Een bijzondere zondag. Voor het eerst sinds weken word ik niet wakker met pijn in mijn kuiten. Ik hoef niet beslist naar Meppel te fietsen, de zon schijnt en ik zal morgen weer aan het werk moeten. Dat bij elkaar opgeteld is een goede reden om straks maar eens even een wandelingetje door het bos te maken en daar heb ik zin in! Ik denk dat ik de camera thuis laat want ik heb recent nog een aantal foto's genomen welke ik niet heb gebruikt voor Soul-xotica. Nu alvast het eerste deel van vandaag schrijven en dan kan ik morgen 'Rondom 10' doen. In de Top 100 zakken we af van 37 naar 29.
37. Sunshine - Stirling Silver (US, Columbia 3-10329 A, 1976)
De zon is enthousiast aanwezig in Uffelte en dus past dit liedje ineens helemaal in het plaatje. Ik heb nog even gekeken want ik kan me herinneren dat ik de ware identiteit van Stirling Silver heb gekend, maar 45cat biedt geen soelaas. Discogs heeft het zelfs over een band hetgeen zal betekenen dat ik de single een nieuwe plek in de koffers zal moeten geven. Hij staat nu onder Silver omdat ik meende dat het een pseudoniem was waarbij Stirling de voornaam was. Nee, de band wordt geleid door de heren Meco Nonardo, Tony Bongiovi en Jay Ellis en dat zijn wel een aantal namen waarvan een disco-hart sneller gaat kloppen. 'Sunshine' valt helemaal in het disco-stramien, maar een positieve 'vibe' is altijd welkom en deze plaat stroomt ervan over. Ik heb overigens de demo met stereo aan één kant en mono aan de andere kant.
36, Hello, How Have You Been - Willie Clayton (US, Pawn 5N-3807 A, 1975)
Ik koop dit jaar maar liefst twee platen van Willie Clayton en alleen deze heeft de Top 100 gehaald. Ik tref de man voor het eerst in 2016 als ik voor weinig 'It's Time You Made Up Your Mind' op de kop tik. Dat is in hetzelfde jaar de Week Spot. Het is pas als ik dit 'Hello, How Have You Been' hoor dat ik me realiseer dat de man méér heeft gedaan. Sterker nog: Hij mag zijn loopbaan in de jaren zeventig zijn begonnen bij Willie Mitchell in Memphis, het is vooral het werk uit de jaren tachtig dat wordt geroemd bij Southern Soul-liefhebbers. 'Hello, How Have You Been' is een echte Willie Mitchell-productie en ademt dus Al Green, Ann Peebles en The Detroit Emeralds. Om maar even de meest bekende namen uit de Hi-stal te noemen. Ook weer een plaatje waar ik een goede bui van krijg en dat hebben we wel nodig in 2020.
35. Talking About Freedom - Fontella Bass (UK, Contempo CS.2032 B, 1973)
Over ongeveer een week mag ik afscheid nemen van 2020 en er zullen weinig zijn die dat doen met tranen in de ogen. Een ieder heeft het volste recht om het verhaal te geloven dat hen het meeste aanspreekt, maar bij mij slaat al meteen bij de aanvang van de maatregelen de twijfel toe. Gaat het hier wel om gezondheid of spelen er andere belangen? Ik zou zelf hebben verwacht dat de mondkapjes meteen in maart verplicht werden gesteld en toen dat niet gebeurde maar wel andere absurde maatregelen plaats vonden, heb ik het zaakje niet meer vertrouwd. Het is in het begin van de 'crisis' dat ik weer een partij singles van Mark ontvang en dit bevat ook het funky 'It's Hard To Get Back In' van Fontella Bass. De b-kant spreekt me opeens veel meer aan en vanwege het onbestemde gevoel tegenover de actualiteit maak ik hiervan de Week Spot. Ik had het liefste gehad dat ik nu kon denken: 'Oh, wat heb ik me voor niets druk gemaakt in maart', want ik wil op dit vlak niet mijn gelijk krijgen. We moeten zien of we het dan in 2021 nog kunnen stoppen?
34. Get Closer - James & Bobby Purify (NL, Mercury 6167 501 A, 1977)
Ik heb de 1976-uitvoering van 'I'm Your Puppet' nog altijd in de reserve-Blauwe Bak staan en dan het meest vanwege de b-kant: 'Lay Me Down Easy'. Omdat ik de single in 1990 heb gekocht (het is de nummer 84 in de kaartenbak) is dit de 'vroegste' uit de Blauwe Bak-verzameling. Als Albert me deze titel stuurt van The Purify Bros. (zoals het op het hoesje staat) keer ik in eerste instantie het plaatje om voor 'Turning Back THe Pages'. Dat maakt slechts weinig indruk en dan probeer ik 'Get Closer'. Vooral gedurende de vakantie is dit plaatje gaan groeien bij mij en tegenwoordig weet ik niet eens meer hoe 'Turning' eigenlijk klinkt.
33. I Just Gotta Find Someone To Love Me - Ghetto Children (UK, CBS S CBS 1450 A, 1973)
Over de vakantie gesproken! In voorgaande jaren heb ik nog wel eens meerdere afleveringen gedaan over fietsavonturen. Ik denk dat het nu schrapen wordt voor een lijstje, maar ik wil er desondanks eens voor gaan zitten. De vakantie is wel één van de absolute hoogtepunten in het jaar. De omgeving, het weer, de gastvrijheid in de bed & breakfast en geen gezeul met tent en kookgerei... ik hoop dat ik volgend jaar weer kan kamperen, maar in 2020 is het me goed bevallen! Dit is een redelijk kostbare single uit een partij van Mark, maar je treft de Engelse demo zelden en deze is in een zeer fijne staat!
32. It's The Last Time Around For Me - Morris Jefferson (US, Good Luck GL-201 B, 1980)
Zijn we nog platen 'vergeten' in de lijst? Ik draaide gisteravond weer een paar uit de 'bubbling under' waaronder 'The Way I Feel About You' van The Main Attraction en kan me niet voorstellen dat deze niet in de lijst staat. Ook 'It's Harder To Get By' van Charles Smith heeft het niet gehaald. Ik doe tweemaal binnen de eerste 24 uur een concessie en Morris Jefferson is daar eentje van. Deze moet in de Top 100 en zeer hoog... Ik ga rond nummer 34 kijken voor een gaatje en dan is de nummer 32 de juiste plek voor het plaatje.
31. A Love Like Yours - Lorraine Johnson (UK, Kent CITY 048 A, 1973, re: 2016)
Ik reserveer de single aanvankelijk voor de andere kant: 'Complain To The Clouds' van Deep Velvet. In de lijst met de aanwinsten van 2020 op datum staat de plaat zelfs nog genoteerd als Deep Velvet. Toch wint Lorraine Johnson al vrij snel het gevecht. Ik verbaas me aanvankelijk over de geluidskwaliteit en in een gesprekje met Mark vertelt hij me dat 'alles van Lorraine Johnson erg in trek is bij de dj's'. Zelfs een quadrofonisch opgenomen scheet van mevrouw Johnson zou een bestseller worden als Kent het zou uitbrengen als single. 'A Love Like Yours' is een onuitgebrachte opname van Lorraine uit 1973. Hoewel het nummer 'af' is, is het bovendien erg mono en zitten nare bijgeluiden in de mix. Toch moet ik erkennen dat ik ook immuun ben voor krasjes en tikken en al snel alleen maar de muziek hoor en dan valt er veel te genieten in 'A Love Like Yours'.
30. False Alarm - Krystal (US, Magic Touch MT-9002 B, 1977)
De scheiding tussen disco en Modern Soul is smal en het zijn vooral de top-dj's die zich opwinden of een plaat geldt als disco of Modern Soul. Ik ga puur af op het nummer en beoordeel dan of het interessant is voor de Blauwe Bak of niet. Met 'Body Dance' op de a-kant ben ik snel uitgepoept. 'False Alarm' is daarentegen een trip van ruim vijf minuten door de magie van crossover en sweet soul en dat als b-kant van een discostamper. 'A tune that keeps on buidling', zoals de Engelsen het zeggen en ik ben dol op dit soort platen!
29. Shardarp - Nobody's Children (UK, Twilight ASHP 522-20 A, 1976, re: 2020)
Ik onderhoud al sinds 2016 een goed contact met Alberto Zanini van het Italiaanse Cannonball-label, maar het is pas in maart 2018 als hij gebruik wil maken van mijn radioshows om de laatste releases aan te prijzen. Ik hoop dat ik ooit nog eens op zijn promo-vinyl-lijst terecht kom, maar dat is iets anders. In maart 2018 stuurt hij me twee digitale singles toe waaronder 'Shardarp II' van El' Willie. William Travis Jr. neemt het plaatje in 1976 op met Nobody's Children, maar produceert een opgefriste versie voor Cannonball in 2018. Het origineel is zeer lastig te vinden en ik moet snel beslissen als ik zie dat Twilight het origineel opnieuw aanbiedt. Het feit dat de b-kant eveneens aanwezig is, maakt dat ik vlug ben bereid want verder moet ik bekennen dat ik begin dit jaar nog vooral gehecht ben geraakt aan Willie's latere versie. Het duurt dus even voordat Nobody's Children indruk maakt bij mij en dan is het meteen raak. De b-kant heb ik overigens nooit weer gedraaid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten