Frustratie. Dat is het gevoel dat de overmacht heeft bij mij. Niet vanwege de dagelijkse beslommeringen maar vanwege het feit dat er geen doorkomen is met de post. We lopen achter de feiten aan. De afgelopen dagen ben ik al druk geweest met het beperken van de schade en morgen hebben we andermaal een kans, maar ik zie het steeds donkerder in. Intussen proberen zoveel mogelijk rust te pakken en de gedachten te verzetten. Daarvoor heb ik dan Soul-xotica waar ik me nu mag uitleven voor wat betreft de Week Spots en het eerste deel van de Blauwe Bak Top 100 van dit weekend. Overigens heb ik onlangs ontdekt dat 2020 maar liefst drieënvijftig weken heeft en dat we dit jaar een extra Week Spot hebben. Dat behoeft dan weer geen Week Spot Kwartet want tot nu toe heeft alleen 'Guessing Again' van Vicki Collins de eer. Dat is de Week Spot in week 53 in 2015 en na de Week Spot van over twee weken is de volgende pas in 2026. Gaat ooit nog eens een heel interessant Week Spot Kwartet worden! Vanavond de Week Spots uit week 51 in 2016, 2017, 2018 en 2019 op een rijtje.
2016: We're Still Together-O.V. Wright (1979)
Ik vermoed dat ik in januari ga afrekenen bij Mark. Ik krijg deze maand namelijk mijn vakantiegeld van de oude werkgever en hoop dat mijn verlofuren ook nog worden verrekend. Met het afrekenen van deze platen mag ik een taartje eten want dan is het vijf jaar sinds de eerste transactie bij Mark. Mijn relatieve afwezigheid op Facebook maakt dat ik nog wel eens een plaatje 'mis', maar vind iedere week nog wel twee singles waarvoor ik belangstelling heb. Opvallend veel singles van zes pond in de komende partij en dat is in 2016 ook de prijs van deze van O.V. Wright. Een gruwelijk ondergewaardeerde plaat van een groots artiest. Bovendien eentje waarin je de lelijkheid van de drugs kan horen want Wright zal niet veel later aan deze hobby overlijden. O.V. staat op 31 in de Blauwe Bak Top 100 van 2016.
2017: Sooner Or Later-The Impressions (1975)
In 2015 koop ik deze van The Impressions op de Amerikaanse Curtom. Dat is dus styreen. Aanvankelijk wil het niet echt vlotten met mijn liefde voor de plaat. In 2017 slaat de vonk over maar dan vind ik de Amerikaanse opeens niet lekker klinken. Ik heb hem later nog wel eens gedraaid en ik moet zeggen: Hij valt nog reuze mee! In tegenstelling tot bijvoorbeeld Polydor-styreen blijft Curtom-styreen lang goed. Ik heb slechts een enkele plaat op Curtom met nare bijgeluiden. Hoe dan ook: Ik kies in dat jaar voor een Engelse persing op Warner Bros. en dat mag de Week Spot heten. Ik reken de plaat in 2017 dan ook tot een nieuwe aanwinst en dus mag het meedoen in de Top 100. Het staat op nummer 17.
2018: Don't Go-Linda Jones (1972)
In 1972 wordt Linda Jones opgenomen in de 'Club Van 27', hoewel bij haar een ziekte de boosdoener is. Het is me nog altijd niet duidelijk of deze single postuum is verschenen of dat het pas uit als het tragische bericht komt. Hoe dan ook: 'Don't Go' is één van de mooiste Linda Jones-momenten. Ik heb dit jaar nog eens een andere single van haar gekocht, maar dat is een miskoop gebleken. Mooier dan dit zijn ze er waarschijnlijk niet? Linda moet genoegen nemen met plek 29 in de Top 100.
2019: Don't Look Any Further-Dennis Edwards (1984)
Ik hou het oorspronkelijke verschijningsjaar aan van de plaat, hoewel het pas in 1987 een hit is geworden in ons land. In Engeland is het een zeer bescheiden succes hetgeen verklaart dat de afgelopen jaren menig kringloopwinkel-vondst zijn weg naar Engeland heeft gevonden. Aan de overkant van de Noordzee is het vooral een disco-klassieker welke je alleen in de gespecialiseerde radioshows terughoort. Als ik in 2001 voor het eerst de M People-cover hoor, denk ik eerst nog dat het gewoon een 'goedkoop' cover-succesje is. Het is dus een fraaie uitvoering van een cult-hit. Mijn exemplaar is een single welke van Nederland naar Engeland is gegaan en weer terug. Ik had nooit grote bedragen betaald voor dit plaatje, maar het zit in een pakket singles van Mark en is daardoor goed behapbaar. Edwards staat op plek nummer 32 in de Top 100 en opvallend mag zijn dat Siedah Garrett nergens op het label wordt genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten