Week Spot: The Majestic Arrows

Ik heb deze week een 'bijtank'-week op het werk. We hebben het de afgelopen weken verschrikkelijk druk gehad en eindelijk zag ik eerst gisteren kans om een dag vrij te nemen. Nu zou ik in eerste instantie morgen gaan bezorgen, maar omdat ook hier de vangst tegenvalt, heb ik besloten ook morgen vrij te nemen. Dat betekent voor Soul-xotica dat ik vandaag dubbel kan publiceren om weer enigszins op schema te komen. Donderdag is altijd berucht en dus publiceer ik of morgenmiddag of vrijdagavond dubbel. Een bezoekje aan De Tafel voor vrijdagmiddag ligt in de planning, dus wellicht op de valreep nog een 'Singles round-up'? Bij de Week Spot heb ik eindelijk een keuze gemaakt. Ik koop hem in eerste instantie voor de a-kant, maar als de plaat arriveert, val ik opeens voor de meer ingetogen b-kant. Je zou geen tot weinig informatie verwachten bij zo'n plaat, maar ik zit inmiddels ruim een uur verzonken in een zeer nauwkeurige biografie van het leven van Arrow Brown. Een verhaal dat schreeuwt om een film: 'Motown meets Manson' als ondertitel. De Week Spot is niet alleen het 'grootste succes' van Brown, maar tevens tekenend voor de ideeën van de man: 'The Magic Of Your Love' van The Majestic Arrows (1973).

Op 30 augustus 1990 blaast Arrow Brown zijn laatste adem uit. In de weken erna wordt zijn huis leeggehaald en de steeg naast het pand aan 4114 S. Martin Luther King Drive is de plek waar de rotzooi wordt gedumpt. Papieren fladderen over de straat, singles die aan gruzelementen zijn geslagen en mastertapes die liggen te vergaan in de zon. Er is niemand die het 'interessant' vindt om de spullen te verzamelen en te bewaren voor het nageslacht. Arrow Brown is gewoon één van de zovelen in Chicago: Iemand die droomt van Al Capone, zoiets nastreeft, maar nog geen tiende zal bereiken. Arrow Brown is eigenaar van het Bandit-label en schrijft en arrangeert de muziek, hoewel hij daarbij héél veel hulp krijgt van professionals. We horen Arrow niet op de plaat, maar Bandit en de platen zijn helemaal zijn verhaal...

Arrow wordt geboren op 10 september 1923 in, vermoedelijk, Merigold in Mississippi. Als zijn vader sterft, trekt de zesjarige Arrow met zijn moeder naar Chicago. Als kind ziet hij de foto's in de krant van Al Capone en dit zal hem bij blijven. Als in de jaren dertig het nachtleven in Chicago op gang komt, is Brown daar meteen te vinden. Volgens zijn zoon Kevin kan Brown zingen als Arthur Prysock en kan hij uit de weg met verschillende instrumenten. Professionals zullen Brown later beschrijven als 'muzikaal beperkt'. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moet Brown het leger in en verblijft een tijdje in Europa. Bij terugkomst in Chicago ontmoet hij Mary Louise Tate, een percussioniste van vijftien lentes jong. Een jaar later trouwen ze en Mary krijgt drie kinderen: Arrow Jr., Kevin en Tridia. Tussen de kinderen zit veertien maanden verschil. Brown gaat aan het werk bij soepfabrikant Campbell en houdt even de schijn op dat hij de brave huisvader is. Echter, als Tridia pas zindelijk is geworden, vertrekt Brown met de noorderzon. Hij en Mary scheiden pas jaren later, maar hij ziet zijn familie niet tot nauwelijks.

Hij trouwt niet veel later met Lilliane 'Pepper' Powell en zij is de eerste die Brown 'een vrijheid' geeft waaraan hij verslaafd raakt. Omdat Powell geen kinderen kan verwekken, geeft ze hem een vrijbrief voor buitenechtelijke relaties. Bovendien hevelt ze haar financiële inkomsten volledig over naar Brown. In 1962 ontmoet Brown Johnny Davis en zijn zusje Mary Ann. De laatste trekt niet veel later in bij Brown en dan begint de harem te groeien. Arrow Brown heeft een fantastische aantrekkingskracht op meisjes uit gebroken families: Hij haalt ze over om bij hem te komen wonen en regelt dat hij de voogdij krijgt over de vrouwen, dit in ruil voor hun uitkeringen en inkomsten en tot aan de voedselpakketten aan toe. De dames leven samen met Brown en zijn vrouw in het huis aan S. Park Boulevard, dat later omgedoopt zal worden tot Martin Luther King Drive. Toch is Brown niet de weldoener die het lijkt. Hij gebruikt het geld van de dames om een Beverly Hills-gangster-imago erop na te houden, altijd gewapend met regenmantel, sigaar en pistool. De dames worden misbruikt en leven op kamers met intercoms en afluister-apparatuur. Brown heeft zich eerst ontpopt als een 'redder in nood', maar al gauw verandert hij in een tiran en de dames zijn als de dood voor hem. Niemand durft op te stappen.

Johnny Davis is de eerste stap van Brown in de muziek=business. Hij zet in 1969 het Bandit-label op en met behulp van The Chi-Lites verschijnt in dat jaar de eerste single van The Arrows met Davis op zang. Carl Davis en Bill Sheppard zijn de voorbeelden van menigeen in Chicago: In 1962 nemen zij 'Duke Of Earl' op met Gene Chandler. De sessie kost zeshonderd dollar en de plaat verschijnt eerst op het eigen Constellation-label totdat Vee Jay de distributie op zich neemt. In een paar weken tijd zijn er een miljoen exemplaren verkocht en Davis en Sheppard ontvangen cheques ter waarde van 30.000 dollar. In de tweede helft van de jaren zestig schieten de onafhankelijke platenmaatschappijen als paddestoelen uit de grond. Denk maar aan Twinight, dat al vaker in de schijnwerpers heeft gestaan op Soul-xotica. Rond de tijd van de eerste single op Bandit, 'Bring Back The One I Love/ We Have Love' is Brown alweer een paar keer vader geworden. Hij heeft twee kinderen bij Mary Ann Davis en twee bij Eileen Hughes, terwijl hij ook een kind heeft bij de dochter van Hughes uit een eerder huwelijk. De papieren zijn schokkend: Er zijn bewijzen gevonden dat Brown minderjarige meisjes voor honderd dollar 'koopt' van families en de meisjes niet alleen misbruikt maar ook financieel helemaal leegzuigt. Brown rijdt immer in het laatste model Cadillac en draagt zelfs bij kerkdiensten, waar het hele huis naar toe gaat, een pistool onder zijn regenjas.

In 1973 komt abrupt een einde aan The Arrows als het lichaam van Johnny Davis beneden een flat wordt gevonden. Mary Ann, die meteen het imperium verlaat na het overlijden van haar broer, gelooft stellig dat er sprake is van moord. Rond dezelfde tijd ontmoet Arrow Brown de jongste dochter uit zijn eerste huwelijk: Tridia. Ze heeft gezongen bij The Au Naturals, maar eind 1972 weet ze het even niet meer. Ze vraagt haar moeder om advies en deze vertelt haar dat haar vader de man is achter Bandit Records. De reünie vindt plaats en sindsdien komt ze geregeld naar de feesten van haar vader. Brown is niet iemand van het drankgelag, maar houdt van 'entertainment' en heeft een karaoke-systeem aangeschaft waarbij de zangers (m/v) over een zeer zachte tape moeten zingen. Hier ontdekt Brown zijn talenten. Tridia zingt ook eens een liedje van Gladys Knight en Brown is zwaar onder de indruk. Hij heeft dan ook Larry Johnson ontmoet, een krachtige tenor die met The Moroccos heeft heeft gewerkt. Gloria 'Poolie' Brown, geen familie, en ene Palario zijn de overige leden en in 1973 verschijnt 'The Magic Of Your Love'. Er worden maar liefst vijfduizend exemplaren verkocht van de single, maar het geld blijft hangen bij corrupte distributeurs. Het moedigt Brown wel aan om de enige elpee te maken voor het Bandit-label: 'The Magic Of The Majestic Arrows'. Die laatste is tegenwoordig een klein kapitaal waard.

Brown heeft de meeste ingezetenen een 'sterstatus' beloofd en in omstreeks 1978 wordt wel duidelijk dat hij dit niet kan nakomen. Eén voor één kiezen de dames voor hun vrijheid. Hij kan in 1990 de noodzakelijke operatie niet betalen en leeft moederziel alleen in het huis. Bandit Records is al in 1983 op slot gegaan. Een zin uit zijn begrafenis is bepalend voor Brown: ,,Hij kende geen vreemden en dus liet hij veel kennissen na". Maar net als zijn grote held Al Capone heeft Brown ook louter mensen die hem liefhebben óf intens haten, niets daartussen in. Zowel voor de dames in het huis als voor het studiopersoneel was Brown een 'control freak' die het uiterste vroeg en dat ook, zonder morren, kreeg.

Benjamin Wright is de arrangeur van 'The Magic Of Your Love' en lijkt de opdracht te hebben gekregen om het grootser en meeslepender te maken dan welke andere productie ook. Een kleine tempowisseling in het intro, wat ze tegenwoordig 'crossover' noemen, is niet genoeg. Het intro van 'The Magic Of Your Love' kent een stuk of zeven dat het in het laatst héél erg complex maakt. Dan komt het liedje en ook dat is groter dan het leven zelf. Dit is de productie van 'een kleine man' die groter wil zijn dan Curtis Mayfield of Carl Davis en dat ook nog weet te bereiken. 'The Magic Of Your Love' had gewoon een knaller van een hit moeten zijn, maar... dan was het ongetwijfeld weer niet de Week Spot geweest?