Eindelijk! Het is er toch eens van gekomen! Ik ben net terug van een fijne wandeling door 'de achtertuin'. Niets bijzonders op zichzelf. Gewoon een stukje door het bos waarbij ik een 'onnodig' stuk mee pak waar mijn enkel bijna dubbel klapt. Bij het golfterrein van Havelte weer de klinkerweg op om verdere brokken te voorkomen. Gewoon een ontspannen blokje door het bos, meer is het niet. Ik heb sinds het vorige bericht met mijn moeder gebeld en besloten dat het beter is dat ik met de kerst thuis blijf. Het zou het idee zijn geweest om met de fiets (al dan niet met elektrische ondersteuning) naar Friesland te gaan, maar nu worden winterse buien voorspeld voor deze dagen. Het betekent dat ik de ontknoping van de Top 100 'live' kan doen op vrijdag en zaterdag. Gevolgd door de nummer 1 en tevens de Week Spot van week 53 op zondag. In deze aflevering van de Top 100 kruip ik van nummer 28 naar de rand van de top twintig.
28. Cold Like Ice - The Swans Of New England (Italië, Cannonball CBLL029 A, 2020)
Iets minder een 'tune' dan 'I'm Hunting For Your Love Again', maar ik ben nog altijd vlug bereid als deze nieuwe release van The Swans Of New England wordt aangekondigd. De plaat gaat in april in de voorverkoop en dat is het begin van de crisis. Door de verschillende lockdowns duurt het langer dan normaal om de plaat te persen en te verzenden, met als resultaat dat ik hem pas in juni of juli in huis heb. Het zal eveneens het probleem blijven met daaropvolgende releases van Cannonball. De laatste bestelling laat ook weer lang op zich wachten terwijl dat pakketje verzekerd is verzonden. Amaj gaat dus automatisch mee voor de Top 100 van 2021, maar dat geldt voor iedere single die in december of daarna is binnengekomen.
27. Deserted Garden - Sandra Richardson (UK, Deep Soul 10 B, 1974, re: 2016)
Niet alleen ontwikkelt Dave Godin de naam 'Deep Soul', hij start ook een platenlabel met voorbeelden op onafhankelijke Amerikaanse platenlabels. Ik wil toch nog eens kijken of ik een originele Deep Soul of Soul City (het Engelse label!) in de bakken kan krijgen. Ace Records, bekend van onder andere Kent, heeft een paar jaar geleden het Deep Soul-label opnieuw leven in geblazen met exacte kopieën van de originele labels. En dat zijn kleine kunstwerkjes op zich! De selecties op de schijven zijn daarentegen niet eerder verschenen op Deep Soul en dus is geen sprake van repro's. Het nummer van Sandra is bij mijn weten nooit officieel uitgebracht in 1974. Op de andere kant staat het eveneens niet eerder verkrijgbare 'Crying Clown' van Eddie Parker uit 1976. Het is Sandra's atmosferische kant welke het voor mij doet.
26. It's Been So Long - George McCrae (UK, Jay Boy BOY 100 A, 1975)
Mijn collega draait het in zijn radioshow nadat hij het heeft gehoord bij de BBC. Als ik verder huiswerk doe, blijkt dat het nummer recent is gesampled voor een dance-hit en dat dit de BBC waarschijnlijk heeft beïnvloed om het te draaien. Menig soul-dj haalt zijn neus op voor George McCrae en de opvolgers van 'Rock Your Baby' en temeer omdat 'It's Been So Long' een top tien-hit is geweest in Engeland. Waarom het nooit in Nederland is uitgebracht, is nog altijd een raadsel voor mij. Mijn Schotse maat Baz heeft wel een exemplaar liggen en eerst schaf ik in februari nog de TK-heruitgave uit 1978 aan. Er gaat in de eerste weken van 2020 geen 'Do The 45' voorbij of George McCrae zit niet in de speellijst. Hoe vaak ik het ook heb gehoord, het blijft een wereldnummer voor mij!
25. Don't Let Me Go - Barbara Jacobs (US, Morning Glory MG 107 A, 1989)
De Week Spot van deze week. De Week Spot van volgende week heb ik al bekend gemaakt en ook dat wordt lastig om met feitelijke informatie over de groep te komen. Ik ga dinsdag echter een poging wagen en ik kan sowieso nog wat eigen ervaring kwijt in het bericht.
24. This Is What Love Looks Like - Carlton Jumel Smith (Finland, Timmion TR 725 A, 2019)
Goede muziek is van alle tijden en hetzelfde geldt voor commerciële prut. We herinneren ons alleen de hoogtepunten uit de jaren zestig en zeventig en niet de dertien-in-een-dozijn popliedjes welke alleen leuk zijn als ze in de hitparade staan. Dat geldt eveneens voor de tegenwoordige tijd. Geen hond die over vijf jaar nog Tones & I weet te herinneren? Het Timmion-label uit Finland is al twintig jaar bezig met het uitbrengen van 'nieuwe' soul met de 'spirit' van de jaren zestig, zonder dat het al te gekunsteld gaat klinken. Toch zijn er maar zelden platen die zó opvallen als deze van Carlton Jumel Smith. Het plaatje wordt eerst uitgebracht als C.J. Smith & Cold Diamond & Mink. De tweede oplage vermeldt de volledige naam van Smith. Het is een plaatje dat zelfs door de meest verstokte purist in het hart is gesloten en dat is geheel terecht. Er zijn maar weinig plaatjes verschenen in de afgelopen jaren welke tegen deze kunnen opboksen. Alhoewel... voor deze Top 100 vinden we in ieder geval nog eentje welke hoger staat!
23. The Only Way Is Up - Otis Clay (UK, Otis OSV203 A, 1980, re: 2020)
Ik heb in een grijs verleden nog eens meegedaan in een veiling van een origineel, maar dat is gekkenwerk. Helemaal als je bedenkt dat het Echo-styreen meer als glas voelt dan als plastic en de plaat al niet in een topstaat is. Outta Sight heeft me enorm blij gemaakt met deze stevige vinyl-uitgave van de Otis Clay-klassieker welke acht jaar later in de hitparade zal staan dankzij Yazz & The Plastic Population. Beter dan het origineel? Ik neig hier 'ja' te zeggen, maar dat is als vloeken in de kerk. Desondanks ben ik erg gelukkig met deze nieuwe heruitgave.
22. This Love Won't Run Out - Dee Dee Sharp (US, Atco 45-6587 A, 1968)
In de eerste edities van de Top 100 is het nog vooral de jaren zestig welke domineren en daar zijn de jaren tachtig bijna een unicum. Anno 2020 zijn de rollen omgedraaid maar voor een plaatje als 'This Love Won't Run Out' van Dee Dee Sharp kom ik nog altijd uit mijn stoel.
21. Never Gonna Stop - The Regime (UK, Izipho Soul 52 A, 2020)
De andere Izipho staat in de top twintig. Dit is wederom een voorbeeld van een nieuw plaatje dat zo fris en authentiek tegelijk klinkt. Het Canadese collectief maakt er een kleine soul-symfonie van en dat is waarom deze een paar plekjes hoger staat dan Carlton Jumel Smith.
20. Leave It All Behind Me - The Fuzz (UK, Mojo 2092 008 B, 1971)
Ook in de top twintig is het een gevecht tussen de favorieten. The Fuzz zou wellicht hoger hebben gestaan als de single in een betere staat was geweest. Ik blijf intussen rondkijken voor een upgrade, want deze verraadt dat het een disco-verleden achter de rug heeft. Muzikaal is dit echter de crossover waar ik nimmer genoeg van zal krijgen. Of, althans, dat hoop ik van harte! Vrijdag gaan we van nummer 19 naar 11 en zaterdag van 10 naar 2. Volgende week zondag presenteer ik jullie de nummer 1 welke tevens de Week Spot is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten