Ik weet dat het lastig is om toe te geven, maar bij heel veel platen in mijn verzameling is 'bezit van de zaak, einde van het vermaak'. Niet in de zin dat het me vanaf dat moment grof geld gaat kosten, maar bij veel platen is de zoektocht spannender dan het hebben van de plaat. Dit verklaart tevens een beetje waarom mijn soul-hobby een beetje op slot is. Het is niet alleen dat ik het financieel even niet kan dragen om veel (en dure) singles te kopen. Ik heb eerder 'zware' momenten gehad en zorgde dan altijd voor een klein beetje 'reserve' om toch een soul-plaatje te kunnen kopen. Nu heeft Outta Sight een paar hele leuke nieuwe heruitgaven uitgebracht, maar ze moeten nog even wachten. Het afgelopen half jaar heb ik twee platen van mijn lijst geschrapt: Terri Bryant en The Para-Monts. Niet dat ik ergens spijt heb, maar zo'n 'onmogelijke' zoektocht... daar kun je boeken over vol schrijven en niet een single in de koffer. Buiten de soul om heb ik echter nog véél meer en daartussen zit eveneens heel veel spul dat nagenoeg onontdekt is door mij. Neem nou Osibisa... Ik heb veel van hun singles in 2008-2009 gekocht met dj-interesse, maar ze vallen me in eerste instantie tegen. Sinds een paar maanden begin ik het opeens beter te waarderen en vandaar dat ik jullie vandaag eentje ga presenteren in Raddraaien: 'Wango Wango' van Osibisa (1972).
Het is de 42e single uit de elfde jaren zeventig-bak. Eigenlijk moet ik de 21e hebben, maar dat is 'Love Is...' van de Engelse Nirvana. Hoewel het bericht zéér beknopt is, heb ik daar al eens over geschreven in een grijs verleden (zie: 18 juni 2010) en dus ga ik 21 singles verder in dezelfde bak. Dan kom ik uit bij de Engelse persing van 'Wango Wango' van Osibisa. Het duurt even voordat ik weer het 'waar en wanneer' kan herinneren, maar dat is niet verwonderlijk. Het is in de eerste maanden van 2009. Volgens mij ben ik nét weer aan het werk gegaan, eigenlijk alleen maar om mezelf uit de kroeg te houden. Het schiet toch niet echt op omdat ik de rest van mijn vrije tijd en de weekeinden in de horeca door breng. Ik heb een paar maanden eerder de gigantische partij singles ontdekt bij een winkeltje in Meppel. Daar doe ik groots boodschappen en zo ook deze woensdagmiddag die wordt afgesloten in De Kansel alvorens ik weer op de trein stap naar Steenwijk om daar het drankavontuur voort te zetten. Stoppen met drinken? Als dat zou kunnen, want ik ben het dan al flink 'zat' aan het worden. Een paar weken later slaag ik daarin en dat is inmiddels bijna 6,5 jaar geleden!
De liefde voor Osibisa? Tja, ik heb omstreeks 2000 even 'Music For Gong Gong' in mijn verzameling zitten, maar ben deze kwijtgeraakt in de verhuizingen. Jullie weten inmiddels mijn mening ten opzichte van 'wereldmuziek'? Wel, bij Osibisa is enerzijds de nieuwsgierigheid, maar toch maakt de groep bij mij niet genoeg impact. Ik koop 'Wango Wango' samen met een single uit 1974, 'Fire', waarvan ik de b-kant héél even leuk vind. Dat is omstreeks 2009, maar een jaar later verhuist de plaat van Blauwe Bak naar jaren zeventig-bak. Het is pas sindskort dat ik 'Sunshine Day' heb 'herontdekt' en 'The Coffee Song' in de reserve-Blauwe Bak is terecht gekomen.
De basis voor Osibisa wordt in de jaren vijftig gelegd in Ghana. De heren Teddy Osei (saxofoon), Sol Amarfio (drums), Mamon Shareef en Farhan Freere (fluit) spelen in een 'highlife'-band met de naam The Star Gazers. 'Highlife' is een combinatie van traditionele Ghanese muziek in combinatie westerse instrumenten. Hun volgende groepje heet The Comets en bevat ook Teddy's broer Mac Tontoh (trompet) en scoort in 1958 een Afrikaanse hit met 'Pete Pete'. In 1962 krijgt Teddy een studiebeurs van de Ghanese regering en gaat muziek studeren in Londen. In 1964 richt hij Cat's Paw op, een vroege vorm van 'world-fusion' met 'highlife', soul en rock als ingrediënten. In 1969 haalt hij Amarfio en Tontoh naar Londen en formeert Osibisa met hen. Arubaan Spartacus R. voegt zich bij Osibisa op basgitaar, toetsenist Robert Bailey komt uit Trinidad, en gitarist Wendell Richardson van Antigua. Tot slot voegen drie Nigerianen zich bij de groep: Mike Odumosu, Fred Coker en Lasisi Amao. In de jaren zeventig toert de band door de hele wereld en is in tourbezetting uitgebreid met Paul Golly en Daku Adams en Kiki Gyan. In de loop van de jaren zeventig raakt Osibisa de grip op het succes kwijt en levert in aan disco en punk. De band gaat terug naar Ghana en opent een opnamestudio en steunt daarmee jonge muzikanten. In 1996 begint Osibisa zélf weer te leven en toert vrij regelmatig, hoewel Osei vanaf 2009 een stapje terug moet doen nadat hij een beroerte heeft gehad.
Ik heb 'Wango Wango' in de Engelse MCA-uitdossing en dus zonder een kleurig fotohoesje als de bovenstaande. 45cat geeft me geen antwoord waar het vandaan komt, maar ik vermoed dat het een Frans hoesje moet zijn? Het wordt weer hoog tijd dat ik de Osibisa-singles eens bij de horens ga vatten en opnieuw op ontdekkingstocht ga, zeker na het 'succes' van 'Sunshine Day' en 'The Coffee Song' van recent. Misschien dat deze Raddraaier de juiste aanzet is geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten