Op vrijdag heb ik mijn werkterrein in Meppel. De weersvooruitzichten zijn niet al te gunstig en dan met name met betrekking tot de wind. Windkracht zes en westelijk is geen pretje tussen Uffelte en Meppel. Tussen Uffelte en Steenwijk heb ik dan nog bos dat het kan tegenhouden. Ik ben vanmorgen dus vlug bereid en ga met de bus naar Meppel. Daar staat een elektrische fiets te wachten en een stapeltje post voor de Berggierslanden. Dat is een buitenwijk van Meppel en hier merk je ieder zuchtje wind en dus ook de stevige wester van vanmiddag. Het is niet veel post en ik ben in een oogwenk klaar. Ik help mijn collega's met de PostNL maar om drie uur lijkt de dag voorbij te zijn. Ik neem me voor om straks even bij het platenzaakje te kijken aan het Prinsenplein. Ben ik daar geslaagd? Dat kun je wel stellen! Er wachten momenteel nog zeventien die ik volgende week ga ophalen maar deze middag levert het zesendertig singles op. Zesendertig die ik zojuist op de radio heb gedraaid en de show is momenteel aan het laden op Mixcloud. Ik ga deze singles in vier afleveringen aan jullie voorstellen.
* After Tea- Snowflakes On Amsterdam (NL, Decca, 1968)
Ik draai de singles in de show in dezelfde volgorde als dat ik ze hier presenteer. De enige uitzondering is dat ik de show begin met Slade omdat dit er altijd goed in gaat bij de luisteraars. After Tea heb ik al maar in een beduidend mindere staat. Deze klinkt erg fijn! After Tea is in 1967 de band van Hans Van Eijck nadat deze, tijdelijk, uit Tee Set is gestapt na een meningsverschil. Hij formeert de groep met Engelsman Ray Fenwick die later weer Steve Winwood zal vervangen in Spencer Davis Group. 'Snowflakes On Amsterdam' is prettige barokke pop.
* Herb Alpert & The Tijuana Brass- The Work Song (NL, London, 1966)
In Mossley smeed ik even de plannen om een set in elkaar te steken van tijuana-platen. Dat komt vooral door het aanbod dat ik in Mossley heb. Mijn favoriet? De elpee 'Tijuana Christmas' maakt dat de welbekende kerstliedjes zelfs in augustus naar méér smaken. 'The Work Song' is uiteraard niets nieuws onder de zon. Het is precies wat je kan verwachten van Herb Alpert en zijn band.
* Alquin- Fool In The Mirror (NL, Polydor, 1976)
De vraagprijs van drie euro is mijns inziens niet verkeerd. Toch prijkt er nog een ander prijsstickertje op het plastic hoesje en dat toont twee euro. Ik ben zo ondeugend om de verkoper even hierop te wijzen en hij is vlug bereid. Lekker nummer van de heren Alquin! Elpees doen niet mee in mijn verzameling maar ik heb rond de eeuwwisseling een aantal van de elpees van Alquin in huis gehaald. Niet dat ik deze heb grijs gedraaid maar het is fijne muziek! Ik heb nog altijd spijt dat ik de reünie van de band in Ruinerwold heb gemist. Speciaal voor de gelegenheid opende een voormalig café opnieuw de zaal waar Alquin dikwijls had opgetreden in de jaren zeventig.
* The Beach Boys- Darlin' (UK, Capitol, 1967)
Er zitten in de partij van vandaag enkele 'upgrades', maar ook Engelse persingen van platen die ik al heb. Dat geldt niet voor deze van The Beach Boys. Deze ontbreekt nog in iedere vorm. De plaat heeft tekenen van slijtage maar hij kan ermee door. Ik blijf open staan voor een fraaie 'upgrade' maar tot die tijd weet ik me wel te redden met deze single.
* Booker T. & The MG's- Green Onions (UK, Capitol, 1962, re: 1972)
In de show heb ik de b-kant gedraaid, 'Boot Leg', want 'Green Onions' heb ik uiteraard al anders op vinyl. Ik kan het me verbeelden maar volgens mij is 'Boot Leg' geluidstechnisch ook beter dan 'Green Onions'. Hoewel het grenst aan de soul gaat deze gewoon in de jaren zestig-bak.
* The Bumble Bees- Day By Day (NL, Muziek Express, 1966)
Bij de beste verkoper ligt de nadruk op de elpees zoals het lijkt. Hij heeft dit zeldzame plaatje gruwelijk over het hoofd gezien en mag dus voor weinig weg. Helaas niet met het fotohoesje want anders was het helemaal feest geweest. Dit is een single uit de 'Popart'-serie van Muziek Express. The Bumble Bees is een Haagse band met Jimmy Ten Boske als meest opvallende lid.; Hij zal later opduiken in Double You, de groep van de gebroeders Versteegen uit The Shoes. Ik heb alleen 'Day By Day' gehoord en dat is mierzoete folkrock. Een beetje The Searchers zonder de harmonieën met de begeleiding van The Byrds. Muzikaal gezien niet de meest spectaculaire uit de serie maar desondanks een fraaie Nederbeat-nugget.
* Roy C.- I'll Never Leave You Lonely (NL, Mercury, 1973)
De originele Amerikaanse op het Alaga-label heb ik vorig jaar gekocht van Mark. Deze staat dus ook in de koffers. Ik ben niet helemaal zeker van deze Nederlandse persing. Hij is een beetje aangetast door de tijd en volgens mij is de Alaga nog 'schoon' dus vooralsnog komt deze single gewoon in de jaren zeventig-bak terecht. Het is echter wel een wereldnummer dat ik niet mag vergeten en dat geheugensteuntje was ik wel nodig!
* Glen Campbell- Wichita Lineman (Duitsland, Capitol, 1968, re: 1979)
Ik hoef mijn liefde voor 'Wichita Lineman' niet uit te leggen. Dat heb ik ongeveer een jaar geleden gedaan in de 'Top G-duizend'. Toch ontbreekt de single nog in de verzameling en dat is bij deze opgelost, hoewel het hier eigenlijk de b-kant van het even schitterende 'Gentle On My Mind' is. Ja, ome Glen kan weinig mis doen bij mij en toch hou ik de single aan voor 'Wichita Lineman'.
* The Creation- How Does It Feel To Feel (Duitsland, Hit-Ton, 1967)
De plaat ziet er niet vrolijk uit en, evenals The Small Faces, maak ik een bajde voor deze single. Ik weet niet of het heel veel heeft uitgemaakt. De plaat is optisch 'af', maar klinkt desondanks nog erg stevig. Op de keerzijde staat 'If I Stay Too Long' dat ik in de tijd van de Nokia N95 in de speellijst heb. Toch moet ik erkennen dat ik de versie van Big Wheel eigenlijk beter vind. Hoewel 'How Does It Feel To Feel' de opvolger is van 'Tom Tom (welke ik ook op het Hit-Ton-label heb), neigt deze plaat meer naar de hardrock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten