Ik heb geen zin om meer terug te gaan naar het bericht over de Week Spot, maar zoals jullie op het hoesje kunnen lezen is de correcte titel 'Baby You're MY Mystery' in plaats van 'A Mystery'. Ik heb overigens niet deze Duitse met fotohoes maar de Engelse persing. Dan trap ik bij deze de Blauwe Bak Top 100 van 2020 af. Gedurende drie weekenden zal ik jullie op vrijdag, zaterdag en zondag een negental singles presenteren. Vermoedelijk publiceer ik de laatste twee tijdens de kerstdagen en op dinsdag 29 december presenteer ik de nummer 1 (welke jullie tegen die tijd vast al wel kunnen raden?). Omdat de singles in de meeste gevallen enkel ter sprake zijn gekomen in een 'Singles round-up' zal ik een kort verhaaltje bij iedere plaat schrijven. Van een eerste indruk in de genoemde rubriek naar een plek bij de 100 meest favoriete platen van het jaar. Over 'Singles round-ups' gesproken: Ik heb vanavond 25 singles afgerekend op Marktplaats. Ik moet maar eens bekijken hoe ik die ga kwijtraken op Soul-xotica... Nu eerst de nummers 100 tot en met 92.
100. Reconsider Me - Johnny Adams (NL, Negram NG 554 A, 1970)
Ik geloof dat 'I Won't Cry' niet de Top 100 van 2019 heeft gehaald. Ik denk dat de plaat me pas sinds maart van dit jaar is gaan opvallen. Vervolgens bezorgt Albert mij deze single in juli. Aanvankelijk neig ik meer naar 'In A Moment Of Weakness' op de keerzijde maar als de 'Vakantiemix' aan de beurt is, kies ik dan toch voor 'Reconsider Me'. Zie hier het resultaat. Het was een wijs besluit in 1970 van Negram om in zee te gaan met het Amerikaanse SSS International. Shelby Singleton is dan pas eigenaar geworden van de rechten op de Sun-opnames uit de jaren vijftig en dus mag Negram hier een graantje van mee pikken. Hoewel The Shangri-Las nimmer zijn uitgekomen voor SSS International bezit Singleton ook de rechten van de opnames die hij met de dames maakte. Dat zijn achteraf gezien de succesjes uit de samenwerking. De Suri-Soul is niet krachtig genoeg in 1970 om Johnny Adams in de kijker te spelen van het platen kopend publiek.
99. A Day Without Love - Carlton Blount (UK, So New SN-1003 A, 1989)
Deze plaat zou beslist hoger mogen staan, alleen heeft het nu wel een reden waarom deze zo laag staat. Ik denk dat het hem in de persing zit en dat het weinig zin heeft om een ander exemplaar te bestellen, maar de bas lijkt té zwaar te zijn opgenomen. Tegen het einde gaat de toonarm erg vibreren door de bas en dat is met een mengpaneel niet op te lossen. De plaat gaat in april mee als 'kassakoopje'. Er zijn geen Youtube-clips van het nummer, maar 99 Engelse pence helpt me over de streep. Het is een heerlijk krachtig nummer uit de late jaren tachtig met alle gimmicks uit die tijd, maar helaas gooit de audiokwaliteit roet in het eten. Tot zover ik weet is die ook alleen maar op 12" uitgebracht.
98. You've Got To Be A Believer - Donald Height (US, Shout S-231 A, 1968)
Ik zal het meteen maar verklappen: Het merendeel in deze lijst is uit de jaren zeventig. Natuurlijk doen de jaren tachtig, negentig en de nieuwe eeuw ook mee en ben ik evenmin de jaren zestig vergeten. De oorspronkelijke nummer 100 is 'Once In A Lifetime' van Jimmy Robins. Een geweldig nummer, maar eigenlijk doe ik de plaat té weinig eer aan met een honderdste plek en ik zie geen kans om hem hoger te krijgen. Dan vinden we hier Donald Height. Een vrij recente aankoop die ik wel een aantal malen heb gedraaid en welke ik nu al mee kan neuriën als ik de titel zie. Deze associatie is belangrijk voor een plek in de Top 100. De tijd dat ik iedere dag begin met een soul-ontbijtje is al lang geleden. Soms staan de draaitafels tussen zondag- en zaterdagavond zelfs helemaal stil.
97. Baby You're My Mystery - Delegation (UK, State STAT 55 B, 1977)
Nu wel met de correcte titel.
96. This Time - Judy Cheeks (UK, Positiva TIV 28 A, 1995)
In 1978 heeft Judy een hit met Udo Jürgens genaamd 'Einmal Wenn Du Gehst'. Ik zweer jullie dat ik de plaat nog nooit heb gehoord, maar ik ken de titel uit de boeken. Vandaar dat ik lange tijd denk dat Judy een Duitse zangeres is. Waarschijnlijk een Penny McLean die in werkelijkheid een plat Duitse naam heeft. Haar werk uit de jaren negentig is me destijds ontgaan. Bij mijn weten heeft het Nederland nooit gehaald en als ik in 1998 in Engeland kom wonen, hoor je deze platen al niet meer prominent op de radio, hoewel ik vermoed dat ik ze wel heb gehoord bij Heart FM. 'This Time' is in 1995 de opvolger van een Engelse top 20-hit en de laatste blijft net buiten de top 20 steken. Ik ben zwak als het aankomt op Engelse persingen uit de jaren negentig met fotohoes en vooral als Mark ze ook nog eens van harte aanprijst. Het is een 'hit' geworden, vooral tijdens mijn vakantie in augustus.
95. Make Up Your Mind - The Fifth Revelation (US, Epic S-11012 A, 1973)
Barrett Strong heeft in 1960 een knaller van een hit op het Motown-label met 'Money (That's What I Want)'. Het liedje zal talloze keren worden gecoverd onder andere door The Beatles en The Flying Lizards. In 1973 is Strong één van de zoveel oudgedienden die Motown heeft verlaten. Motown is een beetje een soort van FvD geworden, om de actualiteit erbij te betrekken. Met Smokey Robinson als de penningmeester. Deze plaat ademt Motown maar niet het klassieke geluid waarmee Strong zijn brood heeft verdiend. 'Make Up Your Mind' neigt naar de psychedelische soul van The Temptations en past qua 1973 dus helemaal in het plaatje van de 'Blaxploitation'-soundtracks.
94. When You're Young And In Love - Ralph Carter (US, Mercury 73695 B, 1975)
Ik heb vorige week nog erover zitten na te denken en ik kom uit bij 1977. Wanneer zou de eerste 12"-maxisingle zijn verschenen? Er is natuurlijk de 12"-EP van Gloria Ann Taylor uit 1973 en deze wordt vaak als voorloper genoemd. Ik weet enkele platen die in 1977 als maxi-single zijn verschenen. In 1975 is dit nog niet aan de orde, hoewel de vraag naar uitgebreide versies wel aanwezig is. In 1975-76 levert dat een stoet singles op met een 'Part I' en 'Part II' waarbij de laatste niet een aanvulling is op 'Part I', maar de lange uitvoering. Vaak is de audiokwaliteit een stuk minder of zijn de platen na 'Part I' al aan vervanging toe op de draaitafel. Ralph Carter heeft een uitzondering. Tom Moulton bemoeit zich met de zaak en dat levert altijd fraaie mixen op en dat is bij deze single eveneens het geval. Ik draai hem altijd in deze lange versie van vijf minuten!
93. Asking For The Truth - Reuben Bell (UK, Contempo CS 2097 B, 1976)
Voor wie het nog niet mocht weten: Ik ben min of meer gestopt met Facebook. Ik gebruik het enkel nog om shows te promoten en verder kijk ik eens per week even verder. Dit betekent ook dat ik niet meer dagelijks de handel van Mark in de gaten ga houden. Ik moest binnenkort ook weer eens afrekenen bij hem, want hij heeft inmiddels ongeveer dertig voor mij liggen. Hij heeft me ook een lijstje gestuurd van Contempo's die hij heeft liggen. Daar moet ik ook nog eens serieus naar kijken. In deze Top 100 komen we nog een aantal Contempo's tegen, alleen Ted Taylor heeft het niet gehaald bij mijn weten. Reuben Bell dus wel op de valreep. Een van de plaatjes welke me meteen weer terug brengt naar de heerlijke maandag van de vakantie.
92. I Do Believe That I'm Losing You - One'sy Mack (US, Atlantic 45-2938 A, 1972)
'A Dutch copy from the Suri-scene with the traditional label decoration'. Zo beschrijft Mark de single, maar alras blijkt het dat het om de Amerikaanse 'original' gaat. Het heeft alle schijn van een poging tot 'cover-up'. De vorige eigenaar (m/v) heeft met zwarte viltstift willekeurig kleine blokjes getekend welke de titel moeilijk doen laten lezen en waarvoor ik het internet nodig heb om het catalogusnummer te lezen. Er blijkt (later?) wel een Nederlandse persing te zijn geweest, maar deze is op een surrogaat-label als ik dat zo mag noemen.
Zaterdag komt het vaak niet van publiceren en dus denk ik dat ik zondag weer dubbel ga doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten