Het is al een paar jaar een ritueel voor mijn moeder. Nadat ze 's avonds de nieuwsuitzending van Omrop Fryslân heeft gezien, schakelt ze over naar het nieuws van RTV Drenthe. Ze wil namelijk ook op de hoogte blijven van het nieuws bij mij uit de buurt. Ik kan er me niets bij voorstellen want ik volg geen lokaal nieuws. Na afloop van de begrafenis praat ik met een vriendin van mijn zus die me vertelt dat ze ook iedere avond even naar 'Drenthe Nu' kijkt. Het is een paar weken geleden als ik op Youtube de uitzending van de vorige dag tref. Tot mijn verbazing duurt het niet langer dan twintig minuten waar Omrop Fryslân wel een half uur in beslag neemt. Ik kijk niet iedere dag maar... het is sinds een paar weken wel dat ik het regelmatig even kijk. In tegenstelling tot het nieuws van Omrop Fryslân is 'Drenthe Nu' lekkere ontspannen televisie. Soms één of twee belangrijke nieuwsberichten maar vervolgens een reportage met een hoog 'Man Bijt Hond'-gehalte. Over het weerbericht in het plat Drents ga ik het maar niet hebben. De laatste twee rubrieken maken dat het erg licht verteerbaar nieuws is en gezellig genoeg om het ook over de provinciegrenzen heen te volgen. Het is in een aflevering van 'Drenthe Nu' dat ik iets zie dat mij heeft geïnspireerd tot een fietstocht met een duidelijke bestemming...
Het is het voorjaar van 2013. Ik ben eens opvallend vroeg uit de veren voor een zondag en besluit dat er moet worden gefietst. Deze middag verblijf ik enige tijd in de omgeving van De Blinkerd. De Blinkerd is een recreatiegebied met een cafetaria (sinds enige maanden dicht en leeg) en aan de voet van de VAM-berg. Mijn herinnering zegt me dat deze dan niet toegankelijk is voor fietsers of wandelaars. Het kan eveneens zijn dat ik de borden toen wél serieus heb genomen. In 'Drenthe Nu' is een reportage over een oudere man met chronische spierpijn. Op een zekere dag beklimt hij de VAM-berg en verwacht dat hij de volgende dag het zal afleggen van de pijn. Het tegengestelde is waar. Als hij zijn huisarts het verhaal vertelt, schrijft deze het recept uit: Iedere dag de VAM-berg beklimmen. Iemand heeft uitgerekend hoeveel kilometer de man in de afgelopen jaren heeft afgelegd. Ik heb er meteen oren naar. Eerst probeer ik nog uit te zoeken of ik met openbaar vervoer in de buurt kan komen. Nee, ook vanaf Wijster is het nog altijd een dik half uur lopen. Hoewel ik niet de meest dynamische postfiets in gebruik heb, haalt vooral het fraaie zonnige weer me over om vandaag de tocht te maken.
Ik zou de fietstocht kunnen afdoen als 'niets bijzonders', maar dan lieg ik. Hoewel ik het meerdere malen heb gefietst, blijft deze omgeving adembenemend mooi. Eerst via Rheebruggen en Ansen naar Ruinen. De batterijen uit de erfenis van moeder heb ik moeten weggooien. Ze zijn geschikt om te gebruiken tot 2015 en het blikje zit vol witte poeder van oude batterijen. Ik steek aan bij de winkel in Ruinen voor batterijen en nog wat zaken. Dan ga ik half toeristisch en half rechttoe rechtaan naar Pesse. Ik heb in Ruinen broodjes gekocht, in Pesse haal ik een pakje drinkzuivel en een zakje snoep. Ik ben bijna in de buurt van de VAM-berg als ik even eigenwijs ben en zomaar een weg in fiets. Het is maar goed dat ik onderweg toch even vraag want anders was ik in Noordscheschut uitgekomen. Ik vind de voet van de VAM-berg en zie zo nu en dan een pad naar boven met een verkeersbord van 'verboden in te rijden'. Op een gegeven ogenblik zie ik recht voor mij het gebouwtje op de top van de berg staan. De verkeersborden leren me echter dat ik niet mag binnenfietsen. Ik doe het tóch. Het valt me niet tegen hoe hoog ik evengoed nog kom, maar de rest moet ik lopen. Achteraf gezien blijkt er maar een route te zijn over de berg en nu loop ik in tegengestelde richting. Het is omstreeks half vier dat ik het hoogste punt bereik van de Col De Vam.
De Vuil Afvoer Maatschappij wordt in 1929 opgericht en het idee is om afval uit de Randstad te composteren in een gebied met schrale grond. Tot het begin van de nieuwe eeuw is het een berg afval. Dan wordt er een berg van gemaakt. De Wikipedia-pagina leert me ook dat het fietsparcours pas in 2018 is aangelegd. De meest gebruikte naam is Col Du Vam, maar dat klopt niet. Omdat 'maatschappij' vrouwelijk is, zou het Col De La Vam moeten heten, maar op de borden staat overal Col De Vam. Het stijgingspercentage is niet misselijk op bepaalde punten en het wordt dan vooral ook benut door wielrenners. Deze dag tel ik er drie waarvan ik met eentje nog een leuk praatje heb op de top van de Col. Na een half uur heb ik het ook wel weer gezien. De afdaling is best een beetje eng. Ik heb een gevoel dat de remblokjes een flinke schuurbeurt hebben gehad. Tijdens de 'Monstertocht' in 2001 ga ik met een gang van tachtig naar beneden maar ik hou inmiddels méér van het leven.
De terugweg kan ik evenmin saai noemen. Het is gesneden koek maar ook hier weer een prachtige omgeving. Eerst van Wijster naar Spier en het viaduct over de snelweg. Door de bossen naar Lhee en binnendoor naar Dwingeloo. Daar haal ik nog een paar boodschapjes bij de Albert Heijn en fiets dan over Wittelte terug naar Uffelte. Qua fietskilometers komt de schade op ongeveer vijftig kilometer. Ik ben iets meer dan vier uren onderweg geweest. Op de foto het uitzicht vanaf de Col.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten