Uiteindelijk is het balletje weer rond. Ik heb even gezocht in het archief of ik al nooit eerder had geschreven over The Electric Prunes en wat blijkt? Het is een 'Telefoontoppertje' geweest in 2011. Het is de tijd dat ik nog de beschikking heb over een Nokia N95. Als de 3G-connectie er vorig jaar niet uit was gegaan, had ik overigens een 'refurbished' Nokia N95 gekocht. De mooiste telefoon die ik ooit heb gehad. Naast dat ik al mijn internet (inclusief deze praatpaal) op de Nokia schrijf, heeft het ook een goedgevulde muziekbibliotheek. In de rubriek 'Telefoontoppertje' zet ik dan een favoriet van de telefoon in de schijnwerpers en mag ik op Google zoeken naar een leuke foto van een telefoon. Het is eveneens rond deze tijd dat ik naar 'Nether Lands' luister van Dan Fogelberg op genoemd apparaat. Ik speel dan met het idee om een soort van 'monumentenlijst' op te zetten met monumentale platen. Dat komt er niet van. Sinds december presenteer ik echter zo nu en dan een plaatje dat zonder meer thuis hoort op mijn monumentenlijst. Met dank aan de onlangs gekochte single van The Thought is het de hoogste tijd om 'I Had Too Much To Dream Last Night' van The Electric Prunes toe te voegen aan de Top G-duizend.
Voordat Radio 3 in 1992 start met de horizontale programmering is iedere dag van de week gereserveerd voor een omroep. Alleen woensdag is een versplinterde dag met de eerste acht uren de EO en de VPRO voor de rest. Op deze dag luisteren wij echter naar Veronica dat op woensdag op Radio 2 zit. De vrijdag is de dag van Veronica op Radio 3 met traditioneel de Top 40 op de vrijdagmiddag. Goud Van Oud is echter ook een onderdeel van de vrijdag van Veronica. Normaliter wordt de samenstelling van dat programma door een vast team gedaan, maar zo heel nu en dan hebben ze een 'gastoptreden'. Zo ook deze vrijdag in oktober 1992. Het is een medewerker van het Veronica Magazine dat voor eens de drie uren mag vullen. Dat levert een exotische lijst op met een hoop jaren zestig-liedjes welke je nauwelijks meer hoort op de radio. Ik zit klaar met de cassette in de aanslag en zo maak ik kennis met 'I Had Too Much To Dream Last Night' van The Electric Prunes. De plaat komt meteen bovenaan mijn zoeklijst, maar de Nederlandse single blijkt extreem lastig te vinden.Internet kennen we nog niet in deze jaren en dus blijft The Electric Prunes jaren lang een 'droomplaat' voor mij. Dan kom ik in 1997 aan het werk bij de Popkelder en leer ik van Jan dat zijn broer de elpee heeft. Ja, hij wil hem wel kwijt en we komen een prijs van 25 gulden overeen. Ik neem aan dat hij hetzelfde heeft betaald want het is de jaren tachtig 'nice price'-uitgave. Of... ik denk dat 'nice price' de serie was van CBS, maar ook Warner Bros. heeft een soortgelijk assortiment van oudere uitgaven voor een vriendelijke prijs.
Het is dan inmiddels eind 1997 en de elpee gaat vanzelfsprekend ook mee op mijn reis naar Engeland. Daar is die niet beter van geworden! Hij zakt heel erg snel van Near Mint naar Good Plus om in het jargon te blijven. 'Good' is eigenlijk helemaal niet goed voor de meeste verzamelaars. Nu ik dit schrijf, heb ik de enorme behoefte om eens te kijken op Discogs naar een exemplaar. Immers... ik heb pas een plaat als ik de single heb! Ik neig dan enigszins naar de Engelse Radar-uitgave van 1979. Maar ook zonder het vinyl kan ik het nog altijd dromen. Ik heb slechts eenmaal oog in oog gestaan met een single van The Electric Prunes en dat is een andere titel. Het is de zomer van 1994 en de plaat moet dan al een kapitaal opbrengen. Ongeacht wat de prijs is, ik moest ditmaal maar eens doorpakken en een volgende van de eindeloze zoeklijst toevoegen aan de verzameling.
Hoewel de mannen van The Electric Prunes al een tijdje aan de slag zijn als ze in 1966 onder de nieuwe naam aan het werk gaan, zijn ze vrij onervaren en vatbaar voor allerminst aantrekkelijke contracten. De groep heeft in de oervorm gewerkt als een surfband als het in 1965 twaalf cover-versies opneemt in een lofi-studio. Deze opnames verschijnen pas in 2000 maar worden dan al geroemd vanwege de uitmuntende opnamekwaliteit. In 1966 maakt de groep haar eerste single als The Electric Prunes maar 'Ain't It Hard' raakt kant noch wal. De groep staat onder contract bij Dave Hassinger en deze zorgt desondanks voor een contract met Reprise. Door spelenderwijs te 'jammen' in de studio komen ze op een specifiek gitaargeluid dat we horen in het intro van 'I Had Too Much To Dream Last Night'. De single bereikt een elfde plek op de Billboard en stipt ook de Engelse Top 50 aan. De opvolger, 'Get Me To The World On Time', doet het zelfs ietsje beter in Engeland. Het eerste album verschijnt en is aanvankelijk titelloos. Latere releases worden verkocht met de titels van de twee hits. Hoewel de groep bij machte is om haar eigen repertoire te schrijven, beslist het contract met Hassinger dat de dames Annette Tucker en Nancie Mantz voor de liedjes mogen zorg dragen. Met name op de eerste elpee zorgt dat voor een onevenwichtig geluid waarover de band zélf ook niet tevreden is. Nummers als 'Onie' of 'Toonerville Trolley' zijn té poppy voor een 'free form garage'-band zoals The Electric Prunes.
De groep staat onder contract bij Hassinger en deze is daarmee eigenaar geworden van de naam. Hassinger besluit David Axelrod in de arm te nemen voor een ambitieus werk: 'Mass In F Minor'. Het is een uiterst complex werk en hoewel de groepsleden innovatief zijn, gaat het enkele muzikanten boven de pet. De plaat wordt ingespeeld met behulp van de Canadese The Collectors en andere sessiemuzikanten en The Prunes heeft niet de aanleg om het werk 'live' uit te voeren. Hassinger is echter overtuigd dat 'Mass' een opvolger verdient en omdat hij eigenaar is van de naam besluit hij een band samen te stellen. Deze band is verantwoordelijk voor 'Release Of An Oath' waarna Axelrod zich weer gaat richten op eigen muziek en producties. De pseudo-Electric Prunes maakt nog één album in 1969 en gaat het volgende jaar uit elkaar.
Zanger James Lowe blaast in 1999 The Electric Prunes nieuw leven in met enkele oude namen. Bassist-toetsenist Mark Tulin is de laatste naast Lowe van de eerste bezetting. Tulin overlijdt in 2011 en de band gaat even op slot. In 2013 en 2014 is het echter weer sporadisch actief en is Lowe de enige uit de oude bezetting. Het heeft intussen een aantal nieuwe albums uitgebracht en dat zijn voornamelijk platen die The Prunes het liefste zelf had willen uitbrengen in de jaren zestig, ware het niet dat ze onder een wurgcontract stonden bij Hassinger. Straks maar eens gaan zoeken naar de single! Het zal de rest van de dag blijven regenen in Uffelte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten