Een leven met Julee

Vermoedelijk ga ik 'Het zilveren goud' in het weekend doen. Ik moet niet alleen de foto nog nemen maar ook eens de platen uit de afgelopen afleveringen weer terug zetten op de plek. Verder zijn gisteren de drie singles van Juno binnengekomen. Daar begon ik steeds meer een hard hoofd in te krijgen. Drie singles vind ik erg minimaal en wellicht dat ik nog even wacht om te zien of dit weekend méér binnenkomt. Zo niet, dan ga ik deze drie samenvatten in een berichtje. Nadat ik post heb bezorgd en thuis de computer aan zet, lees ik een privébericht van mijn broer. Het bevat de mededeling dat Julee Cruise is overleden. Voor velen zal het niet meer zijn dan een eendagsvlieg met een nummer dat vooral is gekoppeld aan een televisieserie, maar ik heb in 1998 een hernieuwde kennismaking gehad met Julee. Niet een heel lang verhaal maar wel iets dat ik best wil delen. Julee is al langere tijd niet helemaal gezond maar donderdag heeft ze besloten er zelf een punt achter te zetten. Ze is 65 jaar geworden.

Er zijn jongens bij me in de klas die wel naar Twin Peaks mogen kijken van hun ouders. Ik weet eigenlijk niet eens of mijn broer ook heeft gekeken naar het programma, feit is dat het voor mij dan al lang bedtijd is. We worden thuis best wel vrij gelaten voor wat betreft het televisie kijken, hoewel vader toch vaak het laatste woord heeft. Als er voetbal is, durf je het niet in je hoofd te halen om over een ander programma te beginnen. Met de komst van de kabel staat de televisie erg vaak op Duitsland afgesteld. 'Mooie muziekprogramma's', volgens mijn vader. Terwijl hij anders geen goed woord over heeft voor 'de moffen', vult hij de avonden met programma's met schlagermuziek. Maar goed... dit bericht gaat over Julee Cruise en, nee, ik heb nooit Twin Peaks op televisie gezien. Ik geloof dat ik een jaar of tien geleden nog eens 'Fire Walk With Me' op dvd heb aangeschaft. Je kunt niet om de themamuziek heen want 'Falling' wordt tweemaal een Top 40-hit binnen een tijdsbestek van een jaar. Ik heb het altijd een bijzondere plaat gevonden. Als mijn broer in 1995 verhuist naar Denemarken neem ik voor een ouderwets geeltje een tas vol overbodige cd-singles van hem over. Daar zit ook 'Falling' tussen. Hierdoor komt het veelvoudig terecht op cassettes. Hoewel ik onlangs nog heb gememoreerd dat het vijfentwintig jaar is geleden dat ik mijn eerste discman heb gekocht, zweer ik in deze jaren vooral nog bij de 'good old' walkman. De bandjes stel ik vooral zelf samen. Daar komt bij dat de voorbespeelde cassette vrij plotseling uit de lokale platenzaken is verdwenen.

Ik kijk dan ook mijn ogen uit als ik goed en wel een paar dagen in Engeland ben. Track Records heeft alles: compact discs, cassettes en zelfs nieuw vinyl. Ik vind op een zeker moment een folder van de Engelse ECI en zie dat menig hitalbum nog steeds verkrijgbaar is op cassette. In winkels met tweedehands goederen vindt je een stapeltje elpees en dozen vol met cassettes. De cassette is jaren lang de marktleider geweest in Engeland voor wat betreft de geluidsdragers. Het is een walhalla voor mij. Een van de eerste bandjes die ik koop is 'Disco Volente' van Mr. Bungle. Een van de meest ultieme Popkelder-albums en een heerlijke plaat om op tien door de koptelefoon te knallen terwijl ik ongeïnteresseerd mijn weg baan door de toeristen in het centrum van York. In het begin heb ik nog 'money to burn' hoewel ik niet bewust ben van het feit dat ik gewoon aan het lenen ben van de Rabobank. Op een zekere middag loop ik een boekenstunter binnen en deze heeft een grote stand met nieuwe voorbespeelde cassettes. 'The Best And The Rest Of British Psychedelia' komt hier vandaan. Het zal achteraf gezien gaan om een heruitgave van de Morgan Bluetown-sampler uit de jaren zestig. Gavin Friday & The Man Seezer kan ik me ook herinneren uit deze partij. Hier sta ik ook oog in oog met 'Floating In The Night' van Julee Cruise. Deze mag uiteraard ook mee!

Het album zit op een gegeven ogenblik bijna vastgelijmd in de walkman. Het is de periode dat ik in de YWCA verblijf en iedere ochtend de oversteek maak naar de Carecent voor ontbijtjes en talloze koppen koffie of 'milky tea'. Ik gebruik dan zo min mogelijk de racefiets want die heb ik vooral nodig voor de sollicitaties. The Rock Church is één van de vele koffie-adresjes waar dak- en thuislozen terecht kunnen en bij een bezoek heb ik een cadeautje gekregen. Het is een donkergrijze wollen mantel gemaakt voor iemand met mijn lengte. Dat heet een 'reus' in Engeland. Op deze ochtend draag ik deze jas en heb de walkman een beetje achteloos in de jaszak gepropt voordat ik hem over de stoel hang. Ik ben er al een uur als ik even word geroepen door een van de medewerkers. Ik sta op van mijn stoel. Als ik vijf minuten later terug kom, hangt mijn jas gelukkig nog over de stoel. De walkman is echter verdwenen. Natuurlijk is er niemand die iets heeft gezien. De volgende dag krijg ik de walkman van een van de medewerkers. Eentje zonder auto-reverse, radio en een beetje extra bas, maar met een gospelalbum van Keith Green. Het album van Julee Cruise heb ik vervolgens jaren niet meer gehoord, maar in mijn herinnering is het altijd prachtig gebleven.

Het had trouwens niets gescheeld of we hadden nimmer van Julee gehoord? Ze heeft in het begin van haar loopbaan al eens gewerkt met componist Angelo Badalamenti. De laatste is de huiscomponist voor producties van David Lynch. Badalamenti werkt in 1989 aan de soundtrack van Lynch' film 'Blue Velvet' en de regisseur heeft een uitdrukkelijke wens voor een scene. Hij wil daar de bestaande cover horen van 'Song To The Siren'. Een nummer van Tim Buckley uit de jaren zestig dat in 1983 door This Mortal Coil is opgenomen. Het legaal gebruik van de cover loopt aardig in de papieren en dus wordt Badalamenti aan het werk gezet om met een liedje te komen met een identieke sfeer. Dat wordt 'Mysteries Of Love' en hij denkt meteen aan Julee als de aangewezen persoon om het uit te voeren. Ze is eveneens prominent aanwezig in Twin Peaks. In Fire Walk With Me speelt ze zelfs een rol als nachtclubzangeres. Ik heb eerder vanavond 'Floating In The Night' weer eens in zijn geheel gedraaid en vreemd als het klinkt, maar ik ben even in York geweest. De verschillende nummers herinneren aan plekken die ik meende te zijn vergeten. Geen idee of de situatie nog hetzelfde is want ik ben in 2001 voor het laatst in de stad geweest. In de nieuwe eeuw heb ik reeds enkele exemplaren van 'Falling' gehad en dat blijft een favoriete afsluiter van een avondje 'The Vinyl Countdown'.