet aan na de teleurstellende verkopen van de singles. Dan meldt Blue Thumb zich aan en dit label luistert graag naar de wensen van de dames. Dat houdt onder andere in dat Pointer Sisters weigert om aan heersende trends mee te willen doen, maar in plaats daarvan een eigen muziekstijl wil creëren. Ook bedenkt het zelf de podium-outfits: Kringloopwinkel-vondsten uit de jaren veertig, iets dat met hun eerste succes wordt gevolgd door de fans.
In augustus 1973 maakt de wereld kennis met 'Yes We Can Can' van de groep. Het is een nummer uit de pen van Allen Toussaint en is reeds in 1970 op de plaat gezet door Lee Dorsey (als 'Yes We Can'). In Nederland bereikt het aanvankelijk de Tipparade, maar een half jaar later stoomt het door tot nummer 25 in de Top 40. Ik ben jaren op zoek geweest naar dit plaatje en heb hem sinds een jaar in de koffers. Hoe het succesverhaal van de Pointer Sisters verder gaat? Tja, ik hou er graag rekening mee dat de groep nog eens voorbij komt in 'Raddraaien' en wil dan ook iets hebben te vertellen. Het latere verloop heeft immers ook niets met onze Week Spot van doen.
Het is omstreeks 1975 als Pointer Sisters de eerste hits heeft gehad, dat 'Send Him Back' plotsteling héél erg groot wordt in de Engelse Northern Soul. De single blijkt erg schaars te zijn voor eentje die bij een 'major' is verschenen en ook nu betaalt een dj zich krom om een origineel in de koffer te krijgen. Hoewel ik de afgelopen maanden een paar keer 'met de grote jongens' heb mogen spelen, is een originele 'Send Him Back' niet voor mij weggelegd. Soulful Records biedt uitkomst met een bootleg. Afgelopen weekend heb ik weer een mailing gekregen en hij heeft wéér zo'n fraaie 'double-sider' in de aanbieding, maar ja... ik zou geen platen kopen. Hoe dat laatste is verlopen, kunnen jullie morgen aanschouwen dankzij de 'Singles round-up'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten