De PostNL heeft vertraging zoals het lijkt. Ik heb gisteravond eens de bon bekeken van de Marktplaats-singles want de verkoper doet alleen verzending met track and trace. De prognose is dat het pakket afgelopen dag zal worden bezorgd. Even hoop ik nog dat ik niet nodig ben in de post en dus het pakje kan opwachten. Bij thuiskomst helemaal niets en dus ben ik blij dat ik niet thuis ben gebleven. Het scenario is nu als volgt: Ze komen morgenmiddag bij me aan de deur als ik zeker aan het werk ben. Het pakket gaat dan mee terug naar Havelte waar ik het pas de volgende werkdag na vier uur kan ophalen. Met andere woorden: Ik heb de singles niet eerder dan donderdag in huis en misschien kan ik ze net zo goed, qua verhalen, over het weekend heen tillen. Soms is het schrapen om berichten bij elkaar te krijgen en in december is het zoeken naar gaatjes voor een 'Singles round-up'. Of misschien toch nog een kleine wijziging aanbrengen in de opzet van de Blauwe Bak Top 100? Hoe dan ook, vanavond ga ik de nieuwe Week Spot aan jullie voorstellen en daarmee zitten we dan precies op de helft van de lijst. De nummer 50 is namelijk 'Where Do I Go From Here' van Al Kent uit 1967.
Ook bij de Blauwe Bak Top 100 zijn door de verschillende edities heen kleine 'tradities' in het spel gekomen. Zo besluit ik in 2013 dat 'Midnight Blue' van Wendy Alleyne feitelijk geen plaats heeft in een lijst met soul, maar dat ik de plaat toch wil honoreren met een plek. Als ik het zou los laten in de Top 100 zou het wellicht in de top tien zijn geëindigd en dat wil ik ook weer niet. Ik besluit de plaat halverwege de lijst te parkeren. Een jaar later staat daar een andere zangeres van Barbados: Carolyn Leacock & The Outfit. Dit jaar hebben we wederom een 'symbolische' nummer 51. Deze is echter ook gekozen vanwege de reden dat ik de Top 100 in twee delen op de radio wil doen en het een fraaie afsluiter is van de eerste aftelling. De plaat is echter al Week Spot geweest en dus kies ik voor de eerste in de tweede uitzending van de Blauwe Bak Top 100. De uitzending is overigens op zaterdag 2 en zondag 3 januari en het is de bedoeling dat hij in zijn geheel op Mixcloud komt. De nummer 50 is een 'klassieker' welke hoognodig eens in mijn collectie moest komen, maar die vooral de laatste paar weken is gaan groeien bij mij. Qua verhaal is het een lastige, maar na een half uurtje graven heb ik dan toch enkele wapenfeiten gevonden.
Twee verschillende bronnen betekent echter wel dat de geboortejaren van elkaar verschillen. Discogs vermeldt de geboortedatum van 8 december 1939. Dat betekent dat hij vandaag 81 jaar is geworden. Op het eveneens goed ingelichte Soulful Detroit-forum van jaren geleden staat dat Albert Prentis Hamilton in 1937 het levenslicht heeft aanvaard. Zijn wieg staat in Detroit. Over zijn jeugd en achtergrond is niets bekend. Het eerste wat we van hem vinden zijn de eerste opnamesessies Deze vinden onder andere plaats in New York City. Zijn eerste opname heet 'Dat's Why (I Love You So)' en is geschreven door toekomstige Motown-baas Berry Gordy en Tyron Carlo. De plaat verschijnt in 1957 bij Checker uit Chicago. In 1959 maakt hij twee singles voor het Wizard-label terwijl de eerste ook lokaal verschijnt bij Baritone. In 1965 versterkt hij de stal van Eddie Wingate. Wingate is in de jaren vijftig en zestig een vastgoedmagnaat in Detroit en hij wordt in 1961 benaderd om te investeren in het Motown-label. Wingate besluit de kat uit de boom te kijken en als blijkt dat Gordy het bij het rechte eind heeft, is hij al niet meer welkom bij Motown. Wingate besluit zijn eigen Golden World-studio te openen en de concurrentie aan te gaan met Gordy. Voor de vaste lezer een bekend verhaal, want Motown doet er alles aan om platen van concurrerende labels van de radio te weren. Wingate verkoopt uiteindelijk in 1968 de hele business, inclusief het Ric-Tic-label, aan Motown en de rest is geschiedenis.
Al Kent is inmiddels gehuwd met Norma Toney, eveneens een liedjesschrijver. Toney heeft dan een hit gehad als mede-schrijver van 'Inky Dinky Wang Dang Doo' voor The Dramatics. Hamilton en Toney worden verantwoordelijk voor veel van de output op Ric-Tic, Wingate en Golden World. Als Al Kent neemt Hamilton opnieuw een paar singles op. In 1967 verschijnt ''Where Do I Go From Here' op een single met 'You've Got To Pay The Price' op de keerzijde. De onafhankelijke platenjongens in Detroit onderhouden dan al warme contacten met Kit Lambert en Chris Stamp, de managers van The Who. De single verschijnt in hetzelfde jaar ook als een Track Record in Engeland. Deze plaat is zeer schaars en momenteel staat één flink gebruikt exemplaar te wachten op een nieuwe eigenaar. Die moet wel meer dan honderd euro voor de krasjes betalen! De Amerikaanse single is zelfs nog een hit en bereikt 42 in de Billboard en 22 in de R&B.
Nadat Motown de handel voor 5,1 miljoen dollar heeft gekocht van Wingate vertrekt Hamilton naar Motown. Zijn vrouw blijft bij de onafhankelijke labels en gaat in 1970 in zee met Holland-Dozier-Holland als deze 'anoniem' hun Invictus-label uit de grond stampen. Vanuit Motown gaat Hamilton naar het Westbound-label waar hij opnieuw werkt met voormalige Ric-Tic-sterren The Fantastic Four. Toney zal haar grootste succes krijgen met haar credit voor de hit 'Deeper And Deeper' van Freda Payne. De instrumentale versie van 'You've Got To Pay The Price' komt op een bepaald moment nog op een single in Jamaica,, maar dat heeft alle schijn van een foutieve persing. Ik heb zojuist de single in mijn boodschappenmandje gelegd en alleen al het bestellen lijkt me een noviteit. Het is van een reggae-verzamelaar uit Japan! Als Discogs gelijk heeft en Hamilton nog dagelijks in- en uitademt, dan is hij vandaag jarig. Toch is het zo'n naam die we sinds de midden jaren zeventig niet meer zijn tegengekomen en hij kan intussen ook zomaar zijn overleden zonder dat iemand het heeft opgemerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten