Nog eentje te gaan en dan zou deze serie 'Raddraaien' ten einde zijn. Zo had ik dat in april gepland. Doordat ik de afgelopen maanden even zo goed nog aardig wat singles heb gekocht en bovendien 'verdwaalde' singles heb terug gezet, hebben de jaren zestig, zeventig en tachtig elk een bak erbij gekregen. Nu dus nog vier tot het einde van de tiende serie. Vandaag de laatste 'Raddraaier' uit de Blauwe Bak: De 57e single uit de eerste rij van de tweede koffer. Eigenlijk staat die single op naam van Barbara McNair, maar die dame heb ik al eerder over de vloer gehad. Het is zo'n bootleg die ik vorig jaar bij Soulful Records heb besteld. Op de a-kant staat 'You're Gonna Love My Baby' van Barbara McNair en de b-kant is 'Tears At The End Of A Love Affair' van Tammi Terrell. Ik maak dus dankbaar gebruik van de mogelijkheid om die laatste zangeres eens in het zonnetje te zetten. De bootleg is in twee uitvoeringen verkrijgbaar. Ten eerste is daar de single met het nagemaakte Engelse demo-label, maar tegenwoordig vindt je het meeste deze 'Grosvenor Rooms'-single. Ik heb vorig jaar al mijn twijfel hierover uitgesproken. Ten eerste is het vrij onwaarschijnlijk dat ze op een dergelijk feest een 'nepperd' verkopen, ten tweede staat er een lelijke fout op het label ('annivesary' in plaats van 'anniversary'). Nee, deze is goed nep! De 'Raddraaier' van vandaag is 'Tears At The End Of A Love Affair' van Tammi Terrell (1966).
Thomas en Jennie Montgomery verwachten een zoon en willen het kind noemen naar de vader. Als Jennie op 29 april 1945 bevalt van een dochter zijn ze vlug klaar met de naam: Thomasina Winifred Montgomery. Door intimi wordt ze aanvankelijk 'Tommie' genoemd, maar nadat ze in 1957 de film 'Tammy And The Bachelor' heeft gezien en het bijbehorende liedje, kiest ze voor de naam Tammy. Grappig is dat rond dezelfde tijd ene Berry Gordy een naam zoekt voor zijn platenfirma en deze eerst 'Tammy' wil noemen, naar hetzelfde liedje. Omdat er al een maatschappij is met die naam, speelt hij op 'safe' en bedenkt het unieke Tamla. Tammy Montgomery is 'gewoon' een meisje uit Philadelphia terwijl Gordy in Detroit woont en de twee hebben de komende acht jaar nog niks met elkaar te maken.
Rond haar twaalfde heeft Tammy geregeld last van migraine-aanvallen, maar in eerste instantie wordt daar weinig achter gezocht. Bovendien heeft Tammy op haar elfde al een situatie mee gemaakt die haar zal tekenen voor de rest van haar leven: Na een feestje wordt de elfjarige Tammy tot seks gedwongen door een paar jongens. Die zullen later wel worden aangehouden voor het delict, maar de schade is toegebracht. Ze is nog minderjarig als Tammy wordt ontdekt door Luther Dixon en ze komt onder contract bij het Wand-label. Ze begint meteen met 'daten' en heeft zo een romance met Sam Cooke, Gene Chandler en James Brown. Intussen neemt ze singles op voor Wand en scoort in 1963 haar eerste hit met 'I Cried' op Brown's Try Me-label. De single piekt op 99 in de Billboard Hot 100. In 1963 zijn Gene Chandler en bandgenoten van Brown getuige van een tafereel in de 'backstage' dat zich niet anders laat omschrijven dan 'misbruik'. Tammi vraagt Chandler haar naar de bushalte te brengen en ze zal nooit meer terugkeren naar de karavaan van James Brown. In 1964 tekent ze bij Checker en neemt een duet op met Jimmy Radcliffe: 'If I Would Marry You', een nummer waaraan Tammy heeft mee geschreven. De plaat flopt en in 1964 zegt ze de showbiz even vaarwel. Ze gaat studeren aan de universiteit in Pennsylvania. Het is Jerry Butler die haar vraagt om met hem op tournee te gaan en Tammy stamt ermee in onder de voorwaarde dat ze het kan afstemmen met haar studie. In 1965 treedt het paar op in de Twenty Grand Club in Detroit en daarbij is Berry Gordy aanwezig. Op haar twintigste verjaardag tekent ze het contract bij Motown. Gordy is niet tevreden over haar naam en stelt de 'sexy naam' Tammi Terrell voor. 'I Can't Believe You Love Me' en 'Come On And See Me' zijn grote hits op de R&B. Ze gaat optreden met de 'Motortown Revue' en ontmoet daarbij The Temptations en hun leadzanger David Ruffin. Ruffin en Terrell hebben een stormachtige relatie van twee jaar. Terrell ontdekt dat Ruffin een vriendin heeft en kinderen bij een andere vrouw, de 'split' tussen de twee verloopt gewelddadig.
Marvin Gaye heeft in begin 1967 een grote hit met Kim Weston: 'It Takes Two'. Weston verwacht 'opslag' na dit monstersucces en krijgt het aan de stok met Berry Gordy. Weston vertrekt met haar vriend Mickey Stevenson, zoals Mary Wells twee jaar eerder is vertrokken. De duetten 'werken' voor Marvin Gaye en dus zoekt Motown naar een nieuwe partner voor Gaye. In het begin wordt de zang gescheiden opgenomen, maar als Gaye en Terrell elkaar in werkelijkheid zien, bloeit er iets tussen de twee. Het zijn elkaars tegenpolen: Marvin is verlegen, ontspannen en haat optredens. Tammi schittert op het podium en heeft een grote mond vergeleken bij Gaye. Tammi wordt reeds tien jaar geplaagd door migraine en hoofdpijn, maar verbloemt dit tegenover Motown en directe collega's. Op 14 oktober 1967 doet ze een optreden met Gaye en zakt in elkaar. Medisch onderzoek wijst uit dat ze een kwaadaardige tumor heeft aan de rechterkant van haar hersenen. Ze heeft dan juist een paar grote hits gescoord met Gaye: 'Ain't No Mountain High Enough', 'Your Precious Love', 'If I Could Build My Whole World Around You' en 'If This World Were Mine'. Terrell zingt eveneens op alle nummers op het eerste duet-album met Gaye: 'United'. Na een eerste operatie keert ze al snel terug in de studio om 'Ain't Nothing Like The Real Thing' en 'You're All I Need To Get By' op te nemen. Hoewel Tammi altijd goedgemutst is, wordt de tumor alsmaar erger. Ze ondergaat nog een operatie en dan moet ze op doktersadvies stoppen met optredens. Motown brengt intussen 'Irresistible' uit, Tammi's enige solo-album voor Motown. Het is een bijeengeraapt zootje van demo's en ander oud werk: 'Tears At The End Of A Love Affair' staat er eveneens tussen. Een acetaat van John Manship vermeldt de naam Tammi Terrill en de datum van 25 mei 1966. Toch zal de single nooit officieel verschijnen.
In 1969 verschijnt 'Easy', het derde album van Gaye en Terrell. Valerie Simpson zingt het merendeel van de nummers in en als Tammi fit genoeg is, komt ze naar de studio om haar partij over die van Valerie te zingen. Er bestaat echter twijfel wie we het meeste horen op het album. Marvin weigert het album te promoten omdat hij vindt dat Motown de ziekte van Terrell misbruikt om de eigen kas te spekken. In de eerste maanden van 1970 houdt het leven geen spaander over van Tammi. Ze is gekluisterd aan een rolstoel, heeft haaruitval en weegt slechts 42 kilo. Op 25 januari 1970 ondergaat ze haar achtste operatie en ze raakt in coma. Op 16 maart van dat jaar overlijdt ze aan de gevolgen. Marvin Gaye is de enige van het Motown-concern die de begrafenis mag bijwonen. Gaye komt de klap nooit te boven. Sinds het incident in 1967 krijgt hij te maken met depressies. Na Tammi's dood stort hij zich op 'What's Going On' en zal kort daarna verslaafd raken aan drugs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten