Er is ooit een tijd geweest dat ik gewoon niet zonder een bepaalde show kon functioneren. 'Do The 45' is vanzelfsprekend de oudste show van mijn hand, maar bij deze is het wel eens geweest dat ik een week niet kon. Het voelde dan alsof er een gat zat in de weken. Tegenwoordig lijk ik er minder problemen mee te hebben. Als ik doordeweeks shows terug luister, begint me meer en meer op te vallen hoe de 'nieuwe' draaitafel loopt te jengelen. In het begin is dat nog het geval bij jaren tachtig-singles maar tegenwoordig doet hij het ook al bij oudere platen. Ik zou eerst van mijn vakantiegeld een nieuwe speler hebben gekocht, alleen... ik vind de keuze niet reuze. Ik kan weer terug naar snaaraandrijving, maar ja... als je een keer 'direct drive' gewend bent? De 'direct drives' beginnen tegenwoordig pas bij driehonderd en de eerste vijftig daarboven is het nog altijd niet veel soeps. Dan zie ik deze staan op Marktplaats, hooguit drie keer gebruikt volgens de verkoopster. Bieden vanaf een bepaald bedrag en de speler heeft geen element en naald. Ik heb gisteren een bod uitgebracht en het lijkt erop alsof ik deze binnen nu en een week ga ophalen. Qua merk is het vijf stappen terug, maar voor dat geld? Bijna nieuwe direct drives voor dat geld is een illusie. Geen 'Do The 45' en dus wel ruimte voor 'Het zilveren goud'.
Het fenomeen bestaat nog altijd. Het heet tegenwoordig ietsje anders en dat is vast opnieuw een niet bestaand woord dat gewoon lekker in de mond ligt. In de jaren negentig heet het een Roefeldag. Kinderen van de lagere school mogen één woensdag in het jaar even ruiken aan het volwassen leven en kennis maken met bedrijven en beroepen. Bij de bakker mogen ze een taart bakken, maar van al dat bakken wordt je ook moe en zoek je iets van ontspanning. De overkoepelende stichting dat de Popkelder beheert, wil dus ook dat wij gaan participeren in de Roefeldag. We zouden het oudste drumstel kunnen neerzetten en een paar half versleten drumstokjes. We zouden een gebruiker kunnen uitnodigen om met de kinderen te 'jammen'. Er zijn verschillende mogelijkheden die ik kan bedenken maar geen zet mij echt in vuur en vlam. Dan komt 'vriend' Jan (niet te verwarren met collega Jan) met een idee. Aanvankelijk zie ik er niets in maar Jan's enthousiasme haalt me over de streep. Dit gaan we doen!
Jan heeft sinds kort een huisgenoot. John is eveneens vrijwilliger in de Popkelder en speelt in enkele bands. Hij heeft een paar weken geleden ook meegedaan aan het Pioneers Of The Jam-project waarmee we vijfmaal een kroeg leeg spelen. Het is eens op een zaterdagmiddag in de flat van Jan. John en Jan kijken elkaar in de portemonnee en moeten concluderen dat er iets ontbreekt: Geld. Ze hebben elk ook zin om even te spelen. Daar ontstaat het idee om samen op straat te gaan spelen. Jan heeft nog wat zwartepietenschmink liggen (het is ver vóór de woke) en met zwarte gezichten en gitaar en saxofoon gaan ze voor zich uit spelen op straat. Natuurlijk trekt dat kinderen aan en dan is Jan helemaal in zijn element. Met wat kindvriendelijke mopjes begint hij een beetje een 'act' waarbij John de perfecte match lijkt te zijn. De naam bedenken ze ter plekke: Strak & Cool. Eenmaal thuis werken ze de plannen verder uit. Ze hebben beide een lange slungel in gedachten. Omdat Gerrit van de Popkelder voldoet aan het plaatje en deze helemaal bezeten is door de muziek van Mr. Bungle... krijgt deze persoon de naam Bungel. Dan komt de Roefeldag in beeld en ziet Jan zijn kans schoon om het plan uit te werken.
Bungel is een beetje een dommig kind dat denkt dat hij geen muziek kan maken. Hij maakt al muziek door geluiden voort te brengen tijdens de dagelijkse activiteiten. Wat moet Bungel aan trekken? Daar bestaat geen regel voor maar Jan is razend enthousiast als ik het pak show. Het is de roze zijden overall die ik in 1996 in een opwelling heb gekocht om 'hippie' te zijn op Dicky Woodstock. Een onding! De laagste knoop zit vlak boven de navel en dat betekent dat bij iedere sanitaire stop de hele overall uit moet. Ik heb ook nog een haarband liggen met daaraan ogen op veertjes. Aan de zijkant kun je een batterij doen en ik geloof dat de ogen dan horen te dansen. Dat is al lang stuk en zelfs de ogen zijn verdwenen. Roze pak met een haarband met deze metalen veren ziet er al zonderling genoeg uit. Jan biedt me in het script voldoende kans tot improvisatie en op het laatst is het een geoliede machine.
Ik geloof dat we het deze woensdagmiddag vijfmaal uitvoeren. Met zoveel succes dat in november een mini-Roefeldag wordt gehouden en we door de organisatie worden gevraagd om het opnieuw neer te zetten. 'Drink maar een kistje bier', had mijn baas de eerste keer gezegd. Dat doen we dan ook, alleen wel per persoon. Jan heeft zijn videocamera mee en deze avond maken we in het wilde weg beelden. Hij zal het uiteindelijk gebruiken voor een film welke nooit van de grond is gekomen. Appie springt op de fiets met de camera in de hand en fietst in het donker om de rotonde en komt halverwege bijna in botsing met iemand die in de tegengestelde richting fietst. Dat soort van beelden. Lekker vaag! Freddy komt die middag ook even langs en dat is de laatste keer dat we elkaar hebben gezien. De laatste single van vanavond is de eerste die ik van hem koop als hij weer geld nodig heeft voor zijn alcoholische hobby.
2801 Blinded By The Light - Manfred Mann's Earth Band (Duitsland, Bronze, 1976)
2802 Upstairs 52 - Minisink Townhouse (NL, Philips, 1972)
2803 The Happening - The Supremes (NL, Tamla Motown, 1967)
2804 River Deep Mountain High - Ike & Tina Turner (NL, London, 1966, re: 1969)
2805 St.Louis - Warhorse (NL, Vertigo, 1971)
2806 Kissin' Cousins - Elvis Presley (Duitsland, RCA Victor, 1964)
De eerste vijf zijn de restanten uit Leeuwarden van vorige week. Het is een beetje jammer van Warhorse en eigenlijk moet ik nog altijd naar een betere single zoeken. Het middengat is té smal waardoor deze niet goed om een single-adaptor past. Ook niet in geval van zo'n driehoekje. Volgende week vrijdag is het 33 jaar sinds ik ben begonnen met verzamelen, maar ik ga het vieren met een concertbezoekje. Met een souvenir dat lang bij me zal blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten