Het overzicht is weer terug in mijn dagelijkse beslommeringen en bovendien is het momenteel genieten qua weer. Als ik zie wat er voor me ligt in Steenwijk ben ik in eerste instantie teleurgesteld maar ik besluit iets ondeugends te doen en stiekem ook Tuk mee te nemen. Dan is het iets meer de moeite waard want voor de rest is het drie keer niks. Ik geloof dat, met Tuk erbij, er ongeveer veertig poststukken zijn. Ik heb er een fraai zonnetje bij en tegen de koude wind kun je jezelf beschermen met warme kleding. Het betekent ook dat ik weer mooi op tijd in Uffelte ben. Je moet er gewoon de voordelen van in zien, maar het mag van mij wel ietsje 'drukker' zijn qua postbezorging. Komende vrijdag kan ik weer aan de bak in Meppel. Ik voel alsof ik een goede 'flow' zit het met 'Het zilveren geheugen' en denk dat ik vanavond een volgende deel ga publiceren. Maar eerst wil ik even verder op schema komen en vervolg met 'Honderd achteruit'. Vanavond staat de nummer 21 uit de Gele Bak Top 100 van afgelopen jaar in de schijnwerpers: 'Backstage' van Gene Pitney uit 1966.
Elpees en cd's hebben nooit 'meegedaan' in mijn verzameling. Ik heb een plaat pas écht als ik deze op single heb. Ik twijfel heel erg of ik 'Backstage' ooit op een verzamel-cd heb gehad of op een vinyl equivalent. Feit is dat het nummer rond 1994-95 even enorm 'speelt' voor mij. Dat is jaren vóór internet en Marktplaats en Ebay en dergelijke. Je moet dus gewoon mazzel hebben om de single te vinden. Dat geluk duurt voor mij tot augustus 2021. Overigens heb ik Gene Pitney leren kennen dankzij het duet met Marc Almond. Sindsdien staan mijn voelsprieten uit naar singles van de man. Ik heb een kleine verzameling maar 'Backstage' ontbreekt nog altijd. Nu ik even bij de rest van de singles heb gekeken, moest 'Princess In Rags' ook altijd nog eens op mijn pad komen. En dan hebben we het alleen over Gene Pitney... Mijn 'verlanglijst' blijft voortdurend kilometers lang.
Gene Francis Alan Pitney is zijn volledige naam en wordt geboren op 17 februari 1940 in Hartford in de staat Connecticut. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik niet wist dat hij ons reeds was ontvallen of dat ik het gewoon ben vergeten. De vroegste invloeden voor Gene zijn Clyde McPhatter en zanggroepen als The Crows. Tijdens zijn schoolperiode formeert hij zijn eerste groepje: Gene & The Genials. Dat gaat later over in The Embers waarmee hij in 1959 enkele opnamen maakt. Toch zal het tot 1990 duren eer deze opnames openbaar worden. In 1959 brengt hij twee singles uit op Decca als helft van het duo Jamie & Jane en maakt een plaat als Billy Bryan voor het Blaze-label. Als Gene Pitney maakt hij in 1960 zijn debuut met een single op het Festival-label. In 1961 tekent hij bij het kersverse Musicor-label en beginnen de hits te komen. Met name 'Town Without Pity' en 'The Man Who Shot Liberty Valance' zijn grote hits. Daarnaast schrijft hij ook hits voor anderen waaronder 'Rubber Ball' voor Bobby Vee en 'Hello Mary Lou' voor Rick Nelson. Hij houdt er een eigenaardig record op na in de Amerikaanse hitparade. Hij schrijft namelijk ook 'He's A Rebel' voor The Crystals en deze plaat zal zijn eigen 'Only Love Can Break A Heart' van de nummer 1-positie houden.
Terwijl veel van zijn generatiegenoten het nakijken hebben als de 'British Invasion' begint, werkt Pitney (mede dankzij Phil Spector) enige tijd samen met The Rolling Stones. Hij speelt piano op enkele van de vroege Stones-opnames en mag 'That Girl Belongs To Yesterday' toevoegen aan zijn repertoire. Het is de eerste zelf geschreven song van The Rolling Stones dat de Engelse top tien bereikt. Na 1965 zal Pitney vooral populair blijven in Europa. Hij scoort enkele grote hits in Engeland als men in Amerika de zanger al lang is vergeten. Hij neemt ook liedjes op in het Italiaans en doet mee aan prestigieuze San Remo-liedjesfestijn in Italië. In Amerika is 'Backstage' zijn laatste top dertig-single tot 'She's A Heartbreaker' in 1968. In Engeland staat het genoteerd op nummer 4. Nederland heeft dan nog geen officiële Tipparade hoewel er sinds een paar jaar 'vroegere' Tiplijsten in omloop zijn. Ik denk dat 'Backstage' daar ongetwijfeld wordt genoemd, maar de Top 40 is té hoog gegrepen voor de plaat.
Halverwege de jaren zeventig besluit Pitney nog maar zes maanden te spenderen aan tournees zodat hij tijd kan doorbrengen met zijn gezin. Hij zal vooral in Engeland een graag geziene gast blijven en op 5 april 2005 heeft hij een staande ovatie gekregen na afloop van een concert in Cardiff. Enige tijd later vindt zijn manager het levenloze lichaam in de kleedkamer. Het blijkt dat Pitney is bezweken aan een hartaanval. Hij is dan slechts 66 jaar oud geworden. De eerder genoemde Marc Almond neemt 'Backstage' een paar jaar later op als eerbetoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten