Als alles een beetje meezit, ga ik morgenmiddag naar Meppel om het restant singles op te halen. Dan kan ik nog proberen om deze in twee of drie afleveringen samen te vatten. De platen van Mark gaan hoe dan ook mee voor maart want deze zijn nog altijd niet gearriveerd. Vandaag ga ik jullie eerst voorstellen aan de zeven Discogs-singles uit Frankrijk. De aanleiding van de transactie is ook het onderwerp in de Week Spot waarover deze week op het eerste gezicht niet zoveel valt te vertellen. Natuurlijk kijk ik ook even bij de overige handel van deze Fransman en vind dan zes titels die niet misstaan in de verzemeling. Ik heb de platen afgelopen zaterdag allemaal gedraaid in het derde uur van 'Do The 45'. Ja... zelfs Marie Laforet! Ik ken ze dus al een beetje maar ga desondanks mijn geheugen even opfrissen en ze nóg eens draaien.
* James Brown- I Don't Want Nobody To Give Me Nothing (Frankrijk, Polydor, 1969)
Opvallend veel platen uit 1969. Het heeft als reden dat ik bij het zoeken naar 'funk/soul' niet meteen hele interessante platen krijg te zien. Ik besluit een paar jaartallen te proberen en 1969 geeft de meeste aanleiding om extra bestellingen te plaatsen. Om te beginnen deze van James Brown uit de serie 'Kings Of Rhythm n' Blues'. Dit is dan de zesde met 'I Don't Want Nobody To Give Me Nothing (Open Up The Door, I'll Get It Myself' in twee delen. Het is niet de meest essentiële single van James Brown in mijn beleving maar leuk voor erbij en voor een zeer geschikte prijs. Hij mag best even in de Blauwe Bak wonen maar ik zie niet gebeuren dat ik de plaat grijs ga draaien zoals 'World'.
* Duane Clark- Stop! Come Down (Frankrijk, Barclay, 1977)
De aanleiding van de bestelling en straks het onderwerp in de Week Spot.
* Arthur Conley- Run On (Frankrijk, Atco, 1969)
Idem als bij James Brown. De plaat is erg zonnig geprijsd en ik beoordeel de plaat positiever dan de officiële 'grading'. Het heeft zelfs het lipje aan de fotohoes met daarop de titel. Het geeft de single daarmee een 'rug' zoals bij elpees en boeken. 'Run On' is totaal niet interessant. 'Speak Her Name' op de b-kant is een fraaie ballade. Het enige storende hier is een fuzz-gitaar. Als het een gewone elektrische gitaar zou zijn geweest dan zou het 'Carib' zijn geweest, maar Jimi Hendrix heeft evenveel met 'Carib' te maken als... euh... nou... euh... Laten we het erop houden dat ze niets met elkaar van doen hebben! Het verstiert het nummer een beetje maar het is de beste van de twee.
* The Isley Brothers- The Pride (NL, Epic, 1977)
Ik heb de Amerikaanse T-Neck jaren geleden eens gekregen van Marcus. Van wie? Ja, het is een schreeuw uit her verleden. Marcus is een rockabilly-verzamelaar uit Londen die ik leer kennen via 'Hassle Free Record Selling Group' op Facebook. Voor een tijdje heb ik eerste keus bij hem in de soul-platen die hij aanbiedt tijdens braderieën. Het punt bij de Amerikaanse 'The Pride' is dat het nummer tijdens de eerste minuut ontzettend last heeft van 'distortion' en nu heb ik een puntgave Nederlandse met fotohoes. Het is overigens niet de eerste keer dat ik een Nederlandse persing uit Frankrijk haal. Ik heb het in 2016 ook al eens gedaan met 'You Go Your Way' van Davy Jones.
* Grace Kennedy- Too Many People (Frankrijk, DJM, 1979)
Grace is in Engeland een deelnemer aan 'Opportunity Knocks' welke in de begin jaren tachtig haar eigen tv-show heeft. Muzikaal lijkt het vooral in Frankrijk te lukken. Ik heb een paar jaar geleden 'Love In The Sunshine' in mijn hart gesloten en ben dus wel benieuwd naar deze single. Op de a-kant doet ze een rechtdoorzee disco-uitvoering van een nummer van meneer en mevrouw McCartney. 'Too Many People' staat oorspronkelijk op 'Ram' als ik me niet vergis. De b-kant is hier echter mijn favoriet. 'I'm So Glad I Got 'Cha' is evenwel nog altijd commerciële disco maar zoals vaker op b-kanten het geval is, is deze iets meer ingetogen en vrij van gimmicks en clichés.
* Marie Laforêt- Mes Bouquets D'Asphodeles (Frankrijk, CBS, 1969)
Ik hoor in 2006 voor het eerst 'Marie Douceur Marie Colere' van Marie Laforêt. De vrije Franse tekst op de muzikale basis van 'Paint It Black' van The Rolling Stones. Nauwelijks een week later tref ik een dubbelalbum met alle hits van Marie inclusief de genoemde hit. Pas jaren later tref ik de single en dan heb ik ook al een kleine verzameling van EP's opgebouwd. In 1969 heeft Marie de switch gemaakt naar CBS en deze nummers staan niet op de genoemde dubbelelpee omdat dit alleen haar Festival-repertoire behelst. De b-kant is een vertaling van Melanie's 'In The Hour' maar beide kanten zijn nauwelijks interessant. Het is Franse luisterfolk en het is weer het foto-klaphoesje dat me hier over de streep trekt. Deze gaat gewoon in de jaren zestig-bak.
* Wilson Pickett- Hey Jude (Frankrijk, Atlantic, 1969)
Ook deze is zonnig geprijsd en eerlijk gezegd heb ik niet zoveel vertrouwen in 'Hey Jude'. Dan check ik de b-kant en dat is een winnaar in mijn boek: 'Search My Heart' laat Pickett horen in een ballade. Een gebied waar we de man niet erg goed van kennen maar ook daarmee kan hij goed uit de voeten. Bij nader inzien is 'Hey Jude' een heel klein beetje interessant voor de Blauwe Bak maar 'Search Your Heart' is voor mij de winnaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten