Helaas pindakaas. Ik had gehoopt iets meer leuke details te vinden over de zangeres maar haar Wikipedia is een koude en zakelijke opsomming van haar albums en de nodige 'name dropping' als het komt tot concerten en producties. Voor de rest had ik halverwege vorige week al een verhaal opgetuigd dat me desondanks erg bekend voor komt. Hoewel ik niet heb teruggebladerd naar het bewuste bericht denk ik dat het erg overeen komt met de post over 'Build' van The Housemartins. Julia is namelijk een dame die ik in de late jaren tachtig meerdere malen per week onder mijn vingers voel door glippen. Het leven van een inkoper op de afdeling muziek van de V&D is nog niet zó gemakkelijk? Blijkbaar heeft de inkoper (m/v) veel affiniteit gevoeld met het plaatje van Julia Fordham want hij heeft genoeg ingekocht om de plaat een vette nummer 1-hit te laten worden. Toch kan ik in deze jaren de verleiding weerstaan. Dan is het vervolgens pas in 2015 als ik de plaat voor het eerst hoor. Volgens mij dankzij een 'remake' want het lijkt erop alsof Fordham meer druk is geweest met het heropnames van haar oude werk dan met de releases van nieuw materiaal. Schijn bedriegt. Hoewel het een eendagsvlieg mag lijken die vrijwel niets heeft bereikt, kan Julia bogen op een carrière die inmiddels duurt vanaf de jaren tachtig en heeft ze een vracht aan albums uitgebracht. Op nummer 22 vinden we 'Happy Ever After' van Julia Fordham uit 1988.
Zoals gezegd... over de artiest zélf is niet zoveel te vertellen. Bovendien is het bericht van The Housemartins een tijdje geleden en dus kan ik nóg eens graven in de herinnering aan de late jaren tachtig. De commerciële levensduur van een single is beperkt. Een album kan al jaren niet meer in de hitlijsten staan en nog altijd dezelfde vraagprijs hebben als toen het pas nieuw was uitgebracht. Een single heeft daarentegen een houdbaarheidsdatum. Zolang het in de hitparade staat of nog altijd dreigt een hit te worden, kan de prijs van 6,50 gulden worden gehanteerd. Als het bezoek aan de Tipparade voorbij is, zakt de prijs opeens. Overigens ook het vertrek uit de Top 40, ook al tref je de héle grote hits maar zelden in de uitverkoopbakken. De Louwsma's weten de bakken te vinden. Als ik kijk naar de verzameling singles van mijn zus dan zijn er slechts een handjevol die in de top twintig zijn terecht gekomen. De meeste zijn echter ex-Tipparade-noteringen en andere platen die het niet hebben gehaald. Mijn oudste broer heeft, jaren na zijn vertrek naar Denemarken, nog altijd een 'abonnement' op de uitverkoopbakken van platenhandelaar Looper. Middels mijn andere broer heeft hij op woensdagmiddag eerste keuze en daar zitten vaak ook de ex-Top 40-hits bij. Een enkele keer 'mist' mijn broer of hebben ze bij de winkel lak aan de gemaakte afspraak. Ik kan me herinneren dat ik 'Joyride' van Roxette voor een rijksdaalder heb gekocht. Niet omdat ik het nummer zo goed vind of vond, maar uit pure rebellie en wetende dat het op de lijst van mijn broer moet staan. Overigens heb ik de single tegenwoordig dubbel dus dat misverstand kan meteen worden rechtgezet.
'Happy Ever After' ligt vooral in groten getale bij de V&D. Afgeprijsd van 6,50 gulden naar 2,50 gulden naar 1,95 gulden naar uiteindelijk 95 cent... ze raken het ding aan de straatstenen niet kwijt. Als ik het nummer een kwart eeuw later eindelijk eens beluister en op mijn zoeklijstje zet, zijn deze singles waarschijnlijk al zeven keer gerecycled. Het is het enige wapenfeit voor Fordham in Nederland maar in Engeland moet het allemaal nog beginnen voor haar. 'Happy Ever After' is haar debuutsingle in Engeland en bereikt een 27e plek in de zomer van 1988. 'Mysterious Ways', een duet met Curtis Stigers, zal in 1992 de top twintig bereiken in Engeland en ook heeft ze in 2002 nog een Amerikaanse Dance-top tien-hit met 'Wake Up With You'. Julia is geboren op 10 augustus 1962 op Hayling Island, een eilandje aan de zuidkust van Engeland. Ze begint haar loopbaan in de jaren tachtig als achtergrondzangeres voor Mari Wilson en Kim Wilde en brengt in 1988 haar eerste album uit. Gedurende de jaren negentig doet ze ook goede zaken met verschillende albums en singles. Ze heeft in 1998 een album klaar als er verschuivingen plaats vinden onder de platenmaatschappijen en haar label ophoudt met bestaan. Sindsdien werkt ze min of meer onafhankelijk.
Over een paar weken zet ik mezelf schrap voor 'Van het concert des levens' over 2005. Dat jaar begint met de tsunami. Hoewel Fordham door de jaren heen verschillende keren een nieuwe versie van haar oorspronkelijke nummers heeft uitgebracht, keert ze in 2005 terug naar haar roots aan de Engelse zuidkust om voor één keer flink uit te pakken met 'Happy Ever After'. Een lokaal kinderkoor verzorgt de achtergrondvocalen. Het doel is om geld in te zamelen voor een noodlijdende school in India maar deze hebben nét genoeg ontvangen voor drie potloden en een stukje vlakgom. Haar meest recente werk is van 2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten