Hoewel het uiteraard een dag te laat is, wil ik vanavond desondanks beginnen door mijn rechterhand uit te steken naar iemand. Oh wacht, dat ik niet conform de maatregelen... Soul-xotica is dan gelukkig weer geen openbare gelegenheid en dus mag ik zelf de regels bepalen. Het is immers ook aan Peter om de hand te accepteren. Mijn allereerste volger en kritische lezer was gisteren jarig en dus bij deze: Nog gefeliciteerd en vele jaren in gezondheid! Ik heb in de afgelopen tien jaar heel vaak fotohoesjes 'geleend' van zijn webstek singlehoesjes.nl, maar (zoals jullie zullen hebben opgemerkt) gebruik ik voor 'Het zilveren goud' en 'Singles round-up' liever foto's van de eigenlijke platen. Wie weet dat 'Raddraaien' ooit nog terug komt, want dan zal ik zeker weer veel gebruik gaan maken van de site. Ik heb gistermiddag het pakket singles afgehaald van het postkantoor. Dat is nogal een operatie want de verkoper heeft de singles in een tasje gestopt en vervolgens in een véél te grote doos gestopt. Deze past niet in mijn fietstas en ik besluit ter plekke de boel uit te pakken. Het tasje platen past wel, maar...? Wat doen we met de lege doos? De winkels willen het niet aannemen als oud papier en omdat mijn adres erop staat, kan ik het evenmin onmogelijk ergens dumpen. Met de lege doos aan het stuur ben ik terug gefietst. Vandaag de eerste twaalf en maandag het tweede deel.
* The Animals- Don't Bring Me Down (US, MGM, 1966)
Een aantal van de platen zijn 'dubbel'. Eentje van de vijfentwintig is bedoeld voor de snelle handel en verder heb ik goedkoop geprobeerd een aantal nodige 'upgrades' te vinden. 'Don't Bring Me Down' is een paar weken geleden nog voorbij gekomen in de 'Verzamelwoede' waarbij ik het (lege) Nederlandse hoesje gebruik. De man uit Zutphen heeft de titel maar liefst tweemaal en ik besluit eentje mee te nemen. Nu blijkt het de Amerikaanse persing te zijn. Leuk, want die heb ik ook nog niet, maar het ging me uiteindelijk om een Nederlandse Decca om de hoes weer compleet te krijgen.
* Margie Ball- Darling I Love You (NL, Funckler, 1965)
Ik ken de afbeelding van het hoesje al meer dan een kwart eeuw en eerst denk ik dat het een onvolkomenheid is op het hoesje. Alsof juist op de plek van Margie's mond een vlekje is gekomen. Nu heb ik het betreffende hoesje voor me liggen en nog steeds kan ik het niet verklaren. Heeft ze een blaar op haar lippen? Is het een stukje schil van een mandarijn? Of zou het toch een klavertje zijn? Laat me concentreren op de muziek. Margie doet volgens de overlevering een poging tot een Nederlandse Sandie Shaw en 'Darling' had zomaar uit de pen van Chris Andrews hebben kunnen komen. Speelse pop. Op de keerzijde staat een eigen nummer van Margie: 'I've Been Cryin' en dat ontstijgt Sandie Shaw zelfs in mijn optiek. Leuke plaat!
* Dave Berry- I Can Make You Cry (NL, Pink Elephant, 1973)
De beste man adverteert met de singles als 'vanaf 60 cent per stuk'. In werkelijkheid gaat het in categorieën. Twee-en-een-halve euro is het maximum, waarvan Dave Berry eentje is. De meeste zijn echter negentig cent per stuk, maar bij afname van bepaalde aantallen zakt de prijs tot uiteindelijk zestig cent is bereikt. De titel van Dave Berry zegt mij niets, maar de man heeft natuurlijk omstreeks 1968 nog altijd platen gemaakt voor Decca. Dan blijkt het deze 'gekke' single te zijn op het Pink Elephant-label. Een nummer van Chip Taylor en geproduceerd door Eric Woolfson, de toekomstige muzikale wederhelft van Alan Parsons in diens' Project. Het is muzikaal niet essentieel, maar mijn zwak voor Dave Berry is groot genoeg om het een wereldnummer te vinden.
* Black Velvet- Thought I Had Me A Good Thing Going (NL, Beacon, 1971)
Dit plaatje heb ik vorig jaar op de platenbeurs in Steenwijk gekocht. Een niet onaardige staat, maar niet nieuw en zonder fotohoesje. De man uit Zutphen biedt deze nieuwe single aan mét fotohoes voor twee euro en voor dat geld wil ik hem wel in de Blauwe Bak. De oude mag hierdoor in de jaren zeventig-bak staan. Het is een beetje 'poppy', maar ik vind het leuk genoeg voor de soul-collectie.
* Sam Brown- Stop (Duitsland, A&M, 1988)
Ik weet niet wat er mis is gegaan, maar van mijn oude exemplaar mist een stuk of ligt dwars door midden. Zoiets... Ik had de single al lang eens moeten vervangen, maar dan...? Ik kan me een detail herinneren dat ik aan het bezorgen ben, maar weet niet meer waar het is geweest. Er rijdt iemand voorbij die dit nummer snoeihard draait op de autoradio en zo heb ik de rest van de dag 'You better stop' gezongen. Nu kunnen we weer een tijdje vooruit!
* Chicory Tip- Cigarettes, Women And Wine (NL, CBS, 1972)
Ik moet zeker zijn handel in de gaten blijven houden, want dit kan leuk worden! Ook deze single van Chicory Tip is alsof het fris uit het magazijn komt. Ik ben aanvankelijk in de war met 'Survivor', de single dat het gezelschap in 1975 heeft gemaakt. Dit is nog één van de opvolgers van 'Son Of My Father' en het identieke 'What's Your Name'. De a-kant is wederom geschreven door Giorgio Moroder en Pete Bellotti en dus verwacht ik meteen een 'ta-taaa-ta-ta-ta-taaa' op de Moog in het intro. En ja hoor! Bijna goed. Het klinkt als een synth-bas. En weer een overdaad aan Moog in de refreintjes. Op de b-kant een eigen nummer van de groep en daar ben ik dan wel benieuwd naar. Geen synthesizer te bekennen maar wel een stevige boogie.
* Deep Feeling- Do You Love Me (NL, Page One, 1970)
Eenzelfde laken een pak als Black Velvet. Ik heb de single overigens ook al gehad toen ik in Mossley woonde, maar vond het toen al té weinig interessant om mee te nemen naar De Bilt. Dit is gewoon een perfecte vervanger voor de andere single in de jaren zeventig-bak, want ik ben nog altijd niet kapot van hun uitvoering van de hit van The Contours.
* Derek & Cyndi- You Bring Out The Best In Me (NL, Philadelphia, 1974)
Deze single is trouwens gewoon negentig cent. Of tachtig of zeventig in mijn geval. Ik heb in eerste instantie genoeg om voor een volgende korting in aanmerking te komen, maar dan blijkt dat hij een aantal net heeft verkocht. Waaronder 'A Girl Like You' van The Young Rascals (met fotohoes) en de enige single van The Shoes zonder Theo Van Es. Goed gegokt! Dit is de eerste single die is gearriveerd welke mogelijk in de Blauwe Bak Top 100 van 2021 zal kunnen staan. Ik heb het dan over 'You Bring Out The Best In Me' dat 'sophisticated' genoeg klinkt voor de koffers met de ingebouwde magie van Thom Bell als producent, arrangeur en dirigent. De b-kant is een ballade met een bak violen waarvoor ik nog eens goed moet gaan zitten.
* The Equals- Laurel And Hardy (Duitsland, President, 1968)
De plaat wordt met de b-kant geadverteerd, maar dan... blijkt het een Duitse 'double-sider' te zijn. En ja, het blijkt een originele single te zijn. 'Laurel And Hardy' heb ik, geloof ik, in Engeland op single gehad, maar ook dan niet interessant genoeg om mee te nemen naar Nederland. Ik meende het ook al te zien bij Chicory Tip, maar inderdaad... The Equals heeft ook een 'dish warp', maar 'does not affect play' om met de Engelse dealers te spreken voordat een tiende van de Mint-prijs af gaat. 'Giddy Up A Ding Dong' is hier echt de meest interessante kant. Het is ook de kant waar de platenfirma haar sticker heeft geplakt. Dat is dan weer 'Radio - Fernsehen Firtz Mandelartz' in Exchweiler. Geen idee waar dat ligt? Nordrein-Westfalen en ter hoogte van Aken. Dank je wel, Google. Zo leer je iedere dag weer iets...
* Fine Young Cannibals- Ever Fallen In Love (NL, London, 1986)
De negentig cent of minder bij grotere afname inspireert me ook tot de aanschaf van een aantal jaren tachtig-singles. Dit is een plaat waarover we het allemaal eens zijn? Niet beter dan het origineel van The Buzzcocks, maar zeker een 'interessante' uitvoering!
* Gallagher & Lyle- I Wanna Stay With You (Duitsland, A&M, 1976)
Stukje bij beetje zijn we de 'jukebox' van Wolfman Radio aan het verversen. Het is de non-stop mp3-jukebox welke speelt als we geen uitzending hebben. Laatst hoorde ik daar nog een ander nummer van Gallagher & Lyle en, ja, als er nog geen radio was uitgevonden, dan hadden ze het gedaan voor een plaat als deze. Zeer welkom op een zondagavond!
* Greenfield & Cook- Maybe A Lifetime (NL, Polydor, 1974)
De laatste single van het duo voordat ze uiteen gaan en een hele lange tijd niet willen praten over hun muziek. Waar de eerdere platen samen waren geschreven of, op zijn minst, aan beide waren toegeschreven, daar is 'Maybe A Lifetime' een compostie van Greenfield. Een jaar later zullen de heren solo-platen uitbrengen en zal Cook berooid terug komen van een Amerikaanse reis met Euson. Eerlijk is eerlijk: Het is niet het beste dat het duo heeft afgeleverd, maar ik was hem nog niet eerder tegengekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten