Singles round-up: juni 5

De niesbuien zijn ook vrijdagavond door gegaan. Minder sporadisch dan overdag buiten maar nog altijd voelt het niet okay. Ik besluit me dan ook ziek te melden voor zaterdag want al dat gesnotter boven de post vind ik maar niets. En wat denk je? Het lijkt weer zo goed als voorbij! Ik ben gistermiddag naar Havelte gefietst om een pakket singles op te halen bij de PostNL-locatie en heb geen kriebel gevoeld. Gisteren heb ik twee keer geproest, iets dat standaard lijkt te zijn dit seizoen. Goed beschouwd is het opnieuw een halve dag geweest. Ik hoef komende winter voorlopig geen papieren zakdoekjes te kopen. Ik zou een dealerschap kunnen beginnen? Wat gaan we nu doen? Ik ga jullie eerst de laatste acht uit Zwolle aanbieden, vervolgens 'Het zilveren goud' en wellicht 'Van het concert des levens' en dan ga ik verder met de overige singles. Deze laatste aflevering van Zwolle is ook wel een beetje speciaal want het is niet iedere dag dat ik vier singles van één artiest koop.

* Ann Peebles- I'm Gonna Tear Your Playhouse Down (UK, London, 1972)
De Week Spot van deze week en het bericht kunnen jullie bij donderdag aantreffen.

* Alan Price Set- Willow Weep For Me (Zuid Afrika, Decca, 1967)
Het gaat een huiselijke middag worden? Mijn sigaartjes zijn bijna op en ook heb ik een paar boodschapjes nodig. Het lijkt erop alsof ik straks nog even naar Havelte fiets. Of naar Steenwijk als ik daar de moed voor heb. Ik moet ook nog de nieuwe draaitafel installeren. De oude heeft gisteravond naar hartenlust lopen 'jengelen' en dit had ik wel verwacht. Vandaar dat ik de opname ook maar heb laten zitten. De Skytec mag vanavond een valse start maken. Ik heb naalden besteld die pas maandag of dinsdag in Uffelte zijn en daar ben ik erg aan toe. Het doet zelfs pijn om kostbare platen met deze naalden te draaien. Ze zijn precies een jaar oud en dat schetst mijn vinyl-activiteiten op het moment. Ik draai praktisch alleen tijdens de shows en voor het schrijven van de 'Singles round-up'. Dus toch Zuid-Afrikaans? Ik heb jaren geleden, eveneens bij Minstrel, een single gekocht van The Caravelles op het rode Decca-label met een identiek catalogusnummer. Het is jaren lang een mysterie voor mij. 'Willow' is overigens niet het sterkste nummer dat ik heb gehoord van Alan Price, maar de collectie is weer een stukje méér compleet.

* The Smoke- My Friend Jack (Duitsland, Metronome, 1967)
Op hetzelfde adres waar ik de cassette van Julee Cruise heb gekocht, vind ik ook een erg interessant cassettebandje: 'The Best And The Rest Of British Psychedelia'. Het blijkt een budget-heruitgave te zijn van de Morgan Bluetown-sampler uit 1969 en bevat zowel de a- als b-kant van deze single van The Smoke. Een plaatje dat wat voeten in de aarde heeft. In de eerste uitvoering eet vriend Jack suikerklontjes maar ze zijn bij de BBC niet op hun achterhoofd gevallen. Hij mag wel suikerbrood eten maar geen klontjes. Dat associeert teveel met LSD. De tweede uitvoering van 'My Friend Jack' komt dankzij deze publiciteit onderaan in de Engelse hitparade. Een fraaie 'double-sider' want ook 'We Can Make It' mag er zijn! Weg zijn de psychedelische gitaareffecten en mogen we een geluid verwelkomen dat ik associeer met de oude The Who en The Creation. Ongelofelijke week... Count Five en The Smoke binnen een week. Het zou me niets verbazen dat The Electric Prunes nu ook ergens om het hoekje op me ligt te wachten...

* The Strawbs- The Man Who Called Himself Jesus (UK, A&M, 1968)
Het openingsnummer op de titelloze elpee van The Strawbs. Ik geloof dat ik de schijf ooit nog in Dokkum heb gekocht? De plaat heeft zijn beste tijd gehad maar desondanks laat ik hem goed smaken. 'The Man Who Called Himself Jesus' heb ik altijd een leuk nummer gevonden. Fijn om hem eens op single te hebben. The Strawbs zoekt op dit album nog erg naar een eigen geluid. De band komt oorspronkelijk uit de folk maar zal in het nieuwe decennium progressiever worden en tegelijk de hitparade aan doen met 'Part Of The Union'.

* Sandie Shaw- I'll Stop At Nothing (Zuid-Afrika, Pye, 1965)
* Sandie Shaw- Message Understood (Zuid-Afrika, Pye, 1966)
* Sandie Shaw- Run (Zuid-Afrika, Pye, 1966)
* Sandie Shaw- Today (Zuid-Afrika, Pye, 1968)
Onze Zuid-Afrikaanse vriend is blijkbaar een grote fan van Manfred Mann en Sandie Shaw. Bij de eerste lijkt de Zuid-Afrikaanse EMI genoegen te nemen met gewone Engelse persingen. Pye richt er zelfs een nieuwe serie van in. Wereldwijd is '7N' het begin van de catalogusnummers maar Zuid-Afrika doet aan PY en twee of drie cijfers. 'I'll Stop At Nothing' heb ik gisteravond gedraaid in 'Do The 45'. Nee, het is niet het gebruikelijke 'Do The 45'-werk maar ik draai ook The Smoke in de show. Ik had wellicht 'Message Understood' moeten hebben want dit heeft iets 'big city soul'-achtigs. Als de Northern Soulies mogen weg lopen met Lorraine Ellison, dan moet Sandie Shaw ook geen probleem zijn zou je denken. 'Run' kan ik hier overslaan want die heb ik al op de Engelse persing. Overigens ligt 'Long Live Love' daar ook nog, maar ik moet kritisch zijn op het laatst. Tenslotte hebben we daar 'Today'. Op zichzelf helemaal geen slechte plaat maar na drie andere Sandie Shaw-titels en 'You've Not Changed' in het achterhoofd is dit een beetje 'pants'.