De foto's voor de de drie delen Blauwe Bak Top 100 zijn gemaakt plus de twee 'Singles round-ups' en verder heb ik de singles van de laatste twee afleveringen 'Het zilveren goud' terug gezet op de plek waar ze horen. Bij de foto van zondag moet ik nog eenmaal creatief zijn omdat dit een 12" bevat, maar verder kan ik nu gewoon foto's maken drie bij drie singles. Nu ik het negental uit de bak pak, merk ik ook dat ze alle negen geschikt zijn voor de jukebox. Mooie egale ronde middengaten en geen enkele die ooit een 'hartje' heeft gehad. In dit eerste deel tel ik af van nummer 73 naar 65.
73. I've Got To Break Away - Baby Washington (US, Master Five 3502 B, 1975)
Zoals ik zondag heb aangekondigd, beginnen we ook deze aflevering met Baby Washington. Beide platen zijn gewoon even goed voor mij, het is de staat die uiteindelijk bepaalt dat deze hoger mag staan. Toch zijn ze beide weer niet zó essentieel dat ik ze beslist in de top vijftig of top twintig moet hebben. Opnieuw is weer geen 'bubbling under' binnen de top honderd en dus is het niets minder dan vele van de andere noteringen in de lijst. Het blijft een cliché, maar het was dit jaar weer eens écht zwaar om een lijst samen te stellen. Zoveel kandidaten...
72. Good Thing - Rhonda McDaniel (Canada, Soul Tribe ST 001 B, 2008)
Ik gok nu maar op 2008, maar het is 2007 of 2008 als deze single uitkomt. De eerste op het Soul Tribe-label dat later ook enkele oudere opnames opnieuw zal uitbrengen. Ik heb de Tan Geers op dit Soul Tribe-label in de koffers staan. Rhonda McDaniel is een 'nieuwe' zangeres in deze jaren. Ze opereert onafhankelijk en Soul Tribe gunt haar wel een kans. Op de a-kant doet ze een uitvoering van 'Why Am I Crying' van Shirley Wahls, origineel uit 1968. Best een goede versie, maar ik ben snel verkocht als ik 'Good Thing' hoor. Het is de periode waarin Nederland (alsook de rest van de wereld) met corona te maken krijgt en dat het nieuws somber kleurt. Dan is 'Good Thing' voor mij stiekem het vitaminepilletje dat ervoor zorgt dat ik fluitend op de fiets stap om post te gaan bezorgen. Positiviteit is broodnodig geweest in het gekke jaar 2020.
71. Waitin' On The Line Again - The Johnson Family (US, Atlantic 45-3264 B, 1975)
Ik moest Mark nog eens vragen waarom hij deze plaat heeft aangeboden. Is het vanwege '1-2-3' op de a-kant of dit 'Waitin' On The Line Again'? Het zit in zijn partijtje 'oddballs' en het is een van de weinige singles zonder een Youtube-clip. Hoe erg kun je ernaast grijpen met een plaat op Atlantic uit 1975 voor een paar pond en welke door Mark wordt aangeboden? Ik gok erop en ben meteen verliefd op het heupwiegende 'Waitin' On The Line Again'.
70. I Wants To Be Free - George Perkins (US, Cryin' In The Streets C.I.T.S.R. 1016 B, 1980)
Een plaat met 'label decoration'. 'King Rosco Sweet Soul' staat gekalkt op de a-kant. Ook niet een slecht nummer maar door de dan actuele Black Lives Matter-sentimenten draai ik 'No Need For A Black Man To Cry' niet tot nauwelijks in mijn shows. Nee, dan liever een nummer met ongeveer dezelfde strekking maar dan met een schreeuw om vrijheid zonder dat een huidskleur een rol speelt. George Perkins kan in ieder geval al niet stuk bij mij. Als hij 'Zie ginds komt de stoomboot' heeft opgenomen, zou dat in principe ook in de Top 100 kunnen staan.
69. Party With You - L.T.D. (US, Montage MV 908 B, 1983)
Ik herinner mezelf vanavond aan het feit dat ik volgende week moet proberen ergens een gaatje te vinden voor 'Rondom 10'. Ik mag dan terug naar december 2018 en volgens mij gaan we het voor de aardigheid eens over kleding hebben. In februari ga ik het afsluiten met februari 2020. De 'vakantie' waarvan L.T.D. het einde inluidt. Natuurlijk is het niet helemaal vakantie want ik heb me ziek gemeld en voel me ook niet in staat om te werken. Maar met name de laatste vrijdag neem ik het er nog eenmaal van door met de bus naar Emmen te gaan. Nog eenmaal... In december 2020 zou het al een veel groter avontuur worden om met de bus naar Emmen te gaan? Ik ga naar Emmen om een singles-koffer te kopen, maar uiteindelijk eindig ik met veel singles en geen koffer. L.T.D. wil ik wel gokken voor weinig en dan is het al snel de b-kant die de meeste indruk maakt op mij.
68. A Chance For Hope - The Live Band (US, TSOB 7TS-5002 A, 1982, re: 2020)
Ik heb doorgaans helemaal niets met Record Store Day en besteed nauwelijks aandacht aan het fenomeen in mijn shows. Dan ontdek ik in augustus dat de opzet is gewijzigd vanwege de corona en dat er maar liefst drie Record Store Days zijn. Op de laatste vrijdag van augustus doe ik een show rondom de eerste en herhaal dit de volgende twee maanden. In de show van september zit één plaatje dat heel hoog op mijn verlanglijstje staat (en deze staat héél hoog in deze Top 100), hoewel ik deze van The Live Band ook erg smakelijk vind. Het is de eerste keer dat de volledige versie van het titelnummer van de elpee van The Live Band op een single verschijnt. Hoewel? Dat is wat de bio zegt. Ik kijk nu naar het label van de elpee en daarop duurt het een minuut langer. Wel zit de 'Prelude' vast aan de versie op de single en dan kom je al met al twee minuten tekort. Toch is dit een fraai staaltje van 'building disco' en op dertien secconden na is het zes minuten. L.T.D. is ook vijf minuten en dus kan ik op dit moment in de radioshow even een toilet- en koffiepauze houden.
67. Only Yesterday - Priscilla Price (US, GeNeva GE-504 B, 1973)
Ik probeer geen postzegelverzamelaar te worden met singles, maar het GeNeva-label is zo'n etiketje waar ik meteen enthousiast van word. 'Funny' is eerst een koude douche voor mij, maar dan leer ik 'Only Yesterday' waarderen op de keerzijde. De andere GeNeva-single van dit jaar staat een stukje hoger en misschien moest ik het daar maar even bij laten en me weer gaan richten op de muziek in plaats van platenlabels.
66. Don't Throw Your Love To The Wind - Swamp Dogg (US, Swamp Dogg #501 B, 1971)
'The original D-O-Double-G' moet natuurlijk ook in de Top 100, alleen is dat een lastige keuze. Eerlijk is eerlijk: Beide singles zijn niet heel erg essentieel binnen het werk van Jerry Williams Jr. en ik zou héél graag 'I'd Rather Be Your Used To Be' van zijn recente album 'Sorry You Couldn't Make It' in de lijst zetten, maar ja... dat is bij mijn weten geen vinyl-single. Ik zie nu op Discogs dat de demo-versie als een gelimiteerde EP is uitgebracht, maar wederom geen verkoopgegevens op deze site. 'Straight From My Heart' neigt erg naar de blues, terwijl 'Don't Throw Your Love To The Wind' lichte country-invloeden heeft. Het is weer de opgewekte Dogg en dat geeft voor mij de doorslag. 'I Wouldn't Leave Here To Go To Heaven' is buiten de boot gevallen voor de Top 100.
65. I Can't Quit Your Love - Buck (US, Playboy P 6039 A, 1975)
Wat hebben Major Lance en Manke Nelis gemeen met Buck? Ze hebben allemaal platen gemaakt op het Playboy-label. En ik heb ze alle drie in de verzameling. De plaat van Manke Nelis stamt uit 1972 en dat is nog de tijd dat Playboy pikante liedjes uitbrengt. In Amerika probeert het concern van wijlen Hugh Hefner het op de serieuze platenmarkt met 'algemene' singles. Buck is daarvan één van de acts dat meerdere platen maakt voor Playboy en 'I Can't Quit Your Love' bereikt een 65e plek. Niet alleen in deze Top 100, maar ook in de R&B in juni 1975.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten