Vier en een half uur. Dat is de tijd die ik nodig had om de onderste zestig van de Top 100 te draaien op Wolfman Radio. Ik ga waarschijnlijk morgen beide delen uploaden naar onze Mixcloud. Ik mag tijdens deze aftelling al een paar conclusies trekken. Ik heb Carlton Blount niet hoog staan vanwege de opnamekwaliteit, maar deze klinkt naar wens in de show. Die had zomaar een stuk hoger kunnen staan? De People-single van Baby Washington moet ik toch eens beter zien te krijgen, maar Wendy Alleyne heeft haar charmes in de huidige conditie en dat staat dus niet echt op mijn lijst van prioriteiten. Natuurlijk presenteer ik de Top 100 zonder enige twijfel, maar heb her en der zoiets van 'waarom deze wel en de andere niet?', maar een lijst als deze is altijd een momentopname. Vanavond zet ik me schrap voor de Top 40 waarvan inmiddels 39 platen bekend zijn. Wat zou toch de nummer 1 zijn dit jaar? Bij deze dus: 'Sha-La-La' van Mixed Feelings uit 1976 is niet alleen de koploper in de Blauwe Bak Top 100 maar tevens een vrij unieke Week Spot in week 53 van 2020. Het jaar dat met alle gerustheid ook gewoon 52 weken had mogen duren...
Waar en wanneer? Ik denk dat ik het voor het eerst heb gehoord in één van de podcasts welke in 2014 beschikbaar wordt gesteld door Rarenorthernsoul. Dat heeft dan niet alleen een collectie platen overgenomen maar tevens een aantal cassettebandjes. In de vroege jaren negentig nodigt een Northern Soul-dj met een eigen radioprogramma voor een lokale omroep collega's uit voor één nacht per jaar. Het is de eerste 'Northern Soul Allnighter' op de radio. Alle progressieve namen uit de scene willen hier graag aan meewerken en ieder krijgt een half uur tot een uur om zijn (het is een mannenwereld) favorieten tentoon te spreiden op de radio. De 'Allnighters' worden trouw opgenomen door een fan en Rarenorthernsoul stelt in 2014 een aantal podcasts samen uit de vele uren opnames. Ik geloof dat de 'Allnighter' twee of drie maal heeft plaats gehad. 'Hey Girl' van The Caprells, 'It Don't Take Much' van Rare Gems Odyssey, 'It's More Than I Deserve' van Joey Gee en zo kan ik nog wel een rijtje opnoemen van platen die ik middels deze podcasts heb leren kennen. Ik vermoed dat 'Sha-La-La' ook daar langs moet zijn gekomen. Ik ben dan nog helemaal niet geïnteresseerd in 12"-singles en dus lijkt de plaat een hele tijd onbereikbaar te zijn.
In het archief van Soul Source, een vooraanstaand forum van soul-liefhebbers, herinnert iemand zich dat de originele single ooit voor anderhalve dollar werd aangeboden, maar dat is lichtjaren geleden. Feit is dat de hele halve soul-gemeenschap op zoek is naar dit kleinood en dat het originele vinyl erg schaars is. Soul Cal brengt daar in 2008 eerst verandering in door het nummer aan te bieden op een eenzijdig bespeelbare 12"-single op 33 toeren. Ik ben al twee jaar erg geïnteresseerd in dit item, alleen... het toerental spreekt me niet aan. Waarom zou je een kort nummer op 12" persen als je het op 33 toeren doet? Scans laten zien dat de 'groeven' niet verder uit elkaar liggen. Uiteraard heeft een plaat slechts één groef, maar ik probeer te duiden op eventuele tussenruimte. Het is dus een verspilling van vinyl en dat voor een prijs die ik niet onder de zestig euro heb gezien. Toch heb ik een paar maal op het punt gestaan om het geld te investeren in de 12" of in de dubbelelpee van het Soul Cal-label. De laatste is de helft goedkoper. Dan is het oktober en open ik mijn Gmail. Ik zie dat Rarenorthernsoul een mailing heeft rondgestuurd en als ik de 'header' zie, begin ik te zweten. Ik klik op de mail en zie dan dat Sonic Wax 'Sha-La-La' opnieuw heeft uitgebracht. Een legale heruitgave op een eenzijdig bespeelbare single in een gelimiteerde oplage. Vijfenveertig toeren! Voor een tientje! Of misschien een beetje meer, maar tientjes beneden de zestig voor de 12".
Ik probeer het verhaal te vinden over 'Sha-La-La' dat ik jaren geleden eens heb gelezen. Misschien dat het de informatie op de website is van Soul Cal Records, alleen is die website overgenomen door een dealer in viagra. Alsof Northern Soul-liefhebbers dat nodig zouden hebben? Aan het gedrag te zien van sommige 'snobs' zou het juist wel wat minder mogen. Mixed Feelings komt echter voort uit een band uit Orangeburg in South Carolina. In de vroege jaren zeventig wordt het Mixed Feelings. Hierbij dan het verhaal dat ik me kan herinneren, maar dat ik niet meer kan vinden. Het zou oorspronkelijk het idee zijn geweest om 'Love Will Find A Way' als a-kant uit te brengen en de band heeft nog geen idee van een b-kant. Misschien de instrumentale versie van de a-kant of een wilde jam in de studio. Glenn Walling krijgt onderweg naar de studio inspiratie voor een nummer en als 'Love' is opgenomen, stelt hij zijn plan voor aan de overige leden. Er is nog een klein beetje studiotijd over en het gaat allemaal in vrijwel één take met een tekst van een kladpapiertje en een groove die ter plekke ontstaat in de studio. Iedereen is het erover eens dat dit 'Sha-La-La' de a-kant moet worden en dat gebeurt ook. In 1976 verschijnt de plaat op het United-label.
Het is pas in de nieuwe eeuw als de plaat in Engeland in de Northern Soul terecht komt en dan gaat het snel. Een origineel zit inmiddels rond de tweeduizend euro en zowel de 12" als de nieuwe Sonic Wax-uitgave zijn beide gelimiteerd tot 500 exemplaren. Net als bij Inell Young (onze winnares in 2016) kan het dus zijn dat een simpele Sonic Wax-heruitgave binnen een paar jaar enorm gaat stijgen in prijs. Het is sinds de zomer van 2018 dat ik erover na heb gedacht om de mp3 op een 'lathe' te laten persen. Er zijn immers nog een paar 'big wants' op mijn lijstje die ik nog graag eens in zo'n vorm zou willen zien. Ik ben nu echter ontzettend gelukkig met de Sonic Wax-uitgave. 'Sha-La-La' is vrolijk en aanstekelijk, het 'rommelt' lekker in de marge en dat maakt de plaat alleen maar meer onweerstaanbaar. Ik ga 2020 met een positieve noot besluiten en dan is dit de ultieme plaat van het jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten