Singles round-up: februari 4

Straks weer even kijken hoe ik de link het beste kan kopiëren. Dat is iedere keer weer een klusje waar ik niet aan gewend raak. In de radioshow, die schuil gaat achter de link, kunnen jullie alle 36 behandelde platen horen. Het is de eerste keer dat ik ze draai en dus ook voor mij een totale verrassing. In het begin heb ik er nog een hard hoofd in maar na afloop kan ik zeer tevreden zijn over de gevonden platen. Hierbij de laatste negen van vrijdag en hier komt straks de link te staan: https://www.mixcloud.com/WolfmanRadioShows/laidback-night-show-vinyl-45s-edition-17-02-23/

* Slade- Coz I Luv You (UK, Polydor, 1971)
Deze heb ik al in de Nederlandse persing maar dat exemplaar is zwaar gehavend en ik heb iets met Engelse persingen.

* Small Faces- Patterns (NL, Decca, 1967)
Hoe mooi had het kunnen zijn? Van de Nederlandse Small Faces-singles is dit veruit de meest zeldzame. Mét fotohoes en in een fraaie staat kun je rekenen op een vraagprijs van tenminste honderd euro. Deze is zwaar gehavend maar ik wil best even moeite doen om de plaat iets schoner te krijgen. Of dat is gelukt? Geen idee. Als het geen Decca was geweest, zou het geluid waarschijnlijk nog altijd beroerd zijn geweest maar een Decca is over het algemeen harder opgenomen. Deze overmeestert het gekraak en dus ben ik tevreden. De plaat speelt verder zonder noemenswaardige problemen.

* The Staple Singers- A Whole Lot Of Love (US, Curtom, 1975)
Van The Staples kan ik niet snel genoeg hebben. Ook al moet ik vaststellen dat deze plaat beduidend minder is dan andere singles die ik heb. Curtis Mayfield mag betrokken zijn als songschrijver en producent en het mag van de elpee 'Let's Do It Again' komen, toch weet ik niet zo goed wat ik aan moet met dit plaatje. Ja, het komt wel in de Blauwe Bak maar het zal eerst nog moeten groeien bij mij. Daarnaast heeft het al concurrentie van een aantal andere 'nieuwe' Staple Singers-platen en eentje (hopelijk) op komst.

* Tee-Set- Ma Belle Amie (België, Discostar, 1969)
Ik heb de Nederlandse persing afgelopen zomer een upgrade gegeven en nu arriveert deze Belg. We blijven rondkijken naar de Amerikaanse Colossus.

* Tyrannosaurus Rex- Ride A White Swan (US, Blue Thumb, 1970)
Marc Bolan start als Tyrannosaurus Rex in 1968 en maakt daarmee trippy folkmuziek. Omstreeks 1970 gaat hij zich toeleggen op de boogie en dan wordt de naam ingekort tot T.Rex. Het album 'Beard Of Stars' is daarbij de overgangsplaat. In Amerika wordt de tweede oplage van deze elpee geleverd met deze bonus-single. Ook verschijnt een standaard-versie van de single in Amerika als Tyrannosaurus Rex. In Europa heet de band inmiddels T.Rex. Dit is de persing met 'SP' in het catalogusnummer hetgeen duidt op de bonus-single bij het album. Naar alle waarschijnlijkheid staat het album dus nog in de schappen bij de platenzaak?

* Unit Four Plus Two- Concrete And Clay (UK, Decca, 1965, re: 1973)
De Nederlandse persing uit 1965 heb ik al sinds 1992 in de bakken staan, dit is een directe heruitgave van de Engelse uit 1973. Uit dezelfde periode dat menig ex-Decca-artiest of groep krijgt te maken met dit soort van heruitgaven. David Bowie zit in 1973 niet te wachten op 'The Laughing Gnome' en The Rolling Stones in 1975 evenmin op het slordige 'Out Of Time'. Over het wel en wee van de voormalige Unit Four Plus Two-leden op dat moment is mij niets bekend. Het is weer zoiets met Engelse persingen en een voorliefde.

* The Ventures- Hawaii Five-O (UK, United Artists, 1968, re: 1973)
De Engelse single is eigenlijk van 1969 maar het is reeds in 1968 een grote Amerikaanse hit geweest. In Engeland is die oorspronkelijk op Liberty en de heruitgave van 1973 op United Artists. Ook weer een rechtstreekse heruitgave met dezelfde b-kant als in de jaren zestig.

* Al Wilson- Poor Side Of Town (NL, Liberty, 1969)
Zo kom je nooit jaren zestig-singles van Al Wilson tegen in deze omgeving en zo heb je 'The Snake' en 'Poor Side Of Town' binnen een maand in Meppel. In tegenstelling tot 'The Snake' is deze single wel vlak en heeft het fotohoesje intact. Al Wilson is in de eerste plaats een popzanger met een zeldzame soulvolle uitspatting (als in het sublieme 'Show And Tell'). 'The Snake' wordt 'per ongeluk' een grote hit in de Northern Soul maar is feitelijk ook gewoon pop. Dat geldt ook voor 'Poor Side Of Town', een countryballade waar je gewoon geen soul van kan maken. De b-kant heb ik nog niet geprobeerd maar is geschreven door Fred Neil. Gewoon voor de jaren zestig-bak.

* The Winstons- Love Of The Common People (NL, Negram, 1969)
En hier is de aanleiding voor de Week Spot van afgelopen week. Het kwartje weigert te vallen als ik de single uit de bak haal. Eerlijk gezegd denk ik meteen aan reggae. Zelfs in de bus valt het kwartje niet en het is pas thuis als ik de single op zoek op 45cat. In vergelijking met 'Color Him Father' vind ik de uitvoering van 'Love Of The Common People' een beetje rommelig. Overigens ontdek ik pas na publicatie van de Week Spot dat de Nederlandse persing 'Colour Him Father' heet. 'Color' is Amerikaans. Ik wens jullie veel luisterplezier toe!